روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۲۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن ابي ايوب عن محمد بن مسلم عن ابي عبد الله ع قال :

قُلْتُ لَهُ أَ رَأَيْتَ قَوْلَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبََائِرَ اَلْإِثْمِ وَ اَلْفَوََاحِشَ إِلاَّ اَللَّمَمَ‏ قَالَ هُوَ اَلذَّنْبُ يُلِمُّ بِهِ اَلرَّجُلُ فَيَمْكُثُ مَا شَاءَ اَللَّهُ ثُمَّ يُلِمُّ بِهِ بَعْدُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۲۹

از محمد بن مسلم، گويد: به امام صادق (ع) گفتم: بفرمائيد تفسير قول خدا عز و جل را (۳۳ سوره نجم): «آن كسانى كه كناره مى‏كنند از گناهان كبيره و هرزگيها جز لمم»، فرمود: لمم: آن گناهى است كه شخص بدان دست آلايد و سپس تا خدا خواهد از آن دست بدارد و باز بدان دست آلايد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۷۵

محمد بن مسلم گويد: بحضرت صادق عليه السّلام عرضكردم: آيا (تفسير) گفتار خداى عز و جل‏ نزد شما چيست (كه فرمايد): «آنان كه دورى گزينند از گناهان بزرگ و ناشايسته‏ها جز لمم» (سوره نجم آيه ۳۲)؟ فرمود: لمم گناهى است كه شخص بدان دست زند، سپس تا خدا خواهد (مدتى) خوددارى كند و باز دوباره بدان دست زند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۴۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از ابو ايّوب، از محمد بن مسلم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: مرا خبر دهد از قول خداى عز و جل: «الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ» «۲»؛ يعنى: «نيكوكاران، آنانند كه اجتناب مى‏كنند از بزرگ‏هاى از گناه (يعنى از گناهان بزرگ به يك سو مى‏شوند) و از فاحشه‏ها، و آنچه زشت باشد، مگر آنچه صغير و خُرد باشد» (چه گناه صغيره، تا به حدّ اصرار نرسيده، آمرزيده است). و حضرت فرمود كه: «آن گناهى است كه مردى آن را به عمل مى‏آورد؛ پس آن مقدار كه خدا خواهد، درنگ مى‏كند، بعد از آن، آن را به عمل مى‏آورد». ( ۲). نجم، ۳۲.