نتایج جستجو

اجتماعى: موانع روابط اجتماعى ۲ فقرا: آثار اطعام به فقرا ۸; آثار تبلیغ امداد به فقرا ۸; تبلیغ امداد به فقرا ۶; تأمین نیازهاى فقرا ۵; سرزنش ترک امداد بهفقرا ۶;

خمس: اهمیت خمس ۴ زکات: اهمیت زکات ۴ فقرا: انفاق به فقرا ۱، ۳; اهمیت انفاق به فقرا ۴; تأمین منافع فقرا ۵; حقوق فقرا ۲ مؤمنان: انفاق مؤمنان ۱; صفات مؤمنان

ابعاد فردى دین ۴ فقرا: آثار انفاق به فقرا ۶; انفاق به فقرا ۱; اهمیت انفاق به فقراى عفیف ۵; اهمیت رفع مشکلات اقتصادى فقرا ۷; حقوق فقرا ۳ متقین: انفاق متقین

سوخته‌ مرد باغدارى كه هر سال از ميوه‌هاى باغش به فقرا انفاق مى‌كرد از دنيا رفت. وارثان تصميم گرفتند فقرا را محروم نمايند، تنها يكى از وارثان مخالف بود ولى

سوخته‌ مرد باغدارى كه هر سال از ميوه‌هاى باغش به فقرا انفاق مى‌كرد از دنيا رفت. وارثان تصميم گرفتند فقرا را محروم نمايند، تنها يكى از وارثان مخالف بود ولى

ناپسند ۴ غفلت: آثار غفلت از نماز ۱; ناپسندى غفلت از فقرا ۴; ناپسندى غفلت از نماز ۴ فقرا: زمینه تأمین فقرا ۶ معاد: آثار تکذیب معاد ۵ نماز: آثار تکذیب پاداشهاى

۷، ۹; حقیقت صدقه ۴ عمل: تشویق به عمل خیر ۸; عمل پسندیده ۵ فقرا: اهمیت تأمین فقرا ۳; حقوق فقرا ۱۲ قرض الحسنه :۵ مال: زمینه ازدیاد مال ۱۰ مؤمنان: توصیه به

منع فقرا و محروم ساختن ايشان در حالتى كه قادر بودند به اعتقاد خود بر منع فقرا و تمام ميوه‌ها را خود تصرف كنند. يا قادر بودند بر نفع رسانيدن به فقرا و با

سوخته‌ مرد باغدارى كه هر سال از ميوه‌هاى باغش به فقرا انفاق مى‌كرد از دنيا رفت. وارثان تصميم گرفتند فقرا را محروم نمايند، تنها يكى از وارثان مخالف بود ولى

و شما از خوف فقر قصد منع فقرا را از حقوق خودشان نموديد يا چرا ياد خدا نمينمائيد بشكر و صبر بر سهم خودتان از باغ و اداء حق فقرا و آنها تنزيه خدا و اقرار

خود برنمى شمردند. احکام :۳ جهنم: موجبات جهنم ۱ زکات: وجوب زکات ۴ فقرا: وجوب اطعام به فقرا ۳ کافران: تکلیف کافران ۶ گرسنگى: آثار گرسنگى ۵ گناه: گناهان کبیره

۲ حرص: موانع حرص ۴ صبر: موانع بى صبرى ۴ غرایز: عوامل تعدیل غرایز ۴ فقرا: حقوق فقرا ۲، ۵ مؤمنان: انفاق مؤمنان ۱; صفات مؤمنان ۱ واجبات: واجبات مالى ۳ تفسیر

بر ریاکاران ۱ غافلان: نماز غافلان ۷ غفلت: آثار غفلت از نماز ۳ فقرا: سرزنش اعراض از فقرا ۸ قیامت: آثار تکذیب قیامت ۴ نفرین خدا: مشمولان نفرین خدا ۱ نماز:

و شما از خوف فقر قصد منع فقرا را از حقوق خودشان نموديد يا چرا ياد خدا نمينمائيد بشكر و صبر بر سهم خودتان از باغ و اداء حق فقرا و آنها تنزيه خدا و اقرار

زمینه رضایت خدا ۷، ۸; نشانه هاى ربوبیت خدا ۲; نشانه هاى رضایت از خدا ۸ فقرا: تأمین فقرا ۸ مال دوستى: اجتناب از مال دوستى ۸ مقربان: پاداش مقربان ۴; رضایت مقربان

۸; ذکر هدایت محمد(ص) ۶; ذکر هدایتهاى خدا ۶ عمل: عمل ناپسند ۲، ۵ فقرا: زمینه انفاق به فقرا ۸ متکدیان: انفاق به متکدیان ۳; نهى از رد متکدیان ۱، ۲; نهى از غضب

۳، ۴; حمایت از شوهر ۱۱ طلاق: احکام طلاق ۱، ۲، ۳; احکام عده طلاق ۴ فقرا: امداد به فقرا ۱۳ قدرت: منشأ قدرت ۸ لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۱۱، ۱۳ مال: منشأ مال

۷، ۸; احکام زکات فطره ۹; اهمیت زکات ۱، ۲; فضیلت زکات ۲ عمل صالح ۵: فقرا : تأمین فقرا ۵ مؤمنان: اطاعت مؤمنان ۶; انقیاد مؤمنان ۴; تکلیف مؤمنان ۱، ۴; رحمت

گوشت شتر ۱۵ عرفات برکات عرفات ۵; خیریت عرفات ۵; وقوف در عرفات ۴ فقرا اهمیت تأمین فقرا ۱۹ قربانى تحریم گوشت قربانى در جاهلیت ۱۴ گاو حلیت گوشت گاو ۱۵ گوسفند

ضعیفان ۱ عمل: ملاک عمل پسندیده ۱۵ ; ملاک عمل ناپسند ۱۵ فقر: آثار فقر ۵ فقرا: معذوریت فقرا ۱ قواعد فقهى: قاعده احسان ۱۷ ; قاعده نفى عسر و حرج ۴، ۱۷، ۲۱ مؤمنان:

پسندیده ۱۲; عمل پسندیده ۶; فرصت عمل ۱۵ فرصت: اهمیت استفاده از فرصت ۱۴ فقرا: حقوق فقرا ۱۷ لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۲ مالک: مالک حقیقى ۷ مؤمنان: تقرب مؤمنان

تعظیم شعائرالله۳ شکر: اهمیت شکر ۱۷; اهمیت شکر نعمت ۱۵; شکر نعمت ۱۶ فقرا: اهمیت تأمین فقرا ۱۲ قربانى: فلسفه قربانى ۱۷; گوشت قربانى در جاهلیت ۱۱ مؤمنان: مسؤولیت

يعنى منزجر شو از ترش روئى و اعراض و محترز شو از اقبال به اغنيا و اعراض از فقرا. و اين اشعار است به آنكه [جايز نيست‌] مثل اين را در زمان مستقبل به جاى آرند

و نه ترسى دارند و نه غمگين مى‌شوند. هدف اسلام از انفاق، تنها سير كردن شكم فقرا نيست، بلكه اين كار زيبا بايد بدست افراد خوب، يا شيوه خوب و همراه با اهداف

چنين نموده باشد، چه برسد به مؤمنين محبين 3- وصف اقبال به اغنيا و اعراض از فقرا، اين هم از چيزهائى است كه حضرت از آن مبرّاست. «1» زيرا كسى را كه خلّاق عالم

و یاور شما تنها خدا و رسول و مؤمنانی خواهند بود که نماز به پا داشته و به فقرا در حال رکوع زکات می‌دهند (به اتفاق مفسّران مراد علی علیه السّلام است). سرپرست

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

بايد براى فقرزدايى استفاده كرد. شرط ملاقات خصوصى با پيامبر، پرداخت صدقه به فقرا بود. «فَقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيْ نَجْواكُمْ صَدَقَةً» 6- در انتخاب ميان پول

«وَ آتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصادِهِ» نازل گردید. ثابت تمام باغ نخلستان را به فقرا و درویشان بخشید و براى عیالات خویش چیزى باقى نگذاشت و خداوند این آیه را نازل

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

فقراست. پس نزديك بشو به فقرا و تقرب جوى مجلس آنان را به نزديك شدن، و دورى كن اغنيا را و دور بدار مجلس آنان را از خود، پس بدرستى كه فقرا دوستان من باشند. هفتم

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

نماز و عبادت است. فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ‌ ... يُراؤُنَ‌ 11- اطعام فقرا مخصوص توانگران نيست، همه وظيفه دارند، گرچه از طريق تحريك و تشويق ديگران باشد

ج‌2، ص: 590 فى الواقع براى خود طلبيدى، ممكن بود مهيا شود، لكن ما شنيده‌ايم فقرا بدو التجاء كرده‌اند و به كرم غريزى و سماحت جبلى مى‌خواهد كه اين طعام بر ايشان

فقير الّا بما متّع به غنىّ و اللّه تعالى سائلهم عن ذلك» «1» همانا خداوند قوت فقرا را در اموال اغنيا قرار داده است و هيچ گرسنه‌اى نيست مگر آن كه ثروتمندى از

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

فقير الّا بما متّع به غنىّ و اللّه تعالى سائلهم عن ذلك» «1» همانا خداوند قوت فقرا را در اموال اغنيا قرار داده است و هيچ گرسنه‌اى نيست مگر آن كه ثروتمندى از

فقير الّا بما متّع به غنىّ و اللّه تعالى سائلهم عن ذلك» «1» همانا خداوند قوت فقرا را در اموال اغنيا قرار داده است و هيچ گرسنه‌اى نيست مگر آن كه ثروتمندى از

فقير الّا بما متّع به غنىّ و اللّه تعالى سائلهم عن ذلك» «1» همانا خداوند قوت فقرا را در اموال اغنيا قرار داده است و هيچ گرسنه‌اى نيست مگر آن كه ثروتمندى از

فقير الّا بما متّع به غنىّ و اللّه تعالى سائلهم عن ذلك» «1» همانا خداوند قوت فقرا را در اموال اغنيا قرار داده است و هيچ گرسنه‌اى نيست مگر آن كه ثروتمندى از

رفتار انسانهاست، اگر گره از كار فقرا باز كنيم، خداوند گره از كار ما باز مى‌كند. «فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌» و اگر فقرا را در عُسرت گزاريم، خداوند هم عسرت

رفتار انسانهاست، اگر گره از كار فقرا باز كنيم، خداوند گره از كار ما باز مى‌كند. «فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌» و اگر فقرا را در عُسرت گزاريم، خداوند هم عسرت

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

اين آيه فرمودند: بعضى از مسلمانان درآمدهاى حرامى مانند ربا داشتند كه صرف فقرا مى‌كردند، اين آيه آنان را نهى نمود. «1» 1- هدف از انفاق، رهايى از بخل است،

فقير الّا بما متّع به غنىّ و اللّه تعالى سائلهم عن ذلك» «1» همانا خداوند قوت فقرا را در اموال اغنيا قرار داده است و هيچ گرسنه‌اى نيست مگر آن كه ثروتمندى از

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

متذكّر نمايد او را و او از مواعظ آنحضرت بهره‌مند گردد اين طرز رفتار تو با فقرا است امّا كسيكه ثروتمند باشد پس تو به او رو ميكنى و متصدّى پذيرائى از او ميگردى

گرسنگان تشويق كنيم. «وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ» 11- رسيدگى به فقرا شرط ندارد كه فقير، مؤمن باشد. «وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ» وَ

رفتار انسانهاست، اگر گره از كار فقرا باز كنيم، خداوند گره از كار ما باز مى‌كند. «فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌» و اگر فقرا را در عُسرت گزاريم، خداوند هم عسرت

رهبرى امام معصوم عليهم السلام عمر و جوانى، درآمد و خرج و مصرف و رسيدگى به فقرا و بدعت‌ها. «2» 1- انكار معاد سبب حسرت كفّار خواهد بود. «يا وَيْلَنا» 2- قيامت،

رفتار انسانهاست، اگر گره از كار فقرا باز كنيم، خداوند گره از كار ما باز مى‌كند. «فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرى‌» و اگر فقرا را در عُسرت گزاريم، خداوند هم عسرت

آنرا حمل بر زكوة نموده‌اند با آنكه معلوم است زكوة حقّى است كه خداوند بآن فقرا را با اغنيا شريك فرموده و گرفته ميشود و آن موجب مزيّت و مدح مؤدى نميشود و

آنرا حمل بر زكوة نموده‌اند با آنكه معلوم است زكوة حقّى است كه خداوند بآن فقرا را با اغنيا شريك فرموده و گرفته ميشود و آن موجب مزيّت و مدح مؤدى نميشود و

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

آنرا حمل بر زكوة نموده‌اند با آنكه معلوم است زكوة حقّى است كه خداوند بآن فقرا را با اغنيا شريك فرموده و گرفته ميشود و آن موجب مزيّت و مدح مؤدى نميشود و

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

آنرا حمل بر زكوة نموده‌اند با آنكه معلوم است زكوة حقّى است كه خداوند بآن فقرا را با اغنيا شريك فرموده و گرفته ميشود و آن موجب مزيّت و مدح مؤدى نميشود و

آنرا حمل بر زكوة نموده‌اند با آنكه معلوم است زكوة حقّى است كه خداوند بآن فقرا را با اغنيا شريك فرموده و گرفته ميشود و آن موجب مزيّت و مدح مؤدى نميشود و

رهبرى امام معصوم عليهم السلام عمر و جوانى، درآمد و خرج و مصرف و رسيدگى به فقرا و بدعت‌ها. «2» 1- انكار معاد سبب حسرت كفّار خواهد بود. «يا وَيْلَنا» 2- قيامت،

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

گرسنگان تشويق كنيم. «وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ» 11- رسيدگى به فقرا شرط ندارد كه فقير، مؤمن باشد. «وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ» وَ

آنرا حمل بر زكوة نموده‌اند با آنكه معلوم است زكوة حقّى است كه خداوند بآن فقرا را با اغنيا شريك فرموده و گرفته ميشود و آن موجب مزيّت و مدح مؤدى نميشود و

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

بر رهبران عادل واجب كرده كه زندگى خود را چنان ساده و تنگ بگيرند كه فقر بر فقرا سخت نباشد. «1» امام صادق عليه السلام در تفسير آيه‌ «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ

نماز و عبادت است. فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ‌ ... يُراؤُنَ‌ 11- اطعام فقرا مخصوص توانگران نيست، همه وظيفه دارند، گرچه از طريق تحريك و تشويق ديگران باشد

چندين برابر مى‌دهد، اين به خاطر رشد انسان و دل كندن او از دنيا و رسيدگى به فقرا و خدمت به مردم و گره گشايى از آنان و شكستن بت دلبستگى به ماديت و پرواز به

