الشورى ٣٠
| کپی متن آیه |
|---|
| وَ مَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَيْدِيکُمْ وَ يَعْفُو عَنْ کَثِيرٍ |
ترجمه
| الشورى ٢٩ | آیه ٣٠ | الشورى ٣١ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ»: (نگا: نساء / ، انفال / ). «یَعْفُو»: در رسم‌الخطّ قرآنی الف زائدی به دنبال دارد. «کَثِیرٍ»: مراد گناهان فراوانی است که انسان مرتکب می‌گردد (نگا: نحل / ، فاطر / ). از مردمان زیادی صرف نظر می‌کند (نگا: شوری / ). یادآوری: قاعده «ارتکاب گناه موجب ابتلاء بلا است» هرچند حتمی و قطعی است، ولی در دنیا مُطّرد و همگانی نیست، و استثناهائی وجود دارد. بلاها برای بعضیها آزمایش الهی است، و گاهی در فراسوی آنها حکمتهائی نهفته است که از دید انسانها پنهان است. به هر حال انسان در مقابل هر کاری که می‌کند، پاداش یا پادافره خود را می‌گیرد. اگر هم در این جهان که دار مکافات جزئی است، به خاطر استدراج و املاء و دیگر چیزها جزا و سزائی نبیند، در آخرت که دار مکافات کلّی است، قطعاً جزا و سزای کامل می‌بیند.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
مَا أَصَابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ... (۲) وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ... (۱)
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ... (۰) وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ... (۰)
تفسیر
- آيات ۲۷ - ۵۰ سوره شورى
- سنت الهى در روزى دادن، بر طبق حال مردم
- شباهت رزق مادى با معارف حقه و شرايع آسمانى
- توضيحى راجع به «قدير» بودن خداى تعالى
- فلسفه مصائب و ناملایماتی که جامعه را در بر می گیرد
- بیان برخی از صفات نيك مؤمنان: اجتناب از كبائر و فواحش و...
- مؤمنان در کارهای خود، با یکدیگر مشورت می کنند
- چرا در آیه شریفه، عمل متقابل مظلوم در برابر ظالم را، «سیّئه» نامیده؟
- مظلوم، حق مقابله به مثل دارد، هرچند صبر و گذشت، فضيلتى برتر است
- وصف حال غيرمؤمنان، در روبرو شدن با عذاب الهى
- زیانکاران در قیامت، چه کسانی هستند؟
- توبيخ انسان متنعّم سرگرم به دنيا
- بحث روايتی
- بيان سه اشكال در رابطه با آیه: «مَا أصَابَكُم من مصیبة...»
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ «30»
و آنچه از مصيبت به شما رسد پس به خاطر دست آورد خودتان است و
جلد 8 - صفحه 405
او از بسيارى (گناهانتان) در مى‌گذرد.
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ (30)
وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ: و آنچه مى‌رسد شما را اى بندگان از بليه و آفت مالى و بدنى، فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ: پس به سبب آن چيزى است كه كسب كرده دستهاى شما يعنى به شآمت معصيت شما، وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ: و عفو مى‌فرمايد و در مى‌گذرد از بسيارى از گناه گناهكاران.
در كافى- از حضرت صادق عليه السّلام در اين آيه فرمايد: ليس من التواء
جلد 11 - صفحه 429
عرق و نكبة حجر و لا عثرة قدم و لا خدش عود الّا بذنب و امّا ما يعفو اللّه اكثر ممّن عجّل اللّه عقوبة ذنبه فى الدّنيا فانّ اللّه اجلّ و اكرم و اعظم من ان يعود فى الاخرة.
هيچ رگى و عضوى نباشد كه بجهد، و چوبى عضوى را بخراشد، و سنگى در پاى آيد، و خارى بخراشد مگر به گناهى كه صاحب آن كرده باشد، و آنچه خدا عفو فرمايد اكثر است از آنچه تعجيل فرمايد عقوبت گناه او را در دنيا؛ پس بتحقيق خدا اجل و اكرم اعظم است از اينكه عود فرمايد در عقوبت او در آخرت؛ يعنى در آخرت ديگر به آن گناه عذاب نفرمايد «1».
