نتایج جستجو

لِلّذِين فَإِذَا فَمَن أَصْحَاب قَبْل إِنّي مِنْهَا رَبّکُم أَنْفُسِکُم الدّين بَعْض إِنّهُم الْمُجْرِمِين لِمَن جَعَل قَوْم يَوْمَئِذ إِبْرَاهِيم عَظِيم الْمُؤْمِنِين

عَمِلُوا بِأَحْسَن رُسُلُهُم مُوسَى سَيّئَات دُون ادْخُلُوا صَبَرُوا يَوْمَئِذ بَعْض أُمّة عِنْدَنَا خَسِرُوا هٰذَا لِيَظْلِمَهُم نَجّيْنَا أَنْبَاء أَجْرَهُم

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... بعض هدم بيع ل صلو سجد ب ذکر هم فى ها سمو انس وسم وله الله اله

الله اله وله انن على کون شىء ليس صابئون او لا بنو نا ب ولى اخذ ان ذلک ملل بعض نصارى هدى ما حزن نحن عن حتى مسيح تلک مجوس منى ا تبع ک حبب قدر ف بل انتم وثق

قرآن: ۲۰(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هم من ل الله اله وله بعض رفع ب على ما ه کلل عظم علم عند عمل کم اتى فوق اول ربب شىء الذين لا کبر س قعد

ولد عشر خبر رضع رود ى ثلث حلم رضو کتب عزل دنو رجع صلو نفس کلل ابو اجر نسو بعض فدى حدد سکن لم الک ولى شتت

کذب حقق علم سوء کثر نفس سوع ذلک الذى الى قلب اذا شرک يا غنى اذ عمل قد ارض بعض بل کتب هو ابد زين اهل رود لقى يوم غير موسى خرج اول بلغ بصر خرص هما رجع بعث

است [احزاب:14]. قول يوم فى ف هم ل کم الا ه ما من ب ک او لبث ها ان علم سنو بعض قد کون لم سوع عدد بعث سئل انن ارض قلل الى لا مئى فتن ربب عوم نحن بين رئى نا

سرح او کذب زوج اجل لو حقق هو قرر حتى رحم نن شىء نعم غرر غير امن ابو فلح قدر بعض عرف جعل نور اولاء بل رجع کن لقى وجد مول ا سئل لما اذ جىء ارض سمو فرض سبق هؤلاء

نذر قد ذکر سمو ربب خلق قدر شىء اذا ظلم رسل ايى حکم الا نا اوى بين ائى ضرب بعض عذب قتل نکر علم جعل رفع جبل شرک فعل بعد فسد حيى کثر قوم نصب هو ضلل جرم خسر

همز زهق هذا الذين لقى دلو غير بصر شطن حضر حقق عند جمل قتل هو جعل قدم هى ولد بعض حلل شرر جرم اذا بنو التى صبر انتم

ى لوم ه من ب کم ما ذلک اله ن وله الله نفس ا هو غير بسط ذکر خوف ل بغى قول بعض فضل ان کون ورى على نا ربب ملک يمن اول قسم حسر لو ک دحر جهنم انا يا الذى حسب

كند. در روايت امام صادق عليه السلام كه در الميزان منقول است جنف را ميل به بعض ورثه و اثم را وصيّت به آباد كردن آتشكده‏ها و مشروب مثل زده است. ممكن است آيه

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

تو خالى از یکدیگر مى گرفتند، و به صورت شایعه و تقلیدهاى بى اساس، بعضى به بعض دیگر القاء مى کردند. غرر (۲۷ بار) إِن أَمّن فِي هٰذَا الّذِي إِلاّ الْکَافِرُون

تو خالى از یکدیگر مى گرفتند، و به صورت شایعه و تقلیدهاى بى اساس، بعضى به بعض دیگر القاء مى کردند. غرر (۲۷ بار) وَ إِلاّ إِن مَا يَعِدُهُم الشّيْطَان اللّه

