نتایج جستجو

قول به اينكه مراد صحابه‌اند كه بعد از پيغمبر خلافت كردند از ابو بكر و عمر و عثمان، زيرا به اجماع امت خلافت آنان به اختيار امت بود نه از جانب خدا، پس فرمايش‌

ناسازگار با خلافت الهى انسان ها و به دور از شأن آنان (هو الذى جعلکم خلئف فى الأرض فمن کفر فعلیه کفره) از این که خداوند در آغاز، مسأله خلافت انسان ها را

یا این که مى گوئیم: یک روز «بنى امیّه» خلافت اسلام را غصب کردند، و روز دیگر «بنى عباس»، در حالى که دوران خلافت هر یک بر ده ها سال بالغ مى گردد. شعر ظریف

بعضى از رافضيان «فَانْصَبْ» را در آيه به كسر صاد خوانده يعنى: على را بر خلافت منصوب گردان اگر اينطور خواندن بر رافضی روا باشد صحيح است كه ناصبى آن را همينطور

خانه‌سازى ۱۱ خدا: افعال خدا ۷ ; عطایاى خدا ۱۱ ; نعمتهاى خدا ۲، ۱۱ خلافت: نعمت خلافت ۳ دین: مسؤولیت مبلغان دین ۱۵ ذکر: آثار ذکر نعمت ۱۴، ۱۹ ; تشویق به ذکر

سرنگون شدن خلافت بنى‌امیه در سال ۱۳۲ هجرى واقع شد و با این حساب مدت سلطنت و خلافت بنى‌امیه ۹۲ سال خواهد شد که از هزار ماه بیشتر است ولى اگر مدت خلافت عبدالله

سرنگون شدن خلافت بنى‌امیه در سال ۱۳۲ هجرى واقع شد و با این حساب مدت سلطنت و خلافت بنى‌امیه ۹۲ سال خواهد شد که از هزار ماه بیشتر است ولى اگر مدت خلافت عبدالله

باقر عليه السلام درباره‌ى‌ «نَصِيبٌ مِنَ الْمُلْكِ» فرمود: مقصود امامت و خلافت است و مقصود از «الناس» ما اهل‌بيت هستيم. «1» يعنى اگر كسانى به قدرت برسند

سرنگون شدن خلافت بنى‌امیه در سال ۱۳۲ هجرى واقع شد و با این حساب مدت سلطنت و خلافت بنى‌امیه ۹۲ سال خواهد شد که از هزار ماه بیشتر است ولى اگر مدت خلافت عبدالله

آنكه رسول خدا «صلى اللَّه عليه و آله» على بن ابطالب «عليه السلام» را به خلافت منصوب فرمود در مجمع البيان آن را از امام باقر و امام صادق عليهماالسلام نقل

بعضى از رافضيان «فَانْصَبْ» را در آيه به كسر صاد خوانده يعنى: على را بر خلافت منصوب گردان اگر اينطور خواندن بر رافضی روا باشد صحيح است كه ناصبى آن را همينطور

كفار اصلا مقبول نيست و عذاب براى آنها ثابت است. تتمه: در تاريخ الخلفاء، فصل خلافت عمر نقل نموده كه عمر در وقت موت گفت: لو انّ لى طلاع الارض ذهبا لافتديت به

به جماعت نشان داده بود... مصحف دائر را پذيرفت و تا زنده بود حتى در زمان خلافت خود دم از خلاف نزد. كاتبان وحى‏ ابوعبدالله زنجانى در تاريخ قران مى‏نويسد:

اين همان امتياز آشكار است.» و سلیمان وارث (ملک) داود شد (و مقام سلطنت و خلافت یافت) و گفت: ای مردم، ما را زبان مرغان آموختند و از هرگونه نعمت عطا کردند،

يا على، قسم به آنكه مبعوث فرمود مرا به نبوت، بتحقيق واجب شد بر تو وصايت و خلافت و امامت بعد از من. عبد اللّه ابى و منافقان جسارت نمودند و گفتند: حضرت محمد

به پيغمبر خود مصائب وارده بر اهل بيت او را بعد از او و ادّعاء خلافت كسانى را كه مدّعى خلافت شدند آنحضرت غمناك شد پس خداوند براى تسليت او اين آيه را نازل

اينكه اين دو آيه شريفه درباره امام على (ع )نازل شده و متضمن تنصيص بر ولايت و خلافت آن حضرت مى باشد. مراد از ((ولى )) در آيه شريفه ناصر نيست بلكه ولايت به معناى

