السجدة ١٥

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۱۳ توسط 127.0.0.1 (بحث) (افزودن سال نزول)


ترجمه

تنها کسانی که به آیات ما ایمان می‌آورند که هر وقت این آیات به آنان یادآوری شود به سجده می‌افتند و تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا می‌آورند، و تکبّر نمی‌کنند.

|تنها كسانى به آيات ما مى‌گروند كه چون آن را به ايشان يادآورى كنند، به حال سجده مى‌افتند و به ستايش پروردگارشان تسبيح مى‌گويند و آنها بزرگى نمى‌فروشند
تنها كسانى به آيات ما مى‌گروند كه چون آن [آيات‌] را به ايشان يادآورى كنند، سجده‌كنان به روى درمى‌افتند، و به ستايش پروردگارشان تسبيح مى‌گويند و آنان بزرگى نمى‌فروشند.
تنها کسانی به آیات ما ایمان می‌آورند که چون متذکّر آیات ما شوند به سجده رخ بر خاک نهند و تسبیح و تنزیه و ستایش پروردگار کنند و ابدا به کبر و نخوت سر از فرمان حق نکشند.
فقط کسانی به آیات ما ایمان می آورند که وقتی به وسیله آن آیات به آنان تذکر داده شود، سجده کنان به رو در می افتند و همراه با سپاس، پروردگارشان را از هر عیب و نقصی تنزیه می کنند در حالی که [از سجده و سپاس و تنزیه] تکبّر و سرکشی نمی ورزند؛
تنها كسانى به آيات ما ايمان آورده‌اند كه چون آيات ما را بشنوند به سجده بيفتند و پروردگارشان را به پاكى بستايند و سركشى نكنند.
به آیات ما فقط کسانی ایمان آورند که چون آنها را فرایادشان آرند، به سجده درافتند و پروردگارشان را شاکرانه تسبیح گویند و تکبرنورزند
جز اين نيست كه كسانى به آيات ما ايمان مى‌آورند كه چون بدانها يادآورى شوند سجده‌كنان بيفتند و پروردگار خويش را همراه با سپاس و ستايش به پاكى ياد كنند و گردنكشى نكنند
تنها کسانی به آیات ما ایمان دارند که هر وقت بدانها پند داده شوند، (برای خدا) به سجده می‌افتند، و ستایشگرانه به تسبیح پروردگارشان می‌پردازند و تکبّر نمی‌ورزند.
تنها کسانی به آیاتمان می‌گروند که اگر هنگامی آنها را به ایشان یادآوری کنند، سجده‌کنان به روی درمی‌افتند و با ستایش پروردگارشان، تسبیح می‌گویند، حال آنکه ایشان کبرجو نیستند.
جز این نیست که ایمان آرند به آیتهای ما آنان که هر گاه یادآوری شوند بدانها بیفتد سجده‌کنان و تسبیح گویند به سپاس پروردگار خویش و ایشانند کبرناورزندگان‌


السجدة ١٤ آیه ١٥ السجدة ١٦
سوره : سوره السجدة
نزول : ٧ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٧
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«ذُکِّرُوا بِهَا»: بدان پند داده شدند. «سُجَّداً»: جمع ساجِد، سجده کنندگان. «بِحَمْدِ رَبِّهِمْ»: متلبّس به حمد و ستایش پروردگارشان هستند. حرف (ب) برای ملابسه و جار و مجرور در موضع حال است.


تفسیر

نکات آیه

۱ - برخورداران از روحیه تواضع و حق پذیرى، تنها گروندگان به آیات الهى اند. (إنّما یؤمن بأیتنا الذین إذا ذکّروا بها خرّوا سجّدًا)

۲ - مجرمانِ نادم در روز قیامت، فاقد روحیه حق پذیرى، حتى در صورت رجوع دوباره به دنیایند. (فارجعنا نعمل صلحًا ... إنّما یؤمن بأیتنا الذین إذا ذکّروا بهاخرّوا سجّدًا) احتمال دارد که آیه درصدد تبیین و تشریح جواب رد دادن به درخواست مجرمان باشد. خداوند در این آیه، تلویحاً مى گوید: «آنان فاقد روحیه ایمان اند و بنابراین، درخواست شان اجابت نمى شود».

