نتایج جستجو

علما: علماى دین و انحراف ۱۲; علماى دین و کتمان حق ۱۲; هشدار به علماى دین ۱۲ علماى اهل کتاب: اقرار علماى اهل کتاب ۱۵; تجاهل علماى اهل کتاب ۹; علماى اهل کتاب

کتمان حق ۱۱ دین: اجتناب از کتمان دین ۱۰; سرزنش کتمان دین ۹ سرزنش: عوامل سرزنش ۹ علما: علماى دین و کتمان حق ۹، ۱۱; هشدار به علماى دین ۱۱ علماى اهل کتاب: علماى

علما: تبلیغ علماى دین ۷; تزکیه علماى متعهد ۱۸; دنیاطلبى علماى دین ۹; علماى متعهد در قیامت ۱۷، ۱۸; فضایل علماى متعهد ۱۷، ۱۸; مسؤولیت علماى دین ۷; هشدار به

حق ۳ خدا: توصیه هاى خدا ۱، ۲; عهد خدا ۱ دین: عوامل کتمان دین ۴; کتمان دین ۵ شبهات: عوامل شبهه ۱ علما: علماى دین و کتمان حق ۵ قرآن: حرمت کتمان قرآن ۶; حقانیت

اجتناب از دنیاطلبى ۵ ; گناه دنیاطلبى ۳ ; ناپسندى دنیاطلبى ۶ دین: زهد علماى دین ۵ ; مسؤولیت علماى دین ۵ زهد: اهمیت زهد ۲۵ سعادت: عوامل سعادت اخروى ۲۴ عقیده:

علما ۳۸ ; تقواى علماى ربانى ۳۱ ; زهد علماى ربانى ۳۱ ; فضایل علماى دین ۳۷ ; فضایل علماى ربانى ۵۲ ; مسؤولیت علما ى دین ۱۵، ۳۶ ; نقش علماى دین ۱۶، ۱۷ قاضى: شرایط

خدا ۲۰ دین: نقش دین ۱۱ سخن: سخن جاهلانه ۱۲ عقیده: مرجع عقیده دینى ۷ علما: عوامل سرزنش علماى دین ۱۸; کیفر اخروى علما دین ۱۸ علماى مسیحیت: ۳ علماى یهود: ۳

۱۸ ; مسیحیان و. مسلمانان ۵، ۶، ۱۰، ۱۸ مسیحیت: حق پذیرى علماى مسیحیت ۹، ۱۱ ; علماى مسیحیت ۸ ; نقش علماى مسیحیت ۶، ۱۸ مشرکان: بغض مشرکان ۲ ; دشمنى مشرکان ۱،

۷، ۹، ۱۳ دین اسلام ۲، ۶، ۷، ۹، ۱۳ ۳ اضلال: ۶، ۷ اهل کتاب: ۲، ۶، ۷، ۹، ۱۱، ۱۳ اخلالگرى اهل کتاب ۲ ; سرزنش اهل کتاب ۱ ; توطئه اهل کتاب ۱۳ ; علماى اهل کتاب

عَلَيْنا لَلْهُدى‌» «1» و از طريق آيات الهى، انبيا واوصيا عليهم السلام و علماى دين، تداوم مى‌يابد؛ «وَصَّلْنا لَهُمُ» وچنانچه منطقه‌اى به اين هدايت الهى دسترسى

۷; عذابهاى خدا ۵ دین: نقش دین ۷; هدایتگرى دین ۷ دین فروشان: دین فروشان در جهنم ۲; کیفر دین فروشان ۲; گمراهى دین فروشان ۱; محرومیت دین فروشان ۱، ۲ صبر:

اعتبارى علماى دنیاطلب ۴ علماى مسیحیت: اضلال علماى مسیحیت ۷ ; اکثریت علماى مسیحیت ۲ ; انحراف علماى مسیحیت ۱ ; جرایم علماى مسیحیت ۲ ; حرامخوارى علماى مسیحیت

سرزنش علماى اهل کتاب ۱۱ ; علماى اهل کتاب ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۹، ۱۰، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۶، ۱۷ ; عقیده اهل کتاب ۱۶ ; مسؤولیت اهل کتاب ۲۰ تبلیغ: وجوب تبلیغ دین ۸ تکلیف:

رشد دانش ۲۲ دین: پاسدارى از دین ۲۸ ; سرزنش کتمان تعالیم دین ۱۵ شبهات: پاسخ به شبهات ۲۸ عقیده: عوامل درستى عقیده ۳ علم: آثار علم ۳، ۲۵ علماى یهود: تحریفگرى

