۱۳٬۹۰۰
ویرایش
خط ۱۵۴: | خط ۱۵۴: | ||
<span id='link18'><span> | <span id='link18'><span> | ||
بعضى ديگر از مفسران گفته اند: مناسب تر به سياق آن است كه بگوييم: منظور از «امّت واحده كردن مردم»، اين است كه همه را كافر كند، همچنان كه در آيه «كَانَ النّاسُ أُمّةً وَاحِدَة فَبَعَثَ اللّهُ النّبِيّينَ»، منظور از «امت واحده» اين است كه مردم همه بى دين بودند، بعدا خدا انبياء را برگزيد و به سوى دين دعوتشان كرد. | |||
بعضى ديگر از | |||
پس معناى آيه مورد بحث اين مى شود كه اگر خدا مى | پس معناى آيه مورد بحث اين مى شود كه: اگر خدا مى خواست، مردم را يك امت قرار مى داد تا همه كافر باشند. يعنى انبيایى به سوى ايشان گسيل نمى داشت تا انذارشان كنند، و همچنان بر كفر خود باقى مى ماندند. «وَلكِن يُدخِلُ مَن يَشَاءُ فِى رَحمَتِهِ». يعنى: وليكن چون خدايى است رحيم، و رحمتش اقتضاء دارد كه اشخاص قابل رحمت را داخل در رحمت خود كند، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۲۶ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۲۶ </center> | ||
لذا پيغمبرانى به سوى همگى آنان گسيل داشت تا انذارشان | لذا پيغمبرانى به سوى همگى آنان گسيل داشت تا انذارشان كنند. در نتيجه، آن هايى كه از دعوت انبياء متأثّر مى شوند، بشوند، و خدا در دنيا موفق به ايمانشان و اطاعتشان بفرمايد، تا در آخرت داخل رحمتشان كند، و دسته اى ديگر كه از دعوت انبياء متأثّر نمى شوند، يعنى ستمكاران، در دنيا كافر بمانند، و در آخرت به سوى دوزخ رهسپار شوند، بدون اينكه ولىّ و ناصرى داشته باشند. | ||
<span id='link19'><span> | <span id='link19'><span> | ||
==دو دليل در رد اين نظريه == | ==دو دليل در رد اين نظريه == | ||
اين تفسير هم به نظر ما درست نيست ، به دو دليل : | اين تفسير هم به نظر ما درست نيست ، به دو دليل : |
ویرایش