نتایج جستجو

«و تجعلون شكر رزقكم انكم تكّذبون» قول اول بهتر بنظر ميرسد و اللّه اعلم. من هم ل کم ه ما اله وله الله ف ها ب فى لا قول شىء انن ک على نفق رزق الذين ربب امن

ليكن به گناه بزرگتر كه ترك نهى ار منكر باشد مرتكب شده‏اند و فرقه ناهيه با قول «مَعْذِرَةً اِلَى رَبِّكُمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ» آنها راهشدار داده‏اند

هم ل وله اله الله انن ه لا ى ک من کم فلک فى على نا ف علم جىء مرر عين سحر قول الذين يا فعل قد اهل کلل ن رسل کيد کتب صنع بئس وحى لقف اوى کفر لبس ايى ائى

عَنِ الطَّريقِ الْمُسْتَقيمِ وَ يُضادُّهُ اَلْهِدايَةُ» قول صحاح و قاموس و اقرب و نهايه نيز قول راغب است. و اينكه بعضى هلاكت، و گم شدن، باطل و فضيحت را

عشاير آنها را در صحيفه‏هاى فلزى نوشت آن است قول خدا «اَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقيمِ». طبرسى از جمله اقوال اين قول را نقل كرده كه: رقيم لوحى است از سنگ كه

است و او را از مرادش منع مى‏كند معنى كرده است [بقره:7]. راغب در اصل آن چند قول نقل كرده از جمله گفته‏اند: اصل آن از عذب است عَذَّبْتُهُ يعنى گوارائى زندگى

سيد در عروة فرموده است. اما قول اهل لغت: در قاموس گفته: كعب قوزك روى پا و دو قوزك در دو طرف پا و هر مفصل است. همچنين است قول اقرب الموارد. جوهرى آن را استخوان

است ابن اثير در نهايه مى‏گويد: قرء از اضداد است بر طهر اطلاق مى‏شود و آن قول شافعى و اهل حجاز است و بر حيض اطلاق مى‏شود و آن مذهب ابوحنيفه و اهل عراق مى‏باشد،

نيست بلكه بلعام به آن حضرت تعليم مى‏دهد به قول ضحّاك مى‏گفتند: سلمان فارسى قصص قرآن را به او مى‏آموزد به قول ديگر بنى حضرمى غلام داشتند به نام يعيش يا عائش

هر گناهى است كه قبح آن زياد باشد. همچنين است قول ابن اثير در نهايه. در مفردات گفته: فحش، فاحشه و فحشاء هر قول و فعلى است كه قبح آن بزرگ باشد در مجمع ذيل

است . ه من ها ما ف على هم ل حمل نا ب لا کم ان فى ک وضع هن انن قوم الذين قد قول مثل اول يوم وزر کون انس ثقل کلل لم ربب الله الى رئى ذات ايى خطء ثم اله ى ذرر

پايدار باشيد من نيز همانقدر كار خواهم كرد. من ما ل هم ف ه ان ب اله الله وله قول کم انن فى لا نا على کون ک ها امن الذين ى لم عمل علم ربب ا قوم الا ايى لو عن

که آزار به دنبال دارد. (قول معروف و مغفرة خیر من صدقة یتبعها اذىً) ۲ - لزوم رعایت برخورد نیکو با نیازمندان در گفتار و رفتار (قول معروف و مغفرة خیر) ۳ -

يَهْدى مَنْ يَشْاءُ» ايضا در انسان نيز متعدى به نفسه آمده مثل قول مؤمن آل فرعون [غافر:38]. و قول ابراهيم «عليه السلام» [مريم:43]. تحصيل حاصل درباره [فاتحه:6]

ماده بنابر قول قاموس و صحاح. و بنا بر قول مجمع و غيره گاو ماده است، جمع بقره بقرات است مثل [يوسف:43] من هفت گاو فربه مى‏بينيم. اين مؤيد قول مجمع است. بَقَرَه