۱ ; جاودانگى نور خدا ۲ ; نور خدا ۵، ۱۴ دین: دین جاودان ۹ علماى مسیحیت: دشمنى علماى مسیحیت ۳ علماى یهود: دشمنى علماى یهود ۳ قرآن: تبلیغ علیه قرآن ۱ ; جاودانگى

رشوه خوارى علماى یهود ۲، ۵ ; رشوه خوارى یهود ۲۲ ; طمع علماى یهود ۶ ; علایق علماى یهود ۲ ; علایق یهود ۱ ; قضاوت بین یهود ۱۱، ۱۲ ; کفر علماى یهود ۵ ; مقلدان

۲، ۳ ; علماى اهل کتاب ۲، ۳ جاهلیت: سنّتهاى جاهلیت ۸ خدا: لطف خدا ۵ دشمنان: توطئه دشمنان ۴ دشمنى: عوامل دشمنى ۸ دین: پاسدارى دین ۱، ۹ ; دشمنان دین ۷ روابط

ولایت خدا ۷، ۱۰ دشمنخشناسى: ابزار دشمنخشناسى ۵ ; اهمیّت دشمنخشناسى ۶ دین: دشمنان دین ۴ مسلمانان: دشمنان مسلمانان ۱، ۲، ۳، ۴ ; مسلمانان صدر اسلام ۳ مؤمنان:

۱۶ ; حکمت خدا ۲ ; عدل خدا ۱، ۲ ; قدرت خدا ۲ دین: ۱۲، ۱۳ دین برگزیده ۳، ۱۷ ; حقیقت دین ۴، ۱۲ ; کفر به دین ۱۲ ; دین و عدالت ۵ شناخت: موانع شناخت ۱۰ عدالت: ۵

از علما ۸; علماى مقارن بعثت ۱۰; مسؤولیت علما ۱۴ علماى دینى: احترام علماى دینى ۱۳; بینش علماى دینى مقارن بعثت ۹; حجیت سخن علماى دینى ۵ ۱; علماى دینى صدراسلام

اهل کتاب ۲، ۳، ۴ ; علماى اهل کتاب ۲، ۳، ۴، ۵، ۷، ۱۰، ۱۲ ; عجب اهل کتاب ۳ ; عذاب دنیوى اهل کتاب ۱۲ ; عقیده اهل کتاب ۱۰ ; کیفر علماى اهل کتاب ۱۳ تکلیف: ترک

قرآن و دیگر کتب آسمانى (لا یشترون بایات اللّه ثمناً قلیلاً) ۱۱- پرهیز از دین فروشى گروهى از اهل کتاب، على رغم سوداگرى با آیات الهى از سوى برخى دیگر (انّ

۵; نظارت خدا ۵ علماى اهل کتاب: علم علماى اهل کتاب ۱۶; علماى اهل کتاب و کتمان حق ۱۹ علماى مسیحیت: علم علماى مسیحیت ۱۷ علماى یهود: علم علماى یهود ۱۷ قانون:

ملاک قضاوت اخروى خدا ۲ دین: آزادى دین ۴; تبلیغ علیه دین ۱; فطریت دین ۷; مسؤولیت مبلغان دین ۱۱; نفى اکراه در دین ۳، ۴; ویژگیهاى دین ۴ قرآن: اهمیت قرآن ۹;

۴، ۵، ۷، ۸، ۱۰ ; ایمان به معاد ۱۳ تهجّد: آثار تهجّد ۱۱ حبل اللّه:۱۳ دین: پذیرش دین ۱۵ ذلت: عوامل رهایى از ذلت ۱۴ رشد: عوامل رشد ۱۰، ۱۱ سجده: آثار سجده

مسیحیان و قرآن ۱، ۲، ۵، ۶، ۷ ; مسیحیان و محمّد (ص) ۷ مسیحیت: علماى مسیحیت و قرآن ۳، ۱۰ ; گریه علماى مسیحیت ۳ مشرکان: استکبار مشرکان ۸ ; قساوت قلب مشرکان ۸ ;

گمراهان ۱; علم خدا به مؤمنان ۲; علم خدا به مهتدین ۲; وسعت علم خدا ۱، ۲، ۳ دین: اهداف دین ۴ کافران: تهدید کافران ۵; شقاوتمندى کافران ۵; شکست کافران ۵ محمد(ص):

نشانه هاى اعراض از غیر خدا ۱۱; نواهى خدا ۴، ۶ دین: بى اعتنایى به مکذبان دین ۴; شخصیت مکذبان دین ۵; عجز مکذبان دین ۱ سجده: آثار سجده بر خدا ۱۱، ۱۴، ۱۹; اهمیت