علم عذب قد ايى بعد اذ ذلک اخذ اول ظلم جعل بين هدى ثم يا انس اذا شىء رئى کفر بعض عمل اوى قرى نجو ائى جزى نصر عبد لو هلک حسن خرج اتى کذب فرى عن رحم ن سوء ا

تو از پيش عصيان ورزيده و از تبهكاران بوده‏اى. [انعام:158]. مراد از اتيان بعض آيات، تمام شدن مهلت و رسيدن عذاب و اخذ خدائى و نظير آن است، ظهور آيه در آن

ترک ذا ضلل فرض خشع ام هذا نن زلم يسر قسم عذب عمل شىء اذ علم اخر شطن ارض امن بعض نصب کفر عبد ى نصر يوم ربب حسب صلى وفض وفى رکض کثر مع نعم ظمء خمر ذبح خمص عن

رحم ا لما عند ثمر بعد موت يوم لم قبل قلب صدد جمع اخذ صير عظم علم خير ضلل بعض صبح شطن مع شقق رزق سمو اخر عبد ترب وطء حدث انتم رجع صدق برد صرر روح لن صعق

(ع) (و لاحلّ لکم بعض الذى حرّم علیکم) ۵ - وعده عیسى (ع) به بنى اسرائیل، دربرداشتن حرمت برخى از محرمات شریعت موسى (ع) (و لاحلّ لکم بعض الذى حرّم علیکم)

كرده و گفته شده دخول لام در «لكم» دليل آن است كه ردف به معنى نزديكى است يعنى بعض از آن چه مى‏خواهد به شما نزديك شده است. ردف (به كسر اول) به معنى تابع است

بر وجه حكمت و مصلحت چگونه افزونى داده‌ايم. بَعْضَهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ‌: بعض آدميان را بر بعض ديگر ايشان در روزى، كه برخى را فراخى و جمعى را تنگى، يا در صحت

مى‏خواهد از آيه اول قبله بودن كعبه استفاده كند بدين بيان: شطر به معنى بعض است و بعض مسجدالحرام همان كعبه است و اينكه خدا به جاى «فَوَلِّ وَجْهَكَ الْكَعْبَةَ

ريش ورى جنن ف ى سندس فلک بطل الى صنع حرير ذوق نسو طرو هزء کتم استبرق اول بعض او قوم مخر عين برق لحم شيع جوع قول قبل خير الذى رسل نزل لم ثوب هو لا خضر يا

زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى مقابل شب است. البته در «بعض يوم». *[مائده:3]. الف و لام در «اليوم» براى حضور است يعنى: امروز دينتان را

نفخ وعد حمل يوم صفف ملک کون خرر موسى صور صعق لما ل لمم ترک شقق حقق فوق فى بعض قول هم جلو سبح

قَدِير أَو ثُم الْأَرْض النّاس إِنّا قُل الّذِي لَم يَوْم بِه إِذَا بِمَا بَعْض الْکَافِرِين قَالُوا الْمُؤْمِنِين الْعَالَمِين لَو إِذ رَبّک قُلُوبِهِم

ه ب امن کم ما فى کون ک ل عمل نن لا اتى حقق يوم ان ها رئى کفر انن جمع بين بعض وجه الى ربب صلح کتب اله وله عذب الله خفى وقى صدق اذ عاد سود شقى ثمود ذهب شقو

کفر هذا الذى کلل وقى وعد ثم يوم شىء عمل ن قوم عبد الذين حيى انس موت ذلک نن بعض عزز ايى نور يدى رحم قدر ملک حسن عن خلف صدق خرج حمد کبر برک لم غير اول فطر

دور وقى سبل جنن ظلم کلل لو ى حبب شدد خسر قد تبع علو نصر بين غفر ذا بقى حرث بعض هذا عدو نحن وحى نسو وفى يا غلب قلل اوى لعل لقى