كتاب مقدس آن را مديان نوشته و گويد: به قول بعضى زمين مديان از خليج عقبه تا به موآب و كوه سينا امتداد داشت و به قول بعضى از شبه جزيره سينا تا فرات امتداد

آيه [طه:15] آن است كه نزديك است پرده آن را زايل كنم و آن را آشكار نمايم اين قول در مجمع از ابوعبيده نيز نقل شده است . ولى قاموس و نهايه و مفردات اخفاء را

عَنِ الطَّريقِ الْمُسْتَقيمِ وَ يُضادُّهُ اَلْهِدايَةُ» قول صحاح و قاموس و اقرب و نهايه نيز قول راغب است. و اينكه بعضى هلاكت، و گم شدن، باطل و فضيحت را

دستورات تورات و انجيل گرفته شده است. ناگفته نماند: قول دوم و سوّم داخل در عمومى است كه گفتيم و قول اول و چهارم باطل است زيرا خطاب «يا اَيُّهَا الَّذينَ

نداشتند و نجات نمى‏يافتند. مصرخ به معنى صريخ و فريادرس است [ابراهيم:22]. قول شيطان است مه به پيروان خود روز آخرت خواهد گفت مرا ملامت نكنيد. خودتان را ملامت

اظهار كرد. قاموس آن را عجله و چهره در هم كشيدن و قهر، معنى كرده است. ولى قول مجمع البيان اقرب است، بنابراين، چون در آيه شريفه «بَسَرَ» بعد از «عَبَسَ»

نساء و 21 سوره محمد نيز «طاعة» خبر مبتداى محذوف است. تطوّع از باب تفعّل به قول راغب تكلّف اطاعت است و در متعارف به معنى تبرّع و انجام كار غير واجب است طبرسى

كرده و در قاموس آمده كه آن به معناى نقص و ظلم است، با تدبّر در استعمال قرآن قول راغب اقرب به نظر مى‏رسد زير موارد بكار رفتن آن توأم با ظلم است حتى در سوره

نامادرى را نكاح المقت مى‏گفتند ظاهراً مراد از آيه مبغوض واقعى است نه نقل قول آنها. [صف:3]. مقتاً تفسير «كَبُر» است يعنى مبغوض بزرگى است نزد خدا اينكه بگوئيد

[طارق:6-7]. صلب به مهره‏هاى پشت و مجارى نطفه مرد گفته مى‏شود و علت اين تسميه به قول راغب سخت بودن مهره پشت است همچنين است اصلاب در آيه [نساء:23]. ولى در «تراب»

است و حيرت را نيز تردد دانسته است قول او با مجمع چندان فرقى ندارد در نهايه شواهدى از موارد استعمال آن نقل شده كه قول مجمع را تأييد مى‏كند همچنين آيه انشقلق

فرا مى‏گيرد شدت تاريكى شب، مرگ عمومى، قتل عام، سيل غرق كننده و... آمده است قول مجمع ميز نظير اقرب است. [عنكبوت:14]. غرض از طوفان طغيان آب و طوفان حضرت نوح

حسين «عليه‏السلام»نقل كرده كه فرموده از «اَلْقُرى» رجال قصد شده است المنار قول راغب را نقل كرده و رد نمى‏كند. ولى مثال راغب «وَ اسْئَلِ الْقَرْيَةَ» درست

تکرار در قرآن: ۱۶۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... مع به قول مشهور اسم است به دليل دخول تنوين در «معاً» و به قولى حرف جر است. و آن دلالت بر

دو را گفته است همچنين است قول قاموس و اقرب. در قرآن مجيد چنان كه معلوم شد در روياندن و كاشتن هر دو به كار رفته است و بنابر قول راغب زارع فقط خداست و بشر

اهانت، قول مجمع نيز چنين است. من ل ها هم جهنم ف کم اخر سعى ا رود جنب کلل صفو لوم ذئم ذمم قذف تبع خطف ملء فى صلى عذب وصب خرج علو الا ربب لقى ک قول شکر ه

