روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۸۷

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

محمد بن يحيي عن محمد بن عبد الجبار عن ابن فضال عن حماد بن عثمان عن عبد الاعلي بن اعين قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

قَدْ وَلَدَنِي‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ وَ أَنَا أَعْلَمُ‏ كِتَابَ اَللَّهِ‏ وَ فِيهِ بَدْءُ اَلْخَلْقِ وَ مَا هُوَ كَائِنٌ‏ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ وَ فِيهِ خَبَرُ اَلسَّمَاءِ وَ خَبَرُ اَلْأَرْضِ وَ خَبَرُ اَلْجَنَّةِ وَ خَبَرُ اَلنَّارِ وَ خَبَرُ مَا كَانَ وَ خَبَرُ مَا هُوَ كَائِنٌ أَعْلَمُ ذَلِكَ كَمَا أَنْظُرُ إِلَى كَفِّي إِنَّ اَللَّهَ يَقُولُ فِيهِ تِبْيَانُ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۱۸۱

عبد الأعلى بن اعين گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى فرمود: من زاده رسول خدايم، من قرآن را مى‏دانم، در همين قرآن است بيان آغاز آفرينش و هر آنچه تا روز قيامت خواهد بود، در آن است خبر آسمان و خبر زمين و خبر بهشت و خبر دوزخ و خبر آنچه بوده و آنچه خواهد بود، به اينها چنان مى‏نگرم كه به كف دست خود مى‏نگرم، براى آنكه خدا مى‏فرمايد: «در آن است بيان روشن هر چيزى».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۷۹

عبد الاعلى گويد: شنيدم امام صادق (ع) ميفرمود: من زاده رسول خدايم و بقرآن دانايم، در قرآنست آغاز خلقت و آنچه تا روز قيامت رخ دهد و خبر آسمان و زمين و خبر بهشت و دوزخ و خبر گذشته و خبر آينده تمام اينها را ميدانم چنان كه بكف دست خود مينگرم، همانا خدا ميفرمايد: در قرآنست بيان آشكار هر چيز.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۲۱۹

محمد بن يحيى، از محمد بن عبدالجبّار، از ابن فضّال، از حمّاد بن عثمان، از عبدالأعلى‏ بن اعين روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود:

«من از رسول خدا متولد شده‏ام. من كتاب خدا را مى‏دانم. در آن است ابتداى خلق و آفرينش موجودات، و كيفيت آن و آنچه خواهد بود، تا روز قيامت. در آن است خبر آسمان و زمين، و خبر بهشت و دوزخ و خبر آنچه خواهد بود. من همه اين را مى‏دانم؛ چنانچه به سوى كف دست خود نظر مى‏كنم. به درستى كه خدا مى‏فرمايد: وَ فيهِ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ، يعنى: در قرآن، بيان هر چيزى هست» (مخفى نماند كه در قرآن چنين كلامى نيست، ليكن در سوره نحل است كه «وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ» «۱». پس مراد، حاصل است. و احتمال دارد كه در قرآنى كه در نزد اهل بيت عليهم السلام است، چنين لفظى بوده باشد). «۲»                          __________________________________________________                                                                                  (۱). نحل، ۸۹.

(۲). اين احتمال بعيد و دور از حقيقت و واقعيت است. خداوند متعال دو كتاب نفرستاده، كه يكى در نزد گروهى از مردم، و ديگرى به صورت پنهانى در دست گروهى ديگر باشد. و فرض پنهان ماندن قرآن واقعى، خلاف منظور و هدف ارسال آخرين كتاب آسمانى است و با ختم نبوت سازگار نيست.