بين قرر وله حشر طير صعق اتى برء ملک حيد رجع سبح جرم فزع دکک وحد هن الله غيب بعض کلل صير شهد وعد جبل فتح فوج جىء نسب وقت ربع امن رکب جعل رحم طيب کلا عدل اهل

جمل ن س التى او عوم وعد مدن اول خلق ثمر انس زحزح وحد حصد مدين شدد حرم ذکر بعض اذن عن وزع نزل غيب لا ها انت

عصاة را كه پائين رويد از اين مقام عالى به مكان دنى دانى به حالى كه بعض شما دشمن بعض خود باشيد مدت عمر. در اين مخاطبين سه وجه است: 1- آن كه چون ابليس قبل

أولیاء بعض» نظر به همیارى هاى دنیوى و مادى ظالمان. ۵ - ظالمان، دوست و یاور کسانى که همچون خودشان، ظالم و سیه کاراند. (و إنّ الظلمین بعضهم أولیاء بعض) ۶ -

مسس عين هل سرر قلب زوج نفس لم سمع سوى جنن اخو هن امر لن صلو خفى عذب هذا جعل بعض حسن اول ذا وضن قوم نظر رفع کوب اخر ندد اذ وعد حکم وفى ظلم انس بلو غيب غلم

يوم بعد عمل اهل ذوق لکن صبر کبر بيت سوء اکل سحت قدم اخذ ردد عدو حتى بين لو بعض لعن امر رفد س قرر حين ذلک صدق قبل عهد

نن اول امر ارض عن علو قد لو رحم يا ورث مثل انتم لقى عجز هن ظلم اخر ذکر دبب بعض لکن وحد عمل بل وقى اذ

شده‏اند. هم اذ رئى لو على ما ربب قول ف الى انن ظلم عند جحم ب صرط نور شعر سئل بعض بعث کم رجع ه لا هدى يا ل ا نحن يدى ليت ليس نفس وله نصر الا نا بين دنو ذا ردد

سخط لو الا مسک يا دين قرن صغر لمز حقق سعى خير هما يهود مرى کما هدى غيب اخر بعض شرب لغو عذب نحر عزير

حمل وله جعل ان الذى اتى قبل ا ها ابراهيم نوح تبع هدى مع ضعف حبر دون کرس آدم بعض لکن خوف ترک سليمان موسى اخر صوب لحق جبى شىء کم الى دعو عمل اخذ ابو حفظ درر

الذى ارض حقق ائى لعل حکم عذب نزل ملک جىء امر نور دعو نفس ولى ذلک خشى حسب لم بعض ذا وقى کلم کتب ثم لو هذا حيى اخر کذب بشر شهد بصر کبر شکر خلف نفع حسن نن لما

تهدید مى کرد. (و إن مَّا نرینّک بعض الذى نعدهم) تحقق بخشیدن برخى از عذابهاى موعود در حیات پیامبر(ص) - که مفاد «نرینّک بعض الذى نعدهم أو نتوفینّک» است - حاکى

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

ف کم ما من بين شطن بعد انن ظلم هما ها هم ب قدم کون ان ل دخل جمع عدو ثبت بعض يمن عن لقى لا جىء شجر هذه يوم قرب ذوق اخذ خرج ه کسب سوء علم عمل قد ولى الذين

آنها فرستاديم مانند چوبها و علفهاى خشكيده حظيره ساز شدند. ک ربب هم ل کون بعض قد نظر هشم ى حتى ان عطو ف کيف وحد يسر اذا فضل جىء قرآن على ب قرء احد ما ذکر

بهشتى و دوبار در زينت اهل جنت. هم من ها فى رئى ذهب لبس کنن ب ک سور اذا الى بعض ما حرير کما نثر ربب الو ايى مرج مثل جزى هما قبل عين کان حسب على ف حور ثمم

الْجُمُعَةِ». 2- تبعيض. مثل [بقره:253]. [عنكبوت:40]. علامتش آن است كه لفظ «بعض» در جاى آن قرار گيرد. 3- بيان. و بيشتر بعد از لفظ «ما» و «مَهْما» آيد نحو

