روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۶۷۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

: 

وَ كَتَبَ إِلَيْهِ هَلْ يَجُوزُ أَنْ يَشْهَدَ عَلَى اَلْحُدُودِ إِذَا جَاءَ قَوْمٌ آخَرُونَ مِنْ أَهْلِ تِلْكَ اَلْقَرْيَةِ فَشَهِدُوا أَنَّ حُدُودَ هَذِهِ اَلضَّيْعَةِ اَلَّتِي بَاعَهَا اَلرَّجُلُ هِيَ هَذِهِ فَهَلْ يَجُوزُ لِهَذَا اَلشَّاهِدِ اَلَّذِي أَشْهَدَهُ بِالضَّيْعَةِ وَ لَمْ يُسَمِّ اَلْحُدُودَ أَنْ يَشْهَدَ بِالْحُدُودِ بِقَوْلِ هَؤُلاَءِ اَلَّذِينَ عَرَّفُوا هَذِهِ اَلضَّيْعَةَ وَ شَهِدُوا لَهُ أَمْ لاَ يَجُوزُ لَهُمْ أَنْ يَشْهَدُوا وَ قَدْ قَالَ لَهُمُ اَلْبَائِعُ اِشْهَدُوا بِالْحُدُودِ إِذَا أَتَوْكُمْ بِهَا فَوَقَّعَ ع لاَ تَشْهَدْ إِلاَّ عَلَى صَاحِبِ اَلشَّيْ‏ءِ وَ بِقَوْلِهِ‏ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۰

و نيز در پيرو نامه فوق به امام عليه السّلام نوشت: اگر جماعت ديگرى از اهل همان قريه جز آنها كه براى تعيين حدّ نام برده بود آمدند و شهادت دادند كه حدّ و مساحت اراضى كه اين مرد فروخته است چه مقدار است، آيا براى آن كس كه فروشنده وى را به فروش مزرعه و زمين كشت خود بدون تعيين حدود شاهد گرفته جايز است به سخن اين جماعت كه اراضى را معيّن كرده شهادت به حدود و مساحت آن داده‏اند اعتنا و اطمينان كرده و شهادت به حدود دهد، يا جايز نبوده كه اين جماعت شهادت به حدود دهند زيرا بايع گفته بوده هر گاه آمدند و از شما شهادت خواستند شهادت دهيد؟ امام عليه السّلام در پاسخ مرقوم فرمودند: شهادت مده مگر آنچه را كه صاحب مال شاهدت گرفته و آنچه خود او به تو گفته است.