نتایج جستجو

نوازش ميفرمود و بتوصيه و سفارشى كه مكرر در باره آنها بمسلمانان فرمود اين خوى زشت را از ميان آنها برطرف فرمود و امّا سائل و گدا را مطرود و رانده از درگاه

نوازش ميفرمود و بتوصيه و سفارشى كه مكرر در باره آنها بمسلمانان فرمود اين خوى زشت را از ميان آنها برطرف فرمود و امّا سائل و گدا را مطرود و رانده از درگاه

خداوند مى‌فرمايد: «بَلْ رانَ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ» «1» گناه و كار زشت، ملكه و خوى و طبيعت آنان مى‌شود. «2» انسان گاهى در مسير غلط و اصرار و تكرار عمل انحرافى

را تصدیق کرد. ۴ - رویارویى سران شرک با پیامبراسلام(ص)، برخاسته از حسادت و خوى جاه طلبى آنان بود. (أءنزل علیه الذکر من بیننا) برداشت یاد شده مبتنى بر این

قبرى بر او وارد شد. خُلق عظيم‌ كلمه خُلق به صفاتى گفته مى‌شود كه با سرشت و خوى انسان عجين شده باشد و به رفتارهاى موسمى و موقّت گفته نمى‌شود. تفسيرهاى مختلفى

عطا كرده و به من نداده است. حسود هرگز خيرخواهى و نصيحت نمى‌كند و به خاطر خوى حسادت، از رسيدن خير خودش به ديگران جلوگيرى مى‌كند. قرآن، ريشه بسيارى از گناهان

سکوت در برابر منکرات و بى تفاوتى در رخدادهاى زیان بار براى مردم، به دور از خوى و منش موسى(ع) بود. (أخرقتها لتغرق أهلها لقد جئت شیئًا إمرًا) خضر(ع): اعتراض

صَبَرُوا 6- گذشت از بدى‌هاى ديگران و انفاق به آنان در صورتى ارزش دارد كه خصلت و خوى انسان باشد. «يَدْرَؤُنَ‌- يُنْفِقُونَ» (فعل مضارع نشانه دوام و استمرار است

آسیه از فرعون (و قالت امرأت فرعون ... لاتقتلوه) ۱۰ - تلاش آسیه در برانگیختن خوى منفعت طلبى و غریزه فرزندخواهى فرعون (عسى أن ینفعنا أو نتّخذه ولدًا) ۱۱ - همسر

صفحه 495 «مَرَدُوا» به معناى ممارست و تمرين بر صفت و كارى است تا آنجا كه خوى و خصلتى را ايجاد كند. دوبار عذاب، «سَنُعَذِّبُهُمْ مَرَّتَيْنِ» يكى رسوايى

سر تا پا راستى و درستى است و دل و زبان و عمل او يكى است و صداقت جزء خلق و خوى او شده است. در قرآن، اين لقب به كسانى همچون ابراهيم، ادريس، يوسف و مريم عليهم

مردّ من سبیل . و تریهم یعرضون علیها) ۵ - ذلت و خوارى ظالمان در قیامت، پیامد خوى تجاوزگرى و توسعه طلبى آنان است. (إنّما السبیل على الذین یظلمون ... و تریهم

نادرست عربهاى جاهلى (إنما النسىء زیادة فى الکفر) براى عربهاى جاهلى که با داشتن خوى جنگ طلبى و غارتگرى، تحمل ترک جنگ در سه ماه متوالى (ذیقعده، ذیحجه و محرم) بسیار

حضرت فرمود: كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: خداى عز و جل از صاحب خوى بد توبه نخواسته، عرض شد: اى رسول خدا اين چگونه باشد؟ فرمود: بجهت اينكه هر

الله عليه و آله در بيان اوصاف پيامبر مى‌گويد: «كان خلقه قرآن» «2» يعنى خلق و خوى پيامبر يك پارچه قرآن بود. 1- انسان مى‌تواند به جايى برسد كه وجودش سراپا ذكر

الجِبال‌ِ بُيُوتاً جلد 14 - صفحه 157 فارِهِين‌َ (شعراء ‌آيه‌ 149). (خاوِيَةً) خوي‌ بمعني‌ خالي‌ بودن‌ ‌است‌ ‌يعني‌ بي‌ صاحب‌ و بمعني‌ سقوط ‌است‌ ‌که‌ ميفرمايد

امام صادق (ع) فرمود: هر كه بد خلق است، خود را شكنجه كند. و نيز فرمود: هر كه خوى او بد است خود را شكنجه دهد. از او، از محمد بن اسماعيل بن بزيع، از عبد اللَّه

بالادستى زبونى كند. از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده كه فرمود: سفاهت براستى خوى پستى است، صاحب آن بر زير دستش گردن فرازى كند، و بر بالا دست خود زبونى كند

روايت مى‏كند كه فرمود: همانا خداى عزّ و جلّ را بندگانى است با بركت و گشاده خوى. ايشان روزگار خويش سپرى مى‏كنند و مردمان نيز در پرتو وجود آنها زندگى خود را

و حجّتى بر خلقش قرار داد». «4» مولوى مى‌گويد: مكر شيطان است تعجيل و شتاب‌ خوى رحمن است صبر و احتساب‌ با تأنّى گشت موجود از خدا تا به شش روز اين زمين و چرخ‌ها