نفس وله هذا ضيق الله هنالک وجد متى طلق کان لقى الذين غنى جىء اله ثبر لسن لم بعض زفر ظنن ضلل يوم ثلث قد سبح غيظ ربب رحم صعد اول ترک حمل جرم سکن رود لو سوف

يُنْفِقُونَ اَمْمالَهُمْ لِيَصُدّوا عَنْ سَبيلِ اللّهِ» راجع است. ه ف جعل بعض هم من رئى سحب ثم قول وذر على سقط ودق جمع حتى سمو لقى خرج خبث بين يوم کسف الف

عدو عوج ايى نفق نزل اخر رحم فتن کتب هو هما ا انس عرض کفر بغى جىء فلک بعد بعض قوم عند بحر ضرر لعل وجه ظلم اتى هن سوء وحد ورى جزى حکم نفس رزق مول امر نهر

و آنرا از اصّم نقل مى‏كند. اين وجه نيز قابل قبول و طبع پسند است. آن چه از بعض صوفيّه نقل شده كه مراد از آن تمكّن و استقامت است بى مدرك و خالى از اعتبار

نفس رئى ائى ولد هما خلف لو ظلم عند لم بشر وقى فضل صلح حسن ذوق رود وحد فصل بعض انث مسس

فضل ذکر کتب سجد کان او الا غوى نصب جنن قرن کبر قد انث وقى مسک ه انس حيث هدى بعض

نصارى هم لا على شىء ليس الله الذين وله کون ل اله عن يدى ما امن بنو ولى ک علم بعض حتى اخذ صغر قدر يى صنع عزير غلل حزن ابراهيم نن نحن شرک وجد رضو کلل نصرانى

أولیاء بعض) ۲ - عموم مؤمنان (زنان و مردان مؤمن) داراى نوعى ولایت و سرپرستى بر یکدیگر از جانب خداوند هستند. (و المؤمنون و المؤمنت بعضهم أولیاء بعض) برداشت

آنچه از گرما حفظ كند بيشتر است اين از عطا نقل شده. الميزان احتمال داده كه بعض علت اين سخن آن است كه بشر اوّليه در مناطق حارّه ساكن بودند شدت گرما بر آنها

الله ا مرح انس اذا هدى بطن کبب وجه رحم قبل لو صوت ما نزل حيى ربع خير سوى الک بعض رسل هلک وحد همز مهن صبر غضض الذين وله خلق ملک لئک طمن اذ قوم اخو سئل هما ذلل

انتم قرب رود طوع بصر لم اهل جمع نور مثل وقى دين سبق کبر وحد ابو تبع امر نحن بعض قبل ذکر

الطرف عین ... فأقبل بعضهم على بعض یتساءلون) ۲ - مجلس اُنس و به پرس و جو نشستن، از نعمت هاى الهى براى بهشتیان (فأقبل بعضهم على بعض یتساءلون) بهشت: نعمتهاى بهشت

كرده و گفته شده دخول لام در «لكم» دليل آن است كه ردف به معنى نزديكى است يعنى بعض از آن چه مى‏خواهد به شما نزديك شده است. ردف (به كسر اول) به معنى تابع است

«ربيع» گذشت. هم الله اله وله ل لا من ف ب حسن لو ه ما التى انس الى مور هى اذا بعض سوء علم مول انن سير وقع قول ک يوم عرج عن قدر قتل او رشد سمو الذين وعد ان ليس

آنچه از گرما حفظ كند بيشتر است اين از عطا نقل شده. الميزان احتمال داده كه بعض علت اين سخن آن است كه بشر اوّليه در مناطق حارّه ساكن بودند شدت گرما بر آنها

عَلَيْهِم بِالْحَق يَوْم غَيْر بَيْنَنَا لَه تِسْع الْمَغْضُوب فَاحْکُم بَعْض عَلَى در حال بارگیری...