و لذا از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام نقل شده: اميدوارترين آيتى كه خداى تعالى بر پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله نازل فرموده اين آيه است (وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ ...) زيرا خبر داده كه به سبب بعضى گناه، مصيبت مى‌رسانم و از بسيارى جرم عفو نمايم؛ و او از آن كريمتر است گناهى را كه يكبار عفو كرده باشد در دنيا، بار ديگر بر آن عقوبت فرمايد در عقبى. «2»
تنبيه:
آيه شريفه مخصوص است به مجرمين و گناهكاران، و اما انبياء و ائمه معصومين كه ساحت قدس آنها از خطا و عصيان منزه باشد، ابتلاى به مصائب و آلام نسبت به آنان، مزيد در علوّ درجه مقام قرب است به حضرت احديت، و لذا يزيد لعنه اللّه وقتى در آن مجلس به حضرت سجاد عليه السّلام آيه را خواند: (وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ) حضرت ردع فرمايد: «كلا هذه نزلت فينا» نه چنين است كه اين آيه در باره ما باشد، و در حق ما نازل است «ما أَصابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي أَنْفُسِكُمْ إِلَّا فِي كِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها ... لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ» پس ما هستيم كسانى كه افسرده نشويم به آنچه قوت شود ما را و خوشحال نگرديم به آنچه بيايد ما را از دنيا «3».
«1» برهان ج 4 ص 127 حديث 6.
«2» منهج الصادقين، چاپ 1333 شمسى، ج 8، ص 221.
«3» برهان ج 4 ص 127 حديث 5 و ص 128 حديث 8- مستدرك سفينة البحار ج 6 ص 417- 416.
جلد 11 - صفحه 430
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ يَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ يَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ الْكافِرُونَ لَهُمْ عَذابٌ شَدِيدٌ «26» وَ لَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَ لكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ «27» وَ هُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ ما قَنَطُوا وَ يَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَ هُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ «28» وَ مِنْ آياتِهِ خَلْقُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَثَّ فِيهِما مِنْ دابَّةٍ وَ هُوَ عَلى جَمْعِهِمْ إِذا يَشاءُ قَدِيرٌ «29» وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ (30)
ترجمه
و اجابت مينمايد آنانرا كه گرويدند و كردند كارهاى شايسته و زياده ميدهد ايشانرا از فضل خود و كافران براى آنها عذابى سخت است
و اگر وسعت دهد خدا روزى را براى بندگانش هر آينه ستم كنند در زمين ولى فرو ميفرستد باندازه آنچه ميخواهد همانا او بر بندگانش مطّلع بينا است
و او است كه فرو ميفرستد باران را بعد از آنكه نوميد شدند و منتشر ميگرداند رحمتش را و او صاحب اختيار ستوده است
و از نشانه‌هاى قدرت او است آفريدن آسمانها و زمين و آنچه پراكنده كرد در آن دو از جنبنده و او بر جمع كردنشان وقتى كه بخواهد توانا است
و چيزيكه برسد بشما از مصيبت پس براى امرى است كه كسب كرده است دستهاى شما و ميگذرد از بسيارى از آنها.