خبر ده از اينكه بر من برترى دادى و گرامى داشتى. نظر ابليس از تكريم همان خلافت آدم است و آن نبود مگر در اثر استعداد انسان و نيروى عقل و تفكر و طرز ساختمان

مخالفت فرمان بود. تحقيق: اين مطلب محقق شده كه نبوت، منصب عظمى و مرتبه عليا و خلافت كبراى الهى است براى تبليغ فرامين سبحانى به بندگان، و البته به حكم عقل، اين

بندگى آدم. «فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ» (سجده مظهر بزرگداشت و كرامت و قبول خلافت انسان است نه پرستش او). 14- لياقت از سابقه مهم‌تر است. (سابقه‌ى فرشتگان بيش

27، و گفتند اجماع‌ شد ‌بر‌ خلافت‌ ابي‌ بكر و ‌او‌ تعيين‌ كرد خلافت‌ عمر ‌را‌ و بشوري‌ خلافت‌ عثمان‌ ثابت‌ شد و بقهر و غلبه‌ خلافت‌ بني‌ اميه‌ جلد 11 - صفحه

شود. «1» به گفته مرحوم طيّب در تفسير اطيب البيان، مراد از «قول ثقيل» اعلام خلافت و امامت حضرت على‌بن‌ابيطالب عليهما السلام است كه بر آن حضرت سخت بود و مراد

شود. «1» به گفته مرحوم طيّب در تفسير اطيب البيان، مراد از «قول ثقيل» اعلام خلافت و امامت حضرت على‌بن‌ابيطالب عليهما السلام است كه بر آن حضرت سخت بود و مراد

شود. «1» به گفته مرحوم طيّب در تفسير اطيب البيان، مراد از «قول ثقيل» اعلام خلافت و امامت حضرت على‌بن‌ابيطالب عليهما السلام است كه بر آن حضرت سخت بود و مراد

امير المؤمنين عليه السّلام و اولاد طاهرين او غير آنانرا در ولايت الهيّه و خلافت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و معلوم است كه مراد بيان مصداق است نه

بندگى آدم. «فَقَعُوا لَهُ ساجِدِينَ» (سجده مظهر بزرگداشت و كرامت و قبول خلافت انسان است نه پرستش او). 14- لياقت از سابقه مهم‌تر است. (سابقه‌ى فرشتگان بيش

امير المؤمنين عليه السّلام و اولاد طاهرين او غير آنانرا در ولايت الهيّه و خلافت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و معلوم است كه مراد بيان مصداق است نه

شد به جهت آنكه حق تعالى او را برگزيد به رسالت در اولين مرتبه. بيان ديگر: خلافت الهيه مانند نبوت و امامت كه منصب عظمى و غايت قصوى باشد، مقام تخصص و تعيّن

دنيا رفت، «ثُمَّ تابَ اللَّهُ» مراد زمانى است كه اميرمؤمنان عليه السلام به خلافت رسيد و «ثُمَّ عَمُوا وَ صَمُّوا» مراد تا روز جلد 2 - صفحه 344 قيامت است.

وسيله آنحضرت كه در كافى نقل شده بعد از ذكر شقاوت و ضلالت و جهالت آن دو و غصب خلافت و تطبيق اين آيات با مقال يكى از آن دو نفر فرموده منم آن ذكرى كه از آن اعراض

اى پيغمبر از حجة الوداع و تبليغ رسالت، پس نصب كن على عليه السّلام را براى خلافت و جانشينى خود. و لذا در بعضى قرائت فانصب (بكسر صاد) خوانده‌اند و قرائت مشهور

نمودن، هيچ حكمى ظاهر نيست به غير آنكه معلوم شود: ابو بكر، اهليت امارت و خلافت ندارد، و كسى كه حكم عزل او نسبت به امارت جمله‌اى از آيات قرآنى از مصدر الهى

اظهار عدم علم به آيه [اى‌] از قرآن، هر آينه عاقل منصف را حجّتى است براى منصب خلافت و ولايت و كشف حقيقت نسبت به مقام امامت. تبصره- در كتاب كافى- از حضرت باقر

بد بارى است كه بدوش كشيده و در بعضى روايات حاملان بار گناه بكسانيكه غصب خلافت امير المؤمنين عليه السّلام را نمودند و گمراه شدگان باتباع آنها تفسير شده

عده اى از منافقین نازل گردیده که با همدیگر معاهده بسته بودند که نگذارند خلافت و نبوت در خاندان بنى‌هاشم باقى بماند چنان که ابن بابویه نیز بعد از چهار واسطه

است همانا مسلمان نيست كسيكه اقرار به نبوت محمد (ص) نموده و اقرار بوصايت و خلافت و افضليت على (ع) ننموده باشد و گام‌هاى شيطان قدم‌هائى است كه انسان در راه

