السجدة ٢٧: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
QRobot edit
(افزودن سال نزول) |
(QRobot edit) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
<tabber> | <tabber> | ||
المیزان= | المیزان= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۳۱#link247 | آيات ۱۵ - ۳۰، سوره سجده]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۳۱#link247 | آيات ۱۵ - ۳۰، سوره سجده]] | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۳۱#link248 | از نظر اوصافشان]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۳۱#link248 | از نظر اوصافشان]] | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۴: | ||
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۳۲#link256 | چند روايت در ذيل آيه ((افمن كان مؤ منا كمن فاسقا...)) و ((لنذيقنهم من العذاب الادنى...))]] | *[[تفسیر:المیزان جلد۱۶_بخش۳۲#link256 | چند روايت در ذيل آيه ((افمن كان مؤ منا كمن فاسقا...)) و ((لنذيقنهم من العذاب الادنى...))]] | ||
}} | |||
|-|نمونه= | |-|نمونه= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:نمونه جلد۱۷_بخش۵۷#link69 | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:نمونه جلد۱۷_بخش۵۷#link69 | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-| تفسیر نور= | |||
===تفسیر نور (محسن قرائتی)=== | |||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا يُبْصِرُونَ «27» | |||
آيا نديدند كه ما آب را به سوى زمين بى گياه مىرانيم، پس به وسيلهى آن گياهان را مىرويانيم تا چهار پايانشان و خودشان از آن بخورند؟ پس آيا نمىبينند؟ | |||
===نکته ها=== | |||
كلمهى «جرز» به زمين كويرى گفته مىشود كه ريشهى گياه در آن قطع شده باشد. «1» | |||
در آيهى قبل، هلاكت سركشان نشانهى قدرت الهى شمرده شد و در اين آيه آبادى زمين. | |||
===پیام ها=== | |||
1- شيوهى تربيتى قرآن آن است كه از تحوّلات طبيعى براى هدايت مردم استفاده مىكند. أَ وَ لَمْ يَرَوْا ... | |||
2- حركت ابرهاى پر آب و بارش باران در مناطق دور از دريا تصادفى نيست، | |||
---- | |||
«1». مفردات راغب. | |||
جلد 7 - صفحه 321 | |||
بلكه با ارادهى حكيمانهى خداوند است. «أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ» | |||
3- زمين با آب حاصلخيز مىشود «فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً» امّا برخى دلها با آن همه آيات عبرتآموز حاصلخيز نمىشود! «أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ» | |||
4- در بهرهگيرى مادّى، حيوانات بر انسانها مقدّمند. «أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ» (حيوانات بيشتر مىخورند، راحتتر مىخورند، پختن و شستن و پوست كندن نيز ندارند!) | |||
5- اگر انسان بصيرت نداشته باشد، چه بهتر كه نامش بعد از چهار پايان برده شود. «أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا يُبْصِرُونَ» | |||
6- از نظام بارش باران و رويش گياهان، ساده نگذريد. «أَ فَلا يُبْصِرُونَ» | |||
}} | |||
|-| | |||
اثنی عشری= | |||
===تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا يُبْصِرُونَ «27» | |||
بعد از آن بر طريق ديگر تنبيه مىفرمايد: | |||
أَ وَ لَمْ يَرَوْا: آيا نمىبينند و نمىدانند، أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ: بدرستى كه ما مىرانيم به قدرت كامله خود آب را، يعنى باران و سيل را مىفرستيم، إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ: بسوى زمين خالى از گياه به سبب منقطع شدن باران از آن، فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً: پس بيرون مىآوريم به سبب باران كشتزار را. گويند «جرز» اسم موضعى است در ولايت يمن كه آب نهرها به آن نمىرسد، خدا باران را به آن مىرساند و از آن زراعات و نباتات حاصل مىشود؛ لكن اولى حمل بر عموم است، يعنى مطلق زمينهاى ديمى كه به سبب باران زراعت شود و محصول بدست آيد. تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ: مىخورند از آن زرع چارپايان ايشان يعنى از كاه و گياه آن، وَ أَنْفُسُهُمْ: و مىخورند ايشان يعنى از حبوبات و ميوهجات آن. أَ فَلا يُبْصِرُونَ: آيا پس نمىبينند آثار اين قدرت را تا استدلال كنند بر كمال قدرت حق و دريابند و آگاه شوند به آنكه آن ذات يگانهاى كه قادر است بر رويانيدن نبات از زمين خشك، هر آينه قادر خواهد بود بر احياى اموات در روز قيامت. | |||
تنبيه: بدانكه اگر تمام عقلاى عالم بخواهند قطره آب بر هوا معلق دارند نتوانند، لكن ذات قادر متعال به حكمت بالغه آب را در شكم ابر وديعت نهاد و ابر را در هوا معلق بداشت و باد را بر آن مسلط گردانيد تا ابر را براند و به سرزمينها كه اراده حق تعلق يافته ببرد و به زمينهاى جرز ببارد و آن را سيراب نمايد و زراعات را از آن حاصل گرداند، آيه شريفه وحدانيت الهى و معاد را ثابت و محقق سازد. | |||
جلد 10 - صفحه 397 | |||
}} | |||
|-| | |||
روان جاوید= | |||
===تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ وَ لَمْ يَهْدِ لَهُمْ كَمْ أَهْلَكْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ يَمْشُونَ فِي مَساكِنِهِمْ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ أَ فَلا يَسْمَعُونَ «26» أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا يُبْصِرُونَ «27» وَ يَقُولُونَ مَتى هذَا الْفَتْحُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ «28» قُلْ يَوْمَ الْفَتْحِ لا يَنْفَعُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِيمانُهُمْ وَ لا هُمْ يُنْظَرُونَ «29» فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ انْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ (30) | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 297 | |||
ترجمه | |||
آيا راهنمائى نكرد براى آنها كه چه بسيار هلاك كرديم پيش از آنها از اهل اعصار كه راه ميروند در مسكنهاى آنها همانا در اين هر آينه آيتها است آيا پس نميشنوند | |||
آيا نديدند كه ما روان ميكنيم آبرا بسوى زمين بىگياه پس بيرون ميآوريم بآن كشت را كه ميخورند از آن چهارپايانشان و خودشان آيا پس مشاهده نميكنند | |||
و ميگويند چه زمان خواهد بود اين فتح اگر هستيد راستگويان | |||
بگو روز فتح سود ندهد آنانرا كه كافر شدند ايمان آوردنشان و نه آنها مهلت داده شوند | |||
پس روى گردان از آنها و منتظر باش همانا آنها منتظرانند. | |||
تفسير | |||
خداوند سبحان به بيان ديگرى تهديد فرموده كفار مكه را و آن آنستكه آيا هدايت و بيان ننمود براى آنها آنچه شنيدند و ديدند كه چه قدر هلاك كرديم ما پيش از آنها از اهل اعصار گذشته و اقوام سابقه مانند قوم عاد و ثمود و لوط كه آنها در سفرها بر ديار و آثار باقيه آن اقوام عبور ميكنند و مشاهده مينمايند شواهد عذاب را همانا در اين هلاك نمودن اهل شرك هر آينه دلائل و موجبات عبرتى است براى مردم آيا نميشنوند آيات الهى را در احوال آن اقوام از قرآن و ساير كتب سماوى و مواعظ انبيا و نصايح اولياء را و آيا نديدند كه ما ميرانيم آبرا از كوهها بسوى زمين بى آب و گياه شده و سوق ميدهيم قطرات باران را از آسمان بجانب آن اراضى پس بيرون ميآوريم بآن آب كه جارى يا نازل از آسمان است زراعت حبوبات و غيره را كه ميخورند از آن شتر و گاو و گوسفند آنها از كاه و برگش و خودشان از حبّه و ميوهاش آيا نمىبينند اين قدرت و رحمت و كرم را تا استدلال نمايند بر وجود قادر رحيم كريم كه ميتواند مرده را زنده نمايد و دانه پوسيده را حبه و ميوه رسيده فرمايد و چون كفار بر سبيل استهزاء در مقابل وعده فتح و نصرتى كه خداوند بمسلمانان داده بود ميگفتند پس اين فتح و ظفر براى شما چه وقت خواهد بود اگر راست ميگوئيد بگوئيد ما بدانيم خداوند به پيغمبر خود دستور فرموده كه در جواب آنها بگويد اگر شما ميخواهيد روز فتح را بدانيد كه آنروز ايمان بياوريد ايمان آنروز بحال شما نفعى ندارد چون از ترس شمشير است علاوه بر آنكه مسلمانان بشما مهلت نميدهند و بخاك هلاكتان مىافكنند و بعد از مشاهده عذاب و مرگ جاى توبه و ايمان باقى نمىماند و محتمل است مراد فتح اكبر باشد كه | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 298 | |||
