نتایج جستجو

رده:زمینه طغیان رده:زمینه فراموشى آخرت رده:زمینه فهم قرآن رده:زمینه قبول موعظه رده:زمینه هدایت رده:زمینه پاداش اخروى رده:زمینه کیفر اخروى رده:زمینه گمراهى

قومى را كه خدا هلاكشان خواهد كرد و يا به عذاب سختى دچارشان خواهد نمود چرا موعظه مى‏كنيد؟ گفتند: اعتذارى است پيش خدا و شايد هم از اين عمل پرهيز كنند. بالاخره

پذیران ۱۱; احترام موعظه پذیران ۴; احتمال تاثیر موعظه ۵; اهمیت قبول موعظه ۱۳; تشخیص موعظه پذیران ۸; زمینه قبول موعظه ۲; زمینه موعظه پذیرى ۱۲; شرایط حضور در

هذا مراد از «لِيَثبِتُوكَ» محبوس كردن آن حضرت مى‏باشد. [نساء:66] هرگاه به موعظه عمل مى‏كردند براى آنها بهتر بوده و آنها را در ايمان بيشتر تثبيت مى‏كرد [بقره:265]

مجادله با مشرکان ۷ موعظه: استفاده از موعظه ۱۵; روش شناسى در موعظه ۱۲; شرایط موعظه ۱۲ مهتدین: علم به مهتدین ۱۸ نیازها: نیاز به موعظه ۹ هدایت: محرومان از

هدایتگرى قرآن ۳; غفلت زدایى قرآن ۲; هدایتگرى قرآن ۲ موعظه: اجتناب از ترشرویى با موعظه پذیران ۱; زمینه موعظه پذیرى ۲

و محمّد (ص) ۳، ۶ ; موعظه به منافقان ۹، ۱۳ ; نفاق منافقان ۵ ; نیّت منافقان ۶، ۷ ; هشدار به منافقان ۷ موضعگیریها:۱۳ موعظه: آداب موعظه ۱۴ کافى، ج ۸، ص ۱۸۴،

شریک گناه گناهکاران ۱۱ مصلحان: بیخاعتنایى به مصلحان ۵ موعظه: بیخاعتناى به موعظه ۲ ; موارد موعظه ۱۰ نهى از منکر: آثار نهى از منکر ۱۲ ; اهمیت نهى از منکر

حضور محمد(ص) ۴ مسلمانان: علایق مسلمانان صدر اسلام ۶ موعظه: بى نیازى از موعظه ۲; سرزنش معرضان از موعظه ۱ هدایت: روش هدایت ۳

و چون (پند و موعظه ناصحین در آنها اثری نکرد) جمعی از آن گروه گفتند: چرا قومی را که از جانب خدا به هلاک و یا به عذاب سخت محکومند باز موعظه می‌کنید؟ ناصحان

مسلمانان: تکلیف مسلمانان ۱; محدوده مسؤولیت مسلمانان ۱ موعظه: آثار اعراض از موعظه ۷; آثار قبول موعظه ۷ نیازها: نیاز به تکامل ۴ هدایت: آثار هدایت ۲

در جهت موعظه آدمیان است. (إن الله یأمر ... و ینهى ... یعظکم) ۱۶- رعایت عدالت، احسان، اداى حق خویشاوندان و دورى از فحشا، اعمال زشت و ستم، از موعظه هاى خداوند

مؤمنان موعظه و اندرز نازل شده است. و یکایک اخبار پیامبران را بر تو می‌خوانیم، همانچه به آن دل تو را استوار می‌داریم، و در این [سوره‌] حق و موعظه و تذکری

۱; شرایط حضور در مجلس محمد(ص) ۲; فرجام حاضران در مجلس محمد(ص) ۱ موعظه: بى نیازى از موعظه ۱

گفتگو به متهم ساختن موسى (عليه السلام ) به توطئه و ساحرى منجر مى شود... موعظه موسى (عليه السلام ) به فرعون و فرعونيان در نهى از بت پرستى بازتاب اندرز موسى

کافران: هدایت کافران ۵ مبلغان: مسؤولیت مبلغان ۶ معاشرت: آداب معاشرت ۳ موعظه: هدایت موعظه ناپذیران ۵