و فقط روى تخمين و حدس سخن مى‏گويند. شايد ظنّ نسبت به عقيده و خرص نسبت به قول است. ما قبل آيه اوّل در اين است كه مشركان مى‏گفتند: مشرك بودن و حرام دانستن

بهشت نشود مگر آنكس كه يهودى يا نصرانى باشد. طبرسى فرموده: درباره اين لفظ سه قول هست اول آنكه: آن جمع هائد است مثل عائذ و عوذ مذكر و مونث در آن يكسان است و

اين كفر را بر ما پيش آوريد بد قرار گاهى است براى شما. سخن اوّل بنا به نقلى قول پيشوايان كفر است نسبت به اتباع خويش و مرحباى دوم جواب پيروان است نسبت به رؤسا

مى کند، لفظ «مُهَیْمِن» را بر آن اطلاق کرده است. اما در اصلِ این واژه، دو قول در میان مفسران و ارباب لغت وجود دارد، بعضى آن را از مادّه «هیمن» مى دانند

اينكه عزّى نام بتى بود براى قريش. درخت بودن آن را نسبت به قول داده است. در مجمع نيز اين قول نقل شده است. ايضاً در مجمع فرموده: به قولى لات، منات، عزّى

عليه وآله» خودش را براى عدم ايمان مردم خواهد كشت يا نه؟ در جواب اين سوال چند قول و وجه هست اول :لعل در اينگونه موارد براى تعليل است [بقره:52]. يعنى بدان علت

۲۸(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... جمع طائر به معنى پرنده است و به قول قطرب و ابوعبيده: طير به واحد نيز اطلاق مى‏شود. و به نظر طبرسى: آن اسم جمع

دوم) را جبان و ضعيف القلب گفته است. به قول ابن اثير در نهايه آن به معنى ضعف و ترس است. نگارنده نيز با دقت در آيات قول ابن اثير را پسنديدم و خواهيم ديد كه

دوم) را جبان و ضعيف القلب گفته است. به قول ابن اثير در نهايه آن به معنى ضعف و ترس است. نگارنده نيز با دقت در آيات قول ابن اثير را پسنديدم و خواهيم ديد كه

و اين اشخاص نوعاً در مدح و ذم و ثنا و قدح بى راهه و بى خودانه مى‏روند به قول آنكس كه مى‏گفت: شاعر مانند آدم ديوانه است كه با خودش حرف مى‏زند. مى‏و معشوق

مشهور او را آورده و عنوان كرده است .به قول بعضى غرض از ابولهب گفتن تحكم و اثبات آتش است براى او، الميزان اين قول را پسنديده است. اسم ابولهب به نقلى عبدالعزى

الْمَسْجُور الْحُبُک عُذْرا ذِکْرا الْبَحْر لَفِي تَمُور فُرِجَت أَمْرا قَوْل فَالْمُلْقِيَات الْمَرْفُوع در حال بارگیری...

آشفته گویى و تناقض بودند. (إنّکم لفى قول مختلف) ۲ - کفر و حق ستیزى، منتهى به تناقض در گفتار و اندیشه * (إنّکم لفى قول مختلف) مخاطب «إنّکم»، کافران هستند

اعراضاز حق اصرار نمودند و خود پسندى عجيب كردند. صِرّ به كسر (ص): سرماى شديد به قول راغب اين از آن است كه در سرما گره شدن (يخ بستن) هست. [آل عمران:117]. حكايت

وزن فرس) فقدان حسّ شنوائى است (بسته شدن شنوائى). اصمّ به قول طبرسى كَرِ مادر زاد است. از قول ديگران بر مى‏آيد كه به معنى مطلق كر است خواه مادرزاد باشد

متكبّر است. در مفردات مى‏گويد: خيل در اصل به معنى اسبان و سواران است و در قول خداوند [انفال:60] هر دو مراد است و نيز در هر يك منفرداً استعمال مى‏شود چنانكه

راغب آن را به قول نسبت مى‏دهد. فعل آن در صورت لازم بودن از نصر ينصر و ضرب و يضرب و در صورت متعدى بودن فقط از نصر ينصر آمده است (اقرب). ضمناً قول راغب درباره

