نتایج جستجو

احتجاج: با بدعتگذاران ۱ احکام:۴ افترا: به خدا ۲ بدعت: بیخاعتبارى بدعت ۶، ۷ ; عوامل بدعت ۷ ; منشأ بدعت ۱۰ بدعتگذاران: بیخمنطقى بدعتگذاران ۶ ; خطر پیروى

تکلیف جنیان ۷ ذکر: حوادث تاریخ ۲ رسولان خدا:۱ رسوم: بدعت رسوم ناپسند ۹ سرزنش: ملاک استحقاق سرزنش ۹ عمل: بدعت عمل ناپسند ۹ ; عمل ناپسند ۶ فحشا: مبارزه با فحشا

حرمت افترا به خدا ۲; ظلم افترا به خدا ۱ انسان: مدبر انسان ها ۵ بدعت: احکام بدعت ۲; حرمت بدعت ۲ خدا: ربوبیت خدا ۵; نشانه هاى ربوبیت خدا ۶ دین: آسیب شناسى دین

ترک امکانات دنیوى ۲۲ انسان: مصالح انسان ۱۰ ایمان: آثار ایمان ۱۶، ۱۷ بدعت: حرمت بدعت ۲ حلال: احکام تحریم حلال ۱ ; پاکیزگى حلال ها ۷ ; تحریم حلال ۴، ۱۳ ;

احکام ۱۸ انسان: خلقت انسان ۴; مسؤولیت انسان ۱۶; وحدت قلب انسان ۱ بدعت: اعراض از بدعت ۱۶ تشریع: حقانیت تشریع ۱۵; منشأ تشریع ۱۸ جاهلیت: رسوم جاهلیت ۷، ۱۱،

معاندان، گمراهان و مشرکان، هیچ کس را مخلّد در آتش نمى گرداند». بدعت: کیفر اخروى بدعت ۸; گناه بدعت ۸ جرایم: تناسب جرایم با مجازات ۱ جهنم: آتش جهنم ۱، ۳، ۶، ۷;

«رَحْمَةً» 6- نوآورى‌هاى سليقه‌اى و بدعت در دين، مورد پذيرش خداوند نيست. «رَهْبانِيَّةً ابْتَدَعُوها ما كَتَبْناها عَلَيْهِمْ» 7- بدعت، از آفات و آسيب‌هاى اديان

تحریف و تبدیل سخنان الهى که همان حقایق دینى است، از مصادیق ظلم مى باشد. بدعت: ظلم بدعت ۸ بنى اسرائیل: تاریخ بنى اسرائیل ۱، ۲ ; حرامخواران بنى اسرائیل ۲ ; ظالمان

لوط ۵، ۷; همجنس بازى قوم لوط ۴، ۵ لواط: اولین مبتلایان به لواط ۷، ۸، ۱۰; بدعت لواط ۸; مبارزه با لواط ۱۰; ناپسندى لواط ۶، ۱۰ لوط(ع): سرزنشهاى لوط(ع) ۵;

خوردنیهاى حلال ۲ دنیاطلبى: تشویق به دنیاطلبى ۱۲ ; عوامل دنیاطلبى ۱۲ دین: بدعت در دین ۴، ۵ زهد: منفى ۶ سوگند: ناپسند ۱۳ شتر: حلیت گوشت شتر ۲ ; گوشت شتر

گاه به گناهانى که موجب حد شرعى است. بعضى نیز، احتمال داده اند که اشاره به بدعت ها و ایجاد شبهات اعتقادى در اذهان مردم بوده باشد. ولى، اگر به معناى لغوى

بودن خطر است). لَأَتَّخِذَنَ‌ ... 7- شيطان، هر كس را به نحوى گمراه مى‌كند. بدعت در دين، تغيير در آفرينش. «لَأُمَنِّيَنَّهُمْ‌، فَلَيُبَتِّكُنَّ، فَلَيُغَيِّرُنَّ»

مى‏دانستند و اين تغيير را در ماه ذوالحجة اعلام مى‏كردند. آيه شريفه در رد اين بدعت نازل گرديد يعنى تأخير ماه حرام به ماه ديگر زياده روى در كفر است كفار در اين

اعمال از اهل تقوى، حكم سوگند و كفّاره آن، حد سارق، اخذ پيمان از اهل كتاب، بدعت بودن بحيره، سائبه، حام و... و غير اينها. در اين صورت مى‏شود گفت: «اُوفُوا

اعمال از اهل تقوى، حكم سوگند و كفّاره آن، حد سارق، اخذ پيمان از اهل كتاب، بدعت بودن بحيره، سائبه، حام و... و غير اينها. در اين صورت مى‏شود گفت: «اُوفُوا

