نتایج جستجو

خير خيم دبر دخل درى دعع دعو دلو دمدم دنو دهق دهم دهن دون دين ذات ذلک ذنب ذهب ذو ذوق ذى ذکر رئى ربب رجج رجع رجف رجو رحل رحم رحمان ردد ردف ردى رزق رسل رسو رصد

الدّنْيَا أَيّهَا قَالُوا کَفَرُوا کَان عَن أُولٰئِک عَصَيْت حَظّ مَن عَنْه إِلَى ذُو آمَنُوا مُوسَى هُو شَيْء لَه مَغْفِرَة الشّيْطَان إِنّمَا وُجُوه مِنْهُم سَمِعْتُمُوه

نفس فضل کون هن جنن امن حيث ف قتل کذب غفل اوى وعد حکم صير رحم اخذ حدث کفر اجر ذو مول بلو علو عدن عيسى بئس جعل فى کره ملو عرش هذا خسر جهد اخر روح حقق جهنم جرى

ويل ورى يدى عبد بصر هود نوح ايوب شهد حوج انتم رضو يونس ولد صلح ارث او ملل ذو شىء نصارى ذکر وحى سلم اوب هارون يى انا زکريا قبل عزز امم سليمان ف شرک عجز

همان دعّى است طبرسى اين شعر را نقل مى‏كند. زنيم ليس بعرف من ابوه بغىّ الام ذو حسب لئيم‏ [قلم:12و13]. زنيم را در آيه متّهم در نسب (حرامزاده)، لئيم معروف

انن ارض نا قول على ما اتى نفس الذين هم کم فى رحم اول کلف قدر ان کون حکم وسع ذو نفق غفر ک فضل ولد هو هن امن هجر مول س کتب سمو لم اخر متع وجد فرش خصص اذا فرض

function. و از تو درباره «ذو القرنین» می‌پرسند؛ بگو: «بزودی بخشی از سرگذشت او را برای شما بازگو خواهم کرد.» |و از تو در باره‌ى ذو القرنين مى‌پرسند. بگو: به

مصدر و به معناى «مشاورت» بوده باشد; باید در آیه فوق کلمه «ذو» در تقدیر گرفته شود «أَمْرُهُمْ ذُو شُورى بَیْنَهُمْ» آن گونه که بعضى از مفسران گفته اند، و

          ۱ - نكات آموزنده اين داستان تاريخى           ۲ - ذو القرنين كه بود؟           ۳ - سد ذو القرنين كجاست ؟           ۴ - ياجوج و ماجوج كيانند؟ ثُمَّ

نمود. اما ذو الكفل- ابن بابويه به اسناد خود از حضرت عبد العظيم الحسنى عليه السلام فرمود: خدمت حضرت امام على النقى عليه السلام سؤال نمودم از ذو الكفل و اسم

كه ذو القرنين وارد شد بر قوميكه سوزانده بود آنها را آفتاب و تغيير داده بود اجساد و الوان آنها را تا حدّيكه شده بودند مانند شب تار چنين بود حكايت ذو القرنين

داديم مر ذو القرنين را به استيلاى در زمين يا به نبوت و يا به سلطنت. مجاهد گفته: چهار نفر مالك تمام زمين شدند دو مؤمن و دو كافر: اما دو مؤمن سليمان و ذو القرنين،

کذبوک فقل ربکم ذو رحمة وسعة) ۴- مهلت الهى به تکذیب کنندگان پیامبر (ص) و هلاک نساختن آنان جلوه رحمت گسترده پروردگار است. (فإن کذبوک فقل ربکم ذو رحمة وسعة) ۵-

30. جلد 8 - صفحه 113 شرح حال ذو القرنين: تفسير برهان و بحار «1»- ذيل حديث حضرت امير المؤمنين عليه السلام، به اختصار آنكه: ذو القرنين مالك مشرق و مغرب شد،

الْحُسْنى‌ وَ سَنَقُولُ لَهُ مِنْ أَمْرِنا يُسْراً (88) ترجمه‌ و مى‌پرسند تو را از ذو القرنين بگو بزودى بخوانم بر شما از او حكايتى‌ همانا ما تمكّن داديم او را در

كه ذو القرنين وارد شد بر قوميكه سوزانده بود آنها را آفتاب و تغيير داده بود اجساد و الوان آنها را تا حدّيكه شده بودند مانند شب تار چنين بود حكايت ذو القرنين

