روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۵۰
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
علي بن ابراهيم عن علي بن محمد القاساني عمن ذكره عن عبد الله بن القاسم عن ابي عبد الله ع قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۴۴۹ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۴۵۱ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۹۱
فرمود: هر گاه خدا براى بندهاى نيكى خواهد، او را به دنيا بىرغبت كند و در ديانت فهميده سازد و به عيوب دنيا بينا كند و هر كه را اين خصلتها داده شود، خير دنيا و آخرت به او داده شده، و فرمود: هيچ كس حق را از درى نجسته كه از در زهد در دنيا بهتر باشد و آن ضد است مر آنچه را دشمنان حق مىجويند، گفتم: قربانت، آنها از چه راهى مىجويند؟ فرمود: از رغبت به دنيا، و فرمود: آيا شخص پر صبر ارجمندى وجود ندارد، به راستى اين دنيا چند روز اندك بيش نيست، هلا بر شما حرام است كه مزه ايمان را بچشيد تا نسبت به دنيا بىرغبت و زاهد شويد. گويد: و شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود: هر گاه مؤمن خود را از دنيا كنار كشد مقامش بالا رود و شيرينى دوستى خدا را دريابد و نزد دنياداران به ديوانه ماند و همانا به دين مردم حب خدا آميخته و به كارى جز آن دست نيندازند. گويد: شنيدمش مىفرمود: به راستى چون قلب، پاك و مصفا شد، زمين بر او تنگ گردد تا بر فراز رود.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۹۶
امام صادق عليه السلام فرمود: چون خدا خير بندهئى را خواهد، او را نسبت بدنيا بىرغبت و نسبت بدين دانشمند كند. و بعيوب دنيا بينايش سازد، و بهر كه اين خصلتها داده شود، خير دنيا و آخرت داده شده، و فرمود: هيچ كس حق را در راهى بهتر از زهد دنيا نجسته است و آن ضد مطلوب دشمنان حق است. راوى گويد: عرضكردم: قربانت، آنها از چه راه ميجويند؟ فرمود: از رغبت بدنيا. و فرمود آيا شخص پر صبر كريمى نيست؟ همانا دنيا چند روزاند كست، همانا حرامست بر شما كه مزه ايمان چشيد جز آنكه نسبت بدنيا بىرغبت شويد. و شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود: چون مؤمن از دنيا كنار كشد، رفعت پيدا كند و شيرينى محبت خدا را دريابد، و نزد اهل دنيا ديوانه نمايد، در صورتى كه شيرينى محبت خدا بآنها آميخته شده كه بچيز ديگر مشغول نشوند. و شنيدم ميفرمود: زمانى كه دل صفا پيدا كند، زمين برايش تنگ شود. تا آنجا كه پرواز كند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۳۷
على بن ابراهيم، از على بن محمد قاسانى، از آنكه او را ذكر كرده، از عبداللَّه بن قاسم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون خدا خير و خوبى را به بندهاى اراده فرمايد، او را در دنيا بىرغبت گرداند، و در امر دين او را دانشمند سازد، و او را به عيبهاى دنيا بينا كند. و هر كه اينها به او عطا شود، خير دنيا و آخرت به او عطا شده است». و فرمود كه: «كسى حق را طلب نكرده به درى كه از بىرغبتى در دنيا بهتر باشد، و آن ضدّ آن چيزى است كه دشمنان حق طلب كردهاند». عرض كردم كه: فداى تو گردم! اين از چيست؟ فرمود كه: «از رغبت در دنيا». و فرمود:
«مگر از كسى كه بسيار صابر و صاحب كرم باشد». و احتمال دارد كه معنى اين باشد كه آيا هيچ صبركنندهاى نيست كه به واسطه بىرغبتى در دنيا كريم باشد؟ و ظاهر اين است كه اين معنى ظاهرتر باشد؛ زيرا كه بعد از اين مىفرمايد: «پس جز اين نيست كه دنيا چند روزى است بسيار كم. و بدانيد كه حرام است بر شما كه مزه ايمان را بيابيد، تا وقتى كه در دنيارغبت نداشته باشيد».
عبداللَّه مىگويد: و نيز شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مىفرمود: «چون مؤمن خود را از دوستى دنيا خالى سازد، بلند شود و شيرينى دوستى خدا را بيابد، و در نزد اهل دنيا چنان باشد كه گمان برند كه ديوانه شده، و جز اين نيست كه شيرينى دوستى خدا به آن گروه آميخته، و به اين سبب به غير خدا مشغول نشدهاند». راوى مىگويد: و نيز از آن حضرت شنيدم كه مىفرمود: «به درستى كه دل چون صاف شود و خباثت نفسانى و رذائل شيطانى در آن نباشد، زمين بر او تنگ گردد و قرار نگيرد، تا از اين عالم به سوى عالم بالا بلند شود».
