نتایج جستجو

در امور دينى و دنيوى شما و احق بر خلافت در مصالح خلقان و صاحب اختيار شما، ذات مقدس الهى است. وَ رَسُولُهُ‌: و پيغمبر او، يعنى حضرت محمّد صلى اللّه عليه

مى‌نمايد كه راجع به تابوت باشد و مقذوف در بحر و ملقى به ساحل، اگرچه به حسب ذات تابوت است و موسى بالعرض، اما اهتمام به شأن موسى عليه السلام بيشتر است، زيرا

هيچ يك از موجودات و اجزاى آن ها وجودشان از خودشان و قائم به ذات خودشان نيست. چون اگر قائم به ذات خود بودند نه دستخوش دگرگونى مى شدند، و نه نابود مى گشتند،

أَكثَرَ إِلّا هُوَ مَعَهُم‌ الاية مجادله‌ ‌آيه‌ 7، و احاطه‌ ‌از‌ صفات‌ ذات‌ ‌است‌ چون‌ ذات‌ مقدس‌ حق‌ صرف‌ الوجود ‌است‌ و ‌غير‌ متناهي‌ و محدود بحدي‌ نيست‌ بجميع‌

بَينَكُم‌ شَهِيداً ‌يعني‌ خداوندي‌ ‌که‌ علمش‌ عين‌ ذات‌ ‌است‌ و ‌غير‌ متناهيست‌ ‌حتي‌ علم‌ ذات‌ بذات‌ ‌که‌ عين‌ ذات‌ ‌است‌ چيزي‌ ‌بر‌ ‌او‌ مخفي‌ نيست‌ إِن‌َّ اللّه‌َ

او...) بهشت آدم از باغهاى دنيا بوده است رد اينكه ملائكه و شياطين به تغيير ذات خود قدرت داشته باشند و به صور مختلفه درآيند. دو دسته روايات مربوط به تصرفات

و تسبيح حضرت زهرا و مقدار نامحدود از ذكر تفسير شده و مراد از تسبيح تنزيه ذات احديّت است از آنچه لايق او نيست لذا بعضى آنرا جلد 4 صفحه 329 بنماز صبح و شام

كشف آن شريك او نسازند به جهت علم آنان به آنكه كاشف و منجى حقيقى نيست مگر ذات يگانه خالق عالم. فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ: پس چون نجات دهد خداى

اوّل گلستان فرموده: هر نفسى كه فرو ميرود ممدّ حيات است و چون بر ميآيد مفرّح ذات پس در هر نفسى دو نعمت موجود و بر هر نعمتى شكرى واجب. از دست و زبان كه بر آيد

و بالاخره در ششمین و هفتمین توصیف می‌افزاید: «آگاهی از قیام قیامت مخصوص ذات اوست، و همگی به سوی او باز گردانده می‌شوید» (وَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ

به اذا و ثانيه به ان شده است و چون تمام اختيارات و تصرفات در مملكت وجود با ذات اقدس واجب الوجود است كه مالك حقيقى و صاحب اختيار واقعى است نعمت و بلا را بموقع

شوندگان مر مقتضاى وحى را كه مصدق است به حجت بينه و به اخلاص عبادت كنندگان ذات سبحانى را. نكته: چون مقصد اصلى از بعثت حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله مقصور

of the merciful.” ترتیل: ترجمه: «الضُّرُّ»: با ضم، گرفتاریهائی که متوجّه ذات انسان می‌گردد. مانند: بیماری، لاغری. با فتح، ضرر و زیان در هر چیز. وَ اذْکُرْ

موجبات هدايت آنها را فراهم كنيم ولى دنيا دار امتحان است و بايد خوبى و بدى ذات مردم آشكار گردد و قمّى ره فرموده مراد آنستكه اگر ميخواستيم همه را معصوم قرار

كه حيات تمامى موجودات مربوط به او است كه: مِنَ الْماءِ كُلَّ شَيْ‌ءٍ حَيٍ‌ ذات رحمن، از لطف و رحمت بى‌پايان به بندگان مرحمت فرموده، و به سبب فراوانى آن،

او باشد سر انجام همه كارها بر وجهى كه هيچكس را تصرف نيست به امر و نهى مگر ذات احديت سبحانى. يا آنكه نزد حق تعالى است همه ثواب‌ها و عقاب اعمال، يا عاقبت

لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (142) وَ مِنَ الْأَنْعامِ حَمُولَةً وَ فَرْشاً: و ذات اقدس الهى است كه بيافريد از چهارپايان آنچه حامل اثقال است مثل شتر و اسب و

حجت باهره است بر وجود صانع قادر و كمال قدرت و احاطه علم و نفوذ مشيت، و تنزه ذات او از آنچه موجب نقص و احتياج باشد. أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يُسَبِّحُ لَهُ

از حدّ گذشته و حقير فائده مهمّى در ذكر آنها نمى‌بينم بلى مسلّم است كه مرئى ذات حق ببصر نبوده و در روايات استدلال شده بر اينمعنى بقول خداوند ما كذب الفؤاد

اختيار طايفه ذات الشوكه و نصرت آن حضرت بر ايشان. وَ إِذْ يَعِدُكُمُ اللَّهُ إِحْدَى الطَّائِفَتَيْنِ أَنَّها لَكُمْ وَ تَوَدُّونَ أَنَّ غَيْرَ ذاتِ الشَّوْكَةِ