تفسير
خداوند متعال دعاى اهل ايمان و اعمال صالحه را در باره خودشان و برادران دينيشان در صورتى كه صلاح باشد اجابت ميفرمايد و اعمال ايشانرا قبول ولدى الاقتضاء زيادتر از آنچه خواستند و استحقاق داشتند تفضّلا بايشان عطا خواهد فرمود ولى كفّار از اينمعانى بهره ندارند و براى آنها عذاب سخت در قيامت است در كافى از امام باقر عليه السّلام در ذيل اين آيه نقل نموده كه فرمود آن مؤمن است كه دعا ميكند براى برادر مؤمن خود در غيابش پس ملائكه آمين مى‌گويند و خدا ميفرمايد براى تو دو برابر آنست كه طلب نمودى براى او و مسئول تو را اجابت نمودم براى دوست داشتن تو او را و در مجمع از پيغمبر صلى اللّه عليه و اله نقل نموده كه زياد ميكند خدا براى ايشان از فضلش شفاعت را از كسيكه واجب شده است براى او آتش از كسانيكه نيكى كردند بايشان در دنيا و معلوم است كه تفضّل بر بندگان بايد بر وفق مصلحت آنها باشد و اگر خداوند وسعت دهد روزى را بر بندگانش و هر چه بخواهند بآنها عطا فرمايد هر آينه از حدّ خود تعدّى و تجاوز نمايند و زياد خوشحال و سرگرم شوند بدنيا و از آخرت غفلت نمايند و بيكديگر ظلم كنند ولى خداوند هر كس را بميزان صلاح دنيوى و اخروى او روزى و مال و عزّت ميدهد و او از ضمائر و مقدار قابليّت و استعداد ثروت و اقتضاء حال و وسعت مجال بندگان
جلد 4 صفحه 582
خود با خبر است مى‌داند و ميبيند مصالح و مفاسد امور آنها را در حديث قدسى است كه همانا بعضى از بندگان من كسى است كه اصلاح نميكند او را مگر غنا و بى‌نيازى و اگر فقير نمايم او را فاسد ميكند فقر او را و همانا بعضى از بندگان من كسى است كه اصلاح نميكند او را مگر فقر و ندارى و اگر بى‌نياز كنم او را فاسد ميكند او را دارائى و اين براى آنستكه من تدبير مينمايم امور بندگان خود را با علمى كه بباطن آنها دارم و آن خداوند ذات مقدسى است كه نازل ميكند از آسمان باران نافع بموقع لازم را كه غيث خوانده ميشود بعد از آنكه نااميد شده باشند از آن بندگان كه بيشتر موجب مسرّت و خوشحالى و مقتضى براى شكرگزارى است و منتشر مينمايد و پراكنده ميكند رحمت خود را در كوه و دشت و صحرا و دريا و بهره مى‌برند از آن انسان و حيوان و اشجار و گل و گياه و او است مدير امور و مالك رقاب و صاحب اختيار بندگان و ستوده و مستحق پرستش و ستايش است و از دلائل قدرت او است خلقت آسمانها و زمين با اين عظمت و وسعت و تمام موجودات جاندار از ملائكه و جن و انس و انواع حيوانات كه در آسمانها و زمين پراكنده فرموده و او بر جمع و حشر و اعدام و ايجاد آنها هر وقت بخواهد قادر و مقتدر است و آنچه برسد از مصيبت بر بندگان گناه‌كار كه مخاطب در آيه اخيره‌اند بقرينه نسبت كسب معصيت بآنها براى گناهى است كه از آنها سرزده با آنكه خداوند از بسيارى از معاصى آنها ميگذرد در كافى از امام صادق عليه السّلام در ذيل اين آيه نقل نموده است كه نيست براى كسى پيچ و تاب رگى و صدمه سنگى و لغزش پائى و خراش بدن از چوبى مگر بسبب گناه و امّا آنچه خدا عفو مينمايد بيشتر است از آنچه تعجيل ميفرمايد در عقوبت آن در دنيا و خدا اجلّ و اكرم است از آنكه باز او را در آخرت عقوبت نمايد و در مجمع قريب به اين معنى از امير المؤمنين عليه السّلام نقل شده و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام در جواب كسيكه سؤال نموده از مصائب وارده بر اهل بيت عصمت و طهارت نقل نموده كه خداوند اولياء خود را مخصوص بمصائبى ميفرمايد براى مزيد اجرشان بدون گناه و ظاهرا اختصاص باولياء ندارد مصائب وارده بر اطفال و اشخاص بيگناه ديگر هم موجب اجر خواهد بود و اللّه اعلم.
جلد 4 صفحه 583
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ ما أَصابَكُم مِن مُصِيبَةٍ فَبِما كَسَبَت أَيدِيكُم وَ يَعفُوا عَن كَثِيرٍ (30)
و آنچه اصابت ميكند شما را مصيبتي پس بواسطه اعمال زشت
جلد 15 - صفحه 490
شما است که هر عملي اثري دارد و با اينكه خداوند از بسيار از آنها عفو ميفرمايد.