موسى(ع) ۱۳; خیر خواهى موسى(ع) ۱۴; قصه موسى(ع) ۲، ۹، ۱۵ موعظه: شرایط موعظه ۱۱; مهربانى در موعظه ۱۱ یهودیت: مجازات ارتداد در یهودیت ۱۳

بخود بطوريكه از آخرت باز ماندند و نيز مأمور شد پيغمبر اكرم كه پند دهد و موعظه فرمايد آنها را بقرآن مبادا گرفتار هلاك و رهين سوء اعمال خودشان شوند در روز

علما با جاهلان ۱; شخصیت علما ۱ عمل صالح: ارزش عمل صالح ۴ غافلان: ۵ قرآن: موعظه قرآن ۶ کافران: عبرت ناپذیرى کافران ۶; غفلت کافران ۵; کوردلى کافران ۵ گناهکاران:

خدا و روز قیامت، مقتضى پذیرش موعظه هاى الهى و عمل به آنها است. (ذلکم یوعظ به من کان یؤمن باللّه و الیوم الأخر) توصیف موعظه شدگان، به ایمان آورندگان به خدا

لک به علم) ۱۵- پرهیز از عمل جاهلانه ، پند و موعظه خداوند به حضرت نوح(ع) (إنى أعظک أن تکون من الجهلین) «موعظة» به معناى پنددادن و نصیحت کردن است. چنان چه

دستورات از امر باستقامت در دين و آنچه بعد از آن ذكر شده موعظه و پند است از براى كسانيكه قبول موعظه و پند مينمايند يا اين اقامه نماز و بردن حسنات آثار سيّئات

مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله )) مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة

هدايت و موعظه است. هم قرآن، هدايت كننده متّقين است، «هُدىً لِلْمُتَّقِينَ» «1» هم انجيل مايه‌ى هدايت و موعظه اهل پرواست. «هُدىً وَ مَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ»

بودند (نیز پیامبران خود را) تکذیب کردند؛ آنها با دلایل روشن و کتابهای پند و موعظه و کتب آسمانی روشنگر (مشتمل بر معارف و احکام) به سراغ آنان آمدند (امّا کوردلان

هذا مراد از «لِيَثبِتُوكَ» محبوس كردن آن حضرت مى‏باشد. [نساء:66] هرگاه به موعظه عمل مى‏كردند براى آنها بهتر بوده و آنها را در ايمان بيشتر تثبيت مى‏كرد [بقره:265]

سرزنش مشرکان ۱۷; عقیده مشرکان ۱۶; مشرکان و شفاعت ۱۶; مشرکان و ولایت ۱۶; موعظه ناپذیرى مشرکان ۱۷ موجودات: خالق موجودات فضا ۱; مدت خلقت موجودات فضا ۲ نظام

مسلماً رسولانی هم که پیش از تو دلایل روشن، و نوشته ها [ی مشتمل بر پند و موعظه] و کتاب روشنگر آورده بودند، تکذیب شدند؟ اگر تو را تكذيب كردند، پيامبرانى

«بأس»، به معناى شديد و «عَتَوْا»، به معناى عصيان و سركشى است. طبق روايات، چون موعظه كنندگان بنى اسرائيل ديدند پندشان در قوم خود بى‌اثر است، از مردم جدا شدند

مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله )) مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة

مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله )) مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة

به جهت عناد كافران و انكار اهل طغيان، ترك تذكر و موعظه اهل ايمان مكن و دست از ايشان مدار، زيرا موعظه و نصيحت موجب زيادتى بصيرت ايشان مى‌شود و سبب اكتساب

بيشترشان ايمان‌آورنده نبودند. همانا در این هلاک فرعونیان آیت بزرگی (برای عبرت و موعظه مردم) بود لیکن اکثر خلق ایمان نیاوردند. بی تردید در این سرگذشت عبرتی بزرگ

[مريم:46]. مدتى دراز از من دورشو. [مدثر:5]. از تزلزل بدور باش [نساء:34]. زنان را موعظه كنيد و در خوابگاهها از آنها جدا شويد. * [مؤمنون:67]. هُجْر (بروزن قفل) به

