نتایج جستجو

عموما بزيارت كعبه مشرّف ميشوند و اهل حجاز باين جهت شرفى پيدا ميكنند كه او از حسد نميتواند آنرا ببيند و لذا در يمن بناى كليسياى مجلّل مزيّنى نمود و مردم را

و قلب را از دلبستگى به غير خدا و مودت با كفار و تمرن به صفات رذيله حقد و حسد و عداوت و امثال آن، و همچنين ساير اعضاء و جوارح، و مسلم است جريان اين دستور

البشر چون ديد شخصيّت و نورانيّت خمسه طيّبه را در اعلى مراتب جوهر عقل مجرّد حسد برد زوجه‌اش و او بمقام حضرت زهرا و پدر و شوهر و دو فرزندش و از بهشت خارج شدند

قبيح و ناپسند نزد عقلا و مذموم در اخلاق است و جز ايجاد بغض و عداوت و كينه و حسد فائده‌اى بر آن مرتّب نيست و مباهات بكثرت مال و اولاد و احفاد است كه بمراتب

كه مضمون آيه سابقه است كه در تفسيرش اشاره باقوال شد و اين اظهار را از راه حسد بر پيغمبر (ص) نمود و پس از آن گفت ما با بنى هاشم در تمام مراتب و مراحل همدوش

پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم متوجه شده بآنكه ريشه اين اعتراضات آنها حسد است كه نميتوانند كسى را فوق خودشان به بينند يا ميخواهند شماتت كنند آنحضرت

پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم متوجه شده بآنكه ريشه اين اعتراضات آنها حسد است كه نميتوانند كسى را فوق خودشان به بينند يا ميخواهند شماتت كنند آنحضرت

خدا بپرهيزيد و به يك ديگر حسد نبريد. داود رقى گويد: شنيدم امام صادق عليه السّلام ميفرمود: از خدا پروا كنيد و بر يك ديگر حسد مبريد. همانا از جمله مقررات

آدمى‏زاده مى‏جويد آن است كه بدان نيازى ندارد، سپس حسد است كه گناه پسر آدم است هنگامى كه به برادرش حسد برد و او را كشت و از اين حب زنان و حب دنيا و حب رياست

كفر باشد و چه بسيار نزديك است كه حسد بر قَدَر چيره شود. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: فقر نزديك بكفر است و حسد نزديكست كه بر قدر غلبه كند. على بن

عبد الله ع : امام صادق (ع) فرمود: آفتِ دين حسد است و خود بينى و باليدن. امام صادق عليه السّلام فرمود: آفت دين حسد و خودبينى و باليدن است. على بن ابراهيم،

(هنگام خشم) از خود نشان مى‏دهد و جبران مى‏شود (و كافر مى‏شود خ ل)، و به راستى حسد است كه ايمان را مى‏خورد چنانچه آتش هيزم را مى‏خورد. امام باقر عليه السّلام

قال : از امام صادق (ع) فرمود: به راستى حسد ايمان را مى‏خورد چنانچه آتش هيزم را مى‏خورد. امام صادق عليه السّلام فرمود: حسد ايمان را ميخورد چنان كه آتش هيزم را

اين سوره مى فرمايد: و از شر هر حسودى هنگامى كه حسد مى ورزد (و من شر حاسد اذا حسد). اين آيه نشان مى دهد كه حسد از بدترين و زشت ترين صفات رذيله است ، چرا كه

از شرّ زهرداران و گزنده‏هاى كشنده و از شرّ هر چشمِ بد و از شرّ حسود هنگام حسد. سپس پيغمبر (ص) رو به ما كرد و فرمود: ابراهيم را شيوه بود كه اسماعيل و اسحاق

باشند، آنچه به زور بر آن وادار شوند، طيره، وسوسه در باره انديشه در آفرينش، حسد تا با زبان يا دست آشكار نشود. حضرت صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا (ص) فرموده:

امراض‌ روح‌ اخلاق‌ رذيله‌ و صفات‌ خبيثه‌ ‌است‌ ‌که‌ عمده‌ ‌آنها‌ كفر، نفاق‌، حسد، كبر، ضلالت‌ حب‌ جاه‌، عناد، عصبيت‌، عجب‌، قساوت‌، حقد، عداوت‌ و امثال‌ اينها

اول‌ صفحه‌ 363 و 364 امراض‌ قلبي‌ ‌را‌ بيان‌ كرديم‌ ‌از‌ اخلاق‌ رذيله‌ مثل‌ حسد كبر عجب‌ عناد عصبيت‌ و ‌غير‌ اينها ‌که‌ ‌ما ‌در‌ مجلد سيم‌ كلم‌ الطيب‌ ‌در‌

پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم متوجه شده بآنكه ريشه اين اعتراضات آنها حسد است كه نميتوانند كسى را فوق خودشان به بينند يا ميخواهند شماتت كنند آنحضرت

ترسنده‏اى، و بيهوده مى‏شود به آن جادوى هر جادوگرى، و ستم هر ستمكارى، و حسد هر حسد برنده‏اى، و شكافته مى‏شود به جهت بزرگى آن، بيابان و دريا، و از آن برمى‏خيزد

امام صادق (ع)، فرمود: شيطان به لشكرهاى خود مى‏گويد: ميان افرادِ آدمى‏زاده، حسد و ستم افكنيد كه اين دو در پيش خدا با شرك برابرند. على بن ابراهيم، از پدرش،

فِي نَفْسِهِ» 10- افشاگرى هميشه ارزش نيست. «وَ لَمْ يُبْدِها لَهُمْ» 11- حسد در حقّ برادر، دروغگويى و اتّهام بى مورد از جمله دلايل يوسف براى گفتنِ‌ «شَرٌّ

هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع و خودبينى و خود خواهى و كبر و غرور و حسد و ساير صفات ناپسنديده زندگى او را تلخ و جهان را بر او تنگ مينمايد و در آخرت

گويند، و از آنجا كه حسد و عداوت و دشمنى به طرز مرموزى در قلب انسان نفوذ مى كند به آن «غل » گفته شده ، بنابراين «غل » تنها به معنى «حسد» نيست بلكه مفهوم وسيعى

مسلم گرفته ، كه درخت نامبرده هم گندم بوده ، و هم حسد، و اينكه آندو از درخت گندم خوردند، ولى ثمره اش حسد شد، و مقام و منزلت محمد و آل او عليهم السلام را

خداى را به ايشان بفهماند و هم بفهماند كه ما همان دو تن برادرى بوديم كه مورد حسد شما قرار داشتيم ، و لذا فرمود «قد من اللّه علينا». آنگاه سبب اين منت الهى

كلمه «بَغى»، به معناى ظلم و يا حسد است. و اگر «بَغى» را مقيد كرد به كلمه «بَينَهُم»، براى اين است كه بفهماند ظلم و يا حسد در بينشان متداول بود. و معناى

احترام كنيد و به همديگر روى ترش نكنيد و به يك ديگر زيان نرسانيد و به همديگر حسد نبريد، مبادا بخل ورزيد، بنده‏هاى با اخلاص خدا باشيد. امام باقر صلوات اللَّه

هم بكام كسى نميگردد و حرص و آز و طمع و خودبينى و خود خواهى و كبر و غرور و حسد و ساير صفات ناپسنديده زندگى او را تلخ و جهان را بر او تنگ مينمايد و در آخرت

سلطنتش تا آخر معموره دنيا بسط پيدا ميكند و چون پيغمبر ما با اين اوصاف ظاهر شد حسد بردند و ايمان نياوردند حقير عرض ميكنم از اين بيان معلوم ميشود ماوراء تورية

بهشت راه يافت درخت نهى شده چه درختى بود؟ درخت درخت گندم بوده ولى ثمره اش حسد شده است رفع تنافى از دو روايتى كه بظاهر با هم متنافيند رواياتى درباره قصه

جمله آنها است كه حسد مى‏برند بر مردمان، بر آنچه خدا به ايشان داده از فضل خود. پس چون نعمتى را بر كسى ببيند، و آن كس را كسانى باشد، زحمت و حسد خود را بر ايشان

فرستاد و او را باستوارى بر خلق عظيم ستود). اى محمد بن على! من از حسد تو ميترسم [من از حسد تو نمى‏ترسم- بنسخه اعلام الورى-] زيرا خدا كافران را بآن وصف كرده

كرد كه مبادا خواب خود را براى برادران نقل كنى ، زيرا كه اگر نقل كنى بر تو حسد مى ورزند. آنگاه خواب او را تعبير كرد به اينكه بزودى خدا تو را برمى گزيند،

از حد خود تجاوز كرد به آن سرنوشت گرفتار شد. اما بايد توجه داشت كه اين حسد از نوع حسد حرام نبوده و تنها يك احساس نفسانى بوده است ، بى آنكه كمترين گامى بر

تعصّب، دهخداها را به داشتن كبر، فرماندهان را به سبب تبهكارى، فقها را به سبب حسد، بازرگانان را به سبب خيانت و روستانشينان را به سبب جهل و نادانى.

الْعَالَمِ؛ خداوندا! بردار گمان مرا بالارونده، و اميدوار مكن در من دشمنى و نه حسد برنده‏اى را، و نگاه دار مرا ايستاده و نشسته و بيدار و خفته. خداوندا! بيامرز

دوستى بود خاله‌ام مرا دوست داشت دزديد مرا پدرم مرا دوست داشت برادرانم بمن حسد بردند زن عزيز مرا دوست داشت حبسم كرد و عياشى ره نيز اين معنى را نقل نموده

قبيح و ناپسند نزد عقلا و مذموم در اخلاق است و جز ايجاد بغض و عداوت و كينه و حسد فائده‌اى بر آن مرتّب نيست و مباهات بكثرت مال و اولاد و احفاد است كه بمراتب

نشدم‌ بلكه‌ ممكن‌ ‌است‌ ‌شما‌ ‌براي‌ ‌آن‌ محبتها ‌که‌ ملك‌ نسبت‌ بمن‌ كرد و حسد برديد ‌شما‌ چنين‌ كرديد ‌که‌ مرا نزد ملك‌ بي‌آبرو كنيد و ‌از‌ نظر ‌آن‌ بيندازيد

می‌پذیرد. مانند: کشتن. زنا. دزدی. «مَا بَطَنَ»: آنچه مربوط به دل باشد. مانند: حسد. سوءنیّت. وَ إِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ‌ بَنِي‌... (۵) إِنَ‌ اللَّهَ‌ لاَ يَغْفِرُ

هم مى زند، همين «كينه توزى » و«حسد»است . بسيارى را مى شناسيم كه در زندگى هيچ چيز كم ندارند، تنها رنج و عذاب اليم آنها حسد نسبت به وضع ديگران ، و كينه توزى

انگيزه آنان در اين امر چيزى جز حسد نبود. قرآن در آيات فوق به اين امر اشاره كرده مى گويد: «بسيارى از اهل كتاب به خاطر حسد دوست داشتند شما را بعد از اسلام

باشد، و در حالى كه غايب باشد، او را بخورد و غيبت كند. اگر عطا شود، بر او حسد برد، و اگر به بلايى مبتلى شود، او را وا گذارد و يارى نكند».

رنگ و با عمرهاى برابر و روزيهاى برابر تا بر يك ديگر ستم نكنند و بر يك ديگر حسد نبرند و دشمنى با هم نكنند و در هيچ چيزى اختلاف نكنند، خدا عز و جل فرمود: اى

بالاتر و مهم‌تر ادله‌ و براهين‌ و فضائل‌ و مناقب‌ مشاهده‌ كنند ‌بر‌ عناد و حسد و لجاجت‌ ‌آنها‌ افزوده‌ خواهد شد وَ نُنَزِّل‌ُ مِن‌َ القُرآن‌ِ ما هُوَ شِفاءٌ

اولى ) از ناحيه آدم و حوا شد ... سپس حسد بود كه سرچشمه گناه فرزندش (قابيل ) گرديد و نسبت به برادرش ‍ (هابيل ) حسد ورزيد و او را به قتل رسانيد. از امام

دارد. مشركان مكه هنگامى كه منافع نامشروع خود را در خطر ديدند، و آتش ‍ كينه و حسد در دل آنها شعله ور شد، براى اغفال مردم و قانع كردن خويش در مورد مخالفت با

زمين ، را خلق نمى كردم ، پس زنهار مبادا بچشم حسد بر اينان بنگرى ، كه از جوار من بيرون خواهى شد. پس آدم بچشم حسد بر آنان نظر افكند، و آرزوى مقام و منزلت آنان

حال عامل گمراهى شيطان معجونى از «خودخواهى » و «غرور» و «كبر» و «جهل » و «حسد» بود، اين صفات شيطانى دست به دست هم دادند و او را كه ساليان دراز همنشين ملائكه

كردند و بر اهل دين و فضيلت از روى ستم و كينه‏جوئى و طغيان و گردن كشى و تكبر، حسد ورزيده و ستم كردند. و بخدا قسم براستى كه هيچ گاه مردمى در خرمى نعمتهاى خدا

در اين باب چه بگويم؟ و من به آن بخل كردم و بر مردم در باب مالك شدن آن اسب حسد بردم، و ايشان را سزاوار اين نديدم كه آن را به ايشان بفروشم، و چون شام كرديم،

را با بد چيزى معامله كردند خود را دادند و در مقابل اين را گرفتند كه از در حسد بآنچه خدا نازل كرده كفر بورزند، كه چرا خدا از فضل خود بر هر كس از بندگانش

