الأنبياء ٤٦

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۶:۴۹ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

اگر کمترین عذاب پروردگارت به آنان برسد، فریادشان بلند می‌شود که: «ای وای بر ما! ما همگی ستمگر بودیم!»

|و اگر شمه‌اى از عذاب پروردگارت به آنها برسد، حتما خواهند گفت: اى واى بر ما، به راستى ما ستمكار بوديم
و اگر شمه‌اى از عذاب پروردگارت به آنان برسد، خواهند گفت: «اى واى بر ما كه ستمكار بوديم.»
و اگر از جانب خدای تو بر این کافران شمّه‌ای از عذاب فرا رسد در آن حال (به حسرت و پشیمانی) خواهند گفت: ای وای بر ما که مردم ستمکاری بودیم.
و اگر اندکی از عذاب پروردگارت به آنان برسد، خواهند گفت: ای وای بر ما که قطعاً ستمکار بودیم!
و اگر شمه‌اى از عذاب پروردگارت به آنها برسد، خواهند گفت: واى بر ما كه ستمكار بوده‌ايم.
و چون شمه‌ای از عذاب پروردگارت به آنان برسد خواهند گفت وای بر ما که ستمکار [/مشرک‌] بودیم‌
و اگر يك دم- اندكى- از عذاب پروردگار تو به آنان رسد هر آينه گويند: اى واى بر ما، ما ستمكار بوديم.
اگر گوشه‌ی ناچیزی از عذاب پروردگارت (که از آن بیم داده می‌شوند) بدیشان برسد (به فریاد می‌آیند و) خواهند گفت: وای بر ما! ما ستمگر بوده‌ایم (و با معاصی و کفر بر خود و دیگران ظلم نموده‌ایم).
و اگر وزشی از (باد) عذاب پروردگارت به آنان در رسد، آنان بی‌چون و بی‌گمان گویند: «ای وای بر ما! (که) همواره ستمکاران بوده‌ایم.‌»
و اگر رسدشان دمی از عذاب پروردگار تو هر آینه گویند وای بر ما که ما بودیم ستمگران‌


الأنبياء ٤٥ آیه ٤٦ الأنبياء ٤٧
سوره : سوره الأنبياء
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«مَسَّتْهُمْ»: بدیشان رسید. دامنگیرشان شد. «نَفْحَةٌ»: وزشی. بوئی. مراد کمی و اندکی است.


تفسیر

نکات آیه

۱- حسرت و ندامت کافران از ستم کارى خویش، به هنگام احساس و لمس اندکى از عذاب الهى (ولئن مسّتهم نفحة من عذاب ربّک لیقولنّ یویلنا إنّا کنّا ظلمین) «نفحة» در لغت به معناى وزیدنى و یا یک وزیدن است که نوعاً در امور خیر به کار مى رود و گاهى هم در امور شرّ استعمال مى شود. از نظر مفسران این کلمه در آیه شریفه، به سه دلیل دلالت تقلیل را مى رساند: ۱- ماده «نفحة» دال بر تقلیل است; ۲- بر وزن و بناء «مرّة» مى باشد; ۳- به صورت نکره آمده است. گفتنى است کسى واژه «ویل» را مى گوید که دچار بدبختى و هلاکت شده و از روى تأسف و تحسّر این لفظ را ادا کرده باشد.

۲- اعتراف و اقرار کافران به ستم کارى خویش پس از گرفتارى به اندک عذاب الهى (و لئن مسّتهم نفحة من عذاب ربّک لیقولنّ یویلنا إنّا کنّا ظلمین)

۳- گرفتارى ها و شداید، عامل تنبّه و اعتراف انسان ها به حق (و لئن مسّتهم نفحة من عذاب ربّک لیقولنّ یویلنا )

۴- عذاب الهى بسیار سخت و انسان در برابر آن، بسیار ناتوان است. (و لئن مسّتهم نفحة من عذاب ربّک لیقولنّ یویلنا ) این که کافران لجوج، با لمس و احساس اندک عذاب الهى، اعتراف به حق مى کنند، بیانگر شدت عذاب الهى و ضعف انسان در برابر آن است.

۵- عذاب کافران، از شؤون ربوبیت الهى است. (و لئن مسّتهم نفحة من عذاب ربّک )

۶- کفر، شرک و استهزاى پیامبران، ظلم و ستمى آشکار است. (یویلنا إنّا کنّا ظلمین ) اعتراف مشرکان و کافران استهزاگر به ستم کار بودن خود، حکایت از این دارد که کفر و شرک و استهزاى پیامبران، ظلم است.

۷- کافران و انسان هاى لجوج، از قدرت و عذاب الهى تأثیر پذیرفته و متنبّه مى شوند; نه از منطق و برهان. (و لئن مسّتهم نفحة من عذاب ربّک لیقولنّ یویلنا إنّا کنّا ظلمین)

موضوعات مرتبط

  • اقرار: اقرار به ظلم ۲; عوامل اقرار به حق ۳
  • انبیا: ظلم استهزاى انبیا ۶
  • انسان: صفات انسان ۷; عجز انسان ۴
  • تنبه: عوامل تنبه ۳
  • خدا: آثار عذابهاى خدا ۷; شدت عذابهاى خدا ۴; شؤون ربوبیت خدا ۵
  • سختى: آثار سختى ۳
  • شرک: ظلم شرک ۶
  • ظلم: پشیمانى از ظلم ۱; موارد ظلم ۶
  • عذاب: مراتب عذاب ۴
  • کافران: اقرار کافران ۲; پشیمانى کافران ۱; حسرت کافران ۱; صفات کافران ۷; عذاب کافران ۵; عوامل تنبه کافران ۷; کافران هنگام عذاب ۱، ۲
  • کفر: ظلم کفر ۶
  • محمد(ص): حمایت از محمد(ص) ۵

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الأنبياء_٤٦&oldid=11930»