است. و رسول به معنى برخاسته از همان است رسول گاهى به پيام اطلاق مى‏شود مثل قول شاعر «الا ابلغ ابا حفض رسولا» و گاهى به شخص پيام آور (مفردات) ارسال به معنى

اگر قرآن نبود مى‏بايست انبياء را در آلودگى مانند اشخاص معمولى بدانيم . ف ک قول هم بصر ما ل ب ه قوم خرج رجع يا لقى موسى ضلل خطب الى لم بعد عجل ذلک من ها جسد

بالاى من است آن دروغ است. ولى محققان قول او را رد كرده‏اند. ف ب هم من ل ه ايى وله اله الذين الله ربب على ما کون انن اوى قول ائى ان نا الى ک لا کما فى ها ى قوم

هر گناهى است كه قبح آن زياد باشد. همچنين است قول ابن اثير در نهايه. در مفردات گفته: فحش، فاحشه و فحشاء هر قول و فعلى است كه قبح آن بزرگ باشد در مجمع ذيل

حجّ آوردند و بعد از آن مشركين حجّ نياوردند. طبرسى درباره آن سه قول نقل كرده كه دوّمى همان قول الميزان است . [انعام:149] راغب گويد حجّت دليلى است كه مقصود

تُقَدِّموا» است مگر آيه [طور:26]. كه با «فى» آمده است و آن بنابر قول شبرسى خائفان و بنابر قول راغب اعتنا كنندگان است و چندان فرقى ندارند. * [انبياء:28]، [مؤمنون:57]

فرمايد: ضياء در كشف تاريكى‏ها از نور ابلغ است زمخشرى نيز مثل مجمع گفته. بيضاوى قول اقرب الموارد را نقل مى‏كند. شايد از اين سخن استظهار شود: علت به كار رفتن ضياء

در الميزان قول فوق را اختيار و روايات را بدون اظهار نظر نقل كرده است. به نظر مى‏آيد مقصود از روايات بعضى از مصاديق آيه است. در مجمع چند قول نقل شده از

در الميزان قول فوق را اختيار و روايات را بدون اظهار نظر نقل كرده است. به نظر مى‏آيد مقصود از روايات بعضى از مصاديق آيه است. در مجمع چند قول نقل شده از

ولى در قرآن به معناى دوم به كار نرفته. طبرسى فرموده: در اصل و تسميه آن دو قول است يكى‏آن كه طائفه مثل رفقائى است كه از حمله كارشان سفر و طواف در شهرها است

اوّلى گويد: يعنى يوسف دور است از اين اتّهام زيرا كه از خدا مى‏ترسيد و اين قول بيشتر مفسّرين است كه گفته‏اند: اين كلمه تنزيه يوسف از اتّهام است . بنابراين

زيرا كه طاعت براى جز است (يعنى خداوند به طاعت پاداش خواهد داد) قول طبرسى در وجه تسميه از قول راغب بهتر است. على هذا شريعت را از آن جهت دين گفته‏اند كه در

ک کلم لو ربب سبح خير الذين على انن الا ان اول سبق اتى صحب شئم کون نشط الى قول کلل وله قد الله اله بين علم عبد دبر اجل امن فحش غفر قضى سوء امم جنن امر نحن

به آن منجذب است و چون در كار خير اين حالت نيست لذا كسب به كار رفته. المنار قول زمخشرى را پسنديده ولى بعكس نقل مى‏كند. نگارنده گويد: ظاهرا فرق مهمى ميان كسب

جامع ميوه‏هاى تمام باغات است گفته و نيز دره‏ها...كه زجاج نقل كرده. قول اقرب نيز قول قاموس است. به نظر نگارنده: مراد از ذكر اين كلمه بيان وسعت نعمت‏هاى

الموارد آن را آب جارى وسيع گفته و اطلاق آن را بر رودخانه مجاز دانسته‏اند اما قول اول با معناى اولى كه وسعت و اتساع است بهتر مى‏سازد. قرآن كريم در معناى رود

