فَبَشّرْهُم
از الکتاب
«بشارت» در اصل، به معناى خبرهاى نشاط انگیز است که اثر آن در «بَشَرَه» و صورت انسان آشکار مى گردد. به کار بردن کلمه بشارت در مورد عذاب در این آیه و بعضى دیگر از آیات قرآن در واقع یک نوع تهدید و استهزاء به افکار گنهکاران محسوب مى شود; و این شبیه سخنى است که در میان ما نیز متداول است که اگر کسى کار بدى را انجام داد در مقام تهدید و استهزاء به او مى گوییم: «مزد و پاداش تو را خواهیم داد».
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
بِعَذَاب أَلِيم وَ الّذِين فِي اللّه يُوعُون النّاس بِمَا إِلاّ أَعْلَم يَوْم سَبِيل مِن أُولٰئِک بِالْقِسْط يُحْمَى يَأْمُرُون يُکَذّبُون آمَنُوا عَلَيْهَا يُنْفِقُونَهَا حَبِطَت کَفَرُوا لا أَعْمَالُهُم نَار عَمِلُوا يَقْتُلُون الدّنْيَا جَهَنّم الْفِضّة الصّالِحَات حَق بِغَيْر الذّهَب
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