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

بر رهبران عادل واجب كرده كه زندگى خود را چنان ساده و تنگ بگيرند كه فقر بر فقرا سخت نباشد. «1» امام صادق عليه السلام در تفسير آيه‌ «مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ

كسيكه صرف نمايد آنمال و اولاد را در راه رضاى خدا و افعال پسنديده مانند اعانت فقرا و ترويج دين حقّ و تعليم احكام بآنها كه چنين مال و اولادى موجب قرب بحقّ خواهد

آنرا حمل بر زكوة نموده‌اند با آنكه معلوم است زكوة حقّى است كه خداوند بآن فقرا را با اغنيا شريك فرموده و گرفته ميشود و آن موجب مزيّت و مدح مؤدى نميشود و

كسيكه صرف نمايد آنمال و اولاد را در راه رضاى خدا و افعال پسنديده مانند اعانت فقرا و ترويج دين حقّ و تعليم احكام بآنها كه چنين مال و اولادى موجب قرب بحقّ خواهد

كسيكه صرف نمايد آنمال و اولاد را در راه رضاى خدا و افعال پسنديده مانند اعانت فقرا و ترويج دين حقّ و تعليم احكام بآنها كه چنين مال و اولادى موجب قرب بحقّ خواهد

كه طعامى بفقير دهند يا ترغيب و تحريص نمينمائيد كسى يا يكديگر را بر اطعام فقرا چون لا تحضّون و لا تحاضّون هر دو قرائت شده و مالى را كه بدون زحمت ارث بشما

كه طعامى بفقير دهند يا ترغيب و تحريص نمينمائيد كسى يا يكديگر را بر اطعام فقرا چون لا تحضّون و لا تحاضّون هر دو قرائت شده و مالى را كه بدون زحمت ارث بشما

پيروانت از جان و مال دريغ ننمايند انفاق ننمائيد بكسانيكه در اطراف پيغمبرند از فقرا تا از دورش متفرّق شوند بگمان آنكه روزى آنها بدست اينها است و نفهميدند كه

‌آيه‌ 9 و 10. إِنّا نَخاف‌ُ مِن‌ رَبِّنا ‌که‌ مبادا كوتاهي‌ ‌شده‌ ‌در‌ حق‌ فقرا و ايتام‌ و اسراء. يَوماً ‌يعني‌ ‌في‌ يوم. عَبُوساً عبوس‌ روترش‌ و خوار و

كه طعامى بفقير دهند يا ترغيب و تحريص نمينمائيد كسى يا يكديگر را بر اطعام فقرا چون لا تحضّون و لا تحاضّون هر دو قرائت شده و مالى را كه بدون زحمت ارث بشما

پيروانت از جان و مال دريغ ننمايند انفاق ننمائيد بكسانيكه در اطراف پيغمبرند از فقرا تا از دورش متفرّق شوند بگمان آنكه روزى آنها بدست اينها است و نفهميدند كه

نماز و عبادت است. فَوَيْلٌ لِلْمُصَلِّينَ الَّذِينَ‌ ... يُراؤُنَ‌ 11- اطعام فقرا مخصوص توانگران نيست، همه وظيفه دارند، گرچه از طريق تحريك و تشويق ديگران باشد

سنگين، صله كننده به ارحام، نيكى نماينده به مادران و پدران، تجديد كننده عهد به فقرا و همسايگان و يتيمان، اطعام نمايند طعام را، نشر دهند سلام را بين مردمان و

غافلون‌ آنان كه داراى اخلاق حسنه‌اند ...، به پدران و مادران نيكى مى‌كنند، به فقرا و همسايگان نيازمند و يتيمان كمك مى‌رسانند، به گرسنگان غذا مى‌دهند، صلح و

راه خدا خوددارى نموده دوستان خود را هم باين امر ترغيب مينمايد و متوجه بحال فقرا و زير دستان نميشود و ترحم بر آنها نميكند و براى رفع توقع آنها منكر مال خود

لكن تمثيل و تشبيه حال كفار و اعمال صادره در حال كفر است از صله رحم و اطعام فقرا و احسان و آنچه به حسب ظاهر نيكو باشد به حال قومى كه مخالفت سلطان نموده توجه

7. حيا مانعش نمى‌شد كه نيازهاى خود را از بازار تهيه كند. 8. به توانگران و فقرا دست مى‌داد و دست خود را نمى‌كشيد تا طرف دست خود را بكشد. 9. به هركس مى‌رسيد،

7. حيا مانعش نمى‌شد كه نيازهاى خود را از بازار تهيه كند. 8. به توانگران و فقرا دست مى‌داد و دست خود را نمى‌كشيد تا طرف دست خود را بكشد. 9. به هركس مى‌رسيد،

صلوات بر آن ذوات مقدّسه تفسير يا تأويل شده است و از اطعامات واجبه بمساكين و فقرا خوددارى مينموديم و قمّى ره آنرا از قول امام عليه السّلام به نپرداختن خمس