پیشوایان فریب کار خود بر سر راه دوزخ (و قفوهم ... و أقبل بعضهم على بعض یتساءلون) مقصود از «على بعض» - به قرینه سه آیه بعد (و ما کان لنا علیکم من سلطان و...) -

علم اثم فى شىء سئل قول ان اخذ س ربب عمل الا يوم نا صوب عذب يدى هو نصب قد او بعض غنى ايى نور اوى عفو انس يا اتى کذب قوم رحم لم ک جنن ذوق مرء ارض اول رهن وفى

قول سود سوء بين هى على خيط ها نظر جيب اذا ب ملء الذين الى خلف عذب لون شرب بعض ى لا اوى جنح کنن ضمم يوم هن يوسف لذذ جدد حمر عظم ائى جبل رحم اول کان قبل کم

زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى مقابل شب است. البته در «بعض يوم». *[مائده:3]. الف و لام در «اليوم» براى حضور است يعنى: امروز دينتان را

وله اله الله لا ف نن دنو الا حيى ب انن ک ما من ه فى غرر وعد ل يوم قول الذين بعض دين شطن اخذ نفس کفر قلب على متع ربب ها لعب لهو حقق ان الى نا منى اذ ايى هما

شطن نصر بعد هدى حقق شىء حيى ن سوء ايى وعد صلح يا قبل لما حسن خلف جنن موت بعض شدد ظلم جزى جهنم بين انس خلق اخذ ا دنو لم کتب نبء ولى شرک صدق اوى وفى مرى

يوم هن عن اتى الذين ذلک مثل شهد حلل کتب صلو خلل جىء حرم بشر بکر قبل ذلکم بعض اذ يدى علم صمع وذر عرف هو ضرر سجد تحت تجر هدم على خير شجر غفر قول فوز عصى

اوى ائى ب قد ک ايى ها فى ما ذلک قول ربب اله صرف انن الا ثم ذا الله وله ان ى بعض الذين لا الى قرء انس يوم هذا عذب نا قرآن روح کيف قوم بين لعل عظم کون اذ نظر

برطرف مى‏كند واللَّه‏العالم. هن لا ف ان نسو ل ذهب کره نکح اجل ورث ب زوج اذا بعض ارث بلغ ما رضو اتى بين طلق کم الا هم حلل

خلق خود. وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلى‌ بَعْضٍ‌: و هر آينه برترى جستى و غلبه‌ جلد 9 - صفحه 171 خواستى بعض خدايان بر بعض ديگر. سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ‌:

‌خدا‌، ‌پس‌ گمان‌ كردند ‌هر‌ گاه‌ ‌آن‌ ‌را‌ اظهار كنند بدعت‌ ‌است‌) و ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌از‌ حضرت‌ باقر ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «سرقوا اكرم‌

. و قول ابوحنيفه و اصحاب او است. و روايتى كه از على «عليه السلام» نقل شد بعض زيديه از آن حضرت نقل كرده و در وسائل الشيعه از مجمع نقل شده است. به نظر مى‏آيد:

گذشت كند در تفسير عياشى 8 روايت در اين زمينه نقل شده است. به نقل الميزان در بعض روايات اهل سنت از رسول خدا«صلى‏اللَّه‏عليه‏وآله» و على «عليه‏السلام» نقل شده

شود به «طيّب». خبث طيب ل من هم ه وله لا اله ک بين الله ما على حقق هو کون بعض ب شجر جعل ميز انن مثل ف ارض جثث کلم کثر عجب لو ذکر خرج سوى مول فوق کم وقى

آيه ظاهراً فقط صفت «نخيل» است. غير سقى صنو نخل زرع ب موه عنب وحد من فضل جنن بعض جور ها قطع على ارض فى