يادآورى است با مباركى و ميمنت براى عموم مردمان به نحوى كه فوق آن در تذكر و موعظه و نصيحت و تنظيم جامعه بشريت متصور نيست، نازل فرموده آن را خداوند عالم بر

مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله )) مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة

بقدر فهم و استعداد خود از اين خرمن خوشه و ازين خوان توشه برميدارد و هدايت و موعظه و پند است از براى خصوص پرهيزكاران زيرا كه غير آنها قابليت استضائه از نور

احكام بوده است. پس بايد گفت: اولا انجيل داراى مقدارى احكام و معارف دينى و موعظه بوده است. ثانيا انجيل وجود تورات و حقانيت آن را تصديق كرده است. «مُصَدِقاً

مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله )) مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة

آن و امر فرموده است او را بمتذكّر نمودن بندگان خود و موعظه و ارشاد آنان اگر نافع باشد تذكّر و موعظه بحال آنها و قابل هدايت باشند و البتّه نافع است و بعد

نموده لذا نصيحت و موعظه براى شما اثر ندارد و بعضى گفته‌اند مؤمن آل فرعون كه ايمان خود را پنهان نموده بود بعد از آنكه گرم نصيحت و موعظه شد كلماتى از او صادر

است نه غير او، و آنچه فرمايد محض حكمت و عدل است. موعظه- يكى از بزرگان فرمايد: قبول شنوائى كن اى عاقل موعظه را، و اعراض نكن، و غلبه نما بر هوى، و مجاهده كن

غالب و چیره. (نگا: مائده / ). «فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ»: با قرآن پند بده و موعظه کن. إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ‌ بِالْحَقِ‌... (۰) لَيْسَ‌ عَلَيْکَ‌ هُدَاهُمْ‌

مِنْ صَوْتِكَ إِنَّ أَنْكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِيرِ «19» نهمين موعظه: وَ اقْصِدْ فِي مَشْيِكَ‌: ميانه باشد در رفتن خود، يعنى ميانه شتاب و كندى

در كدام يك از كتب معتبره ديده‌ام كه روزى پيغمبر اكرم در مسجد مدينه مشغول موعظه اصحاب بود ناگهان صداى مهيبى آمد كه همه شنيدند و ترسيدند حضرت فرمود نترسيد

نموده لذا نصيحت و موعظه براى شما اثر ندارد و بعضى گفته‌اند مؤمن آل فرعون كه ايمان خود را پنهان نموده بود بعد از آنكه گرم نصيحت و موعظه شد كلماتى از او صادر

را به او نسبت دهند و به فرزندى او مفتخرند و مستظهر؛ و در اين خبر تسليه و موعظه قوم توست. وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ إِبْراهِيمَ (69) إِذْ قالَ لِأَبِيهِ

ها (۱۳۹۹ بار) وَ شَيْء بِقُوّة لِکُل أْمُر تَفْصِيلا قَوْمَک يَأْخُذُوا مَوْعِظَة بِأَحْسَنِهَا کُل سَأُرِيکُم دَار مِن الْفَاسِقِين الْأَلْوَاح در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه حکم‌ (۲۱۰ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ أَهْل لِلْمُتّقِين مَوْعِظَة الْإِنْجِيل بِمَا هُدًى أَنْزَل اللّه التّوْرَاة فِيه مِن مَن لَم در حال

وَاحِدَة جُمْلَة الْحَق أَنْبَاء يَأْتُونَک الْقُرْآن بِمَثَل مِن إِلاّ مَوْعِظَة عَلَيْک عَلَيْه نَقُص نُزّل ذِکْرَى کُلاّ در حال بارگیری...

الْمَلاَئِکَة لِلْمُتّقِين أُخْرَاکُم تُوعَدُون نَحْن عَلَيْهِم فِي مُؤْمِنِين مَوْعِظَة يَمْسَسْکُم يَدْعُوکُم أَصَابَکُم تَتَنَزّل أَوْلِيَاؤُکُم الرّسُول اسْتَقَامُوا

از خداى در ترك استماع نصيحت من، وَ أَطِيعُونِ‌: و فرمان بريد مرا در قبول موعظه و ارشاد و هدايت. كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ (160) إِذْ قالَ لَهُمْ

سَأَصْرِف إِمّا اصْبِر اللّه يَنْزَغَنّک إِلَيْک نَسْأَلُک فِيه عَلَى مَوْعِظَة رِزْقا مَا نَحْن در حال بارگیری...