خدا ۱۵، ۲۰ خرافات: منشأ خرافات ۹، ۱۷ خواسته ها: ى شیطانى ۱۴ دین: بدعت در دین ۸ ; تحریف دین ۲۴ زیان: عوامل زیان ۱۹ ; موارد زیان ۱۵، ۱۹ شیطان: اطاعت از شیطان

خوردنیهاى حلال ۲ دنیاطلبى: تشویق به دنیاطلبى ۱۲ ; عوامل دنیاطلبى ۱۲ دین: بدعت در دین ۴، ۵ زهد: منفى ۶ سوگند: ناپسند ۱۳ شتر: حلیت گوشت شتر ۲ ; گوشت شتر ۳

یهود: ادعاهاى علماى یهود ۸ ; ایمان علماى یهود ۲ ; سرزش علماى یهود ۱۲ ; شرک علماى یهود ۴ ; ظلم علماى یهود ۱۰ ; علماى یهود و تورات ۱ ; علماى یهود و مسلمانان

تبرى: اهمیت تبرى از ظالمان ۱۱ خدا: عبرت از مواعظ خدا ۱۳; مواعظ خدا ۹، ۱۱ دین: تبلیغ دین ۴ دیندارى: استقامت در دیندارى ۴; اهمیت استقامت در دیندارى ۱۱ ذکر: ذکر

با دشمنان دین، ظلم است. (و لاتهنوا ... و لیعلم اللّه الّذین امنوا ... و اللّه لایحبّ الظّالمین) ۲۲- بى ایمانى و سستى در رویارویى با دشمنان دین، موجب محرومیّت

انسان ۱۱ ایمان: آثار ایمان ۳ تواضع: عوامل تواضع ۳ خدا: نواهى خدا ۱، ۴ دین: موانع گسترش دین ۱۰ رهبران دینى: آثار بى احترامى با رهبران دینى ۱۱; آثار تضعیف رهبران دینى

نداشته باشد، هر آينه مثل آنست كه به حكم جبت و طاغوت اخذ كرده‌اى. چنانچه فتاوى علماى اعلام و مرحوم آية اللّه آقاى آقا سيد محمد كاظم يزدى رحمه اللّه در «عروة الوثقى»

توحید عبادى ۱، ۲، ۳، ۴، ۶ خدا: حاکمیت خدا ۱، ۲، ۳، ۱۳ ; ربوبیت خدا ۸ دین: حقیقت دین ۱۴ رشد: عوامل رشد ۵ سخن: عدالت در سخن ۳ شرک: شرک در قانونگذارى ۱۶ ;

جمله ايجازات و لمحات لطيفه قرآنى است كه متفطن نمى‌شوند به آن مگر خواص كه علماى علم بيان‌اند و از اين قبيل است كلام بعد؛ وَ زَيَّنَهُ فِي قُلُوبِكُمْ‌: و

چشم ۵; فواید چشم ۳ حق: کیفر حق ناپذیرى ۶ خدا: کیفرهاى خدا ۶ دین: اعراض از دین ۶; موانع فهم دین ۱، ۲ شناخت: ابزار شناخت ۳; موانع شناخت ۴ عذاب: اهل عذاب ۷;

بالمفسدین) در شأن نزول آمده که این آیات درباره علماى نجران نازل شده است. اسلام: تاریخ صدر اسلام ۱ اهل کتاب: علماى اهل کتاب ۸ حق پذیرى: موانع حق پذیرى ۷ خدا:

اوامر خدا۱; توصیه هاى خدا ۱۸; زمینه رحمت خدا ۲۶ دزدى: اجتناب از دزدى ۸ دین: اصول دین ۷ زن: ارزش تفکر زن ۴; ارزش زن ۴; استغفار براى زن ۱۸; حقوق اجتماعى زن

رود در قرآن مجيد جمع به كار رفته است. [ مائده:82]، [توبه:31]. قسّيس و حبر علماى مسيحى، و راهب دير نشينان آنهاست. * [حديد:27]. رهبانية عرفاً آن است كه انسان

رود در قرآن مجيد جمع به كار رفته است. [ مائده:82]، [توبه:31]. قسّيس و حبر علماى مسيحى، و راهب دير نشينان آنهاست. * [حديد:27]. رهبانية عرفاً آن است كه انسان

نایست، چرا که آنان به خدا و پیغمبرش باور نداشته‌اند و در حالی مرده‌اند که از دین خدا و فرمان الله خارج بوده‌اند. و هیچ‌گاه بر هیچ مرده‌ای از آنان نماز مگزار

تکذیب محمد(ص) ۹ مشرکان: بهانه جویى مشرکان ۲; تهمتهاى مشرکان ۱، ۲; دشمنى علماى مشرکان ۸; مشرکان لجوج ۸

