نتایج جستجو

محمد(ص): اهانت به محمد(ص) ۵; تحیت به محمد(ص) ۵، ۶، ۷; دلایل مکذبان محمد(ص)۱۰; عذاب اخروى مکذبان محمد(ص) ۱۱; کیفر اخروى اهانت به محمد(ص) ۱۱; کیفر اهانت به محمد(ص)

انبیا ۲; مکذبان انبیا ۹ انسان: ابعاد انسان ۱۲ خدا: نعمتهاى خدا ۵ صالح(ع) : اهانت به صالح(ع) ۸; دشمنان صالح(ع) ۲; عوامل تکذیب صالح(ع) ۱۲ قوم ثمود: اخلالگرى

الْعَرْشِ الْکَرِیمِ). تفسیر آیات ۱ - انکار معاد و بیهوده شمردن آفرینش انسان، اهانت به ساحت آفریننده جهان (خدا) است. (أفحسبتم أنّما خلقنکم عبثًا ... لاترجعون

بر عثمان شوريدند و او را كشتند و نگفتند از مهاجرين اوليه است بلكه هر گونه اهانت و شورش را برعليه او جايز بلكه واجب مى‏دانستند. عايشه خود مردم را بر عثمان

احکام: ۶ اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳ خدا: افشاگرى خدا ۴ دین: بازى با دین ۷ ; جرم اهانت به دین ۶ ; حرمت بازى با دین ۶ قرآن: پیشگوییهاى قرآن ۴ محرمات: ۶ محمّد(ص):

و به میان دوزخ پرتابش کنید. او [:گناه‌پیشه] را بگیرید؛ پس با قوت و شدت و اهانت گریبانش را برگیرید و در میان دوزخش بکشانید. بگیریدش پس بکشیدش به میان دوزخ‌

طرد و دفع مى‏كنند در نهايه مى‏گويد: دحر دفع كردنست به قهر و براى اذلال و اهانت، قول مجمع نيز چنين است. وَ جَهَنّم أَ مَذْمُوما فَأَصْفَاکُم مَذْءُوما لَمَن

در گناه و با اهل ايمان نفاق نموده و با مخالفين وفاق و اتفاق كرده است در اهانت بمقدسات دينى و ممكن است استفاده شود از اين آيه حرمت حضور در هر مجلس معصيتى

منشأ پیروزى مؤمنان ۱۱ محمد(ص): ادعاى ذلت محمد(ص) ۵; ادعاى شکست محمد(ص) ۵; اهانت به محمد(ص) ۳; توطئه اخراج محمد(ص) ۱; توطئه براندازى حکومت محمد(ص) ۲; حتمیت

طرد و دفع مى‏كنند در نهايه مى‏گويد: دحر دفع كردنست به قهر و براى اذلال و اهانت، قول مجمع نيز چنين است. من ل ها هم جهنم ف کم اخر سعى ا رود جنب کلل صفو لوم

از بت شكستن است و ضمير «له» به عمل بر مى‏گردد: يعنى راى آن كار (بت شكنى و اهانت به خدايان) قانون مخصوصى (سوزاندن به آتش) جعل كنيد پس او را درآتش اندازيد

بفرستاده‏اش احترام نمود ولى پادشاه فارس نامه آن حضرت را پاره كرد و به نماينده‏اش اهانت نمود و در آن موقع فارس و روم در جنگ بودند مسلمانان دوست مى‏داشتند كه روميان

که یتیم را به خشونت و جفا از خود می راند، او همان كسى است كه يتيم را به اهانت مى‌راند، این همان کسی است که یتیم را می‌راند پس آن، كسى است كه يتيم را به

هنگامی که بیازمایدش، پس روزی‌اش را بر او تنگ گرداند، گوید: «پروردگارم به من اهانت کرده است.» هرگز نه (چنین و نه چنان است)! بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید؛ و

بر عثمان شوريدند و او را كشتند و نگفتند از مهاجرين اوليه است بلكه هر گونه اهانت و شورش را برعليه او جايز بلكه واجب مى‏دانستند. عايشه خود مردم را بر عثمان

ورود كفّار به دوزخ با تحقير همراه است. (فرمان‌ «اصْلَوْهَا» براى تحقير و اهانت است.) 4- كفّار و دوزخيان هرگز از آتش جدا نخواهند شد. «اصْلَوْهَا الْيَوْمَ»

