نتایج جستجو

المؤمنين يا على قسم بخداونديكه مرا به نبوت مبعوث فرمود واجب شد براى تو وصايت و خلافت و امامت بعد از من پس منافقين از قبيل عبد اللّه بن ابىّ و يارانش گفتند گمراه

‌که‌ غاصبين‌ جلد 11 - صفحه 32 خلافت‌ گناه‌ تمام‌ اهل‌ عالم‌ ‌تا‌ قيام‌ قيامت‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ بار ‌است‌ زيرا ‌اگر‌ غصب‌ خلافت‌ نكرده‌ بودند و حق‌ ‌در‌ مقرّ

وسيله آنحضرت كه در كافى نقل شده بعد از ذكر شقاوت و ضلالت و جهالت آن دو و غصب خلافت و تطبيق اين آيات با مقال يكى از آن دو نفر فرموده منم آن ذكرى كه از آن اعراض

الْأَرْضِ» «6» خداوند به كسانى كه ايمان آورده و كار شايسته انجام داده‌اند، وعده‌ى خلافت در زمين‌را داده است. ب: وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ

امير عليه السلام فرمود (انا اخو رسول اللّه) تا نواصب تفريط نكنند به سلب خلافت و امامت آن حضرت. 3- چنانچه عيسى عليه السلام را در حال صغر قدرت داد بر تلاوت

امير المؤمنين عليه السّلام و اولاد طاهرين او غير آنانرا در ولايت الهيّه و خلافت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و معلوم است كه مراد بيان مصداق است نه

كند. 558 ] (آیه 56)- فرار از چنگال مجازات او ممکن نیست! در آیه گذشته وعده خلافت روی زمین به مؤمنان صالح داده شده بود در این آیه و آیه بعد مردم را برای فراهم

المؤمنين عليه السّلام مروى است كه حق تعالى ايشان را ايمن گردانيد از خوف آنكه خلافت ميان ايشان باشد. «2» و از حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مروى است

كدام است؟ فرمود: شوراى كبرى منعقد شود در شهر من بعد از وفات من براى غصب خلافت برادر من و حق دختر من؛ و شوراى صغرى منعقد شود در غيبت كبرى در زوراء براى

خودشان و معاهده نمودند كه بعد از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نگذارند خلافت در بنى هاشم باشد و قمّى ره نيز اين معنى را نقل نموده و راجع بآيه بعد در مجمع

بينهم را بآنچه اهل نفاق قرار داد نمودند كه اگر پيغمبر از دنيا رفت نگذارند خلافت به بنى هاشم برسد و ما قضيت را به قتل يا عفو از امير المؤمنين (ع) نسبت بآنها

البيان ج 3 ص 502. جلد 8 - صفحه 144 از من، به حسن معاشرت قيام و به قواعد خلافت اقدام ننموده، نظام امور دين مختل و امت من گمراه شوند. وَ كانَتِ امْرَأَتِي

عِبادِه‌ِ ‌او‌ ميداند كي‌ لياقت‌ و قابليت‌ و سزاوار جلد 7 - صفحه 132 نبوت‌ و خلافت‌ ‌است‌ ‌او‌ ‌را‌ جعل‌ ميفرمايد اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ حَيث‌ُ يَجعَل‌ُ رِسالَتَه‌ُ

دو ‌آيه‌ مناسب‌ ‌با‌ اول‌ بعثت‌ ‌است‌ و آنچه‌ ‌به‌ نظر مي‌رسد راجع‌ ‌به‌ خلافت‌ امير المؤمنين‌ ‌است‌ زيرا كفار و مشركين‌ و منافقين‌ كلّا ‌با‌ امير المؤمنين‌

المؤمنين‌ (ع‌) نازل‌ ‌شده‌ چون‌ پيغمبر اكرم‌ ‌در‌ چندين‌ مورد ولايت‌ و امارت‌ و خلافت‌ و امامت‌ و وصايت‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ ‌را‌ بيان‌ فرموده‌ يكي‌ روزي‌ ‌که‌

شده است كه چون اين آيه نازل شد پيغمبر (ص) فرمود كسيكه ظلم كند بر على در خلافت من بعد از وفات من مانند آنستكه انكار كرده باشد نبوّت من و پيغمبران پيش از

خودشان و معاهده نمودند كه بعد از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نگذارند خلافت در بنى هاشم باشد و قمّى ره نيز اين معنى را نقل نموده و راجع بآيه بعد در مجمع

درآييد با سلامتى و آسودگى.همانا در امر خلافت، كسى بر من پيشى گرفت كه من او را در امر خلافت شريك خود نمى‏دانستم، و امر خلافت را بدو نبخشيده بودم و براى او در

مجازات گرديد و عبدالله بن عمر نيز كسى است كه با پسر همين ابوطالب در موضوع خلافت مخالفت ورزيده و با او به عنوان خليفه مسلمين بيعت ننمود و البته كسى كه با

عشرى، ج‌1، ص: 156 هارون عليه السّلام در آنجا وفات نمودند، و يوشع بن نون به خلافت حضرت موسى عليه السّلام بر ايشان مبعوث شد؛ بعد از انقضاء مدت خداى تعالى اجازه