وسيله آنحضرت كه در كافى نقل شده بعد از ذكر شقاوت و ضلالت و جهالت آن دو و غصب خلافت و تطبيق اين آيات با مقال يكى از آن دو نفر فرموده منم آن ذكرى كه از آن اعراض

وسيله آنحضرت كه در كافى نقل شده بعد از ذكر شقاوت و ضلالت و جهالت آن دو و غصب خلافت و تطبيق اين آيات با مقال يكى از آن دو نفر فرموده منم آن ذكرى كه از آن اعراض

المؤمنين يا على قسم بخداونديكه مرا به نبوت مبعوث فرمود واجب شد براى تو وصايت و خلافت و امامت بعد از من پس منافقين از قبيل عبد اللّه بن ابىّ و يارانش گفتند گمراه

المؤمنين يا على قسم بخداونديكه مرا به نبوت مبعوث فرمود واجب شد براى تو وصايت و خلافت و امامت بعد از من پس منافقين از قبيل عبد اللّه بن ابىّ و يارانش گفتند گمراه

المؤمنين يا على قسم بخداونديكه مرا به نبوت مبعوث فرمود واجب شد براى تو وصايت و خلافت و امامت بعد از من پس منافقين از قبيل عبد اللّه بن ابىّ و يارانش گفتند گمراه

‌که‌ غاصبين‌ جلد 11 - صفحه 32 خلافت‌ گناه‌ تمام‌ اهل‌ عالم‌ ‌تا‌ قيام‌ قيامت‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ بار ‌است‌ زيرا ‌اگر‌ غصب‌ خلافت‌ نكرده‌ بودند و حق‌ ‌در‌ مقرّ

وسيله آنحضرت كه در كافى نقل شده بعد از ذكر شقاوت و ضلالت و جهالت آن دو و غصب خلافت و تطبيق اين آيات با مقال يكى از آن دو نفر فرموده منم آن ذكرى كه از آن اعراض

الْأَرْضِ» «6» خداوند به كسانى كه ايمان آورده و كار شايسته انجام داده‌اند، وعده‌ى خلافت در زمين‌را داده است. ب: وَ لَقَدْ أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ مِنْ قَبْلِكُمْ

امير عليه السلام فرمود (انا اخو رسول اللّه) تا نواصب تفريط نكنند به سلب خلافت و امامت آن حضرت. 3- چنانچه عيسى عليه السلام را در حال صغر قدرت داد بر تلاوت

امير المؤمنين عليه السّلام و اولاد طاهرين او غير آنانرا در ولايت الهيّه و خلافت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و معلوم است كه مراد بيان مصداق است نه

كند. 558 ] (آیه 56)- فرار از چنگال مجازات او ممکن نیست! در آیه گذشته وعده خلافت روی زمین به مؤمنان صالح داده شده بود در این آیه و آیه بعد مردم را برای فراهم

المؤمنين عليه السّلام مروى است كه حق تعالى ايشان را ايمن گردانيد از خوف آنكه خلافت ميان ايشان باشد. «2» و از حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مروى است

كدام است؟ فرمود: شوراى كبرى منعقد شود در شهر من بعد از وفات من براى غصب خلافت برادر من و حق دختر من؛ و شوراى صغرى منعقد شود در غيبت كبرى در زوراء براى

خودشان و معاهده نمودند كه بعد از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نگذارند خلافت در بنى هاشم باشد و قمّى ره نيز اين معنى را نقل نموده و راجع بآيه بعد در مجمع

بينهم را بآنچه اهل نفاق قرار داد نمودند كه اگر پيغمبر از دنيا رفت نگذارند خلافت به بنى هاشم برسد و ما قضيت را به قتل يا عفو از امير المؤمنين (ع) نسبت بآنها

البيان ج 3 ص 502. جلد 8 - صفحه 144 از من، به حسن معاشرت قيام و به قواعد خلافت اقدام ننموده، نظام امور دين مختل و امت من گمراه شوند. وَ كانَتِ امْرَأَتِي

عِبادِه‌ِ ‌او‌ ميداند كي‌ لياقت‌ و قابليت‌ و سزاوار جلد 7 - صفحه 132 نبوت‌ و خلافت‌ ‌است‌ ‌او‌ ‌را‌ جعل‌ ميفرمايد اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ حَيث‌ُ يَجعَل‌ُ رِسالَتَه‌ُ