كه او اعلم اهل البيت است، يكى از حاضران او را ملامت كرد، دانستم كه از اول حسد مانع آنها بوده كه مرا به آن حضرت ارشاد كنند، من به او گفتم: واى بر تو، من

همين دليل پس از بعثت پيامبر اسلام (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) نسبت به او حسد ورزيد و بناى مخالفت را گذاشت . و يا اينكه منظور «ابو عامر» راهب معروف است

لامة ، و من شر حاسد اذا حسد: ((شما را به تمام كلمات و اسماء حسناى خداوند از شر مرگ و حيوانات موذى ، و هر چشم بد، و حسود آنگاه كه حسد ورزد مى سپارم ، سپس پيامبر

امت عدل و قوم وسط هستيم و قبله ما قبله پيامبران است و محمد هم مي‌داند ولى حسد او را رها نمى كند. معاذ در جواب گفت: دين ما بر حق است و ما امت عدل مى باشيم

ميتوانستند شما را بعد از آنكه ايمان آورديد بكفر برگردانند و اين آرزو را از در حسد در دل مى پرورند بعد از آنكه حق براى خود آنان نيز روشن گشته ، پس فعلا آنان

خواهند گفت: شما به ما حسد مى ورزيد. و در جمله «بَل كَانُوا لَا يَفقَهُونَ إلّا قَلِيلاً»، پاسخى است از اين كه گفتند: شما به ما حسد مى ورزيد، ولى اين جواب

را كه برادران از يك پدرند در حال اجتماع ببينند و چشم بزنند، و يا بر آنان حسد برده (و براى خاموش ‍ ساختن آتش جسد خود، وسيله از بين بردن آنان را فراهم سازند)

توجه‌ بلطائف‌ ‌آنها‌ و خالي‌ بودن‌ دل‌ ‌از‌ موانع‌ قبول‌ مانند كبر و عجب‌ و حسد و عقوق‌ والدين‌ و قطع‌ رحم‌ و نشوز و ساير اخلاق‌ رذيله‌ و معاصي‌ و اعمال‌

كن، زيرا در صورت بيرون شدن از خانه بر عهده دارى كه غيبت نكنى، دروغ نگويى، حسد نورزى، خودنمايى نكنى و از ريا و سستى در امر دين بپرهيزى. ________________

، محفوظ دار. بار الها! روح ايثار و تقوى و بركنارى از هر گونه بخل و كينه و حسد به ما مرحمت كن ، و ما را از خودخواهى و خودپسندى بر كنار فرما. آمين يا رب العالمين

پيروزى شود كمتر مورد حسد واقع مى گردد، زيرا ديگران پيروزى وى را از خودشان مى دانند و معمولا انسان نسبت به كارى كه خودش انجام داده حسد نمى ورزد و اگر احيانا

اَلْغَيْرَةُ إِلاَّ لِلرِّجَالِ وَ أَمَّا اَلنِّسَاءُ فَإِنَّمَا ذَلِكَ مِنْهُنَّ حَسَدٌ وَ اَلْغَيْرَةُ لِلرِّجَالِ وَ لِذَلِكَ حَرَّمَ اَللَّهُ عَلَى اَلنِّسَاءِ

فروختند»؟ (بئس ما اشتروا به انفسهم ). «آنها به آنچه خداوند نازل كرده بود به خاطر حسد كافر شدند، و معترض بودند چرا خداوند آيات خود را بر هر كس از بندگان خود بخواهد

كه تو بهترين مكركنندگانى، و بر كَن از من چشم‏هاى كافران ستمكاران، و طاغيان حسد برندگان. خداوندا! و فرو فرست بر من از جانب خود، آرام را، و در پوشان به من،

بِمُخْرَجِينَ»: كلمه «غل» به معناى كينه است و بعضى گفته اند به معناى كينه و حسد است كه آدمى را وادار مى كند به ديگران آزار برساند. و كلمه «سرر» جمع «سرير»

مادرت و يازده برادرانت مى آييم براى تو به خاك مى افتيم ؟ سپس برادران بر وى حسد بردند، و اما پدرش قضيه را بخاطر سپرد. مدتى گذشت تا اينكه برادران به دنبال

شود، آرزو مى كند اى كاش كسانى كه در گذشته به ثروت او غبطه مى خوردند و بر آن حسد مى ورزيدند اين اموال در اختيار آنان بود و نه او. بالاخره در آخرين جمله آيه

در عين حال آنها از نظر روحى چنان هستند كه به آنچه دارند راضيند و هيچگونه حسد و رشك بر وجود آنان حاكم نيست . مى دانيم پاداشهاى آخرت و حتى تفضلهاى الهى بر

