نتایج جستجو

جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در بصائر نقل شده كه خداوند پيغمبر خود را ادب فرمود

به اورحمت وعلم داده شده تقاضاى تعليم از طرف موسى (ع ) وپاسخ حضرت حضر (ع ) ادب وتواضع فراوان موسى (ع ) در برابر استاد (خضر عليه السلام ) صبر نياوردن موسى

كمال رفق و لطف خليل عليه السلام، آذر به عنف و سختى و درشتى رفتار، و در مقابل ادب آن حضرت كه خطاب پدر به او نمود، بى‌ادبى كرده و به اسم ابراهيم خطاب نمود، و

جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در بصائر نقل شده كه خداوند پيغمبر خود را ادب فرمود

درمى‌آيند و با او در تماس مى‌باشند. «ضَيْفِ إِبْراهِيمَ» 3- سلام كردن، يك ادب الهى در طول تاريخ بوده است. «فَقالُوا سَلاماً» 4- علم و شناخت انبيا، محدود

آن است كه آن حضرت را در وقت خطاب مثل افراد ديگر نخوانيد بلكه با احترام و ادب بگوئيد: يا رسول اللّه، يا نبى اللّه. در اين صورت الرسول مفعول «دعاء» است.

و با باء هر دو آمده است درباره حرف باء مطالب ديگرى نيز هست طالبين به كتب ادب مراجعه كنند. اللّه وَ مِن مَأْوَاه بِسَخَط فَقَد کَمَن بِغَضَب فِئَة جَهَنّم

جلّ ادب فرمود پيغمبر خود را ببهترين آداب پس چون كامل فرمود براى او ادب را فرمود انّك لعلى خلق عظيم و در بصائر نقل شده كه خداوند پيغمبر خود را ادب فرمود

گفتند: يك طاقه ريحان چه ارزشى دارد تا او را آزاد كنى؟ فرمود: خدا ما را چنين ادب فرموده آنگاه امام عليه السلام آيه «وَ اِذا حُبّيتُمْ...» را خواند و فرمود:

مانند شيطان مخذول و ملعون در السنه و افواه گردى حال به بينيد چه قدر ملاحظه ادب و احترام طرف را نموده كه هيچ كلمه زننده‌اى استعمال ننموده با آنكه تمام مقصود

به اورحمت وعلم داده شده تقاضاى تعليم از طرف موسى (ع ) وپاسخ حضرت حضر (ع ) ادب وتواضع فراوان موسى (ع ) در برابر استاد (خضر عليه السلام ) صبر نياوردن موسى

پنهانى و با اخلاص ندا مى‌كرد. «نادى‌ رَبَّهُ نِداءً خَفِيًّا» «2» زيرا نشانه‌ى ادب است چنانكه خداوند به مؤمنان مى‌فرمايد: بلندتر از صداى پيامبربا او سخن نگوييد

به اورحمت وعلم داده شده تقاضاى تعليم از طرف موسى (ع ) وپاسخ حضرت حضر (ع ) ادب وتواضع فراوان موسى (ع ) در برابر استاد (خضر عليه السلام ) صبر نياوردن موسى

ديگران است. در حديث مى‌خوانيم: «البلاء للظالم ادب و للمؤمن امتحان و للاولياء درجه» «1» حوادث تلخ براى ظالم وسيله ادب و براى مؤمن وسيله آزمايش و براى اولياى الهى

تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ‌: حلال است صيد سگان شكارى در حالتى كه ادب كنندگانيد ايشان را طريق صيد كردن مى‌آموزانيد آنها را از آنچه آموخته است خداى

مانند شيطان مخذول و ملعون در السنه و افواه گردى حال به بينيد چه قدر ملاحظه ادب و احترام طرف را نموده كه هيچ كلمه زننده‌اى استعمال ننموده با آنكه تمام مقصود

مانند شيطان مخذول و ملعون در السنه و افواه گردى حال به بينيد چه قدر ملاحظه ادب و احترام طرف را نموده كه هيچ كلمه زننده‌اى استعمال ننموده با آنكه تمام مقصود

موضوعی را بررسی نمود. ی) ادب شاگرد و استاد: در گفتگوهایی که میان موسی و آن مرد عالم الهی رد و بدل شد نکته‌های جالبی پیرامون ادب شاگرد و استاد به چشم می‌خورد،

چون دأب عرب بر آنستكه گاهى ميگويند فلانى قليل- الادب است و اراده ميكنند بى‌ادب بودن او را يا ميگويند قلّ صبرى يا قلّت حيلتى و اراده ميكنند بى‌صبرى و بيچارگى

به اورحمت وعلم داده شده تقاضاى تعليم از طرف موسى (ع ) وپاسخ حضرت حضر (ع ) ادب وتواضع فراوان موسى (ع ) در برابر استاد (خضر عليه السلام ) صبر نياوردن موسى