الفتح ١٠

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۸:۳۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

کسانی که با تو بیعت می‌کنند (در حقیّقت) تنها با خدا بیعت می‌نمایند، و دست خدا بالای دست آنهاست؛ پس هر کس پیمان‌شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است؛ و آن کس که نسبت به عهدی که با خدا بسته وفا کند، بزودی پاداش عظیمی به او خواهد داد.

|كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند، جز اين نيست كه با خدا بيعت مى‌كنند دست خدا بالاى دست‌هايشان است. پس هر كه پيمان بشكند، تنها به زيان خود مى‌شكند، و هر كه بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند، به زودى خدا پاداشى بزرگ به او مى‌بخشد
در حقيقت، كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند، جز اين نيست كه با خدا بيعت مى‌كنند؛ دست خدا بالاى دستهاى آنان است. پس هر كه پيمان‌شكنى كند، تنها به زيان خود پيمان مى‌شكند، و هر كه بر آنچه با خدا عهد بسته وفادار بماند، به زودى خدا پاداشى بزرگ به او مى‌بخشد.
همانا مؤمنانی که (در حدیبیّه) با تو بیعت می‌کنند به حقیقت با خدا بیعت می‌کنند (چون تو خلیفه خدایی و همانا دست تو) دست خداست بالای دست آنها، پس از آن هر که نقض بیعت کند بر زیان و هلاک خویش به حقیقت اقدام کرده و هر که به عهدی که با خدا بسته است وفا کند به زودی خدا به او پاداش بزرگ عطا خواهد کرد.
به یقین کسانی که با تو بیعت می کنند، جز این نیست که با خدا بیعت می کنند؛ قدرت خدا بالاتر از همه قدرتهاست. پس کسی که پیمان می شکند فقط به زیان خود می شکند، و کسی که به پیمانی که با خدا بسته است وفا کند، خدا به زودی پاداشی بزرگ به او می دهد.
آنان كه با تو بيعت مى‌كنند جز اين نيست كه با خدا بيعت مى‌كنند. دست خدا بالاى دستهايشان است. و هر كه بيعت را بشكند، به زيان خود شكسته است. و هر كه بدان بيعت كه با خدا بسته است وفا كند، او را مزدى كرامند دهد.
بی‌گمان کسانی که با تو بیعت می‌کنند، در واقع با خداوند بیعت می‌کنند، دست خداوند برفراز دست ایشان است، پس هر کس که پیمان شکند، همانا به زیان خویش پیمان شکسته است، و هر کس به آنچه با خداوند پیمان بسته است، وفا کند، زودا که به او پاداش بزرگ ببخشد
همانا كسانى كه با تو بيعت مى‌كنند جز اين نيست كه با خداى بيعت مى‌كنند دست خداى بالاى دستهاشان است. پس هر كه پيمان بشكند جز اين نيست كه به زيان خويش مى‌شكند، و هر كه بدانچه بر آن با خداى پيمان بسته است وفا كند پس او را مزدى بزرگ خواهد داد.
بی‌گمان کسانی که (در بیعة‌الرضوانِ حدیبیّه) با تو پیمان (جان) می‌بندند، در حقیقت با خدا پیمان می‌بندند، و در اصل (دست خود را که در دست پیشوا و رهبرشان پیغمبر می‌گذارند، و دست رسول بالای دست ایشان قرار می‌گیرد، این دست به منزله‌ی دست خدا است و) دست خدا بالای دست آنان است! هر کس پیمان‌شکنی کند به زیان خود پیمان‌شکنی می‌کند، و آن کس که در برابر پیمانی که با خدا بسته است وفادار بماند و آن را رعایت بدارد، خدا پاداش بسیار بزرگی به او عطاء می‌کند.
بی‌گمان کسانی که با تو بیعت می‌کنند، به‌راستی تنها با خدا بیعت می‌کنند. دست خدا بالای دست‌های آنان است. پس هر کس پیمان شکند، تنها به زیان خود پیمان می‌شکند، و هر کسی بر آنچه با خدا بر عهده‌ی خود عهدی بسته وفادار بماند، زودا (که) خدا پاداشی بزرگ به او می‌بخشد.
همانا آنان که با تو پیمان بندند (دست بیعت به تو دهند) جز این نیست که با خدا پیمان بندند دست خدا است فراز دستهای ایشان پس هر که پیمان‌شکنی کند جز این نیست که بر خویش پیمان شکند و آنکه پایدار ماند (وفا کند) بر آنچه پیمان بست با خدا بر آن زود است بدو دهد پاداشی گران (بزرگ را)