وَ ما أَصابَكُم مِن مُصِيبَةٍ مصائب وارده بر انسان منشأهاي مختلف دارد که از آن جمله:
فَبِما كَسَبَت أَيدِيكُم است و مكرر گفته شده که معاصي آثار وخيمه بسيار دارد مثل سياهي قلب قساوت غفلت تسلط شيطان بعد از رحمت رنجش خواطر پيغمبر و ائمه اطهار و سلب توفيق و ضعف ايمان و بسا زوال ايمان و طغيان و سركشي و من جمله نزول بليات و مصائب که تمام اينها در اثر معاصي و نافرماني است.
وَ يَعفُوا عَن كَثِيرٍ که بسا ميشود به توبه يا به عمل صالحي يا دعاء مؤمنين يا توسل به ائمه هدي و شفاعت آنها يا اسباب ديگري خداوند عفو ميفرمايد. تنبيه: بليات حكم و مصالحي دارد غير از معاصي مثل اينكه بسا صورة بلاء است و در باطن نعمت است و بسا براي امتحان است و بسا براي تزكيه نفس است و تكميل اخلاق مثل صبر و تحمل مشاق‌ّ و بردباري و حلم و توجه بخدا و دعا و امثال اينها لكن اينها حقيقت مصيبت نيست بلكه تفضل است و با عموم اينکه آيه تنافي ندارد و اللّه العالم.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 30)- از آنجا که در آیات گذشته سخن از رحمت خدا در میان بود و این سخن طبعا این سؤال را بر می‌انگیزد که این مصائبی که ما با آن دست به گریبانیم از کجاست؟
آیه شریفه به این سؤال پاسخ می‌گوید: «هر مصیبتی به شما رسد به خاطر اعمالی است که انجام داده‌اید» (وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ).
تازه این تمام مجازات اعمال ناروای شما نیست چرا که «بسیاری را نیز عفو می‌کند» (وَ یَعْفُوا عَنْ کَثِیرٍ).
به این ترتیب یکی از فلسفه‌های حوادث دردناک و مشکلات زندگی مجازات الهی و کفاره گناهان است.
در حدیثی از امیر مؤمنان علی علیه السّلام نقل شده که فرمود: «بلاها برای ظالم
ج4، ص345
تأدیب است، و برای مؤمنان امتحان، و برای پیامبران درجه، و برای اولیاء کرامت و مقام است».
نکات آیه
۱ - تمامى گرفتارى ها و مشکلات زندگى آدمیان، نتیجه عملکرد و دستاورد خود آنان است. (و ما أصبکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم)
۲ - خلقت الهى، خلقتى نیکو و بایسته و فاقد شرور و بدى ها است. (و من ءایته خلق السموت و الأرض ... و ما أصبکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم)
۳ - تأثیر گناه، در گرفتار آمدن انسان ها به قحطى و خشکسالى (و هو الذى ینزّل الغیث من بعد ما قنطوا ... و ما أصبکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم) سیاق آیات ،مى تواند بیانگراین نکته باشد که رحمت و قدرت الهى گسترده و فراگیر است و قحطى ها و خشکسالى ها بازتاب عملکرد خود انسان هااست.
۴ - بلاها و مصائب اجتماعى، بازتاب گناهان جمعى مردمان است. (و ما أصبکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم) خطاب جمع «ما أصابکم»، مى تواند ناظر به حیثیت جمعى انسان هاباشد.
۵ - گناه، داراى آثار تکوینى در نظام زندگى انسان ها است. (و ما أصبکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم و یعفواْ عن کثیر)
۶ - عفو خداوند، نسبت به بسیارى از گناهان و خطاهاى انسان ها (و یعفواْ عن کثیر)
۷ - عفو الهى نسبت به بسیارى از گناهان، مانع بروز مصیبت هاى بیشتر و ویرانگر براى جامعه و مردم (و ما أصبکم ... و یعفواْ عن کثیر) از ارتباط صدر و ذیل آیه شریفه، استفاده مى شود که بخشودگى بسیارى از گناهان، موجب مى شود که بازتاب آن دامنگیر انسان نشود.
