روایت:الکافی جلد ۱ ش ۳۸۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

علي بن ابراهيم عن ابيه عن علي بن معبد عن واصل بن سليمان عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

أَمَرَ اَللَّهُ وَ لَمْ يَشَأْ وَ شَاءَ وَ لَمْ يَأْمُرْ أَمَرَ إِبْلِيسَ‏ أَنْ يَسْجُدَ لآِدَمَ‏ وَ شَاءَ أَنْ لاَ يَسْجُدَ وَ لَوْ شَاءَ لَسَجَدَ وَ نَهَى‏ آدَمَ‏ عَنْ أَكْلِ اَلشَّجَرَةِ وَ شَاءَ أَنْ يَأْكُلَ مِنْهَا وَ لَوْ لَمْ يَشَأْ لَمْ يَأْكُلْ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۳۵

عبد الله بن سنان گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى فرمود: بسا خدا فرمانى دهد و نخواهد، و بخواهد و فرمانى بدان ندهد. به شيطان فرمان داد كه براى آدم سجده كند و خواست كه سجده نكند و اگر خواسته بود سجده مى‏كرد، آدم را از خوردن آن درخت نهى كرد و خواست كه از آن بخورد و اگر نمى‏خواست كه آدم بخورد نمى‏خورد

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۰۸

امام صادق (ع) فرمود: ممكن است خدا امر كند و نخواهد و خواهد و امر نكند، شيطان را امر كرد كه به آدم سجده كند و خواست كه سجده نكند و اگر ميخواست سجده ميكرد. و آدم را از خوردن آن درخت نهى فرمود و خواست كه از آن بخورد و اگر نميخواست او نميخورد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۴۸۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از على بن مَعبد، از واصل بن سليمان، از عبداللَّه بن سِنان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود:

«خدا، به چيزى امر فرموده و آن را نخواسته، و چيزى را خواسته و به آن امر نفرموده (يعنى: نهى فرموده). شيطان را امر فرمود كه به جهت آدم سجده به جا آورد، و خواست كه سجده نكند، و اگر مى‏خواست كه سجده كند (يعنى به خواست حتمى و جبرى)، هر آينه شيطان سجده مى‏كرد. و آدم را نهى نمود از خوردن آن درخت معهود، و خواست كه از آن بخورد (يعنى: به خواست تخييرى)، و اگر مى‏خواست به خواست حتمى آدم آن را نمى‏خورد».