دو ‌آيه‌ مناسب‌ ‌با‌ اول‌ بعثت‌ ‌است‌ و آنچه‌ ‌به‌ نظر مي‌رسد راجع‌ ‌به‌ خلافت‌ امير المؤمنين‌ ‌است‌ زيرا كفار و مشركين‌ و منافقين‌ كلّا ‌با‌ امير المؤمنين‌

المؤمنين‌ (ع‌) نازل‌ ‌شده‌ چون‌ پيغمبر اكرم‌ ‌در‌ چندين‌ مورد ولايت‌ و امارت‌ و خلافت‌ و امامت‌ و وصايت‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ ‌را‌ بيان‌ فرموده‌ يكي‌ روزي‌ ‌که‌

شده است كه چون اين آيه نازل شد پيغمبر (ص) فرمود كسيكه ظلم كند بر على در خلافت من بعد از وفات من مانند آنستكه انكار كرده باشد نبوّت من و پيغمبران پيش از

خودشان و معاهده نمودند كه بعد از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نگذارند خلافت در بنى هاشم باشد و قمّى ره نيز اين معنى را نقل نموده و راجع بآيه بعد در مجمع

درآييد با سلامتى و آسودگى.همانا در امر خلافت، كسى بر من پيشى گرفت كه من او را در امر خلافت شريك خود نمى‏دانستم، و امر خلافت را بدو نبخشيده بودم و براى او در

مجازات گرديد و عبدالله بن عمر نيز كسى است كه با پسر همين ابوطالب در موضوع خلافت مخالفت ورزيده و با او به عنوان خليفه مسلمين بيعت ننمود و البته كسى كه با

عشرى، ج‌1، ص: 156 هارون عليه السّلام در آنجا وفات نمودند، و يوشع بن نون به خلافت حضرت موسى عليه السّلام بر ايشان مبعوث شد؛ بعد از انقضاء مدت خداى تعالى اجازه

کالبد) شده، و اینجاست که انسان را از همه جهان ممتاز می‌سازد، و به او شایستگی خلافت خدا در زمین را می‌دهد. «پس بزرگ و پر برکت است خدایی که بهترین آفرینندگان

‌است‌ ‌که‌ مكذبين‌ همان‌ منافقين‌ هستند ‌که‌ تكذيب‌ امر ولايت‌ و وصايت‌ و خلافت‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) كردند ‌با‌ اينكه‌ مصداق‌ اهم‌ ‌آيه‌ ‌است‌ و تنافي‌ ‌با‌

‌است‌ ‌که‌ مكذبين‌ همان‌ منافقين‌ هستند ‌که‌ تكذيب‌ امر ولايت‌ و وصايت‌ و خلافت‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) كردند ‌با‌ اينكه‌ مصداق‌ اهم‌ ‌آيه‌ ‌است‌ و تنافي‌ ‌با‌

آيات متعرض آن فرضى است كه بخاطر آن انسان بسوى دنيا پائين آمد، و نيز حقيقت خلافت در زمين ، و آثار و خواص آنرا بيان مى كند، و اين مطلب بر خلاف سائر داستانهائى

امر محمد امين، (برادر مأمون كه به جهت خلع خويش از خلافت به مخلوع ملقّب شده)، به آخر رسيد، و امر خلافت باطله از براى مأمون قرار و استقرار يافت، عريضه‏اى

عِبادِه‌ِ ‌او‌ ميداند كي‌ لياقت‌ و قابليت‌ و سزاوار جلد 7 - صفحه 132 نبوت‌ و خلافت‌ ‌است‌ ‌او‌ ‌را‌ جعل‌ ميفرمايد اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ حَيث‌ُ يَجعَل‌ُ رِسالَتَه‌ُ

یاد نعمتهای خدا! از آنجا که داستان نجات بنی اسرائیل از چنگال فرعونیان و خلافت آنها در زمین، سپس فراموش کردن پیمان الهی و گرفتار شدن آنها در چنگال رنج و

الْمُلْكَ وَ الْحِكْمَةَ» «2» 3. كتاب آسمانى. «آتَيْنا داوُدَ زَبُوراً» «3»* 4. خلافت. «يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ» «4» 5. استوارى حكومت

از انصاف دور است آنكه تورات و انجيل و قرآن را تفسير و تأويل نمود سزاوار خلافت و وزارت نباشد. يوسف عليه السّلام در هفت گاو سخن گفت و راست گفت، پادشاهى صد

قضيه اصحاب كهف: در تفسير برهان‌ «2»- ديلمى به اسناد خود از ابن عباس: زمان خلافت عمر بن خطاب، جمعى از احبار يهود آمدند، پرسيدند: تو خليفه پيغمبرى؟ گفت: بلى