بكشد بزرگنرين آيه را در كتاب خدا قصد كرده و پنداشته‏اند كه چون اظهارش كنند بدعت است و از امام باقر عليه السلام منقول است: گرامى‏ترين آيه را از كتاب خدا كه

دیگر و حکم ماه حرامی را در هر سه سال، سالی ده روز به ماهی متأخر انداختن که بدعت زمان جاهلیت بود) افزایش در کفر است که کافران را بدان به جهل و گمراهی کشند،

نمودند. پس اصحاب خود را گفت: آنچه من دعوت كردم شما را به آن، باطل بوده و من بدعت گذاردم. اصحاب تكذيب او را نموده، گفتند: حق همين بوده و تو به شك افتادى در

کان ... فمن افترى على اللّه الکذب) ۲ - افترا و دروغ بستن آگاهانه به خداوند (بدعت)، ظلمى است بزرگ. (فمن افترى ... فاولئک هم الظالمون) ضمیر فَصل، دلالت بر بزرگى

كسانى را كه گمراه نمودى. اصحاب را خواسته و گفت: آنچه شما را به آن دعوت كردم بدعت و باطل بود. مردم او را تكذيب و گفتند: آنچه تو پيش گفتى حق، و الآن شك كردى

امکانات و آسایش زندگى (و ءاوینهما إلى ربوة ذات قرار و معین) ۱۱ - رهبانیت، بدعت پیروان عیسى و انحراف از سیره آن حضرت بود. (و ءاوینهما إلى ربوة ذات قرار و

دين نموده بودند بطمع خوشنودى خدا و بعضى گفته‌اند مراد آنست كه رهبانيّت را بدعت گذاردند آنرا ما بر آنها واجب ننموده بوديم مگر طلب خوشنودى خداوند را و آن

أعلم بالمعتدین) ۱۷- تنها خداوند بهتر از هر کس متجاوزان به حدود الهى و اهل بدعت در احکام الهى را مى شناسد و معرفى مى کند. (إن ربک هو أعلم بالمعتدین) ضمیر

كافرند. دشمنان با شيوه‌هاى مختلف از راه خداوند جلوگيرى مى‌كنند، از جمله: بدعت، تهمت، تفسير به رأى، جعل حديث، ايجاد شبهه، ركود مساجد، كنار زدن اهل‌بيتِ

خواهند بود و بعضى زينت ما بين ايدى را بگناهان فعلى و ما خلف را بمئالى از قبيل بدعت و سنّت سيّئه تفسير نموده‌اند. فَإِن‌ يَصبِرُوا فَالنّارُ مَثوي‌ً لَهُم‌ وَ

آنستكه اگر خداوند نهى نفرموده بود از شرك و بدعت چرا بر كسانيكه تكذيب نمودند انبياء سابق را كه نهى از شرك و بدعت مينمودند عذاب نازل فرمود با اينحال اگر شما

مصرى سفيدتر باشد خداوند ميفرمايد ذرات پراكنده شويد و اين براى آنستكه چون اهل بدعت كار حرامى را براى آنها حلال مى‌نمودند قبول ميكردند و قمى ره از امام باقر

حرمت حكم ننمودن بما انزل اللّه و اخبار وجوب اظهار علم بر عالم در موقع ظهور بدعت استفاده ميشود و اينكه ائمه اطهار در مقام تفسير بذكر بعضى از مصاديق اكتفا

نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود نهى از بدعت در دين در اين آيه تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت

باشد كه شيطان، انسان را به عفو و بخشش خدا مغرور سازد و يا از طريق تحريف، بدعت و سهل‌انگارى نسبت به احكام و قانون الهى، به تكرار گناه وادار كند. آغاز اين

اللَّهِ» 3- دين‌تراش ودين‌ساز، با كافر در يك رديف هستند. «افْتَرى‌، كَذَّبَ» 4- بدعت، جرم است. «الْمُجْرِمُونَ» 5- مبلّغ دينى اگر تفكّرات خود را به اسم دين بگويد،

زشت خود را به خداوند نسبت دادن. ه) ادّعاى خدايى يا پيامبرى كردن. و) تحريف و بدعت در قوانين الهى. در روايات مى‌خوانيم: اگر شخصى حديثى را جعل كند و به امامان

بسيار بد ميداشتند لذا ميفرمايد: ] (آیه 57)- آنجا که تولد دختر ننگ بود! دومین بدعت شوم مشرکان این بود که: آنها (در پندار خود) برای خداوند دختران قرار می‌دهند

