نتایج جستجو

مصير: مصدر ميمى و اسم مكان است مثل [ابراهيم:30]. كه مصدر ميمى است يعنى: متمتع شويد حتماً بازگشت شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]،

مصير: مصدر ميمى و اسم مكان است مثل [ابراهيم:30]. كه مصدر ميمى است يعنى: متمتع شويد حتماً بازگشت شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]،

شهر آمده است و شايد آيه [هود:65] به معنى شهر باشد يعنى در شهر خويش سه روز متمتّع شويد. جمع دار در قرآن مجيد ديار آمده است [احزاب:27] از بهشت به دارُ السَّلامُ

مصير: مصدر ميمى و اسم مكان است مثل [ابراهيم:30]. كه مصدر ميمى است يعنى: متمتع شويد حتماً بازگشت شما به سوى آتش است. و مثل [انفال:16]. در آيات [مائده:18]،

خواهید دانست. تا نعمتى را كه به آنها عنايت كرده‌ايم ناسپاسى كنند. اكنون متمتع شويد، زودا كه خواهيد دانست. تا سرانجام [ناسپاسان‌] در حق آنچه به ایشان بخشیده‌ایم،

از دست دادند از باغات، چشمه‏ها، كشتها، مقام دلپسند و وسعت عيشى كه در آن متمتع بودند. [مزّمل:11]. بگذار مرا با تكذيب كنندگانيكه صاحبان تنعم اند و اندكى

از دست دادند از باغات، چشمه‏ها، كشتها، مقام دلپسند و وسعت عيشى كه در آن متمتع بودند. [مزّمل:11]. بگذار مرا با تكذيب كنندگانيكه صاحبان تنعم اند و اندكى

بودند و مال و اولادشان بیشتر بود، پس به سهم خود (از متاع فانی دنیا دو روزی) متمتّع بودند، اکنون هم که نوبت به شما رسید به تمتّع دنیا به سهم خود مانند آنها

بهشتهايى كه نهرها در آن جارى است داخل خواهد كرد. ولى كافران از اين جهان متمتع مى‌شوند و چون چارپايان مى‌خورند و جايگاهشان آتش است. بی‌گمان خداوند کسانی

باشد پس فدیه‌ای از روزه یا صدقه یا قربانی تا گاهی که ایمن شدید پس هر کس متمتع شده است عمره را بسوی حجّ پس آنچه فراهم شود از قربانی و آنکس که نیابد پس روزه

‌به‌ ‌آنها‌ داده‌ايم‌ و ‌براي‌ اينكه‌ بهمان‌ اعمال‌ و لذائذ دنيوي‌ ‌خود‌ متمتع‌ باشند و خوش‌ گذران‌ ‌پس‌ زود ‌باشد‌ ‌که‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ معلوم‌ گردد. لِيَكفُرُوا

و خداوند نصيب آنها را فقط نعم فانيه دنياى دنى قرار داده كه چندى از آنها متمتّع و بهره‌مند شوند چون قابليت غير آنرا ندارند و چنان سرگرم بآن زخارف شده‌اند

إِسْتَبْرَقٍ‌: و ديباى تنگ بافته. سندس براى لباس و استبرق براى افتراش. و متمتع باشند، مُتَقابِلِينَ‌: در حالتى كه برابر يكديگر نشسته باشند تا به ديدار يكديگر

تغيير دادند. اما بنو مغيره در بدر به قتل رسيدند، و بنو اميه از نعمت دنيا متمتع و عاقبت مستأصل گشتند. قمّى عليه الرحمه از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده‌

إِلي‌ حِين‌ٍ (44) مگر رحمتي‌ ‌از‌ ‌ما شامل‌ حال‌ ‌آنها‌ شود و ‌آنها‌ ‌را‌ متمتّع‌ سازيم‌ ‌تا‌ زمان‌ معيّني‌. ‌که‌ اجل‌ ‌آنها‌ سر رسد ‌ يا ‌ خطري‌ متوجّه‌

و خداوند نصيب آنها را فقط نعم فانيه دنياى دنى قرار داده كه چندى از آنها متمتّع و بهره‌مند شوند چون قابليت غير آنرا ندارند و چنان سرگرم بآن زخارف شده‌اند

صفحه 264. تفسير اثنا عشرى، ج‌3، ص: 206 مى‌خواهيم بخوريم از آن مائده و به آن متمتع شويم‌ وَ تَطْمَئِنَّ قُلُوبُنا: و مطمئن و آرام شود قلبهاى ما و يقين بر يقين

چارپایانتان باشد» (متاعا لکم و لانعامکم). «متاع» هر چیزی است که انسان از آن متمتع و بهره‌مند می‌شود. تفسیر آیات ۱ - آب، زمین، دانه ها، انگور، سبزیجات، زیتون،

پروردگارشان‌ اينها اصحاب‌ بهشت‌ هستند ‌که‌ ‌آنها‌ ‌در‌ بهشت‌ مخلد و هميشه‌ متمتع‌ هستند. ‌اينکه‌ ‌آيه‌ شريفه‌ مشتمل‌ ‌بر‌ چند جمله‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌هر‌ كدام‌

شدند و بوظائف‌ ديني‌ و عبادتي‌ ‌خود‌ عمل‌ كردند ‌پس‌ ‌ما ‌هم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ متمتع‌ نموديم‌ و متنعم‌ بنعم‌ الهي‌ ‌تا‌ زمان‌ بلوغ‌ اجل‌ ‌آنها‌. (تنبيهان‌) «1»

نُمَتِّعُهُم‌ قَلِيلاً ثُم‌َّ نَضطَرُّهُم‌ إِلي‌ عَذاب‌ٍ غَلِيظٍ «24» ‌آنها‌ ‌را‌ متمتع‌ ميكنيم‌ و بهره‌برداري‌ كنند ‌از‌ شهوات‌ نفساني‌ و زخارف‌ دنيوي‌ چند روزي‌

‌بر‌ ‌آنها‌ عده‌اي‌ ‌که‌ عده‌ نگاه‌ دارند ‌پس‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بيك‌ مقدار مال‌ متمتع‌ كنيد و بآنها دهيد و ‌آنها‌ ‌را‌ رها كنيد برهايي‌ خوبي‌ و ‌با‌ زبان‌ خوش‌،

صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: حاجّ در نظر ما بر سه قسمند: حاجّ متمتّع (يعنى حاجّى كه حجّ تمتّع بجا مى‏آورد) و حاج مفرد براى حج (يعنى حاجّى كه

بپوشانید خداوند «تا پایان عمر شما را از زندگانی سعادتبخش این دنیا بهره‌مند و متمتع می‌سازد» (یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی). بنابراین مذهب

و کرک و موی چهارپایان، وسائل زیادی برای خانه‌های خود فراهم سازید و از آن متمتع گردید. تفسیر آیات ۱- خداوند، خانه و منزل را، مایه آرامش انسان قرار داد. (و

«آمِن»: محلّ امن و امان. «مَنْ»: بدل جزء از کلّ برای (اهل) است. «أُمَتِّعُ»: متمتّع می‌سازم. بهره‌ور می‌گردانم. «أضْطَرُّهُ»: وادارش می‌سازم. مجبورش می‌گردانم

عَنْ رَجُلٍ مُتَمَتِّعٍ وَقَعَ عَلَى اِمْرَأَتِهِ وَ لَمْ يُقَصِّرْ قَالَ يَنْحَرُ جَزُوراً وَ قَدْ خَشِيتُ أَنْ يَكُونَ قَدْ ثُلِمَ‏ حَجُّهُ إِنْ كَانَ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ عَقَصَ شَعْرَ رَأْسِهِ وَ هُوَ مُتَمَتِّعٌ ثُمَّ قَدِمَ‏ مَكَّةَ فَقَضَى نُسُكَهُ وَ حَلَّ عِقَاصَ رَأْسِهِ فَقَصَّرَ

دنيوى، از خوردنى ها و آشاميدنی ها و شهوات جنسى و غير ذلك، همه قواى خود را متمتع سازد، نه اينكه يكى را اشباع نموده ديگرى را بى بهره سازد، و اين قسم زندگى

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ مُتَمَتِّعٍ وَقَعَ عَلَى اِمْرَأَتِهِ قَبْلَ أَنْ يُقَصِّرَ قَالَ يَنْحَرُ جَزُوراً وَ قَدْ خِفْتُ أَنْ يَكُونَ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ مُتَمَتِّعٍ طَافَ‏ بِالْبَيْتِ‏ وَ بَيْنَ‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ وَ قَبَّلَ اِمْرَأَتَهُ قَبْلَ أَنْ يُقَصِّرَ

قُلْتُ مُتَمَتِّعٌ وَقَعَ عَلَى اِمْرَأَتِهِ قَبْلَ أَنْ يُقَصِّرَ قَالَ يَنْحَرُ جَزُوراً

قُلْتُ مُتَمَتِّعٌ وَقَعَ عَلَى اِمْرَأَتِهِ قَبْلَ أَنْ يُقَصِّرَ قَالَ عَلَيْهِ دَمُ شَاةٍ

فِي مُتَمَتِّعٍ دَخَلَ‏ يَوْمَ عَرَفَةَ فَقَالَ مُتْعَتُهُ تَامَّةٌ إِلَى أَنْ تُقْطَعَ اَلتَّلْبِيَةُ

فِي رَجُلٍ مُتَمَتِّعٍ لَمْ يَكُنْ مَعَهُ هَدْيٌ قَالَ يَصُومُ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ قَبْلَ‏ اَلتَّرْوِيَةِ بِيَوْمٍ وَ يَوْمَ اَلتَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ عَرَفَةَ

فربه خريدارى كند، و لاغر از كار درآيد براى او كفايت ميكند، و مسأله در هدى متمتّع نيز بر همين گونه است.

قُلْتُ‏ لِأَبِي اَلْحَسَنِ ع‏ جُعِلْتُ فِدَاكَ مُتَمَتِّعٌ زَارَ اَلْبَيْتَ‏ فَطَافَ طَوَافَ اَلْحَجِّ ثُمَّ طَافَ طَوَافَ اَلنِّسَاءِ ثُمَّ سَعَى فَقَالَ

لَهُ ذَكَرَ اِبْنُ اَلسَّرَّاجِ‏ أَنَّهُ كَتَبَ إِلَيْكَ يَسْأَلُكَ عَنْ مُتَمَتِّعٍ لَمْ يَكُنْ لَهُ هَدْيٌ فَأَجَبْتَهُ فِي كِتَابِكَ يَصُومُ‏ أَيَّامَ مِنًى‏

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ مُتَمَتِّعٍ وَقَعَ عَلَى اِمْرَأَتِهِ وَ لَمْ يُقَصِّرْ قَالَ يَنْحَرُ جَزُوراً وَ قَدْ خِفْتُ أَنْ يَكُونَ قَدْ

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ مُتَمَتِّعٍ كَيْفَ يَصْنَعُ قَالَ يَنْوِي اَلْعُمْرَةَ وَ يُحْرِمُ بِالْحَجِ‏

حجّ آغاز شود، و جايز نيست كه قبل از انجام‏ آن حجّ آغاز گردد، مگر آنكه شخص متمتّع شب عرفه را درك كند، كه در اين صورت حجّ را آغاز ميكند، و پس از آن در مرحله

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ‏ عَنْ مُتَمَتِّعٍ وَقَعَ عَلَى أَهْلِهِ وَ لَمْ يَزُرْ قَالَ يَنْحَرُ جَزُوراً وَ قَدْ خَشِيتُ أَنْ يَكُونَ قَدْ ثُلِمَ

إِذَا دَخَلْتَ‏ مَكَّةَ وَ أَنْتَ مُتَمَتِّعٌ فَنَظَرْتَ إِلَى بُيُوتِ‏ مَكَّةَ فَاقْطَعِ اَلتَّلْبِيَةَ وَ حَدُّ بُيُوتِ‏ مَكَّةَ اَلَّتِي كَانَتْ قَبْلَ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ مُتَمَتِّعٍ لاَ يَجِدُ هَدْياً قَالَ يَصُومُ يَوْماً قَبْلَ‏ اَلتَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ اَلتَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ

سَأَلْتُهُ عَنْ مُتَمَتِّعٍ قَرَضَ أَظْفَارَهُ وَ أَخَذَ مِنْ شَعْرِهِ بِمِشْقَصٍ قَالَ لاَ بَأْسَ لَيْسَ كُلُّ أَحَدٍ يَجِدُ جَلَماً

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ مُتَمَتِّعٍ حَلَقَ رَأْسَهُ‏ بِمَكَّةَ قَالَ إِنْ كَانَ جَاهِلاً فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ تَعَمَّدَ ذَلِكَ

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ مُتَمَتِّعٌ سَعَى بَيْنَ‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ سِتَّةَ أَشْوَاطٍ ثُمَّ رَجَعَ إِلَى مَنْزِلِهِ وَ هُوَ يَرَى

اَلْحَجُّ عِنْدَنَا عَلَى ثَلاَثَةِ أَوْجُهٍ حَاجٍّ مُتَمَتِّعٍ وَ حَاجٍّ مُقْرِنٍ سَائِقِ اَلْهَدْيِ وَ حَاجٍّ مُفْرِدٍ لِلْحَجِّ

الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج قال الصادق ع : - امام صادق عليه السّلام فرمود: متمتّع چون قصد آن كند كه از مكّه بسوى بعضى از اماكن خارج شود، اين كار براى او روا

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ مُتَمَتِّعٍ حَلَقَ رَأْسَهُ‏ بِمَكَّةَ قَالَ إِنْ كَانَ جَاهِلاً فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ تَعَمَّدَ ذَلِكَ

سَأَلْتُهُ عَنْ مُتَمَتِّعٍ قَرَضَ أَظْفَارَهُ وَ أَخَذَ مِنْ شَعْرِ رَأْسِهِ بِمِشْقَصٍ‏ قَالَ لاَ بَأْسَ لَيْسَ كُلُّ أَحَدٍ يَجِدُ جَلَماً

اَلْحَجُّ عِنْدَنَا عَلَى ثَلاَثَةِ أَوْجُهٍ حَاجٌّ مُتَمَتِّعٌ وَ حَاجٌّ مُفْرِدٌ سَائِقٌ لِلْهَدْيِ وَ حَاجٌّ مُفْرِدٌ لِلْحَجِّ

فِي مُتَمَتِّعٍ يَجِدُ اَلثَّمَنَ وَ لاَ يَجِدُ اَلْغَنَمَ قَالَ يُخَلِّفُ اَلثَّمَنَ عِنْدَ بَعْضِ‏ أَهْلِ مَكَّةَ وَ يَأْمُرُ مَنْ يَشْتَرِي لَهُ وَ

مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ مُتَمَتِّعٍ صَامَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ فِي اَلْحَجِّ ثُمَّ أَصَابَ هَدْياً يَوْمَ خَرَجَ مِنْ‏ مِنًى‏

عَنْ رَجُلٍ عَقَصَ رَأْسَهُ وَ هُوَ مُتَمَتِّعٌ فَقَدِمَ‏ مَكَّةَ فَقَضَى نُسُكَهُ وَ حَلَّ عِقَاصَ رَأْسِهِ وَ قَصَّرَ وَ اِدَّهَنَ وَ أَحَلَّ قَالَ‏

سَأَلْتُهُ عَنْ مُتَمَتِّعٍ أَرَادَ أَنْ يُقَصِّرَ فَحَلَقَ رَأْسَهُ قَالَ عَلَيْهِ دَمٌ يُهَرِيقُهُ فَإِذَا كَانَ‏ يَوْمُ اَلنَّحْرِ أَمَرَّ اَلْمُوسَى

عَنْ مُتَمَتِّعٍ حَلَقَ رَأْسَهُ‏ بِمَكَّةَ فَقَالَ إِنْ كَانَ جَاهِلاً فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ فَإِنْ تَعَمَّدَ ذَلِكَ فِي أَوَّلِ‏ شُهُورِ اَلْحَجِ‏

سَأَلْتُهُ عَنْ مُتَمَتِّعٍ لَمْ يَجِدْ هَدْياً قَالَ يَصُومُ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ فِي اَلْحَجِّ يَوْماً قَبْلَ‏ اَلتَّرْوِيَةِ وَ يَوْمَ اَلتَّرْوِيَةِ

بود: «آيا در اين باره انديشيده‏اى كه اگر ما سالها ايشان را از لذّات حيات متمتّع سازيم، و پس از آن عذاب موعود بر ايشان فرود آيد، آن برخوردارى از طول عمر

إِذَا فَرَغْتَ مِنْ سَعْيِكَ وَ أَنْتَ مُتَمَتِّعٌ فَقَصِّرْ مِنْ شَعْرِكَ مِنْ جَوَانِبِهِ وَ لِحْيَتِكَ وَ خُذْ مِنْ شَارِبِكَ وَ قَلِّمْ أَظْفَارَكَ

إِذَا فَرَغْتَ مِنْ سَعْيِكَ وَ أَنْتَ مُتَمَتِّعٌ فَقَصِّرْ مِنْ شَعْرِكَ مِنْ جَوَانِبِهِ وَ لِحْيَتِكَ وَ خُذْ مِنْ شَارِبِكَ وَ قَلِّمْ أَظْفَارَكَ

سه روز در خانه هاى خود از هر نعمتى مى خواهند تفسير نمونه جلد ۲۷ صفحه ۶۱ متمتع شوند ولى بدانند بعد از سه روز عذاب الهى همه را فرا مى گيرد (سوره هود آيه

پاى در آوردند و او به آنها گفت (مهلت شما تمام شده ) سه روز در خانه هاتان متمتع گرديد (و بعد از آن عذاب الهى فرا خواهد رسيد) اين وعده اى است كه دروغ نخواهد

بپوشانيد خداوند تا پايان عمر شما را از زندگانى سعادتبخش اين دنيا بهره مند و متمتع مى سازد (يمتعكم متاعا حسنا الى اجل مسمى ). و از آن بالاتر اينكه به هر كس