‌است‌ ‌که‌ مكذبين‌ همان‌ منافقين‌ هستند ‌که‌ تكذيب‌ امر ولايت‌ و وصايت‌ و خلافت‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) كردند ‌با‌ اينكه‌ مصداق‌ اهم‌ ‌آيه‌ ‌است‌ و تنافي‌ ‌با‌

اصحابه عن الخشاب رفعه قال قال ابو عبد الله ع : امام صادق (ع) فرمود: امامت و خلافت هرگز به آل ابى بكر و عمر بر نگردد و نه به زادگان بنى اميّه و نه فرزندان طلحه

حق كردن را، نتيجه و فرع آن خلافت قرار داده، و اين، خود مؤيّد آن است كه مراد از «جعل خلافت»، اين نيست كه شأنيّت و مقام خلافت به او داده باشد، بلكه مراد

‌است‌ ‌که‌ مكذبين‌ همان‌ منافقين‌ هستند ‌که‌ تكذيب‌ امر ولايت‌ و وصايت‌ و خلافت‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) كردند ‌با‌ اينكه‌ مصداق‌ اهم‌ ‌آيه‌ ‌است‌ و تنافي‌ ‌با‌

مسئله رسالت‌ و نبوت‌ بدست‌ قدرت‌ الهي‌ ‌است‌ و بشر اختيار تعيين‌ ندارد مسئله خلافت‌ و امامت‌ ‌آن‌ ‌هم‌ بايد خداوند تعيين‌ فرمايد ‌از‌ دست‌ بشر خارج‌ ‌است‌ ‌که‌

ولى اسلام آن را بر محور خويشاوندى و ديندارى قرار داد. در مسأله‌ى امامت و خلافت، ائمّه و علما بارها به اين آيه استناد كرده‌اند، و علاوه بر استدلال به علم،

اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌از‌ پيش‌آمدهاي‌ اهل‌ بيت‌ داده‌ ‌از‌ غصب‌ خلافت‌ ‌علي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ و ظلم‌ بفاطمه‌ سلام‌ اللّه‌ عليها و قتل‌ حضرت‌ امير

خدا بخليفه قرار دادن در زمين اطلاق خلافت باشد چون ملائكه احتمال نميدادند كه يك موجود مادى و زمينى بتواند مقام خلافت خدائى را دارا شود، خدا هم كه در كلام

تعبير بامير المؤمنين‌ كردند و ‌الّذين‌ كفروا ‌را‌ بمنافقين‌ ‌در‌ مورد نصب‌ خلافت‌ و وصايت‌ و ولايت‌ ‌علي‌ ‌در‌ غدير خم‌. اقول‌: مانعي‌ ندارد تأويل‌ ‌ يا ‌

‌ما انزل‌ اللّه‌ ‌في‌ ‌علي‌ ‌در‌ موضوع‌ ولايت‌ و نصب‌ امير المؤمنين‌ ‌بر‌ خلافت‌ و مكرر گفته‌ايم‌ ‌که‌ اخبار بيان‌ مصداق‌ ‌ يا ‌ شأن‌ نزول‌ ‌آيه‌ ‌را‌ ميفرمايد

‌که‌: آب‌ نزد امير المؤمنين‌ ‌است‌ ‌که‌ ساقي‌ كوثر ‌است‌ ‌که‌ ‌شما‌ ولايت‌ و خلافت‌ و امامت‌ و وصايت‌ ‌او‌ ‌را‌ تكذيب‌ ميكرديد برويد نزد ‌او‌ چون‌ ميآيند بآنها

‌که‌: آب‌ نزد امير المؤمنين‌ ‌است‌ ‌که‌ ساقي‌ كوثر ‌است‌ ‌که‌ ‌شما‌ ولايت‌ و خلافت‌ و امامت‌ و وصايت‌ ‌او‌ ‌را‌ تكذيب‌ ميكرديد برويد نزد ‌او‌ چون‌ ميآيند بآنها

حقيقتى را دنبال مى كند تشكيل يافته : نخست مقام خلافت داود در زمين است ، آيا منظور جانشينى انبياى پيشين است يا خلافت الهى ؟ معنى دوم مناسبتر به نظر مى رسد، و

عِبادِه‌ِ ‌او‌ ميداند كي‌ لياقت‌ و قابليت‌ و سزاوار جلد 7 - صفحه 132 نبوت‌ و خلافت‌ ‌است‌ ‌او‌ ‌را‌ جعل‌ ميفرمايد اللّه‌ُ أَعلَم‌ُ حَيث‌ُ يَجعَل‌ُ رِسالَتَه‌ُ