مصرى سفيدتر باشد خداوند ميفرمايد ذرات پراكنده شويد و اين براى آنستكه چون اهل بدعت كار حرامى را براى آنها حلال مى‌نمودند قبول ميكردند و قمى ره از امام باقر

مصرى سفيدتر باشد خداوند ميفرمايد ذرات پراكنده شويد و اين براى آنستكه چون اهل بدعت كار حرامى را براى آنها حلال مى‌نمودند قبول ميكردند و قمى ره از امام باقر

شد، فرمود: كفار اهل كتاب و يهود و نصارى‌اند. و بتحقيق بودند بر دين حق، پس بدعت گذاردند در ديانت خود، و گمان كردند كه كار نيكو بجا آوردند، بعد فرمود: اهل

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

در دنيا به چيزى كه خلاف امر الهى باشد؛ و آنها رهبانان و اصحاب صومعه و اهل بدعت و آراى باطله‌اند. 5- حضرت صادق عليه السّلام فرمايد: كلّ ناصب لنا و ان تعبّد

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

در نسل‌ها بماند. امام باقر عليه السلام ذيل آيه فرمودند: هركس در دين الهى بدعت گذارد، در همين دنيا ذليل و خوار مى‌شود. «1» 1- انسان در انتخاب دين آزاد است،

حضرت صادق عليه السّلام كمتر چيزى كه به سبب آن، بنده كافر گردد. فرمود: اينكه بدعت گذارد چيزى را، پس دوستى نمايد بر آن و تبرى كند از كسى كه مخالفت آن نمايد

نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود نهى از بدعت در دين در اين آيه تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت

مصرى سفيدتر باشد خداوند ميفرمايد ذرات پراكنده شويد و اين براى آنستكه چون اهل بدعت كار حرامى را براى آنها حلال مى‌نمودند قبول ميكردند و قمى ره از امام باقر

مفسرين عامه در باره ((اياما معدودات )) و رد آن استحباب روزه در روز عاشورا از بدعت هاى ابداعى بنى اميه است روزه بر مريض و مسافر واجب نيست روزه بر مسافر و مريض

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

استمرار بر ايمان تا وقت موت و بعضى عدم تشكيك در آن و بعضى اخذ بسنّت و ترك بدعت دانسته‌اند و خلاف ظاهر بودن همه ظاهر است و مواعده خدا با بنى اسرائيل بتوسط

استمرار بر ايمان تا وقت موت و بعضى عدم تشكيك در آن و بعضى اخذ بسنّت و ترك بدعت دانسته‌اند و خلاف ظاهر بودن همه ظاهر است و مواعده خدا با بنى اسرائيل بتوسط

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

ديگرى آن بزرگواران را در حدّ خدا مى‌پندارد. يكى زيارت امامان معصوم و شهدا را بدعت مى‌داند و ديگرى حتّى به‌ «1». كسى كه مى‌گويد «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

ميان امت من ظاهر گردد، بايد كه عالم علم خود را ظاهر كند (و بيان كند كه آن بدعت است). پس هر كه آن را اظهار نكند، لعنت خدا بر او باد». آل عمران ٧٥ الأحزاب

قضاى به قسط و حكم خداوند مى شود. بيزارى رسول خدا (ص ) از مشركين و كفار و بدعت گزاران و مذهب تراشان امت خود. (درباره آيات الهى قبل از قيامت ، تفرقه در دين

نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود نهى از بدعت در دين در اين آيه تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت

بيان و اين نيست جز اعراض از خانواده عصمت و طهارت و اهميّت باقوال سخيفه اهل بدعت و ضلالت در هر حال در خاتمه امر خداوند از حال كفّار انشاء تعجّب فرموده كه

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

- سعى در تحريف دين مى‌نمايند. «يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ»* «3» - گاهى در دين بدعت گذارى دارند. «وَ رَهْبانِيَّةً ابْتَدَعُوها» «4» - گاهى حقايق دين را كتمان

چون دوستى آن بدعت به دلش نشسته. رسول خدا (ص) فرمود: خدا از قبول توبه بدعتگزار خوددارى فرموده. عرض شد چرا چنين است؟ فرمود: زيرا كه دوستى بدعت دل‏نشينش شده

و مجنون‌ و مفتري‌ ميگويند و پشت‌ پا باحكام‌ الهي‌ و فرامين‌ ‌او‌ ميزنند و بدعت‌ ‌در‌ دين‌ ميگذارند و منكر ضروريّات‌ دين‌ ميشوند. أَثِيم‌ٍ ‌که‌ ‌در‌ كفر

نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود نهى از بدعت در دين در اين آيه تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت

نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود نهى از بدعت در دين در اين آيه تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت

شد» گروهی موحد و گروهی مشرک (فَاخْتَلَفُوا). بنابراین شرک در واقع یک نوع بدعت و انحراف از فطرت است، انحرافی که از مشتی اوهام و پندارهای بی‌اساس سر چشمه

دوزخند و در آن جاودانه‌اند. امام باقر عليه السلام فرمود: اين آيه در مورد اهل بدعت وشبهات وشهوات است. «1» «ليلِ مُظلم»، شبى است كه از نور ماه هيچ خبرى نيست

خياليّات باشد شعر ناميده‌اند و در رواياتى از ائمه اطهار شعراء در آيه شريفه باهل بدعت و ضلالت و متفقّهين بى علم و معرفت و افسانه گويان بى درايت تفسير شده و فرموده‌اند

مشهوره بايد بترك امر بمعروف و جلد 2 صفحه 523 نهى از منكر و افتراق كلمه و ظهور بدعت و امثال اينها تفسير شود كه وبالش دامن گير عموم خواهد بود و اختصاص باهل معصيت

تقوي‌ مكرر بيان‌ ‌شده‌ تقواي‌ ‌از‌ عقايد فاسده‌، ‌از‌ كفر و شرك‌ و ضلالت‌ و بدعت‌ و انكار ضروري‌ دين‌ و مذهب‌ ‌که‌ عبارت‌ ‌از‌ ايمان‌ ‌است‌، تقواي‌ ‌از‌ صفات‌

هجرت براى حفظ ديانت بوده، لذا در هر عصرى لازم باشد بر مؤمنين هجرت از اهل بدعت و ضلالت و كفر و معصيت، به جهت حفظ ناموس ديانت، و تحت اين آيه شريفه مندرج

بيرون آورى مردمان را به سبب دعوت به مضمون آن، از تاريكيهاى كفر و نفاق و شك و بدعت، به روشنى ايمان و يقين و سنت و هدايت. بِإِذْنِ رَبِّهِمْ‌: به فرمان پروردگارشان،

‌در‌ عقائد اينكه‌ معتقد بجميع‌ عقائد حقه‌ ‌باشد‌ نه‌ چيزي‌ زياد كند ‌که‌ بدعت‌ ‌در‌ دين‌ گذارد و نه‌ چيزي‌ ‌از‌ دين‌ ‌را‌ منكر شود ‌که‌ ‌در‌ ‌هر‌ دو صورت‌

177، 48 صفحه‌ و ‌در‌ امر امامت‌ و معاد و جميع‌ ضروريّات‌ دين‌ و مذهب‌ و ترك‌ بدعت‌ ‌در‌ دين‌ و توهين‌ بمقدّسات‌ دين‌ ‌که‌ تمام‌ اينها مدخليت‌ ‌در‌ ايمان‌ دارد

لِلمُتَّقِين‌َ مكرر مراتب‌ تقوي‌ ‌را‌ تذكر داده‌ايم‌ تقواي‌ ‌از‌ شرك‌. كفر و ضلالت‌ و بدعت‌ و انكار ضروري‌ ‌که‌ مرادف‌ ‌با‌ ايمان‌ ميشود، و تقواي‌ ‌از‌ كبار معاصي‌

مگيريد تا غير مؤمن شمرده شويد، زيرا هر وسيله و نژاد و خويشى و دسته بندى و بدعت و شبهه از ميان مى‏رود جز آنچه قرآن ثبت كرده است. امام باقر (ع) فرمود: غير

آمد احتمالا نخستین کوره‌های آدم سوزی در طول تاریخ بود، ولی عجب این که این بدعت قساوت بار ضد انسانی سر انجام دامان خود یهود را گرفت، و چنانکه می‌دانیم گروه

خواهند بود و بعضى زينت ما بين ايدى را بگناهان فعلى و ما خلف را بمئالى از قبيل بدعت و سنّت سيّئه تفسير نموده‌اند. وَ قَيَّضنا لَهُم‌ قُرَناءَ فَزَيَّنُوا لَهُم‌

امام معصوم عليهم السلام عمر و جوانى، درآمد و خرج و مصرف و رسيدگى به فقرا و بدعت‌ها. «2» 1- انكار معاد سبب حسرت كفّار خواهد بود. «يا وَيْلَنا» 2- قيامت، روز

اقتدا كند، و در اين بدعت، او را پيروى نمايد؛ خواه در وقت زندگى او باشد و خواه بعد از مرگ او. و گناهان غير خود كه او را در اين بدعت تبعيت كرده‏اند، بر خواهد