قيامت است و ايمان در آنروز بحال كسى فائده ندارد و مهلتى در كار نيست چون ناگهان بر پا ميشود و كفار بعذاب ابدى گرفتار ميگردند و قمى ره اين سؤال و جواب را مربوط بآيه وَ لَنُذِيقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنى دُونَ الْعَذابِ الْأَكْبَرِ دانسته و حمل بر رجعت و ظهور امام زمان عليه السّلام نموده بعد از خبر دادن پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم كفار را بآن در هر حال پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله مأمور شد كه بكلى از آنها و اسلامشان صرف نظر نمايد و منتظر فتح موعود الهى باشد چنانچه آنها هم منتظر بودند كه از دست او و مسلمانان آسوده شوند در مجمع و ثواب الاعمال از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه هر كس سوره سجده را در هر شب جمعه بخواند خداوند نامه عملش را بدست راستش بدهد و حساب اعمالش را نكشد و از رفقاء محمد صلى اللّه عليه و اله و اهل بيت اطهارش باشد رزقنا اللّه تعالى شأنه. | |||
---- | |||
جلد 4 صفحه 299 | |||
}} | |||
|-| | |||
اطیب البیان= | |||
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
أَ وَ لَم يَرَوا أَنّا نَسُوقُ الماءَ إِلَي الأَرضِ الجُرُزِ فَنُخرِجُ بِهِ زَرعاً تَأكُلُ مِنهُ أَنعامُهُم وَ أَنفُسُهُم أَ فَلا يُبصِرُونَ «27» | |||
آيا نميبينند و مشاهده نميكنند که ما سوق ميدهيم آب را به سوي زمين خشك ساده مرده پس بيرون ميآوريم به اينکه آب زرع و كشت از خضرويات و حبوبات که ميخورند از آن زرع انعام آنها و انفس آنها آيا پس از اينکه بينا نميشوند!. | |||
أَ وَ لَم يَرَوا به چشم بصير و قلب روشن و دل باز. | |||
أَنّا نَسُوقُ الماءَ به توسط باران و برف و سيل و نهرها و چشمهها. | |||
إِلَي الأَرضِ الجُرُزِ صفحه بيابان و صحرا که خشك و ساده است و هيچ گياهي در آنها نيست. | |||
فَنُخرِجُ بِهِ زَرعاً محل زراعت ميشود و كشتزار ميگردد و تمام علفها و سبزيجات و حبوبات از آن زمين به توسط اينکه آب خارج ميشود. | |||
تَأكُلُ مِنهُ أَنعامُهُم انعام ثلاثه گاو و گوسفند و شتر و مراكب، اسب، قاطر و حمار که علف ها را ميخورند. | |||
وَ أَنفُسُهُم از حبوبات و خضرويات که مأكول انسان ميشود که اگر يك سال اينکه آب به اينکه زمين نرسد و خشك سالي شود و حاصل دست نيايد قحطي ميشود و اگر شدت كند | |||
جلد 14 - صفحه 469 | |||
تمام هلاك ميشوند بترسند از آن معاصي که باعث حبس باران و مانع از نزول آن ميشود. | |||
أَ فَلا يُبصِرُونَ كجا است چشم بينا و قدردان نعم الهي و خوف از غضب و عذاب او. | |||
}} | |||
|-| | |||
برگزیده تفسیر نمونه= | |||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | |||
{{نمایش فشرده تفسیر| | |||
] | |||
(آیه 27)- در این آیه به یکی از مهمترین نعمتهای الهی که مایه آبادی همه سرزمینها و وسیله حیات همه موجودات زنده است اشاره میکند تا روشن شود همان گونه که خداوند قدرت بر ویران ساختن سر زمین تبهکاران دارد، قدرت بر | |||
ج3، ص582 | |||
آباد کردن زمینهای ویران و مرده، و اعطای همه گونه موهبت را به بندگانش دارد. | |||
میفرماید: «آیا ندیدند که ما آب را به سوی زمینهای خشک میرانیم، و به وسیله آن زراعتهایی میرویانیم که هم چارپایانشان از آن میخورند، و هم خودشان تغذیه میکنند؟ آیا نمیبینند»؟ (أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْماءَ إِلَی الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْکُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ أَ فَلا یُبْصِرُونَ). | |||
}} | |||
|-|تسنیم= | |-|تسنیم= | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | |||
*[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | *[[تفسیر:تسنیم | تفسیر آیات]] | ||
}} | |||
|-|</tabber> | |-|</tabber> | ||