مادّى ببينيم. ب ه من قول کم علم ما ل وله انن اله لا ک سرر الله ف هم ثم ان اخذ بعض او هل کبر خفى ى صوت الا صعق يسر ظلم فى حسن هو سوى دعو سمو رئى نبو جهر دون

نجو نن غفر کفر يا عدو لو قد اوى رجم طوع قتل نا علم اخذ هما عند ذکر اتى نهى بعض رحم سوء هو فحش دعو اولى ايى رسل جزى وقى جنن اخر قبل نصو ثم هذا انتم ذلک انت

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

آنها نیز از شما مؤمنان هستند، و ارث مراتب خویشاوندان در کتاب خدا بعضی بر بعض دیگر مقدم شده [یعنی قانون ارث بردن برادران دینی از یکدیگر، نسخ شده است. (م)]،

گذشت كند در تفسير عياشى 8 روايت در اين زمينه نقل شده است. به نقل الميزان در بعض روايات اهل سنت از رسول خدا«صلى‏اللَّه‏عليه‏وآله» و على «عليه‏السلام» نقل شده

اله حمل امن کون وله ى ا لا الک حرم ليس صلح ثنى مثل حرر حظظ وسم حيى سمو وهب بعض اول دعو کلل ن الذين عفو نطف تلک نبء دخل نسو وحد ک بين سعى بنو قدر فى ذلک ظلل

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

ام قتل بعد اذا ائى ا کذب نحن اذ ارض بل لن يا دبر حبب س حواريون حقق هجر جند بعض حتى بين عظم عن عزز نزل اخر ثبت قدم صلح قرب نجو دنو سمو انس کرب فئى لم کلم

کفر بيت کتب هدى نسو احد وزر عدو لکن وحد ذکر برر ثم شرک قبل اخر نن حرم الذى بعض فسد قدر فحش ذلک هما صبح بعد دور قد ذا طوع ملک امر غيب حين حمل مرى عشو سمو

جنس گاو و گوسفند نیز پیه آنها را حرام کردیم مگر آنچه در پشت آنهاست یا به بعض روده‌ها یا به استخوانها آمیخته است. آنها چون ستم کردند ما به آن حکم آنها را

برداشت بالا آمده است. ۴ - «عن رسول اللّه(ص) «...فیها فرش مرفوعة» بعضها فوق بعض من الحریر و الدیباج بألوان مختلفة... و ذلک قول اللّه عزّوجلّ «و فرش مرفوعة»

گذشت كند در تفسير عياشى 8 روايت در اين زمينه نقل شده است. به نقل الميزان در بعض روايات اهل سنت از رسول خدا«صلى‏اللَّه‏عليه‏وآله» و على «عليه‏السلام» نقل شده

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

زمان است [بقره:259]. روز در اين آيه همان روز معمولى مقابل شب است. البته در «بعض يوم». *[مائده:3]. الف و لام در «اليوم» براى حضور است يعنى: امروز دينتان را

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

‌خدا‌، ‌پس‌ گمان‌ كردند ‌هر‌ گاه‌ ‌آن‌ ‌را‌ اظهار كنند بدعت‌ ‌است‌) و ‌در‌ بعض‌ اخبار ‌از‌ حضرت‌ باقر ‌عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌ ‌که‌ فرمود «سرقوا اكرم‌

آن عذاب موعودى كه شما طالب تعجيل آن هستيد و مقصود از آن بعض ظاهرا قتل و أسر در بدر باشد و از بعض ديگر عذاب بعد از مرگ اعمّ از قبر و قيامت كه بموقع خودش

كه ستمگران (مشرك) در پيشگاه پروردگارشان بازداشت شده‌اند در حالى كه بعضى با بعض ديگر جدل و گفتگو مى‌كنند (و گناه خود را به گردن يكديگر مى‌اندازند.) كسانى

همه با هم به زمين رويد. بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ: در حالتى كه بعض اولاد شما مر بعض ديگر را دشمن باشند. فَإِمَّا جلد 8 - صفحه 342 يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي