نتایج جستجو

بارگیری... دست ماليدن. ازاله اثر شى‏ء. [مائده:6]. بسرهايتان و پاهايتان تا مفصل مسح كنيد دست بماليد رجوع شودبه «رَفق- مِرْفَق». [مائده:6]. [ص:33]. شروع كرد و

در الميزان فرموده تيمم در واقع همان وضو است كه مسح سر و پاها از آن ساقط گرديده، شستن دست و صورت به مسح آن دو عوض شده و خاك جاى آب را گرفته است. يعنى: اگر

در الميزان فرموده تيمم در واقع همان وضو است كه مسح سر و پاها از آن ساقط گرديده، شستن دست و صورت به مسح آن دو عوض شده و خاك جاى آب را گرفته است. يعنى: اگر

«وَامْسَحُوا» است و در صورت كسر عطف است بر لفظ «رُؤسِكُم» و در هر دو حال وجوب مسح پاها را مى‏رساند، ناشيانه است كه بگوييم در صورت فتح عطف است به «اَيْديكُمْ»

آیات شامل این کلمه مسح‌ (۴ بار) دست ماليدن. ازاله اثر شى‏ء. [مائده:6]. بسرهايتان و پاهايتان تا مفصل مسح كنيد دست بماليد رجوع شودبه «رَفق- مِرْفَق». [مائده:6]

گويد:صعيد وجه الارض است خاك باشد يا سنگ بى خاك. اگر تيمّم كننده دست به سنگ زده مسح نمايد اين است. و آن از ائمه هدى عليهم السلام روايت گرديده. پس همانطور كه از

لفظ تنها سه بار در قرآن يافته است. هما على خصف ف ل سوء من ب ورق ها ى بدو مسح جنن ردد حجب سوق عنق قد شجر ورى حتى فتن عصو ندو ذوق ندى لما عصى آدم

گويد:صعيد وجه الارض است خاك باشد يا سنگ بى خاك. اگر تيمّم كننده دست به سنگ زده مسح نمايد اين است. و آن از ائمه هدى عليهم السلام روايت گرديده. پس همانطور كه از

اول ربب کلم علم جنن سلو اتى برء کون فضل يا منن عن سکن بين بلد شجر ان رسل مسح يمم لعل اصل سلم دخل هدى ظلم عدن مول نن نسو مثل نهر جىء روح موه برک کثر حسن

و اصل آن به زبان سريانى مشيح، يعنى مبارك، و عيسى معرّب ايشوع. 2- مشتق از مسح كه ممسوح بود به بركت. 3- به اعتبار آنكه سياحت زمين‌ «1» بحار الانوار، جلد

نمود «1». 2- من مسح يده على رأس يتيم ترحّما له اعطاه اللّه بكلّ شعرة نورا يوم القيمة و كتب بكلّ شعرة مرّت يده عليها حسنة: فرمود هر كه مسح كند دست خود را

ناراحت شد و دستور داد خورشيد برگردد و مشغول وضو شد و سر و گردن و پاهايش را مسح كرد. در اين معنا اشكالاتى است، از جمله: 1. نامى از خورشيد در آيه نيست تا مراد

چگونه وضو بسازد صاحبش، و چگونه غسل نمايد هرگاه جنب شود؟ فرمود: كافى است او را مسح به آب بر آن جبائر در جنابت و وضو. عرض كردم: و اگر باشد در سرمائى كه بترسد

«نائله» نصب كرده بودند و به هنگام سعى، آن دو بت را به عنوان تبرّك، با دست مسح مى‌كردند. مسلمانان به همين جهت از سعى ميان صفا ومروه كراهت داشته وفكر مى‌كردند

نافه مشك در آنها ظاهر شد. آهوان ديگر مطلع، به آن قصد، زيارت، و سلام، و حضرت مسح و دعا فرمود، آن اثر ظاهر نشد. جهت را پرسيدند، فرمود: عمل شما براى ظهور آن

كه پاى افزار خويش را بپا داشت مسح كشيد، و مردم گفتند: همانا آن حضرت بر پاى افزار خود مسح كشيد با آنكه حديث در باره كشيدن مسح بر موزه اسنادش صحيح نيست.

شستن دو دست از آرنج تا سر انگشتان است، و حدّ مسح سر عبارت است از مسح با سه انگشت چسبيده بهم از جلوى سر، و حدّ مسح دو پا عبارت است از آنكه دو كف دست خود را

روى شروع كن و شستن دست را تكرار كن، و اگر پاى را پيش از سر مسح كردى پس بر سر خود مسح كن سپس مسح پا را تكرار كن، همان طور شروع كن كه خداوند فرموده و همچنين

(نمى‏داند). گفتم: شيخ چه مى‏فرمايد در مسح روى موزه براى وضوء؟ گفت: يك مردم خوبى بر آن مسح مى‏كرده‏اند ولى ما اهل البيت بر آن مسح نكنيم، با خود گفتم: اين دو تا

را از جاى مسح سرش در نماز صبح و شام بردارد و بر آن محل مسح كشد، و در ساير نمازها همين كافى است كه انگشت خود را زير مقنعه داخل سازد و بر سرش مسح كشد بدون

خدا صلّى اللَّه عليه و آله پشت پاهايش را مسح ميفرمود حتما گمان ميكردم كه داخل و كف پاها سزاوارتر از پشت آنها به مسح كشيدن است. (اگر وضوى رسول خدا (ص) را نديده

امر خدا را نكرده است. زيرا چيزى را كه خداوند دستور به مسح آن داده مى‏شويد. (يعنى روى موزه و كفش مسح ميكند).

عليه السّلام روايت شده است كه آن حضرت فرمود: دور و اطراف آن شسته مى‏شود. و مسح سر بر عمامه و كلاه جائز نيست، و همچنين جائز نيست بر موزه‏ها و جورابها مگر

مى‏آورم [اى پروردگار من‏] از آن پيراهنها كه از آتش ساخته شده است. سپس سر خود را مسح نموده و ميگفت: «اللهمّ غشني برحمتك و بركاتك و عفوك». يعنى بار خدايا (جامه)

سپس فاطمه را از روحى آفريد كه بى‏تن آن را آغاز نمود، سپس با دست خود ما را مسح كرد و نور خود را در ما روان ساخت. امام صادق عليه السلام فرمود: خداى تبارك

عباس گويد: احسان به يتامى آنكه مدارا كند به آنها و تربيت نمايد ايشان را و مسح كند سرشان را. و اگر وصى آنها باشد، پس بايد مبالغه نمايد در حفظ اموال آنان

روزه دارد در گرما، پس برسد او را تشنگى، موكل فرمايد خدا به او هزار ملك را مسح كنند روى او را و بشارت دهند او را تا افطار كند، خداوند عز و جل فرمايد: چقدر

امام باقر عليه السّلام فرمود: امير المؤمنين عليه السّلام نعلين عربى بر پا مسح ميكشيد و دست به زير تسمه‏هاى نعلين نميبرد.

روايت شده است كه: «رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله وضو ساخته سپس بر نعلين خود مسح فرمودند، (با توجّه به شكل نعلين عربى) پس مغيره بآن حضرت عرض كرد: آيا فراموش

اللَّه عليه و آله جز يك بار يك بار نبود (هر عضوى را يك بار ميشست و يك بار مسح ميفرمود) و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله يك بار يك بار وضو ساخته، و سپس فرمود:

سه چيز است كه در آنها من از هيچ كس تقيّه نميكنم: نوشيدن نوشابه مستى آور، مسح بر پاى افزار، و حجّ تمتّع.

مورد مردى كه پاى افزارش دريده شده و دست خود را درون آن نموده و پشت پاهايش را مسح ميكند، آيا براى او درست است؟ آن حضرت فرمود: آرى.

قيامت كسى است كه وضوى خود را بر پوست موجود ديگرى ببيند. (يعنى بر موزه و كفش مسح كند).

عضو را سه بار وضو بگيرد، پس بدعت گذارده است، و كسى كه كف و درون پاهايش را مسح كند بدنبال وسوسه شيطان رفته است.

جارى شد و پس از آن باترى باقيمانده آب وضويش بر قسمت جلو سر و پشت دو پايش مسح فرمود.

