روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۴۵۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي هارون بن مسلم عن مسعده بن صدقه الربعي عن جعفر بن محمد عن ابيه ع :

أَنَّ رَجُلاً مِنَ‏ اَلْأَنْصَارِ تُوُفِّيَ وَ لَهُ صِبْيَةٌ صِغَارٌ وَ لَهُ سِتَّةٌ مِنَ اَلرَّقِيقِ فَأَعْتَقَهُمْ عِنْدَ مَوْتِهِ وَ لَيْسَ لَهُ مَالٌ غَيْرُهُمْ فَأُتِيَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ فَأُخْبِرَ فَقَالَ مَا صَنَعْتُمْ بِصَاحِبِكُمْ قَالُوا دَفَنَّاهُ قَالَ لَوْ عَلِمْتُ مَا دَفَنَّاهُ مَعَ أَهْلِ‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ تَرَكَ وُلْدَهُ يَتَكَفَّفُونَ اَلنَّاسَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۸

و هارون بن مسلم از مسعدة بن صدقه ربعى از امام جعفر بن محمّد، از پدرش عليهما السّلام روايت كرده است كه مردى از انصار وفات يافت، و او كودكانى خردسال و شش برده داشت، و بهنگام وفات آن بردگان را آزاد كرد، در صورتى كه بجز آن بردگان مالى نداشت، بازماندگانش بنزد پيمبر آمدند، و داستان او را به اطّلاع آن حضرت رساندند، پس پيمبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: با دوست متوفّاتان چه كرديد؟ گفتند: او را دفن كرديم، فرمود: اگر ميدانستم او را در قبرستان مسلمين دفن نميكرديم، زيرا او فرزندان خود را بحالى واگذاشته‏ است كه دست گدائى بسوى مردم بگشايند.