نتایج جستجو

كه به حكم الهى در سنه قمرى و در ماه ذى الحجه مقرر شده، تأخير افتد، يعنى بنابر جريان ماه شمسى در بعضى سنوات در ذى الحجه و بعد در محرم و بعد در صفر و هكذا

مستحبّى شفع و وتر است كه در سحر خوانده مى‌شود و يا مراد از شفع، روز نهم و دهم ذى الحجه و وتر، شب مشعر است. «1» زمان خيلى ارزشمند و بلكه مقدّس است و نبايد آن را

مستحبّى شفع و وتر است كه در سحر خوانده مى‌شود و يا مراد از شفع، روز نهم و دهم ذى الحجه و وتر، شب مشعر است. «1» زمان خيلى ارزشمند و بلكه مقدّس است و نبايد آن را

مردمان است. مراد آن است زمان حج در شرع متغير نمى‌شود و آن شوال و ذى القعده و ذى الحجه مى‌باشد. اين رد است بر جاهليت كه قائل به نسى شدند. فَمَنْ فَرَضَ

الآخر، رجب، شعبان، ماه رمضان، شوال، ذى قعده و ذى حجه. از این دوازده ماه چهار ماه حرام است و آنها عبارتند از: بیست روز آخر ذى حجه و تمام محرم و صفر و ماه ربیع

امام صادق(ع) فرمود: چهارده نفر از اصحاب «عقبه» (کفار قریش) در شب چهارده ماه ذى الحجه جمع شدند ... پس به رسول خدا(ص) گفتند: اگر تو نزد پروردگارت قدر و منزلتى

قول خداى عز و جل «فسیحوا فى الأرض أربعة أشهر» روایت شده است: «هى عشرون من ذى الحجة و المحرم و صفر و شهر ربیع الأول و عشر من ربیع الآخر ... ; آن چهار ماه،

معلومات روز قربان و سه روز بعد از آنست و ايّام‌ جلد 3 صفحه 604 معدودات دهه ذى الحجّه است و از امام صادق عليه السّلام بايّام تشريق تفسير شده و در عوالى از صادقين

را به آنان مى‏دهد و از اينان دريغ مى‏دارد من از طرف همين ابراهيم در هلال ذى الحجه هزار اشرفى بدهى و وام او را پرداختم بعد از آنكه در پرتگاه طلاق زنان و آزاد

نيست كه منظور از آن، تنها صبح روز «عيد قربان»، دهم ذى الحجه باشد. و بعضى گفته اند: مراد، «صبح» ذى الحجه است. بعضى ديگر گفته اند: صبح محرّم. يعنى اول سال

روز هشتم ذى الحجه جبرئيل نازل شد، و بابراهيم گفت : «ارتو من الماء» بقدر كفايت آب بردار، چون در منى و عرفات آب نبود، به همين جهت هشتم ذى الحجه روز ترويه

عليه السّلام در باره تأخير زيارت بيت تا روز سوم (ايام نحر يعنى روز دوازدهم ذى الحجه) سؤال كردم پس گفت: تعجيل آن نزد من خوشايندتر است، و در صورتى هم كه آن را

نساء. 11- دو ركعت نماز طواف نساء. 12- ماندن در منى در شب يازدهم و دوازدهم ذى الحجه و بعضى شب سيزدهم بايد بمانند. 13- رمى جمرات ثلث در منى روز يازدهم و دوازدهم

السّلام در نخستين روز از ذى الحجّه متولّد شده است، پس كسى كه آن روز را روزه بدارد، روزه‏اش كفّاره شصت سال است. و در نهم ذى الحجّه توبه داود عليه السّلام

یونس از امام صادق علیه‌السلام نقل کند که چهارده نفر در شب چهاردهم ماه ذی الحجه نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آمدند. گفتند: یا محمد هر پیامبرى براى

شَوَّالٌ‏ وَ ذُو اَلْقَعْدَةِ وَ عَشْرٌ مِنْ‏ ذِي اَلْحِجَّةِ وَ أَشْهُرُ اَلسِّيَاحَةِ عِشْرُونَ مِنْ‏ ذِي اَلْحِجَّةِ وَ اَلْمُحَرَّمُ‏ وَ صَفَرٌ وَ شَهْرُ رَبِيعٍ

لْيَذْبَحْ عَنْهُ فِي‏ ذِي اَلْحِجَّةِ فَقُلْتُ فَإِنَّهُ دَفَعَهُ إِلَى مَنْ يَذْبَحُهُ عَنْهُ فَلَمْ يُصِبْ فِي‏ ذِي اَلْحِجَّةِ نُسُكاً وَ أَصَابَهُ بَعْدَ

أَهْلِهِ وَ لْيَذْبَحْ فِي‏ ذِي اَلْحِجَّةِ فَقُلْتُ فَإِنَّهُ دَفَعَهُ إِلَى مَنْ يَذْبَحُهُ عَنْهُ فَلَمْ يُصِبْ فِي‏ ذِي اَلْحِجَّةِ نُسُكاً وَ أَصَابَهُ بَعْدَ

ذَهَبَ حَيْثُ شَاءَ وَ قَدِ اِعْتَمَرَ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ع‏ فِي‏ ذِي اَلْحِجَّةِ ثُمَّ رَاحَ‏ يَوْمَ اَلتَّرْوِيَةِ إِلَى‏ اَلْعِرَاقِ‏ وَ اَلنَّاسُ