روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن ابن فضال عن الحسن بن الجهم قال سمعت ابا الحسن ع يقول :

إِنَّ رَجُلاً فِي‏ بَنِي إِسْرَائِيلَ‏ عَبَدَ اَللَّهَ أَرْبَعِينَ سَنَةً ثُمَّ قَرَّبَ قُرْبَاناً فَلَمْ يُقْبَلْ مِنْهُ‏ فَقَالَ لِنَفْسِهِ مَا أُتِيتُ‏ إِلاَّ مِنْكِ وَ مَا اَلذَّنْبُ إِلاَّ لَكِ‏ قَالَ فَأَوْحَى اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَيْهِ‏ ذَمُّكَ لِنَفْسِكَ أَفْضَلُ مِنْ عِبَادَتِكَ أَرْبَعِينَ سَنَةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۲۳

أبو الحسن (ع) مى‏فرمود: مردى در بنى اسرائيل چهل سال خدا را عبادت كرد و سپس يك قربانى تقديم داشت و از او پذيرفته نشد، با خود گفت: اين نالايقى را از خوددارى و گناه جز از تو نيست، خدا تبارك و تعالى به او وحى كرد كه: اين نكوهشى كه از خود كردى بهتر است از پرستش چهل ساله‏ات.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۱۶

حضرت ابو الحسن عليه السّلام فرمود: مردى در بنى اسرائيل چهل سال عبادت خدا كرد و سپس قربانى‏ نمود و از او پذيرفته نشد، با خود گفت: اين وضع از خودت پيش آمد و غير از تو گناهكار نيست. امام فرمود: خداى تبارك و تعالى باو وحى نمود كه: نكوهشى كه از خود كردى از عبادت چهل سالت بهتر بود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۰۵

از او، از ابن‏فضّال، از حسن بن جهم روايت است كه گفت: شنيدم از حضرت امام رضا عليه السلام كه مى‏فرمود: «مردى در ميانه بنى‏اسرائيل، چهل سال خدا را عبادت كرد. بعد از آن، تقرّب جست به خدا و قربانى كرد. از او قبول نشد. پس با نفس خود گفت كه: اين امر به تو نرسيد، مگر از خودت. و گناه نيست، مگر از براى تو». حضرت فرمود: «پس خداى تبارك و تعالى به سوى او وحى فرمود كه: مذمّت كردنِ تو نفسِ خود را، از عبادت چهل‏ساله‏ات بهتر است»