روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۹۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

الحسين بن محمد عن احمد بن اسحاق عن سعدان بن مسلم عن اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَلْمُؤْمِنَ لَيَدْعُو اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فِي حَاجَتِهِ فَيَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَخِّرُوا إِجَابَتَهُ شَوْقاً إِلَى صَوْتِهِ وَ دُعَائِهِ فَإِذَا كَانَ‏ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْدِي دَعَوْتَنِي فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَكَ وَ ثَوَابُكَ كَذَا وَ كَذَا وَ دَعَوْتَنِي‏ فِي كَذَا وَ كَذَا فَأَخَّرْتُ إِجَابَتَكَ وَ ثَوَابُكَ كَذَا وَ كَذَا قَالَ فَيَتَمَنَّى اَلْمُؤْمِنُ‏ أَنَّهُ لَمْ يُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ فِي اَلدُّنْيَا مِمَّا يَرَى مِنْ حُسْنِ‏ اَلثَّوَابِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۷۹

از اسحاق بن عمار، از امام صادق (ع) فرمود: راستى مؤمن براى حاجت خود به درگاه خدا عز و جل دعا مى‏كند و خدا عز و جل مى‏فرمايد: اجابتش را به تأخير اندازيد براى اشتياق به آواز او و دعاء او، و چون روز قيامت شود خدا عز و جل فرمايد: اى بنده من! دعا كردى و اجابت تو را به تأخير انداختم، اكنون ثواب تو چنين و چنان است و تو مرا در باره چنين و چنان (ناقابل دعا كردى) و من اجابت تو را به تأخير انداختم و ثوابت چنان و چنان است، گويد: مؤمن آرزو مى‏كند كه كاش هيچ دعائى براى او در دنيا به اجابت نرسيده بود (و ثوابش براى آخرت او ذخيره شده بود) براى آنچه كه از حسن پاداش الهى مى‏بيند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۴۶

و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: همانا مؤمن خداى عز و جل را در باره حاجت خود بخواند و خداى عز و جل فرمايد: اجابت او را بتأخير اندازيد بخاطر شوقى كه بآواز و دعاى او دارم، پس چون روز قيامت شود خداى عز و جل فرمايد: اى بنده من تو مرا خواندى (و دعا كردى) و من اجابت را پس انداختم‏ اكنون ثواب و پاداش تو چنين و چنان است، و باز در باره فلان چيز و فلان چيز مرا خواندى (و دعا كردى) و من اجابت تو را بتأخير انداختم و پاداش تو چنين و چنان است، فرمود: پس مؤمن آرزو كند كه كاش هيچ دعائى از او در دنيا اجابت نمى‏شد براى آنچه ثواب و پاداش نيك كه مى‏بيند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۴۹

حسين بن محمد، از احمد بن اسحاق، از سعدان بن مسلم، از اسحاق بن عمّار، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «پيوسته مؤمن خداى- تعالى- را مى‏خواند و در حاجت خويش دعا مى‏كند، و خداى عز و جل مى‏فرمايد كه: اجابتش را به تأخير اندازيد، به جهت شوق به سوى آواز و دعاى او. پس چون روز قيامت شود، خداى- تعالى- بفرمايد كه: اى بنده من! مرا خواندى و اجابت تو را به تأخير انداختم، و ثوابت چنين و چنين است. و مرا در چنين و چنين خواندى و اجابتت را به تأخير انداختم، و ثواب تو چنين و چنين است». و حضرت فرمود كه: «پس مؤمن آرزو مى‏كند كه كاش در دنيا يك دعا از برايش مستجاب نشده بود، از آن‏چه مى‏بيند از حسن ثواب»