نتایج جستجو

از جمله اينكه انسان تا آخرين لحظه‌ى عمر، به تغيير شرايط اميدوار مى‌ماند، روحيّه‌ى توكّل در او زنده مى‌گردد، اسير ظواهر نمى‌شود، ايمان انسان به غيب و قدرت

«نزديکى خداوند به انسان»، با عبارتى ساده و روان علم خدا به انسان، از طريق فرشتگان كاتب اعمال فرشتگان موكّل، به طور كامل مراقب انسان هستند و چيزى را از

تاریخ انبیا ۲، ۱۳; دشمنان انبیا ۱۳; موانع نهضت انبیا ۱۱ انسان: زیبایی طلبى انسان ۵; گرایشهاى انسان ۵ تاریخ: تکرار تاریخ ۱۳ خدا: انذارهاى خدا ۱۵; سوگند به

معنوی مواهب ظاهری دنیا را نیز متوجه انسان می‌سازد، عمران و آبادی می‌آفریند، و مایه طول عمر و بهره‌گیری از مواهب حیات می‌شود. ج) قدرت خداوند آنقدر وسیع و

function. آيات ۲۰ - ۵۱ سوره ذاريات اقسام آيات و نشانه هایی كه در نفوس خودِ انسان ها هست مراد از «رزق»، در آیه: «وَ فِى السّمَاء رِزقُكُم وَ مَا تُوعَدُون»

هرچند با همديگر همكارى كنند. 2- [طور:34]. 3- [بقره:22-23]. آيه در مقام تعجيز انسان حتى از آوردن يك سوره است و با نفى ابدى مى‏گويد «وَلَنْ تَفْعَلُوا» و هرگز

فرمودند: گاهى انسان شصت سال عبادت مى‌كند، ولى چون وصيّت نامه‌ى خود را عادلانه تنظيم نمى‌كند، به دوزخ مى‌رود. «3» وصيّت، نشانه‌ى آن است كه مالكيّت انسان حتّى بعد

مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر در روابط بين خود درباره عقل و خردمندى انسان در قرآن ، مراد از تعقل ادراك تواءم با سلامت فطرت است ، نه تعقل تحت تاءثير

خواب است كه مقاومت انسان را به سرعت در هم مى شكند. در پايان آيه به نعمت روز اشاره كرده ، مى فرمايد: و خداوند روز را مايه حركت و حيات قرار داد (و جعل النهار

پيش روى انسان قرار دارد، و ما خلفهم به معنى امور آخرت است كه پشت سر انسان مى باشد و بعضى به عكس معنى كرده اند. بعضى نيز آن را اشاره به اجل انسان ، يا اعمال

ياورانى كه بخاطر مال و ثروت همانند مگسهاى دور شيرينى اطراف انسان را مـى گـيـرنـد، و گاه انسان آنها را تكيه گاه روز بدبختى خود مى پندارد، به هنگامى كه آن

ربه : چگونه انسان شرح صدر پيدا مى كند؟ فرمود: «اذا دخل النور فى القلب انشرح و انفتح »: «هنگامى كه نور تفسير نمونه جلد ۱۹ صفحه ۴۲۶ به قلب انسان داخل شد گسترده

كيفيات زندگى انسان و پاداش و كيفرهاى او در جهان ديگر تجسمى از اعمال و روحيات و افكار او در اين جهان است ، و به تعبير ديگر: هر كارى كه از انسان در اين جهان

«اجر و پاداش من تنها بر خداست » (ان اجرى الا على الله ). اشاره به اينكه انسان عاقل هر كارى را مى كند بايد انگيزه اى داشته باشد، وقتى كمال عقل من بر شما

، به علاوه فرشته نه قدرتى بالاتر از انسان دارد و نه آمادگى و استعدادى براى رسالت ، بيش از او، بلكه به مراتب انسان از او آماده تر است . قرآن با دو جمله

كه راه مى افتد، و از آنجا كه انسان موقع بازى و شوخى هدف مهمى از كار خود ندارد تشبيه به بزاق شده است كه بى اراده از دهان انسان بيرون ريزد. به هر حال اين يك

بلكه از اين تعبير استفاده مى شود كه گناه نقصى در ايمان انسان ايجاد مى كند كه بعد از توبه بايد تجديد ايمان كند تا اين نقص بر طرف گردد. آيا توبه «مرتد» پذيرفته

تا از آن نطفه و يا آن تخم ، موجود ديگرى مثل خود او تكون يابد. و در خصوص انسان در بين همه جانداران شايد منظور از اين استيلاد صرف تكون يافتن موجودى مثل خود

است كه خود را بدان جهت كه يك انسان است، و خدا او را ايجاد كرده، محاكمه كند، و آنگاه هر حكمى كه عليه خود كرد، در هر انسان ديگرى مثل خودش جارى سازد. چون

نهايت لطف و مرحمت پروردگار را در مورد انسان مجسم مى كند، چه كسى را سراغ داريد كه تمام ابزار كار را در اختيار انسان بگذارد، و همه گونه آگاهى نيز به او بدهد،