الآيه» (يعنى: و رهبانيّتى كه ايشان خود بدعت كردند و بر خويشتن لازم گردانيدند ما بر آنان مقرّر نكرده بوديم و اين بدعت را جز بقصد رضاى الهى نكرده بودند) فرمود:

بيان و اين نيست جز اعراض از خانواده عصمت و طهارت و اهميّت باقوال سخيفه اهل بدعت و ضلالت در هر حال در خاتمه امر خداوند از حال كفّار انشاء تعجّب فرموده كه

نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود نهى از بدعت در دين در اين آيه تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت

است) 8- سخن گفتن به ناحقّ درباره‌ى آيات قرآن، (از طريق استهزا، تفسير به رأى، بدعت و تحريف) ظلم است. «الظَّالِمِينَ» وَ إِذا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي

ايشان سوختن، نتيجه‌اى ندارد. و ايضا آيه دلالت دارد بر تحريم مجالست اهل فسق و بدعت، از هر طبقه كه باشند. و بعضى از علماء تفسير، و ابن مسعود و ابراهيم و ابو

صادق (ع) پرسيدم از كمترين چيزى كه انسان بدان مشرك گردد؟ فرمود: هر كه رأى را بدعت گذارد چه به واسطه آن محبوب گردد و چه به واسطه آن مبغوض شود. ابو العباس گويد:

دانستند نباشيد. مُخلِصِين‌َ لَه‌ُ الدِّين‌َ چيزي‌ داخل‌ ‌در‌ دين‌ نكنيد و بدعت‌ نگذاريد و چيزي‌ ‌از‌ دين‌ ‌را‌ منكر نشويد، و ‌در‌ عبادات‌ ريا و سمعه‌ نباشد

بيان و اين نيست جز اعراض از خانواده عصمت و طهارت و اهميّت باقوال سخيفه اهل بدعت و ضلالت در هر حال در خاتمه امر خداوند از حال كفّار انشاء تعجّب فرموده كه

جلد 7 - صفحه 461 و عطا فرمايد، لكن جائز نيست گفتن «يا معلم» بر خدا، زيرا بدعت و ضلالت خواهد بود. تفسير برهان‌ «1»- از حضرت باقر و صادق عليهما السّلام مروى

معاد، ‌ يا ‌ ‌در‌ انكار ضروريات‌ دين‌، ‌ يا ‌ مذهب‌ حقه‌ اثني‌ عشريه‌، ‌با‌ بدعت‌ ‌در‌ دين‌، ‌باشد‌ ‌ يا ‌ شك‌ ‌در‌ يكي‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ امور و ‌لو‌ اسم‌ اسلام‌

امام معصوم عليهم السلام عمر و جوانى، درآمد و خرج و مصرف و رسيدگى به فقرا و بدعت‌ها. «2» 1- انكار معاد سبب حسرت كفّار خواهد بود. «يا وَيْلَنا» 2- قيامت، روز

عمل‌ صالح‌ و نه‌ عقيده‌ حقّه‌ بعلاوه‌ زيان‌ بردند بواسطه‌ كفر و معاندت‌ و بدعت‌ و انكار ضروري‌ و اعمال‌ سيئه‌ و اخلاق‌ رذيله‌ چه‌ خسرانيست‌ بالاتر ‌از‌

ساير صفات‌ پروردگارند ميشود و تمام‌ فرق‌ ضالّه‌ ‌از‌ كفّار و مخالفين‌ و اهل‌ بدعت‌ و فرق‌ ‌غير‌ شيعه‌ اثني‌ عشري‌ بنحوي‌ مكذّب‌ آيات‌ الهي‌ بوده‌ و ‌آيه‌ شامل‌

مقدس‌ اسلام‌ ‌که‌ ترك‌ كردند و مرتد شدند و احكام‌ دين‌ ‌که‌ تغيير دادند و بدعت‌ ‌در‌ دين‌ نهادند ‌ يا ‌ منكر شدند و اطاعت‌ اوامر ‌که‌ تبديل‌ بمخالفت‌ و

نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود نهى از بدعت در دين در اين آيه تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت

بزرگترين‌ آيه ‌در‌ كتاب‌ ‌خدا‌، ‌پس‌ گمان‌ كردند ‌هر‌ گاه‌ ‌آن‌ ‌را‌ اظهار كنند بدعت‌ ‌است‌) و ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌از‌ حضرت‌ باقر ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌

مدخليت‌ دارد اول‌ يقين‌ قطعي‌ بجميع‌ اصول‌ دين‌ و ضروريات‌ دين‌ و مذهب‌ و ترك‌ بدعت‌ ‌در‌ دين‌ دوم‌ اعتقاد و دلبستگي‌ و ‌در‌ بند دين‌ بودن‌، سوم‌ اقرار قلبا