ياريشان نكردند بلكه از آنها ناپديد و گم شدند. **** 2- [آل عمران:183]. اين قول يهود است كه مى‏گفتند: خدا به ما عهد كرده ايمان نياوريم مگر به پيامبريكه قربانى

دستورات تورات و انجيل گرفته شده است. ناگفته نماند: قول دوم و سوّم داخل در عمومى است كه گفتيم و قول اول و چهارم باطل است زيرا خطاب «يا اَيُّهَا الَّذينَ

است ابن اثير در نهايه مى‏گويد: قرء از اضداد است بر طهر اطلاق مى‏شود و آن قول شافعى و اهل حجاز است و بر حيض اطلاق مى‏شود و آن مذهب ابوحنيفه و اهل عراق مى‏باشد،

سلم» و عليهم. به قول بعضى آنها شش نفراند: نوح كه بر اذيت قوم خويش صبر كرد، ابراهيم كه بر آتش صبر نمود، اسحق، یعقوب، يوسف، ايوب. به قول بعضى آنها هيجده نفراند

هر گناهى است كه قبح آن زياد باشد. همچنين است قول ابن اثير در نهايه. در مفردات گفته: فحش، فاحشه و فحشاء هر قول و فعلى است كه قبح آن بزرگ باشد در مجمع ذيل

آيه 45 از سوره نساء فرموده: درباره دخول باء بلفظ اللّه دو قول است يكى تأكيد اتصال، دوّمى به قول زجاج: «كَفى باللّه وليّاً» در معنى «اِكْتِفوا باللّه» است

همچنين قول ناپسند گفته. مراد از آن در آيه جماع است كه در شب رمضان مباح مى‏باشد طبرسى فرمود مراد ار رفث در آيه جماع و گفته‏اند اصل آن به معنى قول قبيح است

تحريص به آن. طبرسى فرموده: «اَلتَّكْليفُ اَلْاِلْزامُ الشَّاقِ» همچنين است قول صحاح و قاموس. در المنار گويد:« اَلْاِلْزامُ بِما فيِه كُلْفَةٌ» به نظر نگارنده

جامع ميوه‏هاى تمام باغات است گفته و نيز دره‏ها...كه زجاج نقل كرده. قول اقرب نيز قول قاموس است. به نظر نگارنده: مراد از ذكر اين كلمه بيان وسعت نعمت‏هاى

گفته‏اند. الميزان آن را غلاف حبوبات از قبيل عدس و لوبيا و غيره گفته است. قول الميزان از همه بهتر و درست‏تر است زيرا «ذوُالْعَصْفِ» مقابل «ذات الْاَكْمام»

غالب را در نظر گرفته‏اند. بنابر قول اقرب، مفردات ، مجمع و المنار مكر اعم و شامل تدبير خوب و بد هر دو است. مؤيد اين سخن قول خداوند است كه فرموده: [فاطر:43]

نساء و 21 سوره محمد نيز «طاعة» خبر مبتداى محذوف است. تطوّع از باب تفعّل به قول راغب تكلّف اطاعت است و در متعارف به معنى تبرّع و انجام كار غير واجب است طبرسى

مطلب بحث شده از تفسير تبيان نقل كرده كه: آن قول اماميه است به تفسير تبيان مراجعه شد كه شيخ مرحوم آن را قول اماميه مى‏داند. نگارنده: فصل تحابط را در اين

مطلب بحث شده از تفسير تبيان نقل كرده كه: آن قول اماميه است به تفسير تبيان مراجعه شد كه شيخ مرحوم آن را قول اماميه مى‏داند. نگارنده: فصل تحابط را در اين

مطلب بحث شده از تفسير تبيان نقل كرده كه: آن قول اماميه است به تفسير تبيان مراجعه شد كه شيخ مرحوم آن را قول اماميه مى‏داند. نگارنده: فصل تحابط را در اين

اللغة گويد: ترائب اطراف سينه و مفرد آن تريبه است و در المعنى در ضمن نقل چند قول از عطا نقل كرده صلب مرد و ترائب زن، زيرا كه فرزند از دو آب به وجود مى‏آيد

قرآن است . نگارنده گويد: قول اول راجع است به اينكه خداوند براى ايجاد روحيّه تدبّر مقدارى از آيات را متشابه فرستاده و مرجع قول دوم به اين است كه وجود متشابهات

قرآن است . نگارنده گويد: قول اول راجع است به اينكه خداوند براى ايجاد روحيّه تدبّر مقدارى از آيات را متشابه فرستاده و مرجع قول دوم به اين است كه وجود متشابهات

ولى در قرآن به معناى دوم به كار نرفته. طبرسى فرموده: در اصل و تسميه آن دو قول است يكى‏آن كه طائفه مثل رفقائى است كه از حمله كارشان سفر و طواف در شهرها است

وجه خوبى است، به قول بعضى مرادش زنان امّت بود كه پيامبر پدر امّت خويش است ولى جمله «لَقَدْ عَلِمْتَ مالَنا فى بَناتِكَ مِنْ حَقٍّ» اين قول را ردّ مى‏كند.

قرآن است . نگارنده گويد: قول اول راجع است به اينكه خداوند براى ايجاد روحيّه تدبّر مقدارى از آيات را متشابه فرستاده و مرجع قول دوم به اين است كه وجود متشابهات

يعنى «ادليت» به معنى خارج كردم و «دلوت» به معنى فرستادم است. نا گفته نماند قول راغب در آيه شريفه بهتر بنظر مى‏رسد زيرا آن شخص پس از خارج كردن دلو يوسف را

[طارق:6-7]. صلب به مهره‏هاى پشت و مجارى نطفه مرد گفته مى‏شود و علت اين تسميه به قول راغب سخت بودن مهره پشت است همچنين است اصلاب در آيه [نساء:23]. ولى در «تراب»

الْعَظيمِ الَّذى بَناها» به قولى آمدن «ما» براى تفخيم و تعجيب است. راغب گفته: به قول بعضى از نحويها «ما» گاهى به اشخاص ناطق (اُولُواالْعَقْل) اطلاق مى‏شود مثل

زجر و منع «نَهاهُ عَنْهُ: زَجَرَهُ عَنْهُ و مَنَعَهُ عَنْهُ» خواه بوسيله قول باشد يا بغير آن مثلا در [نازعات:40]. مراد دفع شهوت نفس است از فعل حرام. نهى

صنع حرير ذوق نسو طرو هزء کتم استبرق اول بعض او قوم مخر عين برق لحم شيع جوع قول قبل خير الذى رسل نزل لم ثوب هو لا خضر يا عيش عن بئس فوق خوف زوج بنى ن کتب

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... قول ا ه عبد الى ما قبل نحت ف يمن الله اله ب ضرب هم

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف قول صرر فى ها ه وجه مرء عجز قبل عقم علم ذلک غلم

تکرار در قرآن: ۲(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... کم قول دخل غفر بوب سجد شىء ل حيث خطء ها من زيد رغد اکل س قرى حسن هذه سکن

آیات شامل این کلمه غوص‌ (۲ بار) فرو رفتن در آب. به قول راغب آن فرو رفتن در آب و بيرون آوردن چيزى است [انبیاء:82]. بعضى از شياطين براى سليمان غواصى مى‏كردند

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ب هو ما غيب قول على شطن اين رجم بين افق

بار) توشه. در اقرب گويد: زاد طعامى است كه براى مسافرت آماده شود. همچنين است قول جوهرى در صحاح. [بقره:197]. به تصريح قرآن بهترين نوشه آخرت تقوى و پرهيزكارى

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل من کم نن صوب ان ف جمع انن نفر او قول قد

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... اتى من قول سلم جنن ى ن انا قبل ان ک ب ه ها

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه ها انن هاؤم کتب قول قرء ف يمن ى ظنن ب اتى

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ه انن قرء ى کتب هاء ها قول ف يمن ظنن ب