روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۴۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُصَلَّى فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع

و سال داود الصرمي ابا الحسن علي بن محمد ع فقال له :

إِنِّي أَخْرُجُ فِي هَذَا اَلْوَجْهِ وَ رُبَّمَا لَمْ يَكُنْ مَوْضِعٌ أُصَلِّي فِيهِ مِنَ اَلثَّلْجِ فَكَيْفَ أَصْنَعُ قَالَ إِنْ أَمْكَنَكَ أَنْ لاَ تَسْجُدَ عَلَى اَلثَّلْجِ فَلاَ تَسْجُدْ عَلَيْهِ وَ إِنْ لَمْ يُمْكِنْكَ فَسَوِّهِ وَ اُسْجُدْ عَلَيْهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۴

داود صرمى (ابن مافنّه) از امام هادى عليه السّلام سؤال كرد و گفت: گاه من از كوفه بيرون ميروم (ظاهرا به طرف همدان و كردستان) و چه بسا اتّفاق مى‏افتاد كه از شدّت بارش برف، جايى بدون برف پيدا نميشود تا در آن نماز بخوانم در اين حال چه بايد بكنيم؟ آن حضرت فرمود: اگر برايت امكان دارد كه بر برف سجده نكنى حتّى المقدور سجده نكن، ولى اگر برايت امكان ديگرى نيست و ناچار هستى در اين صورت همان زمين برفى را هموار ساز و روى آن سجده كن.