رو بباطل‌ ‌که‌ خلفاء جور هستند رفتند، و ‌از‌ ضروريات‌ دين‌ اعراض‌ كردند، و بدعت‌ ‌در‌ دين‌ گذاردند، و پرده‌ اسلام‌ ‌را‌ پاره‌ كردند، و علنا و متجاهرا مرتكب‌

شامل‌ جميع‌ كفّار ميشود و كساني‌ ‌که‌ ملحق‌ ‌به‌ كفار هستند ‌از‌ اهل‌ ضلال‌ و بدعت‌ و انكار ضروريّات‌ و بالجمله‌ ‌غير‌ مؤمن‌. أَ فَلَم‌ تَكُن‌ آياتِي‌ تُتلي‌

دعاء و قبولي‌ اعمال‌ دين‌ خالص‌ ‌است‌ ‌که‌ چيزي‌ ‌در‌ ‌آن‌ داخل‌ نكنند و بدعت‌ نگذارند و چيزي‌ ‌از‌ ‌آن‌ كم‌ نكنند و تبديل‌ بچيز ديگر نكنند ايمان‌ تام‌

روز در هر ماه و وجوب يا است حباب روزه آن بعنوان يك عيد از اعياد اسلامى از بدعت هائى است كه بنى اميه (لعنهم الله ) آن را ابداع كردند، بدين جهت ابداع كردند

آن نمايد و اعتقاد و اظهار كند كه از جانب الهى است. به عبارت ديگر تشريع، و بدعت باشد؛ به خلاف آنكه گويد فلان امر اين است و حال آنكه چنين نباشد، لكن نسبتش

مفسرين عامه در باره ((اياما معدودات )) و رد آن استحباب روزه در روز عاشورا از بدعت هاى ابداعى بنى اميه است روزه بر مريض و مسافر واجب نيست روزه بر مسافر و مريض

عقائد خرافى، گاهى با قابل اجرا ندانستن احكام، گاهى با توجيه گناهان و گاهى با بدعت وتفسير به رأى وپيروى از متشابهات و ... است. 1- غيرت دينى، سبب طرد افراد بى‌دين

حلال نيست؟ فرمود: اين بدان سبب است كه براى روزه دار عطر سنّت است، و ريحان بدعت.

‌آنها‌ ‌ يا ‌ تكذيب‌ كتاب‌ ‌آنها‌ ‌ يا ‌ احكام‌ ‌آنها‌ و ‌لو‌ يك‌ حكم‌ و بدعت‌ ‌در‌ دين‌ ‌ يا ‌ انكار ضروري‌ دين‌ بلكه‌ شك‌ّ ‌در‌ ‌آنها‌ ‌ يا ‌ ظن‌ّ ‌بر‌

اهل‌ شام‌ ‌در‌ جنگ‌ صفين‌، و خوارج‌ نهروان‌ و لشگر كربلا، و مثل‌ كساني‌ ‌که‌ بدعت‌ ‌در‌ دين‌ گذاردند ‌ يا ‌ منكر ضروري‌ دين‌ شدند و أشباه‌ ‌آنها‌ تمام‌ صدق‌

كبرورزان و فخركنندگان و دنيا طلبان كناره گيرد، آنان كه بر خلاف سنت و روش من بدعت گذارند، و براهى غير از راه و روش من بروند. خوشا بحال آن مؤمنى كه مالى از

دو بار بهر عضو وضو ساخت مزدى نميبرد، و كسى كه عضو را سه بار وضو بگيرد، پس بدعت گذارده است، و كسى كه كف و درون پاهايش را مسح كند بدنبال وسوسه شيطان رفته

‌که‌ گفتند: خير الامور أوسطها نه‌ زياده‌ روي‌ غلو ‌در‌ حق‌ انبياء و ائمه‌ و بدعت‌ ‌در‌ دين‌ و نه‌ كوتاهي‌ ‌در‌ انكار بعض‌ احكام‌ و انكار بعض‌ شئونات‌ انبياء

كردم كه: [به چه‏] خدا را به يگانگى بپرستم؟ فرمود كه: «اى يونس، البته صاحب بدعت مباش، كه هر كه براى خود در دين نظر كند، هلاك گردد، و هر كه اهل بيت پيغمبر

و واصل كنندگان آنانند برحمت ابدى در روز قيامت و امر بتقوى براى اجتناب از بدعت و توجه بحق از غير طريق مأمور به است تا منحرف از راه نشوند و برستگارى فائز

صادق عليه السّلام پست‌تر چيزى كه انسان بسبب آن مشرك شود. حضرت فرمود: هر كه بدعت گذارد رأيى را، پس دوست دارد هر كه را متابعت او كند در آن رأى و دشمن دارد

هواپرست، ايمان ندارد. هواپرست، بى عقل است. آغاز فتنه‌ها پيروى از هوسها و ايجاد بدعت‌ها مى‌باشد. هوا وهوسها انسان را كر وكور كرده وقدرت تشخيص حقّ از باطل را مى‌گيرد

قتل‌ خطا اتخاذ ديه‌ كردند معاملات‌ ربوي‌ رسميت‌ تمام‌ پيدا كرده‌ كدام‌ اهل‌ بدعت‌ ‌ يا ‌ مرتد ‌را‌ كشتند، آيا بدستور حجاب‌ و نماز و زكاة رفتار كردند، امروز

و در كافى از حضرت باقر (ع) نقل نموده كه اين آيه را تلاوت فرمود و فرمود هر بدعت‌گذار در دين و مفترى بر خدا و پيغمبر (ص) و اهل بيت او بذلّت در دنيا گرفتار

آورد او را مجزيست و كسى كه براى نماز عصر هم اذان بگويد بهتر است و اذان سوّم بدعت بوده و پاداش ندارد، و همچنين آنچه روايت شده كه دو بار افضل است معنايش تجديد

بازگشت و گذشت از هر لغزش است و روشنى است در تاريكى و پرتوى است در هر پيشامد (بدعت) و نگهدارى از هر هلاكت است و رهيابى از هر گمراهى است و بيان است در مورد هر

و جميع‌ طبقات‌ شيعه‌ چهار امامي‌ حنفي‌ واقفيه‌ اسماعيليه‌ كيسانيه‌ و اهل‌ بدعت‌ و منكر ضروريات‌ دين‌ و مذهب‌ اثني‌ عشريه‌ و دعات‌ باطله‌ تمام‌ ايمان‌ ‌به‌

پانزده‌ مورد ميشود: 1‌-‌ غيبت‌ كفّار و مخالفين‌ و ساير فرق‌ باطله‌ و اهل‌ بدعت‌ جايز ‌است‌ ‌در‌ صورتي‌ ‌که‌ امن‌ ‌از‌ ضرر ‌ يا ‌ ‌از‌ مفاسد ديگري‌ ‌باشد‌

مقدس‌ اسلام‌ ‌که‌ ترك‌ كردند و مرتد شدند و احكام‌ دين‌ ‌که‌ تغيير دادند و بدعت‌ ‌در‌ دين‌ نهادند ‌ يا ‌ منكر شدند و اطاعت‌ اوامر ‌که‌ تبديل‌ بمخالفت‌ و

عشري‌ ‌است‌ آنهم‌ مشروط ‌بر‌ اينكه‌ منكر ضروريات‌ دين‌ و مذهب‌ نباشد و اهل‌ بدعت‌ ‌هم‌ نباشد و توهين‌ بمقدسات‌ ديني‌ نكند ‌که‌ ‌از‌ ايمان‌ خارج‌ ميشود بناء

گذاشته سير نمايد، و بدون هيچ استبداد او را پيروى كند، از خود بدعت درست نكند كه پيروى بدعت پيروى خطوات شيطان است . و كوتاه سخن اينكه ولايت رسول بر مؤ منين

مردم سخنرانى كرد و فرمود: اى مردم همانا آغاز پيدايش آشوبها فرمانبرى هوسها و بدعت نهادن احكامى است بر خلاف قرآن كه مردمى بدنبال مردمى آن را بدست گيرند، اگر

باللّه‌ ايمان‌ بجميع‌ عقائد حقه‌ ‌است‌ بدون‌ انكار ضروريات‌ دين‌ و مذهب‌ و بدعت‌ ‌در‌ دين‌ و توهين‌ بمقدسات‌ دين‌. وَ يَعمَل‌ صالِحاً همين‌ مقدار ‌که‌ واجبات‌

عبادت و نگوئيم عزير يا مسيح پسر خدا است و اطاعت نكنيم احبار و رهبانان را در بدعت‌هايى كه گذارده‌اند از حلال و حرام چونكه همه اينها بشرند مثل ما و بشر نه خدا

مفسرين عامه در باره ((اياما معدودات )) و رد آن استحباب روزه در روز عاشورا از بدعت هاى ابداعى بنى اميه است روزه بر مريض و مسافر واجب نيست روزه بر مسافر و مريض

در عالم بيدارى با همين بدن است و انكار معاويه كه نقل شده و امثال او از اهل بدعت و ضلالت مضرّ به ثبوت نيست ولى اگر انكار ناشى از شبهه عقلى باشد موجب كفر نميشود

ندارد. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۱۲۶ علاوه بر اين مشركين احكامى را كه بدعت نهاده و در بين خود باب كرده بودند به خداى سبحان نسبت مى دادند و مى گفتند

عقائد خالي‌ ‌از‌ افراط و تفريط ‌يعني‌ نه‌ چيزي‌ ‌در‌ دين‌ اضافه‌ كند ‌که‌ بدعت‌ بگذارد ‌ يا ‌ غلو كند و نه‌ منكر يكي‌ ‌از‌ ضروريات‌ شود ‌که‌ مرتد ميشود

بغير ‌ما انزل‌ اللّه‌ ‌هر‌ سه‌ عنوان‌ ‌بر‌ ‌او‌ صادق‌ ‌است‌، كافر ‌است‌ چون‌ بدعت‌ ‌در‌ دين‌ گذارده‌ ‌ يا ‌ منكر حكم‌ الهي‌ ‌شده‌ و ظالم‌ ‌است‌ ‌در‌ حق‌ ‌خود‌

كم‌، و هكذا صوم‌ ‌از‌ طلوع‌ فجر ‌تا‌ مغرب‌ شرعي‌ مازادش‌ و نقصانش‌ بقصد صوم‌ بدعت‌ ‌است‌ و ‌غير‌ اينها. وَ مَن‌ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّه‌ِ فَقَد ظَلَم‌َ نَفسَه‌ُ

آنها كه اساس ظلم و ستم بر ايتام را در اجتماع مى گذارند بالاخره ، روزى اين بدعت غلط، دامان فرزندان خود آنها را خواهد گرفت ، و در حقيقت اين موضوع يكى از آثار

كه به نحوى در ايجاد مقدمات يا اصل آن عمل دخالت داشته باشد، مانند كسانى كه بدعت شومى مى گذارند، و يا سنت زشت و غلطى كه هر كس به آن عمل كند گناه آن را بر

است . يعنى پيروان راستين اين پيامبر و آنهائى كه از هر گونه تحريف و تغيير و بدعت و انحراف از اصول تعليمات آن حضرت بر كنار ماندند. به همين جهت در حديث ديگرى

شايسته او، استقامت به خرج دهيد، از دايره فرمانش ‍ خارج نشويد، در آئين او بدعت مگذاريد و هرگز با آن مخالفت نكنيد)) . در حديث ديگرى از پيغمبر گرامى اسلام

كسى بگويد: خدا شريك دارد و يا بگويد خدا فرزند دارد. و يكى هم، عبارت است از: بدعت گذاشتن در دين. و «سَواد وَجه» (و رو سياهى)، نشانۀ ذلت است، كه سزاى تكبّر

خورشيد و به دور خود آماج سخت ترين حملات قرار مى دادند، و مى گفتند: اين سخنان بدعت است و دروغ بى سابقه ! عجب اينكه بعضى از بزرگان هنگامى كه به ابتكارات علمى

آنان را بكشد، به بزرگترين آيه از آيات خدا پرداخته و پنداشتند كه گفتن آن آيه بدعت است. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۳۷ و از امام باقر عليه السلام روايت

يعنى ابراهيم از مشركين نبود، و اگر در ملت او اين انشعابها و ضميمه هائيكه اهل بدعت منضم بآن كردند و اين اختلافها را راه انداختند، مى بود، ابراهيم هم مشرك بود،

است كه خدا تشريعش كرده، و عبادت شما چيزى است كه خودتان، از درِ جهل و افترا، بدعت نهاده ايد، ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۶۴۷ بنابراين توجيه، دو آيه مورد

بزرگترين‌ آيه ‌در‌ كتاب‌ ‌خدا‌، ‌پس‌ گمان‌ كردند ‌هر‌ گاه‌ ‌آن‌ ‌را‌ اظهار كنند بدعت‌ ‌است‌) و ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌از‌ حضرت‌ باقر ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌

دعوت كند و اين كار را سرچشمه قرب به خدا بداند؟ هـمـچـنين آنها كه در آئين خدا بدعت گذاردند، تثليث را بجاى توحيد و مسيح بنده خدا را به عنوان فرزند خدا، و خرافاتى

دوم‌ اموريست‌ ‌که‌ دروغ‌ بودن‌ ‌آنها‌ قطعي‌ ‌است‌ مانند بدعتهايي‌ ‌که‌ اهل‌ بدعت‌ و ضلالت‌ ‌در‌ دين‌ گذارده‌ ‌ يا ‌ نسبتهاي‌ ناروايي‌ ‌که‌ بمقام‌ مقدّس‌ انبياء