روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۴۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن ابي عمير عن عبد الرحمن بن الحجاج عن سليمان بن خالد قال قال ابو عبد الله ع :

إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ وَ أَنَّ إِلى‏ََ رَبِّكَ اَلْمُنْتَهى‏ََ فَإِذَا اِنْتَهَى اَلْكَلاَمُ إِلَى اَللَّهِ‏ فَأَمْسِكُوا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۲۷۱

امام صادق (ع) فرمود: به راستى خداى عز و جل مى فرمايد (۴۳ سوره ۵۳): «و به راستى به درگاه پروردگارت كار تمام است» هر گاه سخن به خدا رسد دم ببنديد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۲۵

امام صادق (ع) گويد: خداى عز و جل ميفرمايد (۴۳ سوره ۵۳) همانا پايان و سرانجام سوى پروردگارت باشد. پس چون سخن بخدا رسيد باز ايستيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۳۰۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن ابى عُمير، از عبدالرحمان بن حجّاج، از سليمان بن خالد روايت كرده است كه گفت: حضرت امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «خدا مى‏فرمايد كه: «وَ أَنَّ إِلى‏ رَبِّكَ الْمُنْتَهى‏» «۱»، يعنى: «و نيز در صحف موسى و ابراهيم مذكور است، اين‏كه: به سوى پروردگار تو است پايان كار» (و رجوع همه خلائق بعد از انقطاع‏ __________________________________________________

(۱). نجم، ۴۲.
                       

عمل، تا هر يك را بر وفق آنچه كرده از خير و شر جزا دهد. و بعضى گفته‏اند كه معنى آيه، آن است كه: نهايت فكرت به سوى اوست؛ يعنى: قوه فكريه قدرت دارد بر تفكر در جميع مكوّنات، اما چون به او سبحانه رسد، متحيّر شود و بايستد. و اين حديث، مؤيّد اين معنى است. و لهذا حضرت بعد از ذكر آيه فرمود كه:) پس هرگاه سخن به خدا منتهى شود، و از آن باز ايستيد و خويشتن را نگاه داريد».