نتایج جستجو

كرد ريسمانى به آسمان بكشد و سپس آن را قطع كند و بيافتد و ببيند آيا حيله‏اش غيظ و كينه او را از بين مى‏برد. آيه در شرح حال كسانى نداشتند. [كهف:84-85] به ذوالقرنين

بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از نمل است سرانگشت تشبيه شده

اشاره‌ ‌به‌ اينكه‌ ‌در‌ ‌هر‌ حالي‌ انفاق‌ ميكنند. 2‌-‌ كظم‌ غيظ وَ الكاظِمِين‌َ الغَيظَ فرو بردن‌ غيظ بخصوص‌ ‌بر‌ كسي‌ ‌که‌ قدرت‌ ‌بر‌ تلافي‌ داشته‌ ‌باشد‌،

آیات شامل این کلمه غيظ (۱۱ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ إِنّا لَنَا إِنّهُم لَجَمِيع قَلِيلُون فَأَخْرَجْنَاهُم حَاذِرُون لَشِرْذِمَة مِن هٰؤُلاَء جَنّات إِن

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... على قول يوم کم اذا ظلم عسر ه خلو کفر نمل امن غيظ يدى من کون لقى يا ل ليت موت رحم ن ب ى کلل

قرآن: ۶(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... لا هم الله اله وله وطء غيظ کفر نيل ل من عوم انن حرم لم قول فى ه ک ف ها شدد کون ما عدد قوم سبل صوب هى

متى طلق کان لقى الذين غنى جىء اله ثبر لسن لم بعض زفر ظنن ضلل يوم ثلث قد سبح غيظ ربب رحم صعد اول ترک حمل جرم سکن رود لو سوف مع لعل ثم لما رئف حيث ولى لجء سمو

بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از نمل است سرانگشت تشبيه شده

بند آخر انگشت. جمع آن انامل و انملات است [آل عمران:119]. چون خلوت كنند از غيظ بر شما سرانگشتان بجوند. در مجمع گفته: اصل آن از نمل است سرانگشت تشبيه شده

برء فتح کتب نفس سمع ها سبل رئى خون هدى وهن صحب ذا اول ضرر نسو غيب کذب ذلکم غيظ دون صنم هل سئل عدو صفف غنى دبر رويد ضعف رسل ابراهيم

جىء طوف نفق توب قرب هجر کفر بدو الى حسن ضرر امن انث وقى هن ظلم سرر صلح قدر غيظ بصر کذب حبب کتب حقق اجر حول انس کظم لم نصف فضل وبل رئى عرف مسس عجل شکر خون

آیات شامل این کلمه ذهب‌ (۵۶ بار) وَ مُؤْمِنِين غَيْظ عَنْکُم رِجْز عَلَى قَوْم بِه قُلُوبِهِم صُدُور الشّيْطَان لِيُطَهّرَکُم يَشْف مَاء يَتُوب اللّه السّمَاء

قرآن نيامده است. اقرب الموارد گفته: «بَخَعَ نفسه: قَتَلَهُ مِنْ وَجْدٍ اَو غَيظٍ». ک ان لعل نفس بين هم کتب على کذب ف امن الا اثر ايى لا ائى قول کون اوى شىء

عليه السلام فرمود: چنين حالت غيظ و غضب براى موسى حاصل شد به سبب استعظام آنچه از قوم ناشى گرديد، چنانكه گاهى انسان از فرط غيظ و شدت فكر، به سر خود مى‌زند

قرآن نيامده است. اقرب الموارد گفته: «بَخَعَ نفسه: قَتَلَهُ مِنْ وَجْدٍ اَو غَيظٍ». إِن نَفْسَک فَلَعَلّک الْمُبِين کَذِبا لَعَلّک إِلاّ الْکِتَاب عَلَى أَلاّ

روى تحقيق. خلاصه معنى آنكه: عذاب نمودن حق تعالى شما را، نه به جهت استيفاى غيظ او يا دفع ضرر از او يا استجلاب نفع به او مى‌باشد، زيرا ذات اقدس ذو الجلال

صدر كلام و مساق آن براى كفار است و غرض از ذكر مؤمنان و ثواب ايشان، زيادتى غيظ كافران است. وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَ لَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ

عناد و وفور لجاج آنها بود با پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ولى نهايت غيظ و غضب و حسد و عداوت آنها با امير المؤمنين عليه السّلام بظهور و بروز ميرسيد

عناد و وفور لجاج آنها بود با پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ولى نهايت غيظ و غضب و حسد و عداوت آنها با امير المؤمنين عليه السّلام بظهور و بروز ميرسيد

مى‌دانست كه هارون در فرمان او عاصى نشده، و يا آنكه موسى از شدت غضب و فرط غيظ بر كفران و عصيان قوم پنداشته كه هارون منع و زجر ايشان ننموده و بدين جهت نسبت

اگر تعدّى بحق خودشان كرده باشد نه بحق خدا و ساير خلق و اخبار در ثواب كظم غيظ و فرو نشاندن خشم و عفو از خطايا زياد وارد شده خصوصا در صورت قدرت بر اعمال

الصادقين، جلد 3، صفحه 138. تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 624 يا: من المؤمنين، به جهت غيظ و غضب بر ايشان. وَ سَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْراً عَظِيماً:

صادق عليه السّلام نقل نموده ميشنوند صداى جوش و خروش آنرا مانند كسيكه با كمال غيظ و خشم حمله بر آنها نموده و عربده ميكشد و چون انداخته شوند در جاى تنگى از آن

اگر تعدّى بحق خودشان كرده باشد نه بحق خدا و ساير خلق و اخبار در ثواب كظم غيظ و فرو نشاندن خشم و عفو از خطايا زياد وارد شده خصوصا در صورت قدرت بر اعمال

گريه سياهى و نور ديده او را برد و قمّى ره فرموده كور شد از گريه ولى باز كظم غيظ ميفمرود و بكسى اظهار اندوه درونى خود را كه پر بود از آن نمى‌نمود تا آنكه فرزندان

آيا رأى مى‌دهى تا بنويسيم بعض مقالات را. پيغمبر صلى اللّه عليه و آله به غيظ آمده فرمود: اى پسر خطاب، آيا شما حيران مى‌سازيد اين امت را در وادى ضلالت،

پرتاب‌ كردم‌ آيا ‌بر‌ ‌من‌ چيزيست‌ ‌آن‌ عالم‌ فرمود كافر شدي‌ ‌گفت‌ ‌از‌ روي‌ غيظ و غضب‌ ‌بود‌ فرمود چرا سنگ‌ ‌بر‌ سر ‌خود‌ نزدي‌. ] (آیه 65)- در این آیه به

خاص‌ گفته‌ ميشود: مثلا صبر ‌از‌ شهوات‌ نفساني‌ عفت‌ ‌است‌، صبر ‌بر‌ كظم‌ غيظ، حلم‌ ‌است‌، صبر ‌از‌ فضول‌ عيش‌، زهد ‌است‌، صبر ‌بر‌ حفظ اسرار، كتمان‌ سرّ

اگر تعدّى بحق خودشان كرده باشد نه بحق خدا و ساير خلق و اخبار در ثواب كظم غيظ و فرو نشاندن خشم و عفو از خطايا زياد وارد شده خصوصا در صورت قدرت بر اعمال

اگر تعدّى بحق خودشان كرده باشد نه بحق خدا و ساير خلق و اخبار در ثواب كظم غيظ و فرو نشاندن خشم و عفو از خطايا زياد وارد شده خصوصا در صورت قدرت بر اعمال

خراب كردن شهر كفار و بريدن درختان آنان بعد از غلبه مسلمانان براى زياد شدن غيظ ايشان و زجر آنان. (آيه 6) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ سَبَّحَ لِلَّهِ

عناد و وفور لجاج آنها بود با پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ولى نهايت غيظ و غضب و حسد و عداوت آنها با امير المؤمنين عليه السّلام بظهور و بروز ميرسيد

لا يَزِيدُ الكافِرِين‌َ كُفرُهُم‌ عِندَ رَبِّهِم‌ إِلّا مَقتاً مقت‌ شدت‌ غيظ و غضب‌ و عداوت‌ ‌است‌ و چون‌ كفار ‌آن‌ بآن‌ بايد ايمان‌ بياورند ‌هر‌ آني‌

اگر تعدّى بحق خودشان كرده باشد نه بحق خدا و ساير خلق و اخبار در ثواب كظم غيظ و فرو نشاندن خشم و عفو از خطايا زياد وارد شده خصوصا در صورت قدرت بر اعمال

تعجب مى‌آورد ما را، آيا رأى مى‌دهى كه بنويسيم بعض آن مقالات را! پس حضرت به غيظ درآمده فرمود: اى پسر خطاب، آيا حيران مى‌سازيد اين امت را در وادى ضلالت چنانچه

گريه سياهى و نور ديده او را برد و قمّى ره فرموده كور شد از گريه ولى باز كظم غيظ ميفمرود و بكسى اظهار اندوه درونى خود را كه پر بود از آن نمى‌نمود تا آنكه فرزندان

محلش كنده شود و بيايد به حنجره و گلوگير آنها شود نه پائين رود و نه بالا آيد، غيظ و خشم بنهايت آنها را فرا رسد. در توحيد اين بابويه رحمه اللّه از حضرت باقر

بعضى با قوت بعضى ديگر جبران شده . اين جمله حال از جمله قبلى است و بر حسادت و غيظ و كينه آنان نسبت به پدرشان يعقوب دلالت مى كند، كه ناشى از محبت بيشتر وى نسبت

گريه سياهى و نور ديده او را برد و قمّى ره فرموده كور شد از گريه ولى باز كظم غيظ ميفمرود و بكسى اظهار اندوه درونى خود را كه پر بود از آن نمى‌نمود تا آنكه فرزندان

كنند و دستگير نمايند حَتّي‌ يُثخِن‌َ فِي‌ الأَرض‌ِ اثخان‌ غلظت‌ و استحكام‌ و غيظ و غضب‌ ‌بر‌ كفار ‌در‌ ميدان‌ حرب‌ ‌است‌ ‌که‌ كار ‌بر‌ ‌آنها‌ سخت‌ شود و نتوانند

گريه سياهى و نور ديده او را برد و قمّى ره فرموده كور شد از گريه ولى باز كظم غيظ ميفمرود و بكسى اظهار اندوه درونى خود را كه پر بود از آن نمى‌نمود تا آنكه فرزندان

يُتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذىً‌. نزد بعضى چون (منّ و اذى) مشتركند در غيظ و كدورت، پس مبطل صدقه باشد، زيرا صدقه با اين وصف بر وجه اخلاص نباشد. اينست

صبر كند ظفر يابد، و كسى كه عفو كند، حق تعالى عفو فرمايد از او. و كسى كه كظم غيظ كند، اجر عنايت فرمايد. و كسى كه صبر بر مصيبت نمايد عوض دهد او را. احتمال ديگر-

حلم‌ عبارت‌ ‌از‌ اينست‌ ‌که‌ ‌در‌ مخالفت‌ اوامر و نواهي‌ ‌او‌ خودداري‌ كند و غيظ و غضب‌ نكند ولي‌ شرط ‌آن‌ ايمان‌ و قابليت‌ ‌است‌ و الا غضب‌ الهي‌ سخت‌ ‌است‌

پوشنده‌ی بسی رحمتگر بر ویژگان بوده است. و خدا آنان را که کفر ورزیدند، با غیظ (و حسرتشان) برگرداند؛ حال آنکه به هیچ خیری نرسیدند. و خدا (خطر) جنگ را از

قَرْحٌ‌ فَقَدْ... (۰) وَ لِيُمَحِّصَ‌ اللَّهُ‌ الَّذِينَ‌... (۰) وَ يُذْهِبْ‌ غَيْظَ قُلُوبِهِمْ‌ وَ... (۲) وَ لَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى‌ الْکِتَابَ‌... (۰) فَإِذَا

افتاده باشد) و به خوبى، يا بدى در باب او سخن گويند، مگر آن‏كه مى‏ميرد از روى غيظ يا بينى‏اش بر خاك ماليده مى‏شود» (و اين، كنايه است از ذلّت و خوارى).

«مَرَدُوا»: تمرین دیده‌اند و چیرگی و مهارت پیدا کرده‌اند. «مَرَّتَیْنِ»: دوبار: غیظ و خشم ناشی از پیروزی مسلمانان که آنان را می‌ترکاند، و رسوائی اجتماعی ناشی

سيئات، و بلند گردد درجات هر كه صدقه دهد در اين ماه، بيامرزد خدا او را، و هر كه غيظ خود را فرو نشاند بيامرزد خدا او را، هر كه صله رحم نمايد در آن بيامرزد خدا

كه از خشم و غضب پر مى شوند و از اعمال آن خوددارى مى نمايند بكار مى رود. «غيظ» به معنى شدت غضب و حالت برافروختگى و هيجان فوق العاده روحى است ، كه بعد از

انسان هايى كه در پيش رو، طعام دارند و مشغول خوردن اند. پس ‍ سرشار از خشم و غيظ گشته، پرسيد: «ألا تَأكُلُون»؟ و چون پاسخى نشنيد، پرسيد: «مَا لَكُم لَا تَنطِقُون»؟

بيزارى و دشمنى براى هر كه دشمنى كند با خدا و رسولش با صبر و شكيبائى و با كظم غيظ بر بردن حقّ تو و غصب خمس تو و دريدن پرده آبرويت، گفت: به چشم يا رسول الله

معناى بسيار قليل را بدهد. «و انهم لنا لغائظون » كارهايى مى كنند كه ما را به غيظ در مى آورند، «و انا لجميع » و ما همگى بر اين ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه :

نادى و هو مكظوم » يعنى ندا كرد در حالى كه نفسش ‍ گرفته شده بود، و همچنين كظم غيظ، حبس آنست و جمله «و الكاظمين الغيظ» بهمين معنا است . ترجمه تفسير الميزان جلد

صفحه ۳۳۸ كسى كه چشم به آنچه مردم دارند بدوزد اندوهش بسيار گشته و هرگز از غيظ تهى نمى شود و كسى كه نفهمد كه خداى تعالى غير از خوردن و آشاميدن نعمتهايى دارد