فرود آمده باشد)، و ميراث علم (كه عبارت است از ولايت عظمى‏ و خلافت كبرى‏ يعنى: رياست دارين و خلافت كونين)، و آثار علم پيغمبرى (كه ارشاد خلائق و هدايت ايشان

فرمائيد. (ثُم‌َّ اجتَباه‌ُ رَبُّه‌ُ) برگزيده‌گان‌ خداوند ‌براي‌ رسالت‌ و خلافت‌ اللّه‌ انبياء هستند ‌که‌ ميفرمايد: (إِن‌َّ اللّه‌َ اصطَفي‌ آدَم‌َ وَ نُوحاً

‌که‌: آب‌ نزد امير المؤمنين‌ ‌است‌ ‌که‌ ساقي‌ كوثر ‌است‌ ‌که‌ ‌شما‌ ولايت‌ و خلافت‌ و امامت‌ و وصايت‌ ‌او‌ ‌را‌ تكذيب‌ ميكرديد برويد نزد ‌او‌ چون‌ ميآيند بآنها

مى دهد كه آنها را قطعا خليفه روى زمين خواهد كرد، همانگونه كه پيشينيان را خلافت روى زمين بخشيد. و دين و آئينى را كه براى آنها پسنديده پا بر جا و ريشه دار

كسى نازل شده؟ فرمود: در باره امر خلافت نازل شده و اين آيه در اولاد حسين (ع) بعد از او مجرى گرديده و ما اولى‏ به امر خلافت و به جانشينى رسول خدائيم از ساير

جلد ۸ عنه عن احمد بن هلال عن محمد بن سنان قال : محمد بن سنان گويد: در زمان خلافت هارون بامام رضا (ع) عرضكردم: همانا شما خود را باين امر (امامت شيعيان) مشهور

خودشان و معاهده نمودند كه بعد از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نگذارند خلافت در بنى هاشم باشد و قمّى ره نيز اين معنى را نقل نموده و راجع بآيه بعد در مجمع

‌رسول‌ باشند بلكه‌ يك‌ حكم‌ ‌از‌ احكام‌ اسلام‌ و دين‌ ‌را‌ منكر شوند مثل‌ امر خلافت‌ و وصايت‌ ‌را‌ ‌ يا ‌ يكي‌ ‌از‌ ضروريات‌ دين‌ و مذهب‌ ‌را‌ منكر شوند ‌ يا

شامل‌ جميع‌ كفار و منافقين‌ و مشركين‌ ميشود، بلكه‌ ميتوان‌ ‌گفت‌ ‌که‌ نصب‌ خلافت‌ امير المؤمنين‌ ‌را‌ بگويند پيغمبر پيش‌ ‌خود‌ ‌براي‌ اينكه‌ ‌علي‌ داماد ‌او‌

كنيم ، و نمى توانيم آن را عبارت از نبوت بدانيم ، و نيز نمى شود با آن بر خلافت بلافصل على كرم اللّه وجهه استدلال كنيم (( و نظير اين حديث در آنچه گفتيم كلام

جلوگيري‌ ‌از‌ دعوت‌ ‌او‌ و مثل‌ دار الشوري‌ ‌براي‌ نصب‌ ابي‌ بكر و ابطال‌ خلافت‌ امير المؤمنين‌ ‌ يا ‌ ‌براي‌ نصب‌ عثمان‌ و رد حق‌ ‌علي‌ ‌ يا ‌ معاويه‌ و

أَيُّهَا الرَّسُول‌ُ بَلِّغ‌ ما أُنزِل‌َ إِلَيك‌َ راجع‌ جلد 17 - صفحه 242 بنصب‌ خلافت‌ امير المؤمنين‌ ‌است‌ ‌در‌ غدير خم‌ چنانچه‌ اخبار شيعه‌ ‌از‌ ائمه‌ طاهرين‌

سوگند اين در وقتى شد كه انصار مدينه (در پاسخ مهاجرينى كه در مدينه براى غصب خلافت على عليه السّلام جمع شده بودند) گفتند: از ما اميرى باشد و از شما نيز اميرى

بغيب‌ ‌است‌. و تحقيق‌ آنست‌ ‌که‌ آيات‌ قبل‌ راجع‌ بمسلمين‌ ‌در‌ موضوع‌ نصب‌ خلافت‌ ‌بود‌ چنانچه‌ بيان‌ شد ‌با‌ شواهد محكم‌ و ‌اينکه‌ ‌آيه‌ راجع‌ بكفار و مشركين‌

(ص) اقرار كردند. مرا بر مسندى مانند مسند او نشانيده‏اند و آن مسند (هدايت و خلافت) خدائى‏ست [مركوب من در قيامت همان مركوب پيغمبر و از جانب خداست‏] رسول خدا