          ۱ - نكات آموزنده اين داستان تاريخى           ۲ - ذو القرنين كه بود؟           ۳ - سد ذو القرنين كجاست ؟           ۴ - ياجوج و ماجوج كيانند؟ ثُمَّ

رحمه اللَّه فرموده: كلمه «ذو» در آن مقدر است يعنى «هُمْ ذُو دَرَجْاتٍ» و مراد از «هم» مجموع دو فريق فوق‏اند. در المنار درجات را ذو درجات گفته و گويد اطلاق

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل ما ان ذکر ف هم ه عظم مثل من انث نسى ذو کم الذين فى ب وله اتى اله بين الله انن لا قول نسو الا کون وضع ها اخر جعل وثق

كرده يعنى تراشيده يا كوبيده است و قياس اين بود كه مسحول گفته شود يا معنى آن ذو ساحل است نهج البلاغه خطبه 149 آمده «وَ تَدُقُّ اَهْلَ الْبَدْوِ بِمَسْحَلِها»

رود نبء ذکر مسس امر ارض کذب حمم دخل بين نزل نظر صوب هى ابراهيم خوف عاد ذا ذو ن قلب سوع سخر هدى توب ضلل

الذى ا ان کلل نا رسل على وعى ظلم ارض بطل غفر رئى ذلک انس ام قنت نظر دين شىء ذو هدى خرج نشء وعد مرر ودد هزء جىء لم بين ها عن غيب شدد عرش سمو امن کتب طين حسن

آفرينش يا لوح محفوظ- روزى كه آسمانها و زمين را بيافريد از آنها چهار ماه- ذو القعده و ذو الحجه و محرم و رجب- حرام- شكوهمند و با حرمت- است. اين است آيين استوار

صبر خير قوى جرم حکم دبر ذنب نکص عبد فکک درى هما قوم نفق شىء مکر ردد ا تلک ذو نفس ضرر حلم بل موت حيى اولاء هجر اخو ائى ظلل يوم نهر ايى

در سايه حكومتى كه پايه هايش محكم بود. فرعون کم جعل قوم الذين ثمود خلق جبل ذو ذى مهد طغو ودى ارض طغى زوج لوط ب عاد فى صحب صخر ف بلد لم ايکه نوم نوح کثر

[اعراف:183]. [ذاريات:58]. [قلم:45]. هم انن ى ل کيد ف ا ام سئل قوى لم علم فکر الذين ذو ملو ذنب ما رزق من اجر ظلم هو لا ب وله صحب اله مثل غرم الله

قرء بل قرآن هو هم ه جىء فعل فى ف لوح حمد عجب عرش ل لما ودد ان ما ذهب حفظ ذو هل رود غفر من ق انن عن بيت حوط عود ابراهيم اتى ورى ک روع نذر بدء اهل کم على

اجر ما ها کون الذين فوز ا يوم ذلک نا ک لا على ربب هو امن اذا اتى اخر فضل ايى ذو عن کفر اذ غفر نفق س انس ى شىء يا عند ترب سمو قد الى قوم هذا ذا موت خلق اوى

عرش و دارای مجد و عظمت است» (ذو العرش المجید). تفسیر آیات ۱ - فرمانروایى بر جهان هستى و تدبیر آن، در اختیار خداوند است. (ذو العرش) عرش; یعنى، تخت فرمانروا

(آیه 27)- در این آیه می‌افزاید «تنها ذات ذو الجلال و گرامی پروردگارت باقی می‌ماند» (وَ یَبْقی وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ). «وجه» از نظر

عذاب کردن ستمگران (فلاتحسبنّ الله مخلف وعده رسله إن الله عزیز ذو انتقام) جمله «إن الله عزیز ذو انتقام» به منزله تعلیل براى بخش اول آیه (فلاتحسبنّ ...) است

است. (إنّ ربّک لذو مغفرة و ذو عقاب ألیم) ۱۰ - مقام پروردگار، مقتضى جامعیت و برخوردارى از بخشایش و جزادهى (إنّ ربّک لذو مغفرة و ذو عقاب ألیم) ۱۱ - حق گرایان

ابن مسعود دانسته است با اضافه «فى الدعاء» بعد از «الظوّا». نا گفته نماند صفت ذو الجلال و الاكرام فقط دو دفعه در قرآن مجيد آمده است يكى آيه گذشته و ديگرى آخر