وَ اللّه رَبّکُم بَيّنَة مَا غَيْرُه لَکُم إِلٰه إِذ جُنُود الْبَيّنَات مَوْعِظَة أَيّهَا النّاس عَلَيْکُم بَعْد فَأَرْسَلْنَا فَاعْلَمُوا أَن عَلَيْهِم

بِأَيّام الْحَکِيم مَلَکُوت عَجِلْت يَا أَ تَفْصِيلا آيَاتِي اللّه آزَر إِن مَوْعِظَة لِأَبِيه در حال بارگیری...

قتل حضرت صالح برآمدند. حضرت در مسجدى پنهان و روزها بيرون آمدى، و قوم را موعظه فرمودى. جماعتى در غار پنهان شدند كه صالح را بكشند به امر حق تعالى غار فرود

بى‌طمعى خود خبر داده به جهت ازاله تهمت و خلوص نصيحت. چه دعوت وقتى نتيجه دهد و موعظه آن زمان فايده بخشد كه به مطامع فاسده آلوده نباشد. لذا فرمود: إِنْ أَجْرِيَ

دستورات از امر باستقامت در دين و آنچه بعد از آن ذكر شده موعظه و پند است از براى كسانيكه قبول موعظه و پند مينمايند يا اين اقامه نماز و بردن حسنات آثار سيّئات

دستورات از امر باستقامت در دين و آنچه بعد از آن ذكر شده موعظه و پند است از براى كسانيكه قبول موعظه و پند مينمايند يا اين اقامه نماز و بردن حسنات آثار سيّئات

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ: نيست آنچه نازل فرموديم بر پيغمبر مگر ياد كردن موعظه و ارشاد، وَ قُرْآنٌ مُبِينٌ‌: و كتابى است روشن كه بر وجه سهولت آسانى معانى

مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله )) مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة

عَلَيْک آمِنُوا آمَنُوا کُنْتُم يَعْلَمُون قُل قَال بِه إِلَيْک کِتَاب مَوْعِظَة نَزّلْنَا مُخْرَجُون اخْتَرْتُک رَبّي تَعْلَمُون نَبَذ لَتُؤْمِنُن فَجَعَلْنَاهَا

يُطْفِئُوا لِلْمُتّقِين الّذِين يَحْکُم لِيُطْفِئُوا مُصَدّقا يَشَاء کِتَاب مَوْعِظَة الظّالِمِين فَهُو تَر بِهَا رَبّه الْقَوْم مُبِين إِلاّ جَاءَکُم لِلْإِسْلاَم

لَکُم لِلْمُتّقِين أَيّا تَفْعَلُون يَفْعَلُون بَشّر ادْعُوا فَلا کَانُوا مَوْعِظَة آمَن الْعَاقِبَة سَنَقُول لِلّه هُم فِي الْأَنْعَام الْمُخْبِتِين الرّحْمٰن

لِلْعَالَمِين لِلْبَشَر حَق کَلاّ عَبْد هِي بَهِيج عِنْدِنَا فَاصْبِر لَرَحْمَة مَوْعِظَة أَخْلَصْنَاهُم إِنّهُم مِنّا هُدًى تَبْصِرَة إِسْمَاعِيل الّذِين إِذ اصْبِر

لَهُم لِلْمُتّقِين ابْتِغَاء تَدْعُوا مَوْقُوتا الْقَوْم الْأَعْلَوْن مَوْعِظَة إِلَى کِتَابا يَغْفِر تَحْزَنُوا فَلَن الْمُؤْمِنِين السّلْم هُدًى عَلَى

القول و نبايد بخواهى تو از من چيزى را كه نميدانى صلاح و ثواب بودن آنرا و من موعظه و منع ميكنم تو را از آنكه در زمره نادانان باشى و سؤالى نمائى كه مناسب با

نموده لذا نصيحت و موعظه براى شما اثر ندارد و بعضى گفته‌اند مؤمن آل فرعون كه ايمان خود را پنهان نموده بود بعد از آنكه گرم نصيحت و موعظه شد كلماتى از او صادر

