روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۸۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن الحسن عن سهل عن محمد بن عيسي عن فضاله بن ايوب عن الحسين بن ابي العلا عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

إِنَ‏ عُمَرَ بْنَ عَبْدِ اَلْعَزِيزِ كَتَبَ إِلَى‏ اِبْنِ حَزْمٍ‏ أَنْ يُرْسِلَ إِلَيْهِ بِصَدَقَةِ عَلِيٍ‏ وَ عُمَرَ وَ عُثْمَانَ‏ وَ إِنَ‏ اِبْنَ حَزْمٍ‏ بَعَثَ إِلَى‏ زَيْدِ بْنِ اَلْحَسَنِ‏ وَ كَانَ أَكْبَرَهُمْ فَسَأَلَهُ اَلصَّدَقَةَ فَقَالَ‏ زَيْدٌ إِنَّ اَلْوَالِيَ كَانَ بَعْدَ عَلِيٍ‏ اَلْحَسَنَ‏ وَ بَعْدَ اَلْحَسَنِ‏ اَلْحُسَيْنَ‏ وَ بَعْدَ اَلْحُسَيْنِ‏ عَلِيَّ بْنَ اَلْحُسَيْنِ‏ وَ بَعْدَ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ‏ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍ‏ فَابْعَثْ إِلَيْهِ فَبَعَثَ‏ اِبْنُ حَزْمٍ‏ إِلَى‏ أَبِي‏ فَأَرْسَلَنِي‏ أَبِي‏ بِالْكِتَابِ إِلَيْهِ‏ حَتَّى دَفَعْتُهُ إِلَى‏ اِبْنِ حَزْمٍ‏ فَقَالَ لَهُ بَعْضُنَا يَعْرِفُ هَذَا وُلْدُ اَلْحَسَنِ‏ قَالَ نَعَمْ كَمَا يَعْرِفُونَ أَنَّ هَذَا لَيْلٌ وَ لَكِنَّهُمْ يَحْمِلُهُمُ اَلْحَسَدُ وَ لَوْ طَلَبُوا اَلْحَقَّ بِالْحَقِّ لَكَانَ خَيْراً لَهُمْ وَ لَكِنَّهُمْ يَطْلُبُونَ اَلدُّنْيَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۴۵۵

حسين بن ابى العلاء گويد: از امام صادق (ع) شنيدم، مى‏فرمود كه: عمر بن عبد العزيز به ابن حزم (محمد بن حزم انصارى كه در زمان پيغمبر، سال دهم هجرت در نجران كه پدرش از طرف پيغمبر حاكم آن بود متولد شده و در" نهايه" او را از فقهاء شمرده و گويا در اين زمان والى مدينه بوده) نوشت كه در آمد موقوفه على (ع) و عمر و عثمان را براى او بفرستد، ابن حزم در آمد موقوفه على (ع) را از زيد مطالبه كرد كه در ميان اولاد على از همه بزرگتر بود. در جواب گفت: متولى بعد از خودِ على حسن بوده و بعد از حسن حسين و بعد از حسين على بن الحسين و بعد از على بن الحسين محمد بن على عليهم السلام، بايد او را بطلبى، ابن حزم نزد پدرم فرستاد و پدرم نامه‏اى بهمراه من نزد او فرستاد و من نامه را به او دادم و يكى از خود ماها به امام گفت: اين موضوع را اولاد حسن مى‏شناسند؟ فرمود: آرى چنانچه مى‏دانند اين شب است، ولى حسد است كه آنها را به اين اظهار مخالفت وامى‏دارد و اگر از راه حق دنبال حق‏ مى‏رفتند براى آنها بهتر بود ولى آنها دنيا را مى‏خواهند. اين ابى يعفور گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه مى‏فرمود: عمر بن أبى عبد العزيز به ابن حزم نوشت و مانند همين را ذكر كرده جز آنكه گويد ابن حزم نزد زيد بن حسن كه از پدرم بزرگتر بود فرستاد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۷۸

ابن ابى العلاء گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود: عمر بن عبد العزيز بابن حزم (كه گويا والى او در مدينه بوده) نوشت كه صدقه (يعنى دفتر موقوفات و صدقات- مجلسى (ره)-) على و عمر و عثمان را براى او بفرستد، ابن حزم هم شخصى را نزد زيد بن حسن كه بزرگترين اولاد على بود فرستاد تا آن را مطالبه كند. زيد گفت: حاكم [متولى‏] بعد از على حسن بود و پس از حسن حسين و بعد از حسين بن على بن الحسين و پس از على بن الحسين محمد بن على است، از او مطالبه كن، ابن حزم نزد پدرم فرستاد، پدرم مرا فرستاد تا آن دفتر را بابن حزم تحويل دادم (و دفتر صدقات عمر و عثمان را هم از اولاد خود آنها مطالبه كرد). ابن ابى العلاء گويد: يكى از ما بامام عرضكرد: اولاد حسن اين موضوع را ميدانند؟ فرمود: آرى چنان كه ميدانند اكنون شب است، ولى حسد آنها را تحريك ميكند، و اگر ايشان حق را از راه حق مطالبه كنند، براى خود آنها بهتر است، اما ايشان دنيا را ميطلبند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۷۵

محمد بن حسن، از سهل، از محمد بن عيسى، از فَضالة بن ايّوب، از حسين بن ابى العلاء از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «عمر بن عبدالعزيز به ابن حزم نوشت كه: دفتر صدقات و موقوفات على و عمر و عثمان را به سوى او فرستد، و ابن حزم فرستاد به نزد زيد بن حسن-/ كه به حسب سنّ از همه بنى‏هاشم بزرگ‏تر بود-/ و او را از دفتر صدقه سؤال نمود. زيد در جواب گفت كه: والى بعد از على، حسن بود و بعد از حسن، حسين و بعد از حسين، على بن الحسين، و بعد از على بن الحسين، محمد بن على است. پس به سوى او بفرست و ابن حزم به سوى پدرم فرستاد، و پدرم مرا با آن كتاب به سوى او فرستاد تا آن‏كه آن را به ابن حزم تسليم نمودم». بعد از آن، بعضى از كسان ما به آن حضرت عرض كرد كه: فرزندان امام حسن عليه السلام، اين را مى‏شناسند؟ (و مى‏دانند كه امامت با اولاد امام حسين است و اولاد امام حسن را در آن بهره‏اى نيست). فرمود: «آرى، چنانچه شما مى‏شناسيد كه اين زمان شب است، وليكن حسد ايشان را بر اين مى‏دارد و اگر حق را طلب مى‏كردند، هر آينه از براى ايشان بهتر بود، وليكن ايشان دنيا را مى‏طلبند».