الفتح ٩ آیه ١٠ الفتح ١١
سوره : سوره الفتح
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٦
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ ...»: اشاره به تجدید بیعت اصحاب کرام - رَضِیَ اللهُ عَنْهُمْ - با پیغمبر (ص) است. مسلمانان در حدیبیه دست خود را در دست رهبرشان محمد (گذاشتند و با او پیمان بذل جان و فداکاری و وفاداری بستند. چنین پیمانی را خداوند پیمان بستن با خود نامیده است و به «بیعة‌الرضوان» مشهور گشته است. «یَدُ اللهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ»: این تعبیر کنایه از آن است که بیعت با پیغمبر یک بیعت الهی است. انگار دست خدا بالای دست آنان قرار گرفته است و در دست ایشان گذارده شده است. یعنی نه تنها با پیغمبرش که با خدا بیعت می‌کنند. «نَکَثَ»: پیمان‌شکنی کرد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - حقیقت بیعت و پیمان با پیامبر(ص)، بیعت با خداوند است. (إنّ الذین یبایعونک إنّما یبایعون اللّه)

۲ - تجلّى مشیّت و خواست خداوند، در تصمیم گیرى ها،پیمان ها و موضع گیرى هاى پیامبر(ص) (إنّ الذین یبایعونک إنّما یبایعون اللّه) تعبیر «إنّما یبایعون» مى رساند که عمل و تصمیم پیامبر(ص)، همان خواست و اراده خدا است و بدین جهت پیمان با او عین پیمان با خدا است.

۳ - بیعت مجدد مسلمانان با پیامبر(ص)، در شرایط بحرانى قبل از صلح حدیبیه (إنّ الذین یبایعونک إنّما یبایعون اللّه) از قرینه هاى موجود در آیه شریفه، استفاده مى شود که بیعت مورد نظر، بیعت خاصى بوده است و از تعبیر «فمن نکث...» بحرانى بودن آن شرایط استفاده مى شود و شأن نزول نیز مؤید این دیدگاه است.

۴ - ضرورت اقدام رهبرى، به اخذ پیمان از پیروان، در مقاطع حساس و سرنوشت ساز* (إنّ الذین یبایعونک إنّمایبایعون اللّه ) پیامبر(ص) در شرایط بحرانى قبل از انعقاد صلح حدیبیه، از مسلمانان بیعت مجدد بر دفاع از دین گرفت. از این نکته استفاده مى شود که رهبرى، نباید همیشه به نخستین اعلام وفادارى افراد، تکیه کند; بلکه باید در شرایط حساس و سرنوشت ساز با اخذ بیعت مجدد، پیمان گذشته را تحکیم بخشد.

۵ - قدرت خداوند، حاکم بر بیعت کنندگان با پیامبر(ص) (إنّ الذین یبایعونک ... ید اللّه فوق أیدیهم) بنابراین که «ید» کنایه از قدرت باشد، جمله «یداللّه فوق أیدیهم» پیام هشدارى است به این که: اى بیعت کنندگان! از شکستن بیعت ها بپرهیزید که با قدرت خداوند، مواجه خواهید بود.

