نتایج جستجو

هدى هذا هل هلک هم هما همز هن هنء هو هوى هيم وتد وتر وجد وجف وجه وحد وحى ودد ودع ودى وذر ورى وزر وزن وسق وسم وسوس وصد وضع وضن وعد وعى وفق وقت وقد وقع وقى ولد

آیات شامل این کلمه «وَدَّعَ» از مادّه «تودیع» به معناى ترک گفتن و وداع کردن است. ک‌ (۱۴۷۸ بار) ودع‌ (۴ بار) ترك كردن. «وَدَعَ الشَّىْ‏ء: تَرَكَهُ» در اقرب

محل خود را رها کند، و به صاحب اصلى باز گردد «ودیعه» گفته اند. ودع‌ (۴ بار) ترك كردن. «وَدَعَ الشَّىْ‏ء: تَرَكَهُ» در اقرب الموارد گويد: علماء نحو گفته‏اند:

آیات شامل این کلمه ودع‌ (۴ بار) ترك كردن. «وَدَعَ الشَّىْ‏ء: تَرَكَهُ» در اقرب الموارد گويد: علماء نحو گفته‏اند: عرب ماضى و مصدر واسم فاعل «يدع» را كشته‏اند

آیات شامل این کلمه ها (۱۳۹۹ بار) ودع‌ (۴ بار) وَ کُل مُسْتَقَرّهَا فِي کِتَاب يَعْلَم مُبِين هُو رِزْقُهَا اللّه الّذِي خَلَق عَلَى إِلاّ الْأَرْض در حال

کردن او متعارف شده است - در این آیه به معناى ترک است (مفردات). فعل هاى «ما ودّع» و «ما قلى»، براساس شأن نزول هایى که براى این سوره ذکر کرده اند، به مقطع

وَ كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِذَا وَدَّعَ اَلْمُؤْمِنِينَ قَالَ زَوَّدَكُمُ اَللَّهُ اَلتَّقْوَى وَ وَجَّهَكُمْ إِلَى كُلِّ خَيْرٍ وَ قَضَى لَكُمْ كُلَّ

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِذَا وَدَّعَ مُسَافِراً أَخَذَ بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ‏ أَحْسَنَ اَللَّهُ لَكَ اَلصِّحَابَةَ وَ أَكْمَلَ لَكَ اَلْمَعُونَةَ وَ

جا را فرا گيرد. «مَا وَدَّعَك رَبُّك وَ مَا قَلى»: «توديع» - كه مصدر فعل «ودع» است - به معناى ترك است، و كلمۀ «قلى» - به كسره قاف - به معناى بغض و يا شدّت

تو را ترك نگفته ، و هرگز مورد خشم قرار نداده است (ما ودعك ربك و ما قلى ). «ودع » از ماده «توديع » به معنى ترك گفتن و وداع كردن است . «قلى » از ماده «قلا»