ف الى ربب ب ايى کما کذب فى من لا هما جنن کم حسن هن ل مرج ه وله اله الله ک ذو انس على ها عين قصر دون هم کلل ذکر فکه علم الا جرى دهم وکء خلق فنن ما اول بين

تقوا است، و ای خردمندان از من پروا کنید حج در ماه‌هايى دانسته- شوال، ذو القعده و ذو الحجه- است، پس هر كه در آن ماه‌ها فريضه حج مى‌گزارد [بداند كه‌] در حج

يا جثم لم ارم طغى ايکه تلک لوم مدن بوء أما وقى ذات اول جحد عمى غلظ دور طغو ذو کبر جىء فسق قرع عزز عاد عمد التى ظلم عقب خلف وتد شعرى غير هل نا على يمم احقاف

ربو ثوب شحن ائى ى ثم اتى اوى ثمود عثو بشر هذا عقل درى ذرر بنو کذب فلک لعل ذو رئى عاد سلم رزق سکن صلو قرن مؤتفکة

سخن در «رسل» گذشت. ف روح نشر ب فرق هم ها من عرف رسل عصف جىء ه ک فى الى يوم ذو لا جرى ايى اکل امر ل کمم حبب قدر جعل سجيل ذات شکر سليمان موج ما الو نخل انتم

زندگي‌ ميشود مثل‌ حمام‌ و تنظيف‌ لباس‌ و طبيب‌ و ادويه‌ و امثال‌ اينها، و ذو سعة اغنياء هستند بخل‌ نكنند و امساك‌ ننمايند و بقدر معروف‌ انفاق‌ كنند بلكه‌

معروف و مشهور آن است که این ماجرا مربوط به «ذو نواس» آخرین پادشاه «حمیر» «1» در سرزمین «یمن» است. توضیح این که: «ذو نواس» که آخرین نفر از سلسله گروه «حمیر»

کم ايکه هل طغى جثم عذب نا ائى اله بل هدى بلد علم نوق هود نصر امن الم لم رحم ذو جند کون بصر رمم جوب يا احزاب حدث دسو عزز على درى جعل شعرى خزى رود ا حبب خيب

كه ذو القرنين وارد شد بر قوميكه سوزانده بود آنها را آفتاب و تغيير داده بود اجساد و الوان آنها را تا حدّيكه شده بودند مانند شب تار چنين بود حكايت ذو القرنين

جرز کلم فکر لوى الى من وجه س کان سلک قدر رهق جمع عند ذلک فضل صلح احد نسو رسل ذو عزز قتل صحب رفع غور کيف کهف ربب وحد حرج ذکر لمس ايى ضيق رقم يدى ائى دعو الذين

گریزی ندارید و خداوند رسواگر کافران است‌ پس [اى مشركان‌] چهار ماه- از دهم ذو الحجه تا دهم ربيع الثانى سال نهم هجرت- در زمين [آزادانه و ايمن از تعرض‌] بگرديد

معلومات بدهه اوّل ذو الحجّه تفسير شده ولى بر خلاف ظاهر آيه شريفه و صريح روايات ديگر است و معتمد همانستكه ذكر شد و اينكه گفته‌اند دهه اوّل ذو الحجّه را ايّام

بود. ميدانيم كه اعلام سوره برائت توسط اميرالمؤمنين عليه السلام در روز دهم ذو الحجّه سال نهم هجرت بود على هذا اشهر حرم با ماههاى مهلت تطبيق مى‏شود و در

حلم فضل نهى رحم تحت مدين خسر التى شدد وتد اليسع نحن نن تبع حکم اخر رکن ضحک ذو جرم لم لکن اسماعيل عزز احزاب زکو غفر سحر نکر غير اوى نوب ابو جعل

لِيُنفِق ذو سَعَةٍ مِن سَعَتِهِ وَ مَن قُدِرَ عَلَيهِ رِزقُهُ فَليُنفِق مِمّا إتىٰهُ اللَّهُ

(مفسرين‌ گفتند هُم‌ دَرَجات‌ٌ عِندَ اللّه‌ِ مضاف‌ محذوف‌ ‌است‌ ‌يعني‌ ‌هم‌ ذو درجات‌ و مراد درجات‌ بهشت‌ ‌است‌ ‌براي‌ مؤمنين‌ و دركات‌ جهنم‌ ‌است‌ ‌براي‌

وَ ما يُلَقّىٰها إِلَّا الَّذينَ صَبَروا وَ ما يُلَقّىٰها إِلّا ذو حَظٍّ عَظيمٍ (٣٥)