مـى دارنـد نـه از انـحـصـارطـلبـى آنـهـا خـبـرى اسـت ، و نـه از بـخـل و حـسـد اثـرى ، جـهـان آفـريـنـش صـحـنـه ايـثـار اسـت و بـذل و بخشش ، زمين آنچه را

غليظ شود «تكبد اللبن » مى گويند. ولى به گفته راغب در مفردات «كبد» (بر وزن حسد) به معنى دردى است كه عارض كبد انسان (جگر سياه ) مى شود و سپس به هر گونه مشقت

است ، و تجربه نشان مى دهد براى بيدار ساختن جاهلان و خاموش كردن آتش ‍ خشم و حسد و تعصبشان ، اين بهترين راه است . در آيه بعد دستور ديگرى مى دهد كه در حقيقت

زحمات و مشكلاتى كه در راه رسيدن به «پيامبر موعود تورات » متحمل شدند به خاطر حسد، يا به خاطر اينكه اين پيامبر از بنى اسرائيل نيست ، و منافع شخصى آنها را به

ربه انى مسنى الشيطان بنصب و عذاب ). «نصب » (بر وزن عسر) و «نصب » (بر وزن حسد) هر دو به معنى بلا و شر است . از اين آيه اولا مقام والاى ايوب در پيشگاه خدا

ملائكه سجده كردند، و ابليس آنچه را در دل پنهان كرده بود بيرون انداخت ، و حسد درونى خود را اظهار كرده از سجده براى آدم امتناع ورزيد. و در بحار، از قصص الانبياء،

به كار خود ادامه داد تا روزى كه بر موسى (عليه السلام ) طغيان كرد، و به وى حسد ورزيد موسى (عليه السلام ) به او فرمود: خداى تعالى به من دستور داده كه از بندگانش

يا همه اينها. و اينكه : در بعضى از كلمات رجس به معنى گناه يا شرك يا بخل و حسد و يا اعتقاد باطل و مانند آن تفسير شده ، در حقيقت بيان مصداقهائى از آن است

ديگر مى گويد: و نزعنا ما فى صدورهم من غل اخوانا على سرر متقابلين : هر گونه حسد و كينه و عداوت را از دلهاى آنها برمى كنيم ، همه برادرند و بر تختها رو به روى

هر چه كه بوئى از شعور در آن باشد، از قبيل : حب و بغض و رجاء و خوف و قصد و حسد و عفت و شجاعت و جرات و امثال آنرا به قلب نسبت دهند، و منظورشان از قلب ، همان

سختيها در مسير دعوت به سوى خدا، و عفو و گذشت ، و جهاد در راه پروردگار، و ترك حسد و حرص » تفسير كرده اند، ولى گرچه همه اين صفات در پيامبر (صلى اللّه عليه و

زندگيش نيز بهمين منوال جريان داشت ، پدرش او را احترام كرد و برادران بر وى حسد برده در چاهش انداختند، و به بازرگانان فروختند تا بدين وسيله آن احترام را مبدّل

گويند؟ او به من گفت : غصه نخور به خدا سوگند زنانى كه امتيازى دارند و مورد حسد ديگران هستند درباره آنها سخن بسيار گفته مى شود. در اين هنگام پيامبر (صلى اللّه

از مرگ هارون ، بنى اسرائيل موسى را به قتل وى متهم ساخته و گفتند: تو به وى حسد برده و او را كشتى . موسى وقتى ديد در اين امر خيلى پافشارى دارند هفتاد نفر

زبان خود را حفظ كنيد، ديدگان خود را از آنچه گناه است بربنديد، نسبت به يكديگر حسد نداشته باشيد، و نزاع نكنيد)). ۵ - يك غذاى نيرو بخش - از اينكه در آيات بالا

خداى تعالى قبلا به من خبر داده. وقتى اين را بشنوند، خواهند گفت: شما به ما حسد مى ورزيد، ولى بايد بدانند كه جز اندكى فهم ندارند (۱۵). بگو به اعرابى كه تخلف

كه خودم مى ديدم، خونى و دردى مشاهده نكردم. پس آن ديگرى به وى گفت: كينه و حسد را در آور؛ و او چيزى بشكل لختۀ خون در آورده، بيرون انداخت. باز آن ديگرى گفت:

امان بماند بايد قبل از هر چيز در اصلاح خويشتن بكوشد. دل را از بغض و كينه و حسد و عناد، و روح را از كبر و غرور و نخوت ، و خلاصه وجود خود را از صفات رذيله