گردانيدند، آن حضرت برخاست و مشغول وضو شد باين ترتيب كه دو ساق پاى خود و گردنش را مسح نمود و به اصحاب خود كه نماز ايشان فوت شده بود امر كرد تا بهمان ترتيب عمل كنند

بازگشت ، سليمان وضو گرفت (منظور از مسح كردن ساق و گردن برنامه وضوئى بوده كه در آئين سليمان وجود داشت البته گاهى مسح در لغت عرب به معنى شستن نيز آمده است

فِي مَسْحِ اَلْقَدَمَيْنِ وَ مَسْحِ اَلرَّأْسِ قَالَ مَسْحُ اَلرَّأْسِ وَاحِدَةٌ مِنْ مُقَدَّمِ اَلرَّأْسِ وَ مُؤَخَّرِهِ وَ مَسْحُ اَلْقَدَمَيْنِ ظَاهِرُهُمَا

خود را بشوئى گناهان از راست و چپ تو پراكنده گردند، و چون سر و گامهايت را مسح كنى گناهانى كه در پى آنها رهسپارشده‏اى فرو ميريزد، پس اين فائده‏اى است كه

فَدَعَا بِقَدَحٍ فَأَخَذَ كَفّاً مِنْ مَاءٍ فَأَسْدَلَهُ عَلَى وَجْهِهِ ثُمَّ مَسَحَ وَجْهَهُ‏ مِنَ اَلْجَانِبَيْنِ جَمِيعاً ثُمَّ أَعَادَ يَدَهُ اَلْيُسْرَى

ثُمَّ مَسَحَ بِيَدِهِ اَلْيُمْنَى اَلْجَانِبَيْنِ جَمِيعاً ثُمَّ أَعَادَ اَلْيُسْرَى‏ فِي اَلْإِنَاءِ فَأَسْدَلَهَا عَلَى اَلْيُمْنَى ثُمَّ مَسَحَ جَوَانِبَهَا

اَلْوَجْهِ ثُمَّ مَسَحَ بِيَدِهِ اَلْحَاجِبَيْنِ جَمِيعاً ثُمَّ أَعَادَ اَلْيُسْرَى‏ فِي اَلْإِنَاءِ فَأَسْدَلَهَا عَلَى اَلْيُمْنَى ثُمَّ مَسَحَ جَوَانِبَهَا

اَلْمَرْأَةُ يُجْزِئُهَا مِنْ مَسْحِ اَلرَّأْسِ أَنْ تَمْسَحَ مُقَدَّمَهُ قَدْرَ ثَلاَثِ أَصَابِعَ وَ لاَ تُلْقِيَ عَنْهَا خِمَارَهَا

يَمِينَهُ فَغَسَلَ شِمَالَهُ وَ مَسَحَ رَأْسَهُ وَ رِجْلَيْهِ فَذَكَرَ بَعْدَ ذَلِكَ غَسَلَ يَمِينَهُ وَ شِمَالَهُ وَ مَسَحَ رَأْسَهُ وَ رِجْلَيْهِ وَ إِنْ

تَوَضَّأَ عَلِيٌّ ع‏ فَغَسَلَ وَجْهَهُ وَ ذِرَاعَيْهِ ثُمَّ مَسَحَ عَلَى رَأْسِهِ وَ عَلَى نَعْلَيْهِ وَ لَمْ يُدْخِلْ يَدَهُ تَحْتَ اَلشِّرَاكِ‏

عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلتَّيَمُّمِ فَضَرَبَ بِكَفَّيْهِ اَلْأَرْضَ ثُمَّ مَسَحَ بِهِمَا وَجْهَهُ ثُمَّ ضَرَبَ بِشِمَالِهِ اَلْأَرْضَ فَمَسَحَ بِهَا مِرْفَقَهُ

يا ‌ تأمين‌ ‌پس‌ ‌از‌ حمد ‌ يا ‌ ترك‌ تسميه‌ ‌در‌ سوره‌ ‌ يا ‌ غسل‌ بجاي‌ مسح‌ ‌ يا ‌ سجده‌ ‌بر‌ ‌غير‌ ‌ما يصح‌ السجود ‌عليه‌ ‌ يا ‌ افطار قبل‌ ‌از‌ مغرب‌

عَلَيْكَ فِيهِ وُضُوءَهُ لاَ شَيْ‏ءَ عَلَيْكَ فِيهِ فَإِنْ شَكَكْتَ فِي مَسْحِ رَأْسِكَ فَأَصَبْتَ فِي لِحْيَتِكَ بَلَلاً فَامْسَحْ بِهَا عَلَيْهِ وَ عَلَى

بِثَوْبٍ مَصْبُوغٍ بِزَعْفَرَانٍ فَرَشَّ عَلَيْهِ اَلْمَاءَ ثُمَّ مَسَحَ بِيَدِهِ ثُمَّ مَسَحَ بِهِ وَجْهَهُ

آدم را از بهشت راند قبل از اينكه به زمين فرودش فرستد صفحه طرف راست پشتش را مسح كرد و از همانجا ذريه سفيد رنگى مانند لولو و به صورت مورچه هاى ريز بيرون آورد