الفرقان ٤١

وَ إِذَا رَأَوْکَ‌ إِنْ‌ يَتَّخِذُونَکَ‌ إِلاَّ هُزُواً أَ هٰذَا الَّذِي‌ بَعَثَ‌ اللَّهُ‌ رَسُولاً

ترجمه

و هنگامی که تو را می‌بینند، تنها به باد استهزایت می‌گیرند (و می‌گویند:) آیا این همان کسی است که خدا او را بعنوان پیامبر برانگیخته است؟!

|و چون تو را ببينند، جز به ريشخندت نگيرند كه آيا اين همان كسى است كه خدا او را به رسالت فرستاده است؟

و چون تو را ببينند، جز به ريشخندت نگيرند، [كه:] «آيا اين همان كسى است كه خدا او را به رسالت فرستاده است؟

این کافران هرگاه تو را ببینند (از حسد) کاری ندارند جز آنکه تو را تمسخر کرده (و گویند) آیا این مرد همان است که خدا به رسالت بر خلق فرستاده؟

و هنگامی که تو را می بینند جز به مسخره ات نمی گیرند [و می گویند:] آیا این است آنکه خدا او را به پیامبری برانگیخته است؟!

چون تو را ديدند مسخره‌ات كردند كه آيا اين است آن پيامبرى كه خدا بر ما مبعوث كرده است؟

و چون تو را می‌دیدند جز به ریشخندت نمی‌گرفتند [و می‌گفتند] آیا این همان کسی است که خداوند به پیامبری برانگیخته است؟

و چون تو را بينند جز به مسخره‌ات نگيرند [و گويند:] آيا اين است آن كه خداى به پيامبرى برانگيخته است؟!

هنگامی که تو را می‌بینند، تنها به استهزاء و تمسخرت می‌گیرند، (و شوخی‌کنان برخی به برخی می‌گویند:) این است آن کسی که خدا او را به عنوان پیغمبر فرستاده است؟! (تا ما عقلاء و کبراء از او پیروی کنیم و به دنبالش راه بیفتیم؟!).

و هنگامی که تو را ببینند، جز به ریشخندت نگیرند (و گویند:) «آیا این همان کسی است که خدا او را به رسالتی برانگیخته است‌؟»

و هر گاه بینندت نگیرندت جز مسخره آیا این است آنکه برانگیختش خدا پیمبری‌

الفرقان ٤٠	آیه ٤١	الفرقان ٤٢
سوره : سوره الفرقان نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٣ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنْ»: نه. حرف نفی است (نگا: ملک / ). «هُزُواً»: تمسخر. در اینجا به معنی مسخره شده، یعنی (مَهْزُوءٌ بِهِ) به کار رفته‌است. (نگا: بقره / و مائده / و ...) «هذا»: این. در اینجا جنبه تحقیر و کوچک شمردن دارد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ إِذَا رَآکَ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا... (۳) وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ‌ بِرُسُلٍ‌ مِنْ‌... (۳) وَ إِذَا رَآکَ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا... (۳)

وَ إِذَا جَاءَتْهُمْ‌ آيَةٌ قَالُوا لَنْ‌... (۲) وَ مِنْهُمْ‌ مَنْ‌ يَنْظُرُ إِلَيْکَ‌ أَ... (۰)

تفسیر

• آيات ۴۱ ۶۲، سوره فرقان
• بيان استهزاء كفار و پاسخ خداوند به اين عمل آنها
• مراد از معبود گرفتن هواى نفس و توضيحى درباره جمله : ((اتخذ الهه هويه ))
• نفى سمع و عقل از كفار و تشبيه آنان به چهار پايانبل هم اضل سبيلا
• تشبيه و تنظير جهل و ضلالت مردم و هدايت آنان به وسيله انبياء، به كشيدن سايه و...
• معناى ((مد الظل )) از نظر ديگر مفسرين
• اشاره به نعمت باد و آب باران
• مقصود از اينكه فرمود با قرآن با دشمنان جهاد كن (جاهدهم به جهادا كبيرا)
• تشبيه انقسام مردم به مؤ من و كافر، به آب دو دريا (يكى گوارا و ديگرى ناگوار) وبه خلقت زن و مرد از نطفه
• مقصود از استثنا ((الا من شاء ان يتخذ الى زبه سبيلا)) در آيه :((قل ما اسئلكم عليه من اجر الا من شاء...))
• نظر مفسرين درباره استثناء مذكور
• تنها وكيل و متصرف در امور بندگان خدا است كه داراى حيات و ملك و علم مطلق است
• معناى جمله ((الرحمن فسئل به خبيرا)) و اقوال مختلف مفسرين در اين باره
• حكايت استكبار مشركين از سجده براى خداوند و فزونى نفرتشان از آن
• بيان استغنا و تعزز خداوند در مقابل استكبار مشركين
• تنظير روشنگرى عالم روحانى و معنوى انسانها باارسال رسل ، به روشنگرى عالم طبيعت با شمس و قمر
• بحث روايتى (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )

• آيه ۴۱ - ۴۴
• آيه و ترجمه
• تفسير:
• نكته ها:
• ۱ - هواپرستى و عواقب دردناك آن
• ۲ - چرا از چهارپايان گمراهتر؟!

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - مشرکان، همواره به هنگام مشاهده پیامبر(ص) او را به مسخره مى گرفتند. (و إذا رأوک إن یتّخذونک إلاّ هزوًا)

۲ - مشرکان همواره، به هنگام مشاهده پیامبر(ص)، ایشان را تحقیر مى کردند. (و إذا رأوک ... أهذا الذى بعث اللّه رسولاً) اسم اشاره «هذا» در تحقیر استعمال شده است.

۳ - تمسخر و تحقیر، شیوه دایمى مشرکان براى مبارزه با پیامبر(ص) (و إذا رأوک إن یتّخذونک إلاّ هزوًا أهذا الذى بعث اللّه رسولاً) برداشت فوق، با توجه به وجود ادات حصر، استثنا، شرط و جزا در آیه شریفه است.

۴ - رسالت مدارى انسان از سوى خداوند، امرى شگفت آور و غیر قابل قبول از دیدگاه مشرکان (أهذا الذى بعث اللّه رسولاً) استفهام در «أهذا» انکارى و براى اظهار تعجب و شگفتى آمده است.

موضوعات مرتبط

• اسلام: تاریخ صدر اسلام ۱، ۲
• محمد(ص): استهزاى محمد(ص) ۱، ۳; تحقیر محمد(ص) ۲، ۳
• مشرکان: استهزاهاى مشرکان ۱، ۳; بینش مشرکان ۴; روش برخورد مشرکان ۱، ۲، ۳
• نبوت: شگفتى نبوت بشر ۴