نتایج جستجو

نموده، امر خود را تفويض به او كنيد، و خوف و رجاى ايشان نباشد مگر به او، و اعتماد بر مخلوق نكنند، و قطع علاقه اميدوارى و خوف از آنها نمايند؛ چه همه مقهور و مغلوب

است آميخته به خوف چون با «من» متعدى شود معنى خوف در آن ظاهرتر است و چون با «فى» باشد معنى اعتنا در آن آشكارتر مى‏باشد. طبرسى فرموده: اشفاق خوف از وقوع مكروه

حال بارگیری... «رِدْء» به معناى «معین و یاور» است. ى ن صدق مع ه انن ف رسل خوف لسن ان کذب من

از شى‏ء مخوف در وقايه و حفظ - قرار دهيم اين حقيقت تقوى است سپس خوف را تقوى و تقوى را خوف گويند...» تقوى در اصل و قوى است واو به تاء عوض شده است [بقره:197]

يك بار در قرآن مجيد يافته است. کم يدى علم ه ل من الله نيل صيد وله اله شىء خوف ب

كلام اللّه نيامده است. ک الى ها من جنح اول بيض يدى غير سوء خرج سير عود س رهب خوف ذانک جيب لا فى ف بره

اخو لا رضع ب امم ربب خول ان وله ه دخل حجر هجر اله کتب هون الله قطع على عذب خوف يتم بول رجو زوج اجر نشز فحش ها قعد يدى حکم نکح حفظ مع مرء انن علم اللاتى حلل

اجماع حاصل شده كه خوف قلب واجب نيست، بلكه مستحب است، و ايضا صلاة داخل است در آن تمام فرائض و نوافل، و انفاق نيز همچنين است، و ايضا خوف، شرط ايمان نيست،

آيه چنين است: يا مى‏ترسند كه خدا و رسول بر آنها ستم كند. ام الله ان اله هم خوف وله على ريب رسل مرض ه بل قلب اول فى

می‌کنند! |از بسترهاى خواب [براى عبادت شب‌] پهلو تهى مى‌كنند و پروردگارشان را با خوف و رجا مى‌خوانند و از آنچه روزيشان كرده‌ايم انفاق مى‌كنند پهلوهايشان از خوابگاهها

اين صخخ دخل حمر جىء ملء وزر لعل عور قسر انا لما اخو بل ربب قسور ولى کان زوج خوف انس امم ظلم نعم رعب قمر عرض ذلک خلق زيد ثم قطر ابو شمس متع فعل غفر هى شىء

۱۰(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من هم استبرق ه ب فى سندس بصر خوف کم کود ف رئى طمع ثوب قمر خضر ها رعد جنن ايى وکء ذهب ک على لبس سمو جعل کفر

رجز ذوق اذا رود نبء ذکر مسس امر ارض کذب حمم دخل بين نزل نظر صوب هى ابراهيم خوف عاد ذا ذو ن قلب سوع سخر هدى توب ضلل

هؤلاء ک عمل هو دعو خلق قد نور موسى ربب نظر الذى شرک جنن ولى ضلل ائى شدد دون خوف ذکر انس هن تبع قتل لبس وقى اوى رسل غنى هذا نن حزن فقر انتم بصر غير کتب جعل

امن علم کون الا ى نا ربب قوم يوم الى شىء لو ا عن کفر ظلم اتى ايى نفس هدى هن خوف هو انس اذا نن ارض اخذ بين يا ملک کتب اخر رسل ولى وقى سمع عبد نصر دعو کثر لکن

برمی‌دارد، و آب از آن تراوش می‌کند؛ و پاره‌ای از خوف خدا (از فراز کوه) به زیر می‌افتد؛ (اما دلهای شما، نه از خوف خدا می‌تپد، و نه سرچشمه علم و دانش و عواطف انسانی

انتم فرج رجع عذب نکر جزى قلب عرض الم رود نهى قدم يقن او عرف ولد هما وحى کفر خوف سبل

بل سفن الا قمر نا نن دنو نخل صور دعو خرج زين کذب رجل ظهر يا مثل رحم ايى عن خوف ليل عزل طلع سمو طلق وعد الذى ثم وسم دين انن خضر رئف حيى سلط وجف رسل کفر خلف

نظر خلق بنو صفف بين کتب خلد لقى نفس صلو عرج الذى نبو يا دکک غمم اخذ ذلک قضى خوف نور خصم حمد عن وسم طيب قرن حفف عشو حزن نعم قرب خمس

است. قول ک ى يوم ضلل شدد ندو اخذ اخو س ب ندى کون ما کذب شرک ان جعل هم نفس خوف الذين کما ل زعم خلق سلط لا ف ارض