بدست آورده وبا اميد به آيه‌ى‌ «إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ» به فقرا كمك مى‌كند وبه حج مى‌رود؟ حضرت فرمود: «انّ الخطيئة لا تكفر الخطيئة» گناه

كه طعامى بفقير دهند يا ترغيب و تحريص نمينمائيد كسى يا يكديگر را بر اطعام فقرا چون لا تحضّون و لا تحاضّون هر دو قرائت شده و مالى را كه بدون زحمت ارث بشما

آنرا حمل بر زكوة نموده‌اند با آنكه معلوم است زكوة حقّى است كه خداوند بآن فقرا را با اغنيا شريك فرموده و گرفته ميشود و آن موجب مزيّت و مدح مؤدى نميشود و

كه طعامى بفقير دهند يا ترغيب و تحريص نمينمائيد كسى يا يكديگر را بر اطعام فقرا چون لا تحضّون و لا تحاضّون هر دو قرائت شده و مالى را كه بدون زحمت ارث بشما

اسباب موصله به نعيم باقيه اخرويه جد و جهد نمائيد. آيه شريفه تسليه است براى فقرا به آنچه حرام شده بر آنها از متاع دنيا، و تقريع است نسبت به اغنيا وقتى كه

چندين برابر مى‌دهد، اين به خاطر رشد انسان و دل كندن او از دنيا و رسيدگى به فقرا و خدمت به مردم و گره گشايى از آنان و شكستن بت دلبستگى به ماديت و پرواز به

را نحر كرده پاره پاره نمود و روى پوست گذاشت گفت: مرا يارى كن تا اين را به فقرا رسانم. پس تيغ را بشكست و كمان را در زير خاك پنهان كرد و گفت: (وَ فِي السَّماءِ

7. حيا مانعش نمى‌شد كه نيازهاى خود را از بازار تهيه كند. 8. به توانگران و فقرا دست مى‌داد و دست خود را نمى‌كشيد تا طرف دست خود را بكشد. 9. به هركس مى‌رسيد،

«أَنْفِقُوا مِنْ طَيِّباتِ ... الشَّيْطانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ ...» 2- بخل شما، فقرا را به فساد وفحشا مى‌كشاند. «يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَ يَأْمُرُكُمْ بِالْفَحْشاءِ»

كه طعامى بفقير دهند يا ترغيب و تحريص نمينمائيد كسى يا يكديگر را بر اطعام فقرا چون لا تحضّون و لا تحاضّون هر دو قرائت شده و مالى را كه بدون زحمت ارث بشما

را پرسيد، «1» تفسير مجمع البيان ج 5 ص 244. جلد 6 - صفحه 246 فرمود: تا از فقرا خبردار باشى. گفت: نيكو گفتى. اثر قحطى بزمين كنعان، و اولاد يعقوب اجازه خواستند

سياست است. اسلام، قبل از بريدن دست، بر اهميّت و لزوم كار و اداره‌ى زندگى فقرا از طريق بيت‌المال و بستگان نزديك و قرض‌الحسنه و تعاون و ... تأكيد مى‌كند؛

الزَّكاةَ» «3»* ولى امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: در عيد فطر پرداخت زكات به فقرا قبل از نماز عيد آمده است. سپس اين آيه را تلاوت فرمود: «4» «قَدْ أَفْلَحَ

7. حيا مانعش نمى‌شد كه نيازهاى خود را از بازار تهيه كند. 8. به توانگران و فقرا دست مى‌داد و دست خود را نمى‌كشيد تا طرف دست خود را بكشد. 9. به هركس مى‌رسيد،

كه طعامى بفقير دهند يا ترغيب و تحريص نمينمائيد كسى يا يكديگر را بر اطعام فقرا چون لا تحضّون و لا تحاضّون هر دو قرائت شده و مالى را كه بدون زحمت ارث بشما

پيروانت از جان و مال دريغ ننمايند انفاق ننمائيد بكسانيكه در اطراف پيغمبرند از فقرا تا از دورش متفرّق شوند بگمان آنكه روزى آنها بدست اينها است و نفهميدند كه

كه طعامى بفقير دهند يا ترغيب و تحريص نمينمائيد كسى يا يكديگر را بر اطعام فقرا چون لا تحضّون و لا تحاضّون هر دو قرائت شده و مالى را كه بدون زحمت ارث بشما

جزا داديم بسبب ظلم ايشان. على بن ابراهيم قمى فرمايد: ملوك بنى اسرائيل منع فقرا مى‌كردند از خوردن گوشت طير و چربيها، حق تعالى اشياء مذكوره را برايشان حرام

دوست مى‌دارى انفاق كن، نه آنچه را كه بينوايان دوست مى‌دارند. زيرا ممكن است فقرا به جهت شدّت فقر، به اشياى ناچيز نيز راضى باشند. «مِمَّا تُحِبُّونَ»، نه «ممّايحبّون»

پيروانت از جان و مال دريغ ننمايند انفاق ننمائيد بكسانيكه در اطراف پيغمبرند از فقرا تا از دورش متفرّق شوند بگمان آنكه روزى آنها بدست اينها است و نفهميدند كه

یامین بن کعب بن نسیل النضرى از بنى‌النضیر سه نفر را با خود آورد و یکى از آن فقرا عبدالله بن معقل بوده است. Tabber requires Javascript to function. آيات ۹۶

باز نمود. ابو لبابه گفت: تماميت توبه من آنست كه تمام زمين و منزل خود را صرف فقرا كنم. حضرت فرمود: ثلثى از مال تصدق نما تا كفاره گناهان تو شود. «1» قولى ديگر-

مواسات، و تقويت فقرا را در پى مى‏آورد، و ايشان را در كار دين نيرومند ميسازد. و زكات پندى و عبرتى براى اغنيا است، تا با ملاحظه حال فقرا و تهيدستان دنيا،

خير هستيد، موانع را كنار بزنيد و به فرمان خداوند گوش كنيد و از مال خود به فقرا بدهيد. «أَنْفِقُوا خَيْراً لِأَنْفُسِكُمْ» 5- تنها حفظ جسم از خطرات كافى

اخلاق‌ ‌خود‌ ‌را‌ كاملتر نكرديم‌ ‌تا‌ جزاي‌ بيشتر ‌بما‌ عنايت‌ شود ‌حتي‌ دارد فقرا آرزو ميكنند اي‌ كاش‌ ‌در‌ دنيا احدي‌ يك‌ لقمه ناني‌ ‌ يا ‌ درهمي‌ ‌بما‌ نداده‌

لازم است. أَعِيبَها ... مَلِكٌ يَأْخُذُ 10- طاغوت‌ها به كم راضى نيستند. به فقرا و سرمايه‌هاى اندك هم رحم نمى‌كنند. «يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ» 11- هر چند

الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ 7- دين، يك رابطه فردى و شخصى با خدا نيست، رسيدگى به فقرا و اطاعت از فرمان‌هاى حكومتى پيامبر نيز از احكام دينى است. «فَأَقِيمُوا الصَّلاةَ

بسيار حضرت باو فرمود: ثروتمندان از فقرا چگونه عيادت كنند؟ عرض كرد: اندك. فرمود: ديدار و احوالپرسى ثروتمندانشان از فقرا چگونه است؟ عرضكرد: اندك، فرمود: دستگيرى

بر او نيست، و اين بدان‏جهت است كه خداى عزّ و جلّ مقدار تأمين نيازمنديهاى فقرا را در اموال اغنيا مقدّر و مقرّر نموده است. و اگر ميدانست كه آن مقدار مفروض

بَعْضُهُمْ أَوْلِياءُ، يَأْمُرُونَ‌ ... 5- توجّه به زندگى محرومان و تأمين اجتماعى فقرا، در كنار مسائل عبادى ديگر است. يُقِيمُونَ‌، يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ يُطِيعُونَ

الْخالِصُ» شخصى به پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله گفت: ما اموال خود را به فقرا مى‌دهيم تا نام ما به نيكى برده شود. حضرت فرمود: خداوند تنها كار خالص را مى‌پذيرد

أُخَرَ» 5- توانايى، شرط تكليف است. «عَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ» 6- تغذيه‌ى فقرا، در متن احكام جاسازى شده است. «طَعامُ مِسْكِينٍ» 7- عباداتى سبب رشد و قرب

اليما «2» خداوند، در مال مسلمانانِ ثروتمند، به مقدارى زكات واجب كرده كه كفاف فقرا را بدهد، آگاه باش! اگر به وظيفه‌ى خود عمل نكنند، همانا خداوند از آنان حسابرسى

و اراده خدا، كه به اطعام فقرا و انفاق بر آنان تعلق گرفته، مشيّت و ارادۀ تشريعى است، نه تكوينى. پس تخلف اين اراده در مورد فقرا، تنها كشف مى كند از اين كه

سراغ آنها برود! چنين به نظر مى رسد كه به خاطر سابقه اعمال نيك پدر، جمعى از فقرا همه سال در انتظار چنين ايامى بودند كه ميوه چينى باغ شروع شود و بهره اى تفسير

((و مساكنكم (( و به خانه هايتان برگرديد ((لعلكم تسئلون (( تا شايد باز هم فقرا و بينوايان به دريوزگى شما مراجعه كنند و شما از در نخوت و اعتزاز ايشان را

چرا امتيازى براى اغنيا بر فقرا قائل نمى شوند، و از روى نخوت و غرور انتظار داشتند كه پيغمبرانشان اغنيا را دور خود جمع كرده ، فقرا و بينوايان را، با اينكه

مدى گندم، أَوْ نُسُكٍ‌: يا از قربانى و آن گوسفندى است كه ذبح آن نموده به فقرا دهد. فَإِذا أَمِنْتُمْ‌: پس چون ايمن شويد از خوف دشمن و يا از مرض، فَمَنْ

