نتایج جستجو

احکام ۱۸ ادیان: تعالیم ادیان ۱۳ اسماء و صفات: توّاب ۲۲; رحیم ۲۲ الوهیت: ملاکهاى الوهیت ۱۲ انسان: خالق انسان ۱۶; مصالح انسان ۱۸ بازگشت به خدا: ۶ بنى اسرائیل:

رفع هر گونه ابهام و اشتباه و برای این که تولد استثنایی او را دستاویزی برای الوهیت او قرار ندهند چنین نقل می‌کند: «مسلما خداوند پروردگار من و پروردگار شماست،

من است. و اگر همی بکوشند، تا درباره‌ی چیزی که تو را بدان دانشی (در شرکت الوهیت) نیست به من شرک ورزی، از آنان فرمان مَبَر (و) در دنیا به خوبی با آنان مصاحبتی

پردازند. و چون (یهودیان) گفتند: «خدا چیزی (وحیانی) بر بشری نازل نکرده‌»، قدر (الوهیت و ربوبیت) خدا را چنان‌که شایسته‌ی اوست نشناختند. بگو: «چه کسی آن کتابی را

«مفسدین» با یک مرتبه افساد سازگار نیست بلکه ظهور در استمرار دارد. ۷ - اعتقاد به الوهیت حضرت مسیح (ع) و عدم پذیرش توحید، برخاسته از افساد و تباهیگرى* (فان تولّوا

يوحنا يوحنا در انجيل خود به الوهيت مسيح (نعوذ باللَّه) بيشتر معترض شده هاكس ذيل لغت «انجيل» مى‏نويسد: انجيل يوحنا مطلب الوهيت مسيح را بيش از سائرين معترض

الساعة یبلس المجرمون . و لم یکن لهم من شرکائهم شفعؤا) ۷ - مشرکان، در قیامت، الوهیت معبودان خویش را انکار مى کنند. (و لم یکن لهم من شرکائهم شفعؤا و کانوا بشرکائهم

سخن را نپذیرفتند و به ولادت عیسی (ع) بدون پدر اشاره کرده و آن را دلیل بر الوهیت او خواندند آیه نازل شد و به آنها پاسخ داد و چون حاضر به قبول پاسخ نشدند

براى ايشان شركتى با خدا در آفريدن آسمانها و بدان جهت سزاوار شركت شده‌اند در الوهيت ذاتيه، أَمْ آتَيْناهُمْ كِتاباً: ياد داده‌ايم ايشان را كتابى ناطق به آنكه

که منظور از «الاولی» کلمه نخستین است که فرعون در مسیر طغیان گفت و ادعای الوهیت کرد (قصص/ 38) و «الاخرة» اشاره به آخرین کلمه‌ای است که او گفت و آن ادعای

ستايش خداى به حق رو برگردانيد و به پرستش غير مشغول شويد با وجود اعتراف با الوهيت و خالقيت او سبحانه و ظهور دلايل بينه و دلالات باهره بر توحيد و قدرت او جل

یهود و نصاری بود که برای دانشمندان خود یک نوع الوهیت قائل بودند، در این آیه می‌گوید: آنها نه تنها مقام الوهیت را ندارند بلکه صلاحیت رهبری خلق را نیز دارا

كه آنرا انثاى آن قبيله مى‏خواندند يا مراد نامهاى معبود هاست كه از حقيقت الوهيّت بر كنار بودند، بعد گويد: استاد گفت: بسيارى از مفسران گفته‏اند: مراد از اناث

آلِهَةً). آخر مگر اعتقاد بدون دلیل و برهان ممکن است «چرا آنان دلیل آشکاری برای الوهیت آنها نمی‌آورند؟» (لَوْ لا یَأْتُونَ عَلَیْهِمْ بِسُلْطانٍ بَیِّنٍ). آیا

زيانكار گشت. موسی خطاب به جادوگران گفت: وای بر شما! بر خدا دروغ نبندید (و به الوهیّت فرعون باور نکنید، و پیغمبران خدا را تکذیب ننمائید، و معجزات ایشان را جادو

باره آنها نازل فرمود. چون نزاع در الوهيت عيسى و در نبوت حضرت خاتم صلّى اللّه عليه و آله بود، لذا اوّل سوره به ذكر الوهيت حق و وحدانيت و حيات و قيوميت سبحانه

به موسى چنين گفت. واللَّه‏العالم. قرآن درباره آن بدبخت فرموده: 1- ادعاى الوهيت مى‏كرد [نازعات:24]. من پروردگار والاى شما هستم به حضرت موسى گفت [شعراء:29]

بطلان و نيستى راه ندارد نفى الوهيت آلهه مشركين از طريق نفى ربوبيت آنها و انحصار ربوبيت در خداى سبحان برهانى ديگر بر ابطال الوهيت آلهه مشركين با بيان اينكه

به یگانگی خدا در آفرینش کائنات و تسخیر کرات، از اقرار به یگانگی خدا در الوهیّت و فرمانروائی) منحرف می‌گردند؟! و اگر از ایشان بپرسی: «چه کسی آسمان‌ها و

معترف‌ هستيد بوجود اللّه‌ و الوهيت‌ ‌او‌ و اينكه‌ خالق‌ آسمان‌ و زمين‌ و ماه‌ و خورشيد و خالق‌ ‌خود‌ شماها ‌او‌ ‌است‌ ‌پس‌ الوهيت‌ ‌او‌ ‌را‌ احدي‌ جز طبيعي‌