روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۴۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن محبوب عن الهيثم بن واقد الحريري عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ زَهِدَ فِي اَلدُّنْيَا أَثْبَتَ اَللَّهُ اَلْحِكْمَةَ فِي قَلْبِهِ‏ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَهُ‏ وَ بَصَّرَهُ عُيُوبَ اَلدُّنْيَا دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا وَ أَخْرَجَهُ مِنَ اَلدُّنْيَا سَالِماً إِلَى دَارِ اَلسَّلاَمِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۸۵

از امام صادق (ع) فرمود: هر كه نسبت به دنيا زاهد و بى‏رغبت باشد، خدا حكمت را در دلش بر جا دارد و زبانش را بدان گويا كند و او را به عيبهاى دنيا بينا سازد و درد و درمان آن را به او بفهماند و از دنيا درستش بيرون برد و به بهشت دار السلامش در آورد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۹۳

امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه بدنيا زاهد و بى‏رغبت باشد، خدا حكمت را در قلبش بر جا دارد و زبانش را بآن گويا سازد، و او را به عيبهاى دنيا و درد و دوايش بينا گرداند، و او را از دنيا سالم بيرون كند و ببهشت دار السلام در آورد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۳۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از هيثم بن واقد حريرى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه در دنيا رغبت نداشته باشد، خدا حكمت را در دل او ثابت گرداند، و زبانش را به آن گويا نمايد، و او را به عيب‏هاى دنيا و درد و دواى آن بينا سازد، و او را سالم از دنيا بيرون برد به سوى دارالسّلام». «۱» __________________________________________________

(۱). يعنى خانه‏اى كه هيچ آفت در آن نيست، يا خانه‏اى كه تحيّت آن سلام است، چه تحيّت خدا و تحيّت فرشتگان بر اهل آن، يا تحيّت بهشتيان به يكديگر سلام است، يا مراد خانه خدا است، و مقصود از همه بهشت است، و اضافه آن به سوى خدا به جهت تعظيم آن است، چنان كه در دنيا خانه كعبه معظّم و ساير مساجد را بيت اللَّه مى‏گويند. (مترجم)