۸ - مصائب و بلاهاى جوامع بشرى، تنها بازتاب و نتیجه بخشى از گناهان و خطاهاى مردم است. (و ما أصبکم ... و یعفواْ عن کثیر) از یادکرد «یعفواْ عن کثیر» در پایان آیه، این مطلب به دست مى آید که انسان گرفتار تمامى نتایج و آثار عملکرد خویش نیست; چه این که بسیارى از گناهان مورد عفو خداوند قرار مى گیرد.
روایات و احادیث
۹ - «هشام بن سالم عن أبى عبداللّه(ع) قال: أما انّه لیس من عرق یضرب و لا نکبة و لا صداع و لا مرض إلاّ بذنب و ذلک قول اللّه عزّوجلّ فى کتابه «و ماأصابکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم و یعفواْ عن کثیر» قال: ثمّ قال ما یعفو اللّه أکثر مما یؤاخذ به;[۱] هشام بن سالم از امام صادق(ع) روایت نموده که فرمود: هیچ رگى نمى زند و هیچ گرفتارى و سردرد و مرضى عارض نمى شود مگر این که اثر گناهى است که انجام گرفته، و این است سخن خداى عزّوجلّ در کتاب خودش «و ما أصابکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم و یعفواْ عن کثیر» سپس امام فرمود: آنچه را خدا عفو مى کند بیشتر از آن است که مورد مؤاخذه قرار مى دهد».
۱۰ - «على بن رئاب قال: سألت أباعبداللّه(ع) عن قول اللّه عزّوجلّ «و ما أصابکم من مصیبة...» أرأیت ما أصاب علیّاً و أهل بیته هو بما کسبت أیدیهم و هم أهل الطهارة معصومون؟! فقال ... انّ اللّه عزّوجلّ یخص أولیائه بالمصایب لیأجرهم علیها من غیر ذنب;[۲] على بن رئاب مى گوید از امام صادق(ع) راجع به سخن خداوند عزّوجلّ : «ما أصابکم من مصبیة...» سؤال نمودم: آیا مصایبى که به على(ع) واهل بیت او رسیده به خاطر کارهایى بوده که انجام داده اند ؟! در حالیکه آنان پاک و معصوم بودند، فرمود: همانا خداوند اولیاى خود را بدون آن که گناهى مرتکب شده باشند گرفتار مصیبت ها بلاها مى کند تا به آنان مزد و پاداش دهد».
۱۱ - «قال على(ع) ...ما من مسلم یذنب ذنباً فیعفو اللّه عنه فى الدنیا إلاّ کان أجلّ و أکرم من أن یعود علیه بعقوبة فى الآخرة، و قد أجلّه اللّه فى الدنیا و تلا هذه الآیة «و ما أصابکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم و یعفواْ عن کثیر»;[۳] امام على(ع) فرمود: ...هیچ مسلمانى نیست که گناهى مرتکب شود و خدا آن را در دنیا عفو کند مگر این که خداوند بزرگوارتر و کریم تر است از این که او را در آخرت، عقوبت نماید، در حالى که در دنیا به او مهلت داده بود، سپس امام(ع) این آیه را تلاوت فرمود: «و ما أصابکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم و یعفواْ عن کثیر».
موضوعات مرتبط
- امام على(ع): فلسفه مصایب امام على(ع) ۱۰
- اولیاءالله: فلسفه مصایب اولیاءالله ۱۰
- اهل بیت(ع): فلسفه مصایب اهل بیت(ع) ۱۰
- بلا: زمینه بلا ۸، ۹; موانع بلا ۷
- بلایاى اجتماعى: زمینه بلایاى اجتماعى ۴
- خدا: آثار عفو خدا ۷; عفو خدا ۶، ۹; ویژگیهاى خالقیت خدا ۲
- خشکسالى: زمینه خشکسالى ۳
- سختى: منشأ سختى ۱
- عمل: آثار فردى عمل ۱
- قحطى: زمینه قحطى ۳
- گناه: آثار اجتماعى گناه ۴، ۸; آثار تکوینى گناه ۵; آثار گناه ۳، ۹; عفو از گناه ۶
- مسلمانان: آمرزش مسلمانان ۱۱
- مصایب: زمینه مصیبت ۴; زمینه مصایب اجتماعى ۸; موانع مصایب اجتماعى ۷
منابع