۶ - قدرت و اراده خداوند، برتر از همه قدرت ها است. (ید اللّه فوق أیدیهم)

۷ - خداوند، حامى و یارى دهنده بیعت کنندگان با پیامبر(ص) و رهبران الهى (إنّ الذین یبایعونک ... ید اللّه فوق أیدیهم) برداشت بالا بر این اساس است که تعبیر «ید اللّه...» در مقام تأیید و تشویق و دلجویى باشد; یعنى، اى بیعت کنندگان با پیامبر! شما با خدا بیعت کرده اید و از حمایت او برخوردار خواهید بود.

۸ - نتایج ناگوار پیمان شکنى با پیامبر(ص) و رهبرى الهى، تنها متوجه خود انسان است. (فمن نکث فإنّما ینکث على نفسه)

۹ - نقض کنندگان پیمان دین، در معرض قهر الهى و محروم از حمایت او (ید اللّه فوق أیدیهم فمن نکث فإنّما ینکث على نفسه) «فاء» در «فمن...» مى رساند که لازمه «یداللّه فوق...»، این است که پیمان شکنان به خود زیان مى زنند; زیرا با پیمان شکنى از سایه حمایت خدا بیرون شده، در معرض انتقام و قدرت قاهر او قرار گرفته اند.

۱۰ - پاداش عظیم الهى، به وفاکنندگان به پیمان خویش با خداوند و پیامبر(ص) (و من أوفى ... فسیؤتیه أجرًا عظیمًا)

۱۱ - مؤمنان، مورد تشویق خداوند، براى پایدارى بر پیمان هاى الهى و دینى خویش (و من أوفى بما عهد علیه اللّه فسیؤتیه أجرًا عظیمًا)

۱۲ - صلح حدیبیه و فتح مکه، پاداش بزرگ الهى به ثابت قدمان بر پیمان با پیامبر(ص)* (و من أوفى ... فسیؤتیه أجرًا عظیمًا) با توجّه به این که پیمان یاد شده، قبل از انعقاد صلح حدیبیه صورت گرفته است; احتمال مى رود که نوید «فسیؤتیه...» بر صلح حدیبیه و فتح مکه منطبق شود که پس از این پیمان رخ داده است; زیرا اگر آن بیعت و پایدارى نبود، نوبت به چنان پیروزى هایى نمى رسید.

موضوعات مرتبط

  • اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳
  • پاداش: پاداش بزرگ ۱۲; مراتب پاداش ۱۲
  • توحید: توحید افعالى ۶
  • حمایت خدا: محرومان از حمایت خدا ۹; مشمولان حمایت خدا ۷
  • خدا: بیعت با خدا ۱; پاداشهاى خدا ۱۰; تشویقهاى خدا ۱۱; حاکمیت اراده خدا ۶; حاکمیت قدرت خدا ۵، ۶; عهد با خدا ۱۰، ۱۱; مشیت خدا ۲
  • خود: زیان به خود ۸
  • رهبران دینى: آثار عهدشکنى با رهبران دینى ۸; حامى بیعت کنندگان با رهبران دینى ۷
  • رهبرى: اهمیت بیعت با رهبرى ۴; مسؤولیت رهبرى ۴
  • صلح حدیبیه: اهمیت صلح حدیبیه ۱۲; قصه صلح حدیبیه ۳
  • عهد: آثار وفاى به عهد ۱۲; پاداش وفاى به عهد ۱۰; تشویق به وفاى به عهد ۱۱
  • عهدشکنان: محرومیت عهدشکنان ۹; مغضوبیت عهدشکنان ۹
  • فتح مکه: اهمیت فتح مکه ۱۲
  • مؤمنان: تشویق مؤمنان ۱۱
  • محمد(ص): آثار عهدشکنى با محمد(ص) ۸; بیعت با محمد(ص) ۵; حامى بیعت کنندگان با محمد(ص) ۷; حقیقت بیعت با محمد(ص) ۱; عهد با محمد(ص) ۱۰، ۱۲; منشأ معاهدات محمد(ص) ۲; منشأ موضعگیرى محمد(ص) ۲
  • مسلمانان: بیعت مسلمانان با محمد(ص) ۳
  • مغضوبان خدا :۹

منابع