و احتجاج او با قوم، هر آينه علامتى است كه عقلا بدان عبرت يابند؛ و حجت و موعظه مر كسى را كه از روى بصيرت تأمل نمايد و به نظر اعتبار در آن نگرد، زيرا قصه

لشگر سليمان را ديد متوجه آن وادى هستند، بر بلندى برآمد و از روى نصيحت و موعظه و شفقتى كه ملوك را بر رعايا بايد باشد به صداى بلند كه خدا در او ايجاد فرمود

أَلْقَى لَه کُل الْغَضَب نُسْخَتِهَا مُوسَى بِرَأْس رَبّکُم کَتَبْنَا مَوْعِظَة أَخِيه هُدًى الشّاکِرِين أَمْر عَن يَجُرّه عَجِلْتُم سَکَت لَمّا کُن أَ

در آنروز آسمان شكافته و منشق ميگردد و وعده خدا بانجاز ميرسد آنچه ذكر شد موعظه و نصيحت و موجب تذكّر بود براى شما فعلا اجبارى نيست هر كس خواسته باشد از اين

رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ «26» خلاصه چون حضرت نوح عليه السّلام هر چه موعظه و نصيحت و دعوت به توحيد فرمود نپذيرفتند بلكه در كفر و شقاوت و اذيت به آن

تصرف در آنها و نيافتن چاره‌اى براى مرگ و در اين قبيل وقايع تذكّر و تنبه و موعظه و ارشاد است براى صاحبان قلب سليم و عقل مستقيم كه در امور فكر ميكنند و با

در آنروز آسمان شكافته و منشق ميگردد و وعده خدا بانجاز ميرسد آنچه ذكر شد موعظه و نصيحت و موجب تذكّر بود براى شما فعلا اجبارى نيست هر كس خواسته باشد از اين

در آنروز آسمان شكافته و منشق ميگردد و وعده خدا بانجاز ميرسد آنچه ذكر شد موعظه و نصيحت و موجب تذكّر بود براى شما فعلا اجبارى نيست هر كس خواسته باشد از اين

كتابى براى شما فرستاديم كه در آن همه چيز شما موجود است از عزّت و شهرت و موعظه و نصيحت و علم و معرفت و سعادت دنيا و آخرت كه همه مستفاد از لفظ ذكر است آيا

و باغ را غصب نمود. حق تعالى بر آنها غضب فرمود، حضرت الياس هر چند آنها را موعظه نمود فايده نبخشيد. آن حضرت را اهانت و تهديد قتل نمودند، طغيان و فساد آنها

در آنروز آسمان شكافته و منشق ميگردد و وعده خدا بانجاز ميرسد آنچه ذكر شد موعظه و نصيحت و موجب تذكّر بود براى شما فعلا اجبارى نيست هر كس خواسته باشد از اين

سعى و كوشش بعمل آمده و بهيچ وجه ديگر مورد ملامت نيستى ولى از پند و اندرز و موعظه نسبت باهل ايمان مضايقه منما كه آن در هر حال نافع است و در چند روايت معتبر

پس دنيا بس است براى تو. و اگر عمل خواهى، پس عبادت كافى است براى تو. و اگر موعظه خواهى، پس موت كافى است براى تو. و اگر كفايت نكند تو را آنچه ذكر نمودم، پس

تفسير شده و بنابراين يا خداوند قسم ياد فرموده بصاد و قرآن مشتمل بر پند و موعظه كه موجب تذكّر است يا فقط قسم ياد نموده بقرآنيكه داراى نام نيك و شهرت بخوبى

السّاعَة کَسَبُوا لَئِن إِنّمَا فَأَخْرَجْنَا يُحْيِي کُنْتُم عَظِيم فَضْل مَوْعِظَة رَب الرّحْمٰن فَقَدّرَه أَهْل عَنْهُم عَذَاب مُوسَى کَفَرُوا آبَاؤُنَا

نموده لذا نصيحت و موعظه براى شما اثر ندارد و بعضى گفته‌اند مؤمن آل فرعون كه ايمان خود را پنهان نموده بود بعد از آنكه گرم نصيحت و موعظه شد كلماتى از او صادر

و پادشاه، آنها را امر به احتكار (حبس طعام) مى‌نمود. هرچند شعيب آنها را موعظه نمود فايده نبخشيد؛ تا آنكه سلطان، حضرت شعيب عليه السّلام و مؤمنين به او را

عِنْدَهُم حَقّا يَنْهَاهُم إِسْرَائِيل نُور إِلَيْهِم إِلَيْکُم أَ أَنّهُم مَوْعِظَة قُلُوب الّذِين مَکْتُوبا فَلا عَن أَنّي أَوْفَى عَلَيْه الطّين بِعِيسَى

باشد و هيچ محلى پاكيزه‌تر و خوشبوتر از آنجا نيابند تا نفس ميل به آن نمايد. موعظه: آيه شريفه ترغيب و تحريص باشد اسلاميان را به ايمان، و عاصيان را «1» عياشى

الاقتضاء نازل فرمود و متّصل نمود دعوت را به حجّت و امر و نهى را بوعد و وعيد و موعظه و نصيحت را بموجبات تنبّه و عبرت براى تذكّر و اعتبار آنان و با اينهمه مراعات

در آنروز آسمان شكافته و منشق ميگردد و وعده خدا بانجاز ميرسد آنچه ذكر شد موعظه و نصيحت و موجب تذكّر بود براى شما فعلا اجبارى نيست هر كس خواسته باشد از اين

ندارند. وَ قُلْ لِلَّذِينَ‌ ... اعْمَلُوا عَلى‌ مَكانَتِكُمْ‌ 3- كسى كه موعظه پذير نيست و تذكّر به حال او سودى ندارد، بايد تهديد شود. «وَ قُلْ لِلَّذِينَ

چنانچه تحقيق آن در سوره بقره گذشت و آنچه ذكر شد بيان كافى است براى مردم در موعظه و نصيحت و براى آنكه ترسانده شوند بآن و براى آنكه بدانند بتدبّر و تفكّر و

تصرف در آنها و نيافتن چاره‌اى براى مرگ و در اين قبيل وقايع تذكّر و تنبه و موعظه و ارشاد است براى صاحبان قلب سليم و عقل مستقيم كه در امور فكر ميكنند و با

هدايت مردم مأيوس شديد، بر مواضع خود استقامت كنيد. «إِنِّي عامِلٌ» 3- آنجا كه موعظه كارساز نيست، بايد تهديد را در پيش گرفت. «سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ

كه خود را در اين توبيخ داخل نكنند. مروى است يكى از اكابر را گفتند: ما را موعظه فرما. جواب نداد ثانيا گفتند و التماس نمودند، گفت: أ تأمرونني ان اقول ما لا

(52) وَ ما هُوَ: و حال آنكه نيست قرآن، إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعالَمِينَ‌: مگر موعظه و پندى مر عالميان را، يا نيست پيغمبر مگر شرف عالميان. در بعضى روايات آنكه:

گفتگو به متهم ساختن موسى (عليه السلام ) به توطئه و ساحرى منجر مى شود... موعظه موسى (عليه السلام ) به فرعون و فرعونيان در نهى از بت پرستى بازتاب اندرز موسى

چنين كلامى از او صادر شود نيست آنچه ما باو تعليم نموديم مگر موجب تذكّر و موعظه و ارشاد و كتاب آسمانى كه نامش قرآن يعنى لايق خواندن و عمل نمودن و مجموعه

چنين كلامى از او صادر شود نيست آنچه ما باو تعليم نموديم مگر موجب تذكّر و موعظه و ارشاد و كتاب آسمانى كه نامش قرآن يعنى لايق خواندن و عمل نمودن و مجموعه

چنين كلامى از او صادر شود نيست آنچه ما باو تعليم نموديم مگر موجب تذكّر و موعظه و ارشاد و كتاب آسمانى كه نامش قرآن يعنى لايق خواندن و عمل نمودن و مجموعه

كنند. بيان: حق سبحانه تشبيه ايشان فرموده در اعراض از قرآن و استماع ذكر و موعظه و فرار ايشان از آن، به الاغ وحشى كه بسيار رمنده باشد از آنچه موجب فزع ايشان