عليه السلام بواسطه قوت و شدت ايمانش، گويا عين ايمان شده و همچنين غاصبين خلافت عين كفر و فسق و عصيانند). حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن اورَمه،

زيرا يكي‌ ‌از‌ مصاديق‌ آنست‌ و ‌ما مي‌گوييم‌ مراد كساني‌ هستند ‌که‌ غصب‌ خلافت‌ كردند ‌از‌ مشايخ‌ ثلاثة و بني‌ اميه‌ و بني‌ العباس‌ و كليه اتباع‌ ‌آنها‌

همان‌ انبياء و ائمه‌ اطهار هستند ‌که‌ ‌بر‌ بعض‌ ‌آنها‌ كتاب‌ و ‌بر‌ بقيه‌ خلافت‌ و وصايت‌ و امامت‌ ‌که‌ حكمت‌ ‌باشد‌ عنايت‌ ‌شده‌. وَ آتَيناهُم‌ مُلكاً عَظِيماً

به خدا سوگند كه علم يافت نمى‏شود، مگر در اينجا» (يعنى خانه نبوت و معدن خلافت، يا مكان شريف آن حضرت. و ممكن است كه آن جناب اشاره به سينه خود فرموده باشد)

‌اينکه‌ اخبار استفاده‌ ميشود ‌که‌ حضرت‌ ‌عبد‌ المطلب‌ مقام‌ ولايت‌ و وصايت‌ و خلافت‌ ‌از‌ جدش‌ ابراهيم‌ داشته‌ و حجت‌ وقت‌ بوده‌ ‌که‌ زمين‌ خالي‌ ‌از‌ حجت‌ نبوده‌

نواهي‌ الهي‌ و فرمايشات‌ پيغمبر ‌که‌ ‌از‌ همه مهمتر امر ولايت‌ و وصايت‌ و خلافت‌ و امامت‌ ‌است‌ و اينجا بسط بسيطي‌ لازم‌ ‌است‌ لكن‌ ‌از‌ وضع‌ تفسير خارج‌

اينكه‌ ظاهر ‌اينکه‌ بيعت‌ ‌را‌ پذيرفته‌ شهادتين‌ گفتند و بولايت‌ و وصايت‌ و خلافت‌ و ساير مقامات‌ ‌علي‌ (ع‌) گواهي‌ دادند ‌پس‌ بسبب‌ ‌اينکه‌ شهادت‌ وارث‌ ميراث‌

پسرش حضرت امام حسن و فرمود كه: اى فرزند گرامى من، تويى صاحب امر امامت و خلافت و صاحب اختيار خون من، اگر عفو كنى اختيار با تو است، و اگر بكشى او را، يك

رجوع‌ ‌از‌ اسلام‌ و ظلم‌ و تعدي‌ و ذهاب‌ حق‌ّ و تضييع‌ حقوق‌ و غصب‌ اموال‌ و خلافت‌ انداختيد. وَ تَرَبَّصتُم‌ انتظار مي‌كشيديد چه‌ موقع‌ بتوانيد ‌اينکه‌ فتنه‌ها

رجوع‌ ‌از‌ اسلام‌ و ظلم‌ و تعدي‌ و ذهاب‌ حق‌ّ و تضييع‌ حقوق‌ و غصب‌ اموال‌ و خلافت‌ انداختيد. وَ تَرَبَّصتُم‌ انتظار مي‌كشيديد چه‌ موقع‌ بتوانيد ‌اينکه‌ فتنه‌ها

گوئيم : بنى عباس بر مسند خلافت پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) به ناحق تكيه زدند، مفهومش اين نيست كه همه آنها به خلافت رسيده باشند بلكه كافى است

باشد و فرمانش نبرند (مانند امير المؤمنين و امام حسن عليه السلام در دوران خلافت خود) و يا ترسان و پنهان (مانند امام زمان عليه السلام) تا حجت تو باطل نگردد

يگانگى خدا در ربوبيت، و نفى ربوبيت از آلهۀ مشركان. توضيح اين كه: آن كسى كه خلافت زمينى را در عالَم انسانى درست كرده، او ربّ انسان ها و مدبّر امر آنان است،

حجت بر مردم بود؟ فرمود: آرى، از روزى كه او را براى مردم بر پا داشت و به خلافت نصب كرد و مردم را به ولايت او دعوت كرد و به طاعت او فرمان داد، گفتم: اطاعت

در حاليكه چنين نيست و اشكالش را فهميدى . بعضى ديگر از مفسرين آن را بمعناى خلافت و يا وصايت و يا رياست در امور دين و دنيا گرفته اند و هيچ يك از اينها نبوده

لذا در احاديث مى خوانيم كه امامان اهل بيت (عليهمالسلام ) براى اثبات انحصار خلافت بلافصل پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) به على (عليه السلام ) به همين

‌است‌ بيعت‌ ‌با‌ رجال‌ فقط ‌بر‌ اسلام‌ ‌بود‌ و جهاد و ‌در‌ غدير خم‌ ‌بر‌ خلافت‌. فَبايِعهُن‌َّ ‌اگر‌ آمدند و باين‌ شرائط بيعت‌ كردند ‌شما‌ ‌هم‌ قبول‌ فرمائيد

ميشود. يا اينكه ميگوئيم يك روز بنى اميه خلافت اسلام را غصب كردند، و روز ديگر بنى عباس ، در حالى كه دوران خلافت هر يك به ده ها يا صدها سال بالغ ميگردد.

آور شد آنچه را رسول خدا (ص) در باره على (ع) راجع به وصيت به وى و نصب او به خلافت فرموده و آنچه به آنها مى‏رسد از گرفتارى و مصيبت. ۴- يادآور شد اقرار و اعتراف

____ (۱). مائده، ۲. (۲). مائده، ۶۷. سوگند، كه پيغمبر كسى را از خلائق در خلافت و امامت شريك آن حضرت نگردانيد. بعد از آن، على عليه السلام را هنگام وفات رسيد،

تَخشاه‌ُ بايد بدستور ‌او‌ رفتار كني‌ چنانچه‌ ‌در‌ نصب‌ امير المؤمنين‌ ‌براي‌ خلافت‌ ‌هم‌ همين‌ خوف‌ ‌را‌ داشت‌ ‌آيه‌ شريفه‌ بَلِّغ‌ ما أُنزِل‌َ إِلَيك‌َ مِن‌

فانصب » (به عنوان بيان يك مصداق ) نصب امير - مؤ منان على (عليه السلام ) به خلافت بعد از انجام امر رسالت است . آلوسى در «روح المعانى » بعد از نقل اين سخن از

از او بگيرند و به ديگرى منتقل كنند با اين كه اين كار را نمى‏كردند و چون خلافت به حسين (ع) رسيد، اين آيه اجراء گرديد كه: أُولُوا الْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ

در اين نبود كه از خاك است ، بلكه امتياز اصلى او همان روح انسانيت و مقام خلافت و نمايندگى پروردگار بوده است ، بنابراين به فرض كه ماده نخستين شيطان از او

او حسن را كه مردم را به راه من بخواند و خزينه‏دار علم من باشد و اين امر خلافت و امامت را كامل و تمام مى‏گردانم به پسرش م ح م د كه رحمت و بخشايشى است از

حالى كه از يكديگر تقليد مى كردند و افرادى فاقد شخصيت بودند و حكومت اسلامى و خلافت رسول الله را به فساد كشيدند). اين روايت را «فخر رازى » در تفسير كبير، و «قرطبى

شربت شهادت نوشيدند، ولى هدف آنها اين بود كه چهره زشت بنى اميه را كه مدعى خلافت پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) بودند اما در حقيقت جامعه اسلامى را

آله و سلّم» به حدى است كه مى دانى. و همه مى دانيم كه آنان سزاوارترند به خلافت از شما، مع ذلك، از آن محروم اند. گمان مى كنى آل محمّد «عليهم السلام» به فكر

ايرادى كه بر اثر برداشت نادرست از مفهوم آيه عنوان مى شود روشن خواهد گرديد. خلافت انسان در روى زمين نكته جالب ديگر اينكه : قرآن كرارا انسان را به عنوان خليفه

همين بوده كه نخست در بهشت منزل گيرد، و برتريش بر ملائكه ، و لياقتش براى خلافت اثبات شود، و سپس ملائكه ماءمور بسجده براى او شوند، و آنگاه در بهشت منزلش

شوى، و اداى تبليغ رسالت كنى، على عليه السلام را نصب كن براى امامت و وصايت و خلافت خود و رغبت به جانب او احداث كن، و از اين سراى فانى خود را به دار الخلود رسان،

بنده ‌به‌ نيكويي‌ صدقه‌ ندهد جز اينكه‌ خداوند ‌در‌ تركه‌ ‌او‌ ‌به‌ نيكويي‌ خلافت‌ كند و 1‌-‌ جامع‌ السعادات‌ جلد 1 - صفحه 228 ‌هر‌ مردي‌ ‌در‌ روز قيامت‌ ‌در‌