۳ - کسانى که با تذکّر و یادآورى ایمان مى آورند - نه در صورت برخورد باعذاب و ناگزیر بودن - مؤمنان واقعى اند. (إنّما یؤمن بأیتنا الذین إذا ذکّروا بها خرّوا سجّدًا)

۴ - آیات الهى، با فطرت و خِرد بشر آشنا است و تنها، نیازمند تذکّر و یادآورى است. (إنّما یؤمن بأیتنا الذین إذا ذکّروا بها خرّوا سجّدًا)

۵ - تعلّق نگرفتن هدایت خدا به گروهى از انسان ها، ناشى از روحیه حق ناپذیر آنها است. (و لو شئنا لأتینا کلّ نفس هدیها ... إنّما یؤمن بأیتنا الذین إذا ذکّروا بها خرّوا سجّدًا) احتمال دارد که این آیه درصدد تبیین آیه «و لو شئنا...» باشد; یعنى، فلسفه عدم شمول هدایت خداوند به همه انسان ها در این جا بیان شده است.

۶ - سجده کردن و به رو درافتادن در خاک، نمود بارز ایمان مؤمنان است. (إنّما یؤمن بأیتنا الذین إذا ذکّروا بها خرّوا سجّدًا) «خَرَّ» در لغت به معناى «افتادن همراه با صدا» است. (مفردات راغب).

۷ - خداوند، واجد کمال ها و زیبایى ها است. (بحمد ربّهم) حمد در برابر کمال و زیبایى است و این نشان دهنده این است که خداوند کمال و زیبایى دارد.

۸ - آیات الهى، نمودار عظمت و تنزّه ذات او از هر کاستى است. (إذا ذکّروا بها ... سبّحوا بحمد ربّهم)

۹ - مؤمنان، خداوند را از هر نقصى، مبرّا و منزه مى دانند. (سبّحوا بحمد ربّهم)

۱۰ - تسبیح مؤمنان به درگاه خدا، همراه با حمد و سپاس به درگاه او است. (سبّحوا بحمد ربّهم)

۱۱ - مؤمنان، در پیشگاه آیات الهى، هیچ استکبارى از خود بروز نمى دهند و تسلیم اند. (إنّما یؤمن بأیتنا الذین إذا ذکّروا... و هم لایستکبرون) متعلَّق «یستکبرون» در آیه، بیان نشده است. به قرینه سیاق، احتمال دارد که واژه «آیات» باشد.

۱۲ - توجه به مقام ربوبى پروردگار، مایه تواضع و ستایش به درگاه وى و تنزیه او از هر کاستى و نقص است. (خرّوا سجّدًا و سبّحوا بحمد ربّهم)

۱۳ - واجدان روحیه تواضع، با موعظه و یادآورى به خداوند و قیامت ایمان مى آورند. (نسیتم لقاء یومکم هذا ... إنّما یؤمن بأیتنا الذین إذا ذکّروا بها خرّوا سجّدًا)

۱۴ - کبرورزیدن، مانع ایمان به آیات خدا است. (إنّما یؤمن ... و هم لایستکبرون)

۱۵ - مؤمنان، براى تسبیح و حمد خداوند، استکبارى از خود بروز نمى دهند. (و سبّحوا بحمد ربّهم و هم لایستکبرون) برداشت بالا، بنابراین احتمال است که متعلق «لایستکبرون» تسبیح و حمد باشد.

موضوعات مرتبط

  • آیات خدا: فطریت آیات خدا ۴; مؤمنان به آیات خدا ۱، ۱۱; نقش آیات خدا ۸
  • استکبار: آثار استکبار ۱۴
  • اسماء و صفات: صفات جمال ۷
  • ایمان: ایمان با تذکر ۳; ایمان با مشاهده عذاب ۳; ایمان به خدا ۱۳; ایمان به قیامت ۱۳; زمینه ایمان ۱۳; موانع ایمان به آیات خدا ۱۴; نشانه هاى ایمان ۶
  • بازگشت به دنیا :۲
  • تذکر: آثار تذکر ۳، ۱۳; آثار تذکر آیات خدا ۴
  • تواضع: آثار تواضع ۱، ۱۳; زمینه تواضع ۱۲
  • حق: آثار حق ناپذیرى ۵
  • حمد: حمد خدا ۱۰; زمینه حمد ۱۲
  • خدا: تنزیه خدا ۸، ۹، ۱۲; زیبایى خدا ۷; کمال خدا ۷; هدایت خدا ۵
  • ذکر: آثار ذکر ربوبیت خدا ۱۲
  • سجده: آثار سجده ۶
  • گناهکاران: پشیمانى اخروى گناهکاران ۲; حق ناپذیرى گناهکاران ۲
  • مؤمنان: انقیاد مؤمنان ۱۱; تسبیح مؤمنان ۱۰، ۱۵; تواضع مؤمنان ۱، ۱۱، ۱۵; حق پذیرى مؤمنان ۱; حمد مؤمنان ۱۰، ۱۵; شکرگزارى مؤمنان ۱۰; عقیده مؤمنان ۹; مؤمنان راستین ۳; مؤمنان و آیات خدا ۱۱
  • هدایت: محرومان از هدایت ۵

منابع