استهزاء نگرفته (و گویند) آیا این شخص است که بتان را که خدایان شما هستند (به اهانت و بدی) یاد می‌کند؟ و (ای رسول ما بدان که) محققا آنها به ذکر خدای مهربان (و

قرآن مجيد ذكر شده است تورات فعلى نيز حال او را نقل كرده است ولى به آن حضرت اهانت نموده است چنانكه در «تورات» گذشت. او پيامبرى صاحب فضيلت بود [انعام:86]. خداوند

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

كردن، يا فعلى باشد مثل پاره نمودن يا به زمين انداختن يا پا بر آن زدن به جهت اهانت و استخفاف. در كتاب كافى- از حضرت صادق عليه السّلام مروى است: زمانى كه جمع

بر اين وجه ديده و دانسته بودند و از رفع آن اطلاع نداشتند و فرعون به جهت اهانت آن را ذكر نمود. و چون آن زمان رسم بود هر كه را پيشواى خود مى‌گردانيدند دستوانهاى

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

را در ترجمه آورديم و معناى دوم آن است كه مردم مكّه اهانت تو را در آن حلال مى‌دانند، پس به شهرى كه اهانت تو را جلد 10 - صفحه 484 حلال مى‌شمرند سوگند نمى‌خورم

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

بنابراين امتنان تو بر من به سبب تعبيد قوم من و تذليل و ذبح آنها باشد كه محض اهانت و تحقير و ايذاى من است و حبط كننده انعام تو بر من. «1» 2- «همزه انكار» مقدر

متعدى از جميع حدود راست عذابى خوار كننده، يعنى عذاب او بر وجه استخفاف و اهانت است، چنانچه ثواب مطيع، بر وجه كرامت است. تنبيه: بدان كه چون مؤمن عاصى در

دوزخ، همراه با ملامت، طرد و اهانت است. (فتلقى فى جهنّم ملومًا مدحورًا) «مدحوراً» به معناى «مطرود» است که در آن معناى اهانت و استخفاف اشراب شده است. ۱۳-

بودن خود از ديگران مى گذارد حکایت انسانی که آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را، اهانت و خوارى مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت: «و جاء ربّك و الملك...»

به حساب ممتاز بودنخود از ديگران مى گذارد و آزمايش خدا با فقر و تنگدستى را اهانت و خوارى از ناحيه خدا مى پندارد مراد از آمدن پروردگار در قيامت (و جاء ربّك

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

غضب فرمود، حضرت الياس هر چند آنها را موعظه نمود فايده نبخشيد. آن حضرت را اهانت و تهديد قتل نمودند، طغيان و فساد آنها زيادتر شد. حق تعالى سوگند به ذات مقدس

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

كنند و اين بمنزله پيش اگهى باشد براى حضورشان در محشر و دخولشان در جهنم و اهانت و تحقيرى از آنها در مقابل اعراضشان از ذكر و رو گرداندن از بيانات انبيا و

ناتوانند. بِأَصْحابِ الْفِيلِ‌ ... كَعَصْفٍ مَأْكُولٍ‌ 9- سخت‌ترين كيفر براى اهانت به مقدسات است. (اقوام ديگر كه هلاك شدند هيچ كدام مثل كاه جويده نشدند، بلكه

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه

قمّى ره و جمعى از مفسّرين آنرا بعالم تفسير نموده‌اند و در اين موقع مقصودشان اهانت نبوده و در هر حال استدعا نمودند از حضرت موسى كه از خداوند بخواهد بر حسب عهدى

6- انكار ضرورى دين. 7- انكار معاد. 8- ردّ حكمى از احكام الهى. 9- توهين و اهانت مقدسات اسلامى. 10- انكار حرمتى از محرمات سبحانى مانند حرمت زنا و شراب و ربا

(30) جلد 10 - صفحه 398 فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ‌: پس روى بگردان از ايشان از روى اهانت، زيرا دعوت تو فايده به ايشان نرساند. وَ انْتَظِرْ: و منتظر باش نصرت الهى

از گناه و توبه است كه بنده بگويد پروردگارا اينكه من مرتكب گناه شدم براى اهانت بامر تو نبود بلكه براى اميدوارى بكرم تو بود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه