۱۳٬۹۰۰
ویرایش
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
==بيان غرض سوره مبارك شعراء و مكى بودن آن == | ==بيان غرض سوره مبارك شعراء و مكى بودن آن == | ||
غرض از اين سوره ، تسليت خاطر رسول خدا(صلى الله عليه و آله ) است از اينكه قومش او را و قرآن نازل بر او را تكذيب كرده بودند و او آزرده شده بود و همين معنا از اولين آيه آن كه مى فرمايد: | غرض از اين سوره ، تسليت خاطر رسول خدا(صلى الله عليه و آله ) است از اينكه قومش او را و قرآن نازل بر او را تكذيب كرده بودند و او آزرده شده بود و همين معنا از اولين آيه آن كه مى فرمايد: «تلك آيات الكتاب المبين» بر مى آيد. | ||
و اين سوره از سوره هاى پيشين مكى است ، يعنى از آنهايى است كه در اوايل بعثت نازل شده به شهادت آيه | |||
آرى كفار قريش يك بار او را مجنون خواندند، بار ديگر شاعر، و اين آيات علاوه بر تسليت خاطر آن جناب ، مشركين را تهديد مى كند به سرنوشت اقوام گذشته و به اين منظور چند داستان از اقوام انبياى گذشته يعنى موسى و ابراهيم و نوح و هود و صالح و لوط و شعيب (عليهماالسلام ) و سرنوشتى كه با آن روبرو شدند و كيفرى كه در برابر تكذيب خود ديدند نقل كرده است تا آن جناب از تكذيب قوم خود دل سرد و غمناك نگردد و نيز قوم آن جناب از شنيدن سرگذشت اقوام گذشته عبرت بگيرند. | |||
و اين سوره از سوره هاى پيشين مكى است ، يعنى از آنهايى است كه در اوايل بعثت نازل شده به شهادت آيه «و انذر عشيرتك الاقربين» كه مى دانيم مشتمل بر ماءموريت آن جناب در اول بعثت است و در اين سوره واقع است و چه بسا از قرار گرفتن آيه مزبور در اين سوره و آيه «فاصدع بما تؤمر» در سوره حجر و مقايسه مضمون آن دو با يكديگر تخمين زده شود كه اين سوره جلوتر از سوره حجر نازل شده است . | |||
مطلب ديگر اينكه ، از سياق همه آيات اين سوره بر مى آيد كه تمام آن مكى است ، ليكن بعضى از مفسرين پنج آيه آخر آن را و بعضى ديگر تنها آيه «'''او لم يكن آية لهم ان يعلمه علماء بنى اسرائيل '''» را استثنا كرده و گفته اند كه اينها در مدينه نازل شده است ، كه به زودى در اين باره بحث خواهيم كرد. | مطلب ديگر اينكه ، از سياق همه آيات اين سوره بر مى آيد كه تمام آن مكى است ، ليكن بعضى از مفسرين پنج آيه آخر آن را و بعضى ديگر تنها آيه «'''او لم يكن آية لهم ان يعلمه علماء بنى اسرائيل '''» را استثنا كرده و گفته اند كه اينها در مدينه نازل شده است ، كه به زودى در اين باره بحث خواهيم كرد. | ||
طسم تِلْك ءَايَت الْكِتَبِ الْمُبِينِ | |||
«'''طسم * تِلْك ءَايَت الْكِتَبِ الْمُبِينِ'''»: | |||
لفظ «تلك = آن»، اشاره است به آيات كتاب كه قبلا نازل شده و آنچه بعدا با نزول سوره نازل مى شود و اگر با لفظى اشاره آورد كه مخصوص اشاره به دور است ، براى اين است | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه : ۳۴۷ </center> | ||
كه بر علو قدر آيات و رفعت مكانت آن دلالت كند و كلمه | كه بر علو قدر آيات و رفعت مكانت آن دلالت كند و كلمه «مبين»، اسم فاعل از باب افعال است كه ماضى آن «ابان» - به معنى ظاهر و جلوه گر شد - مى باشد. | ||
و معناى آيه اين است كه : اين آيات بلند مرتبه و رفيع القدر آيات كتابى است كه از ناحيه خداى سبحان بودنش ظاهر و آشكار است ، چون مشتمل است بر نشانه هايى از اعجاز، هر چند كه اين مشركين معاند آن را تكذيب نموده ، گاهى آن را القاآت شيطانى ، بار ديگر آن را نوعى شعر خوانده اند. | |||
و معناى آيه اين است كه: اين آيات بلند مرتبه و رفيع القدر آيات كتابى است كه از ناحيه خداى سبحان بودنش ظاهر و آشكار است ، چون مشتمل است بر نشانه هايى از اعجاز، هر چند كه اين مشركين معاند آن را تكذيب نموده ، گاهى آن را القاآت شيطانى ، بار ديگر آن را نوعى شعر خوانده اند. | |||
<span id='link234'><span> | <span id='link234'><span> | ||
==تسلى دادن به پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله : از اينكه ايمان نمى آورند غصه نخور == | ==تسلى دادن به پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله : از اينكه ايمان نمى آورند غصه نخور == | ||
لَعَلَّك بَخِعٌ نَّفْسك أَلا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ | لَعَلَّك بَخِعٌ نَّفْسك أَلا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ |
ویرایش