فرمان جهاد در آيه‌ى بعد است. در كتاب «فضائل الصحابه» از حافظ ابونعيم، از علماى اهل‌سنّت آمده است: مراد از «مؤمنان» در اين آيه، على‌ابن‌ابى‌طالب عليهما السلام

غرانيق است كه به واسطه حديث‏سازان به كتب تفسير و تاريخ راه يافته خوشبختانه علماى محقّق ما بجعل آن پى برده و مجعول بودنش را آفتابى كرده‏اند. در جلد سوّم جنايات

ولى براى «وأب» معناى روشنى است، ايضاً مى‏گويد: علماى لغت «اَبّ» را دخيل و غير عربى گفته‏اند. (ديوان دين ص 106 - 124). نگارنده پس از تعمق و دقت، تحقيق ايشان

صداقت: اهمیت صداقت ۱۹ عفت: اهمیت عفت ۱۹ علم: اهمیت اظهار علم ۱۹ علما: قدرت علماى محسن ۱۳ عوامل طبیعى: نقش عوامل طبیعى ۶ مال: محدوده تصرف در اموال ۸ محسنان:

به آئین بت‌پرستان گرویده و از طرفى نیز شایع گردید که اهل مکه با این سجده دین محمد را پذیرفتند و قرآن او را هم استماع نمودند و مسلمان شدند، جبرئیل نزد رسول

نزول آيه آمده است: وقتى پيامبر اسلام به مدينه آمدند، روزى ابن صوريا (يكى از علماى يهود) با جمعى از يهوديان فدك، نزد پيامبر آمده و سؤالاتى كردند. حضرت همه‌ى

گرسنگیهایى است که از مبتلا شدن به دشمنان دین به وجود مى آید; یعنى، ایمان به رسالت مستلزم پیکار با دشمنان دین است و پیامد پیکار ترس، گرسنگى و ... مى باشد

ایمان: آثار ایمان ۵; ایمان به دین ۵; متعلق ایمان ۵ توفیقات: توفیق تقوا ۶ خدا: عطایاى خدا ۶; مظاهر ربوبیت خدا ۷ دین: عمل به دین ۵ رستگاران: ۲ رستگارى: عوامل

اخلاص سلیمان(ع) ۱۱; درباریان سلیمان(ع) و لوح محفوظ ۶; شکرگزارى سلیمان(ع) ۹; علماى دربار سلیمان(ع) ۶; قصه سلیمان(ع) ۱، ۸، ۹، ۱۰، ۱۳; منشأ علم سلیمان(ع) ۱۲;

و آله عرضه داشتند ما كسى را ندانيم كه تصديق تو را كند و از احبار يهود و علماى نصارى پرسيده‌ايم صفت تو را در كتب خود، همه انكار كرده‌اند. اكنون كسى بنما

ترجمه: «سَوَآءً»: برابر و یکسان. «أُمَّةٌ»: دسته. جماعت. «قَآئِمَةٌ»: بر دین خدا ماندگار و استوار. «آنَآءَ»: جمع (إِنْو) یا (إِنْی)، ساعاتی از شب. پاسی

آنچه انزال فرموده حق تعالى در آن؛ يا: عيسى عليه السّلام را انجيل داديم تا علماى آن حكم كنند به آنچه بر او منزل شده نه مانند نصارى كه از احكام آن عدول نموده‌اند

شماست، سلام بر شما، جوياى [مصاحبت‌] نادانان نيستيم.» و چون سخن لغوی (از دشمنان دین) بشنوند از آن اعراض کنند و گویند: اعمال ما از ما و اعمال شما از شما، بروید

فاطمه بنت حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلّم. «1» تتمه: زمخشرى كه از علماى عامه است، در كشّاف ذكر نموده كه در طى اين دو، تمثيل است به حفصه و عايشه كه

و هفت. عدد حروف- يكصد و سه. ثواب تلاوت- در سوره و الشمس مذكور شد. تذكره- علماى اماميه متفقا برآنند كه سوره «الم نشرح» با «و الضحى» يك سوره است و بسم اللّه

شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۲۹۲. طبرانى از علماى عامه در كتاب اوسط از عمار یاسر نقل نموده كه فقيرى نزد على بن ابى‌طالب در

شهیدان است. تفسیر آیات ۱ - ترک شهر و دیار خود و هجرت به دیار غربت به منظور حفظ دین، عملى شایسته و محبوب خداوند (و الذین هاجروا فى سبیل اللّه ... لیرزقنّهم اللّه)

باشند دين خودشان را براى او از شرك و بت پرستى و مايل شده باشند از اديان باطله بدين حقّ اسلام و برپا دارند نماز را و بدهند زكوة مالشان را و اين دين كه توحيد

پیامبر صلّی اللّه علیه و اله همانند زمان حیات او، به دعوت خود ادامه می‌دهد، هم دین است و هم معجزه، هم قانون است و هم سند قانون. جاودانی و جهانی بودن: قرآن مرز

آله در خطبه، منافقان را عيب نمودى، از مسجد بيرون آمده بر طريق استهزاء از علماى صحابه پرسيدى كه اين مرد در اين ساعت چه مى‌گفت؛ حق تعالى از حال آنها اخبار

قوم بنى‌اسرائیل مردى بود که شب‌ها تا صبح به عبادت مى پرداخت و روز با دشمنان دین تا به شب به جهاد و پیکار مى گذرانید و این عمل او هزار ماه طول کشید و خداوند

پروردگارشان. وَ مَنْ‌ يُطِعِ‌ اللَّهَ‌ وَ الرَّسُولَ‌... (۳) موفق بن احمد از علماى عامه مرفوعاً از ابن عباس نقل نماید که گفت: عده اى از رسول خدا صلى الله علیه

يا عموىابراهيم (ع ) بوده است . آنچه درباره سرگذشت حضرت ابراهيم مورد اتفاق علماى حديث است . چند روايت درباره ارائه ملكوت به ابراهيم (ع ). رواياتى در خصوص

ماجراى بعثت حضرت محمّد صلى الله عليه و آله و نشانه‌ى صداقت او را از علماى يهود بپرسند. علماى يهود به فرستادگان مشركان گفتند: از او سه چيز سؤال كنيد؛ اگر دو

شأن و نزولى در صفحه ۵۶۴ به تناسب ذکر شده است). در مسند احمد و دیگران از علماى عامه از حرث بن ضرار الخزامى موضوع ولید را به طریق دیگرى که حرث نیز در آن

بيرون رفته باشند. 1- در برابر تضعيف ناحقّ، بايد تقويت بجا صورت بگيرد. چون علماى يهود، پيامبر اسلام را به ناحقّ تضعيف كرده و گفتند دليل روشنى ندارد، خداوند

بهم خورده . و اما تحريف به معناى زياد شدن چيزى در آن فرضيه ايست كه احدى از علماى اسلام بدان قائل نشده است. محدثين مذكور بر عدم وقوع زيادت در قرآن به وسيله

نابودى خويش پيش مى‌برد. «1». الغدير، ج 1، ص 239- 266، به نقل از 30 نفر از علماى اهل‌سنّت. «2». تفسير مجمع‌البيان. جلد 3 - صفحه 310 فَأَمْطِرْ عَلَيْنا حِجارَةً

بودند و بعنوان شكار جلد 3 صفحه 409 از شهر بيرون آمدند براى فرار نمودن از دين آن پادشاه و در راه بچوپانى رسيدند و او را دعوت بتوحيد كردند و او قبول ننمود

شايد بدين وسيله به مغفرت و بهشت خدايى نائل آيند. ولى دسته سوم كه همان طبقه علماى باللّه هستند هدفشان عالى تر از آن دو دسته است ، اينان خدا را نه از ترس عبادت

توجيه اين است كه به كلى اصول مسلم عقلى و نقلى را كه درباره مقامات انبياء و علماى ربّانى از صديقين و شهداء و صالحين در دست داريم و خلاصه اساس و مبانى بحث از

رغبت تمام و شوق تام اطاعت او كنند و به عبادت او اشتغال نمايند. تنبيه: نزد علماى اماميه اين آيه جزء عزائم اربع است بنا به روايت از حضرت امير المؤمنين و حضرت

يا عموىابراهيم (ع ) بوده است . آنچه درباره سرگذشت حضرت ابراهيم مورد اتفاق علماى حديث است . چند روايت درباره ارائه ملكوت به ابراهيم (ع ). رواياتى در خصوص

منكر تجرد روح در پاسخ ماديين كه وحدت را وحدت اجتماعى دانسته اند آنچه كه علماى روانكاو و عصر جديد در نفى تجرد روح نفس كرده اند گفته جمعى از معتقدين به مبداء

خلافكار بيشتر است و در زنا، نقش زنِ خلافكار. از مرحوم سيد مرتضى علم‌الهدى (از علماى هزار سال قبل) پرسيدند: چرا دستى كه پانصد مثقال طلا ديه دارد، به خاطر يك چهارم

آنكه خارج فرمود او را از صلب پدرش از نكاح نه سفاح از آدم عليه السّلام. «1» علماى اماميه به اين فرمايش استدلال نموده‌اند بر آنكه پدران حضرت رسالت صلّى اللّه

چهار امامي‌ حنفي‌ واقفيه‌ اسماعيليه‌ كيسانيه‌ و اهل‌ بدعت‌ و منكر ضروريات‌ دين‌ و مذهب‌ اثني‌ عشريه‌ و دعات‌ باطله‌ تمام‌ ايمان‌ ‌به‌ باطل‌ ‌است‌. وَ كَفَرُوا

سؤال كردند و گفتند: خداى ما كجا است؟ سپس اين آيه نازل گرديد. ابن عساكر از علماى عامه از امام على مرتضى عليه‌السلام روايت كند كه از قول پيامبر فرمود: از دعاكردن

است بر آنكه معدوم شى‌ء است، و اطلاق شيئيت بر آن جائز باشد، چنانكه بعضى از علماى كلام به آن قائلند؛ زيرا زلزله قيامت معدوم است و حق تعالى آن را «شى‌ء» فرموده

كنيد، كه اين افضل و احسن است از عادت‌ جلد 9 - صفحه 224 جاهليت. و به اتفاق علماى اماميه، استيذان واجب و تسليم سنت است؛ و زدن در خانه به سختى و فرياد كردن

در آيه‌ى قبل. در احاديث آمده است كه خداوند به خاطر وجود برخى افراد پاك و علماى ربّانى، سختى و عذاب را از ديگران برمى‌دارد. چنانكه در ماجراى قلع و قمع قوم

ايلوهيم) يعنى خنوخ با خدا راه مى‌رفت و ناياب شد، زيرا خدا او را برگرفت. و تمام علماى يهود و نصارى متفقند بر اينكه مراد اين آيه، معراج آن حضرت و قرآن نيز اشاره

فَسْئَلْ بَنِي إِسْرائِيلَ‌: پس بپرس اى پيغمبر از بنى اسرائيل، يعنى از علماى ايشان اين آيات را سؤال كن تا صدق تو بر مشركان ظاهر گردد، يا سؤال كن از آنچه

طهر، در كتاب كافى- از حضرت روايت شده كه مراد قرء، طهر مى‌باشد «1» و فتواى علماى اماميه بر اين است نسبت به زنى كه حيض ببيند سه طهر عده او باشد، و نسبت به

درد سرى باطل مى شود و شيرازه دين اسلام از هم مى گسلد و ديگر بر بناى اسلام سنگى روى سنگى قرار نمى گيرد. و عجب از اين گونه علماى دينى است كه در مقام استدلال

ورثه ندادند، ظرف سيمين بود به وزن سيصد درم. ترمذى در صحيح خود و ديگران از علماى عامه از ابن عباس و از تميم‌دارى نقل كنند و گويند: متاع مسروقه جامى بود از

ترديدى در وجود چنين خوارقى باقى نمانده. و چون راهى براى انكار آن باقى نمانده، علماى روانكاو دنيا، ناگزير شده اند در مقام توجيه اين گونه كارها بر آمده، آن را

الغلول... و ترک الصلاة متعمداً و نقض العهد و قطیعة الرحم...; عمروبن عبید (از علماى عامه) وارد بر امام صادق(ع) شد و گفت: دوست دارم گناهان کبیره را از قرآن بشناسم

آنجا كه تاريخ دين و فلسفه نشان ميدهد، سخنى است دروغ ، براى اين كه دين ابراهيم (عليه السلام ) بعد از عهد فلسفه هند و مصر و كلدان بود، و دين عيسى (عليه السلام

به نسلى هست ، چنان كه بعضى از علماى ملل و نحل چنين خيال كرده اند، بلكه به اين معنا كه اصولا همانطورى كه سابقا هم گفته شد دين فطرى ، انسان را به زهد دعوت

نصارايند (يعنى علماى ايشان- چنانچه جمهور مفسرين به اين وضع تفسير نموده‏اند-). حضرت فرمود: «در اين هنگام كه مراد ايشان باشند، شما را به سوى دين خويش مى‏خوانند»

اينكه قرآن را بپذيرند. دوم اينكه : اين توجيه با آيه بعدى نمى سازد؛ زيرا علماى بنى اسرائيل هيچ آگاهى به معارف عاليه قرآن نداشتند. «أَ وَ لَمْ يَكُن لهَُّمْ

حقيقت نبوت و آثار آن منطبق نيست . اولا براى اينكه اين فرضيه اى است كه بعضى علماى اجتماع كه هيچ آگهى و تخصصى در مسائل دينى و معارف مربوط به مبداء و معاد ندارند

قسمت تقسيم مى شود: آغاز قسمت اول آن همان هشتمين سال عمر است كه در آن سال علماى اين كيش نزد اين كودك آمد و شد نموده و واجبات را برايش بيان و او را به التزام

تقيّه و پرهيز كردن از دين خود، و ترسيدن از دشمنان خود، و ارواح ايشان، متعلّق است به محلّ اعلى (كه عالم قدس و ملكوت است). پس علماى ايشان و پيروان ايشان،

مظنه و گمان و نوعى تخمين اكتفاء مى كردند. ولى رفته رفته اين حاجت عمومى ، علماى رياضى دان را وادار كرد تا اين مظنه و تخمين را قدرى به تحقيق و تشخيص ‍ عينى

(فسئلوااهل الذكر و مقصود از ((ذكر(( كتابهاى آسمانى است ، و مراد از ((اهل ذكر((، علماى اهل كتابند، زيرا آنها در دشمنى با رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم )

است . و اگر از ميان همه اجزاى دين تنها اقامه نماز را ذكر كرد براى شرافتى است كه نماز بر ساير اجزاى دين دارد، چون نماز ركن دين است ، بوسيله نماز ياد خدا و

چه مضارع، هر دو به يك معنا است. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۴۷۲ و لذا علماى نحو گفته اند: اگر لفظ ماضى، صله موصولى واقع شود، و يا صفت نكره عامى بگردد،

بعد از ظهر حركت كند كه چنين كسى روزه آن روزش صحيح است ). بيشتر دانشمندان و علماى اهل سنت گفته اند: از آيه : « فمن كان منكم مريضا او على سفر فعدة من ايام اخر»

اين چنين بيان را استعاره تمثيليه مى گويند، مانند اينكه خداى تعالى درباره علماى يهود كه به علم خود عمل نمى كردند مثل زده به چهارپائى كه كتاب بر آن بار كرده

را با دميدن روح دعوت دينى ، زنده نگه داشته است ، چون دعوت دينى كه وظيفه علماى امت است ، متضمن انذار و تبشيرهائى بعقاب و ثواب در آخرت است ، و باين ترتيب

خواننده محترم با دقت در آن از منطق علماى مسيحيت در اثبات پرستش مريم اطلاع يافته و پاره اى از گزاف گوئيهاى شان را در دين مشاهده نمايد.

اند كه اصحاب در اين روش خود اجماع دارند. بلكه بعضى از ايشان گفته : تمامى علماى سه قرن اول از هجرت اجماع داشتند بر تفويض ، و تفويض همين است كه لوازم تشبيه

سرسخت بار بيايند، و در برابر دستورات انبياءشان انقياد نداشته ، گوش بفرامين علماى ربانى خود ندهند، با اينكه آن دستورات و اين فرامين ، همه بسود معاش و معادشان

فرمود نماز او روزى او را از فحشاء باز خواهد داشت. و نيز در همان كتاب است كه علماى اماميه از امام صادق (عليه السلام ) روايت كرده اند، كه فرمود: هر كه دوست مى

بعضى ديگر از علماى آنها را در اينجا به خصوص ذكر مى كند. تفسير: رسوائى تحريف گران باز در اين آيه سخن از بخش ديگرى از خلافكاريهاى بعضى از علماى اهل كتاب است

يا بلند؟ آنگاه برخاستند كه بروند. برادر او، ابوياسر به او و همراهانش از علماى يهود گفت: نظر شما چيست؟ آيا به راستى همه اين مدت ها، يعنى «۷۱» و «۱۶۱» و

گذشته پيرامون لجاجت و تعصب گروهى از اهل كتاب ، نخستين آيه مورد بحث مى گويد: علماى اهل كتاب پيامبر اسلام را به خوبى همچون فرزندان خود مى شناسند (الذين آتيناهم

مى كردند. بنابراين ، بايد گفت : (( باء(( در (( بالحق (( همان بائى است كه علماى نحو آن را (( باء آلت (( مى نامند، مى توان هم گفت كه (( باء ملابسه (( است

مَا كتَب اللَّهُ لَكُمْ امر در اين آيه چون بعد از منع واقع شده ، طبق نظريه علماى اصول تنها بر جواز دلالت دارد، نه وجوب ، و مى فهماند از هم اكنون رفث با زنان

المُقَرّبِين: حسنۀ نيكان نسبت به مقربان، گناه شمرده مى شود». ۷ - وجهى است كه جمعى از علماى اماميه آن را پسنديده اند و آن، اين است كه: مراد از مغفرت «گناهان گذشته» آن

مانند آيه ۱۱۴ توبه و ۵۶ قصص نيز گواه بر مدعاى خود قرار مى دهند. ولى تمام علماى شيعه و بعضى از بزرگان اهل تسنن مانند ابن ابى الحديد شارح نهج البلاغه و قسطلانى

بيشتر پيرامون حكومت مهدى (عليه السلام ) و مدارك مشروح و مستدل آن در كتب علماى سنت و شيعه به جلد ۷ تفسير نمونه صفحه ۳۷۲ تا ۳۸۹ ذيل آيه ۳۳ سوره توبه مراجعه

شان نزول : در شاءن نزول اين آيات از ابن عباس چنين نقل شده كه چند نفر از علماى يهود و مسيحيان نجران با مسلمانان بحث و گفتگو داشتند: هر يك از اين دو گروه

لغوى آن پرداخته، مى گویيم: در صحاح گفته: هدايت به معناى دلالت است. ساير علماى اهل لغت به وى اشكال كرده اند، كه اين كلمه همه جا به معناى دلالت نيست، بلكه

دنيا خواهد بود. و مراد از «دين»، جزاى يوم الجزاء است. پس كسى كه دين را تكذيب كند، منكر معاد است. ولى بعضى گفته اند: مراد از دين، همان معناى معروفش، يعنى

مسيحيان نجران خدمت رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) آمدندعدهاى از علماى يهود نيز در آنجا حضور يافتند، بين آنها و مسيحيان در محضر پيامبر (صلى اللّه

بنابراين روح انسانى منحصرا در اختيار مردان است . جالب اينكه تا همين اواخر علماى مسيحى در اسپانيا در اين باره بحث مى كردند كه آيا زن مثل مرد، روح انسانى دارد

اهل كتاب (يهود و نصارى ) وارد شده ولى در حقيقت اخطارى به تمام دانشمندان و علماى مذهبى است كه آنها موظفند در تبيين و روشن ساختن فرمانهاى الهى و معارف دينى

استَيْئَس الرُّسلُ وَ ظنُّوا أَنهُمْ قَدْ كذِبُوا جَاءَهُمْ نَصرُنَا ... علماى لغت مى گويند: كلمه «ياس » و كلمه «استيئاس » هر دو به يك معنى است ليكن بعيد

در انظار يهوديان ، پست جلوه كنند، و عمل آنها سرمشقى براى ديگران نشود، لذا علماى يهود اين شعار را در ميان آنها پخش كردند كه تنها جمعى از اشرار ما به اسلام

بعضى از فقهاى اهل سنت ، اين كار را واجب مى دانند، ولى مشهور ميان بزرگان علماى شيعه تفسير نمونه جلد ۲ صفحه ۳۸۴ و اهل سنت به خاطر دلائل ديگر، استحباب آن

«كأس»، به معناى همان كاسه فارسى است، كه نام ظرف آب و شراب است. و از بسيارى از علماى اهل لغت نقل شده كه گفته اند: ظرف آب و شراب را «كأس» نمى گويند، مگر وقتى كه

چون اگر دقت شود دو نفر از يك نژاد رنگشان عين هم نيست ، و اين معنا از نظر علماى اين فن مسلم است. پس متفكرين و اهل بحث كه پيرامون عالم كبير بحث مى كنند، در

عليه و آله و سلّم ) در صف مقدم جاى دارد و نخستين «صديق » او است . احدى از علماى اسلام منكر اين واقعيت نيست كه على (عليه السلام ) از ميان مردان نخستين كسى

ارباب كليسا اين مساءله بسيار ديده مى شود كه آنها در مقابل اكتشافات علمى علماى علوم طبيعى به پا مى خاستند، و امثال گاليله را به خاطر كشف حركت زمين به دور

دفاع شده و احتجاج شده به اينكه نام او در كتابهاى آسمانى گذشتگان برده شده و علماى بنى اسرائيل از آن پيشگوئيها اطلاع دارند و نيز از كتاب آسمانى آن جناب ، يعنى

دانستند، چرا كه افرادى ظالم و ستمگر بودند. ولى عجيب است كه در عصر ما بسيارى از علماى اهل تسنن ، حكومتهاى ظالم و جبار و خودكامه را كه ارتباطشان با دشمنان اسلام

مانند ابوحنيفه و احمد حنبل ، تفسير نمونه ، جلد: ۲۰، صفحه : ۲۹۲ اما به عقيده علماى اماميه بر اساس رواياتى كه از اهلبيت (عليهمالسلام ) وارد شده محل سجده همان

اخروى است ، و دنيوى آن نفسى و بدنى و خارجى است ، تا آنجا كه مى گويد: بعضى از علماى لغت گفته اند: گاهى كلمه شقاوت در جاى تعب و دشوارى استعمال مى شود، مثلا مى

آخرت ، عذاب قبر است . روايات در فضيلت اين آيه شريفه بسيار زياد است و در كتب علماى شيعه و اهل سنت نقل شده است با دو حديث ديگرى از رسول الله (صلى الله عليه و