فِي أَرْبَعِ سَجَدَاتٍ وَ أَرْبَعِ رَكَعَاتٍ قَامَ فَقَرَأَ ثُمَّ رَكَعَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ فَقَرَأَ ثُمَّ رَكَعَ ثُمَّ قَامَ فَدَعَا مِثْلَ رَكْعَتَيْنِ

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ صَلَّى بِنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلْفَجْرَ فَقَرَأَ اَلضُّحَى‏ وَ أَ لَمْ نَشْرَحْ‏ فِي رَكْعَةٍ

مَا رَوَاهُ‏ صَلَّى بِنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَرَأَ فِي اَلْأُولَى‏ وَ اَلضُّحَى‏ وَ فِي اَلثَّانِيَةِ أَ لَمْ نَشْرَحْ‏

مَا رَوَاهُ‏ صَلَّى بِنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَرَأَ بِنَا بِالضُّحَى‏ وَ أَ لَمْ نَشْرَحْ‏

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ قُلْتُ رَجُلٌ صَلَّى اَلْجُمُعَةَ فَقَرَأَ سَبِّحِ اِسْمَ رَبِّكَ اَلْأَعْلَى‏ وَ قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ قَالَ أَجْزَأَهُ‏

صَلَّى بِنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلْفَجْرَ فَقَرَأَ وَ اَلضُّحى‏ََ وَ أَ لَمْ نَشْرَحْ‏ فِي رَكْعَةٍ

مَا رَوَاهُ‏ صَلَّى بِنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ‏ أَوْ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ فَقَرَأَ بِفَاتِحَةِ اَلْكِتَابِ‏ وَ آخِرِ سُورَةِ اَلْمَائِدَةِ فَلَمَّا سَلَّمَ

أَنَّهُ أُتِيَ بِشَارِبِ اَلْخَمْرِ وَ اِسْتَقْرَأَهُ‏ اَلْقُرْآنَ‏ فَقَرَأَ فَأَخَذَ رِدَاءَهُ فَأَلْقَاهُ مَعَ أَرْدِيَةِ اَلنَّاسِ وَ قَالَ لَهُ خَلِّصْ

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ أَرَادَ أَنْ يُصَلِّيَ اَلْجُمُعَةَ فَقَرَأَ بِ قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ قَالَ يُتِمُّهَا رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ يَسْتَأْنِفُ‏

وَ رَوَى هَذَا اَلْحَدِيثَ‏ صَلَّى‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَرَأَ فِي اَلْأُولَى‏ وَ اَلضُّحى‏ََ وَ فِي اَلثَّانِيَةِ أَ لَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ‏

أَمَّنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فِي صَلاَةِ اَلْمَغْرِبِ فَقَرَأَ اَلْمُعَوِّذَتَيْنِ‏

إِنْ صَلَّيْتَ مَعَ قَوْمٍ فَقَرَأَ اَلْإِمَامُ اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ اَلَّذِي خَلَقَ‏ أَوْ شَيْئاً مِنَ اَلْعَزَائِمِ وَ فَرَغَ مِنْ قِرَاءَتِهِ وَ

وَ مَنْ صَلَّى‏ بِمَكَّةَ سَبْعِينَ رَكْعَةً فَقَرَأَ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ بِ قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ وَ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ‏ وَ آيَةِ اَلسُّخْرَةِ وَ

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ صَلَّى بِنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَقَرَأَ بِنَا بِالضُّحَى‏ وَ أَ لَمْ نَشْرَحْ‏

اجتماعى مسلمانان بود. ولى از آنجا كه اگر وجوب صدقه قبل از نجوى عموميت مى داشت فقرا از طرح مسائل مهم يا نيازهاى خود در برابر پيامبر (صلى اللّه عليه و آله ) به

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ أَرَادَ أَنْ يُصَلِّيَ اَلْجُمُعَةَ فَقَرَأَ بِ قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ قَالَ يُتِمُّهَا رَكْعَتَيْنِ ثُمَّ يَسْتَأْنِفُ‏

إِذَا كُنْتَ خَلْفَ إِمَامٍ فَقَرَأَ اَلْحَمْدَ وَ فَرَغَ مِنْ قِرَاءَتِهَا فَقُلْ أَنْتَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ اَلْعَالَمِينَ وَ لاَ تَقُلْ آمِينَ

اَلْقِرَاءَةَ وَ أَنَّهُ مَرَّ بِهِ رَجُلٌ فَافْتَتَحَ سُورَةً طَوِيلَةً فَقَرَأَ اَلرَّجُلُ لِنَفْسِهِ وَ صَلَّى ثُمَّ رَكِبَ رَاحِلَتَهُ فَبَلَغَ ذَلِكَ‏

أَمَّنَا أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ‏ فِي اَلصَّلاَةِ اَلْمَغْرِبِ فَقَرَأَ اَلْمُعَوِّذَتَيْنِ‏ ثُمَّ قَالَ هُمَا مِنَ‏ اَلْقُرْآنِ‏

اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِي خَالَةٍ جَاءَتْ تُخَاصِمُ فِي مَوْلَى رَجُلٍ مَاتَ فَقَرَأَ هَذِهِ اَلْآيَةَ وَ أُولُوا اَلْأَرْحََامِ‏ بَعْضُهُمْ أَوْلى‏ََ بِبَعْضٍ

شِرَاءٍ أَوْ عِتْقٍ تَطَهَّرَ ثُمَّ صَلَّى رَكْعَتَيِ اَلاِسْتِخَارَةِ فَقَرَأَ فِيهِمَا بِسُورَةِ اَلْحَشْرِ وَ بِسُورَةِ اَلرَّحْمَنِ‏ ثُمَّ يَقْرَأُ

إِنْ صَلَّيْتَ مَعَ قَوْمٍ فَقَرَأَ اَلْإِمَامُ اِقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ اَلَّذِي خَلَقَ‏ أَوْ شَيْئاً مِنَ‏ اَلْعَزَائِمِ‏ وَ فَرَغَ مِنْ قِرَاءَتِهِ

رَجُلٌ صَلَّى اَلْجُمُعَةَ فَأَرَادَ أَنْ يَقْرَأَ سُورَةَ اَلْجُمُعَةِ فَقَرَأَ قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ قَالَ يَعُودُ إِلَى سُورَةِ اَلْجُمُعَةِ

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ قُلْتُ رَجُلٌ صَلَّى اَلْجُمُعَةَ فَقَرَأَ سَبِّحِ اِسْمَ رَبِّكَ‏ وَ قُلْ هُوَ اَللََّهُ أَحَدٌ قَالَ أَجْزَأَهُ‏

فِرْقَةً بِإِزَاءِ اَلْعَدُوِّ وَ فِرْقَةً خَلْفَهُ فَكَبَّرَ وَ كَبَّرُوا فَقَرَأَ وَ أَنْصَتُوا فَرَكَعَ وَ رَكَعُوا وَ سَجَدَ فَسَجَدُوا ثُمَّ اِسْتَتَمَ‏

رَكْعَةً قَرَأَ فِيهَا خَلْفَ اَلْإِمَامِ فَإِذَا سَلَّمَ اَلْإِمَامُ قَامَ فَقَرَأَ أُمَّ اَلْكِتَابِ ثُمَّ قَعَدَ فَتَشَهَّدَ ثُمَّ قَامَ فَصَلَّى رَكْعَتَيْنِ

رَكْعَةً قَرَأَ فِيهَا خَلْفَ اَلْإِمَامِ فَإِذَا سَلَّمَ اَلْإِمَامُ قَامَ فَقَرَأَ بِأُمِّ اَلْكِتَابِ‏ وَ سُورَةٍ ثُمَّ قَعَدَ فَتَشَهَّدَ ثُمَّ قَامَ فَصَلَّى

قَامَ عَلَى بَابِ دَارِهِ تِلْقَاءَ وَجْهِهِ اَلَّذِي يَتَوَجَّهُ لَهُ فَقَرَأَ اَلْحَمْدَ أَمَامَهُ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ اَلْمُعَوِّذَتَيْنِ‏

دست و پاى خود بردارند و به آئينى به پيوندد كه پيشگامان آن به اصطلاح از طبقه فقرا و پائين محسوب مى شوند. سپس اضافه مى كند: كار اين توانگران به جائى ميرسد كه

خدا و به معاد نظر نمى كنند و از آن روى گردانند، و حق را استهزاء نموده و به فقرا و مساكين انفاق نمى كنند، توبيخ مى نمايد. «وَ ءَايَةٌ لهَُّمُ الاَرْضُ الْمَيْتَةُ

سِيرَتِهِ فِي‏ اَلْمُشْرِكِينَ‏ دَعْ هَذَا مَا تَقُولُ فِي اَلصَّدَقَةِ فَقَرَأَ عَلَيْهِ اَلْآيَةَ إِنَّمَا اَلصَّدَقََاتُ لِلْفُقَرََاءِ وَ اَلْمَسََاكِينِ

خواسته در اختيارش بوده ، چگونه مى تواند درد محرومان را درك كند، منظره خانه فقرا و كاشانه يتيمان را در نظر مجسم سازد و به كمك آنها بشتابد؟! در حديثى از امام

و در گسترش دادن رحمت بر همه مبتلايان كوشا باشد. كسانى را، از قبيل ايتام و فقرا و بيماران و امثال آن ها - كه دچار مصائب شده اند - مورد شفقت خود قرار دهد،

نيست . ولى اين حرف صحيح نيست ، زيرا معيشت چنين افرادى با مقايسه با معيشت فقرا وسيع است ، و خلاصه اين حرف وقتى صحيح است كه بخواهيم ميان اين دو نحو معيشت

اكناف عربستان جمعيتهائى شرفياب حضورت مى شوند، و ما را مى بينند كه با اين فقرا و بردگان همنشين شده ايم ، و اين خود مايه شرمندگى ما است ، استدعاى ما اين