روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۱۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

روي محمد بن سنان عن ابن مسكان عن ابي سعيد عن ابي عبد الله ع قال :

سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ أَوْصَى بِحَجَّةٍ فَجَعَلَهَا وَصِيَّةً فِي نَسَمَةٍ فَقَالَ يَغْرَمُهَا وَصِيُّهُ وَ يَجْعَلُهَا فِي حَجَّةٍ كَمَا أَوْصَى بِهِ فَإِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ‏ فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ مََا سَمِعَهُ فَإِنَّمََا إِثْمُهُ عَلَى اَلَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲

محمّد بن سنان، از ابن مسكان، از ابو سعيد روايت كرده است كه از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردند كه به انجام حجّى وصيّت كند، پس وصىّ او آن را به آزاد كردن برده‏اى مبدّل سازد. امام فرمود: وصىّ او غرامت را مى‏پردازد، و وصيّت را بهمان صورت كه به او توصيه شده بصورت حجّ اجراء ميكند.زيرا خداى عزّ و جلّ ميفرمايد: «وصيّت حقّى واجبست، پس كسانى كه آن را مبدّل سازند بعد از آنكه اين حكم را شنيده باشند گناه آن بگردن ايشان است».