نتایج جستجو

هنوز اسلام را اختیار نکرده بود) با صداى طبل و سایر آلات لهو، مردم را به بازار فراخواند; مردم «مدینه» حتى مسلمانانى که در مسجد مشغول استماع خطبه نماز جمعه

بیمارى و فراق فرزند ناراحتند و براى وضع بهترى مى کوشند. همچنین تاجرى که از بازار آشفته ناراحت است و در انتظار فرو نشستن بحران اقتصادى مى باشد این دو حالت

است [ص:33]. شروع كرد دست كشيدن به ساقها و گردنهاى اسبان. ايضاً سوق به معنى بازار است جمع آن اسواق مى‏آيد [فرقان:7]. * [قيامة:29]. ساق به ساق پيچيد آن روز

اسم ابولهب به نقلى عبدالعزى و به نقلى عبدمناف است. طارق محاربى گويد: در بازار ذى‏المجاز بودم، جوانى مى‏گفت: اَيُّهَاالنَّاسُ قوُلوُالا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ

به نگاه عادى نگاه مى‏كنيم مثل نگاه كردن به ماشين، خيابان، ساختمان و اجناس بازار، و يك دفعه بطور ورانداز و دقت و ارزيابى نگاه مى‏كنيم. منظور اين است كه زنان

را نيز اضافه كند و هكذا. و بايد در مسجد جامع شهر باشد نه در مسجد محله و بازار (بعضى فقط به چهار مسجد مكه، مدينه، كوفه و بصره منحصر كرده و گفته‏اند در ساير

دنيا آنطور كه تاركان آن مى‏گويند نيست بلكه منظور آن است كه از اين بازى و بازار خوب بهره بريد و آخرت را كه از نتايج اين بازى است در نظر آوريد و يا تعبير

مراد از خير، مال دنياست. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: هركس در بازار و محل كسب و كار با اخلاص خدا را ياد كند، در حالى كه مردم از خدا غافلند و

دنيا آنطور كه تاركان آن مى‏گويند نيست بلكه منظور آن است كه از اين بازى و بازار خوب بهره بريد و آخرت را كه از نتايج اين بازى است در نظر آوريد و يا تعبير

كَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ يَوْمٍ عَظِيمٍ». «1» چون اين سوره نازل شد، حضرت به ميان بازار آمد و بر ايشان خواند. بعد از آن فرمود: خمس بخمس: پنج خصلت ذميمه مقارن پنج

روز صبح در بازارهای کوفه می‌آمد و بازار به بازار می‌گشت و تازیانه‌ای (برای مجازات متخلفان) بر دوش داشت در وسط هر بازار می‌ایستاد ج5، ص436 و صدا می‌زد: «ای

اعتقاد نداشتن به بعث و نشور و ثواب و عقاب، نه به جهت آنكه طعام مى‌خورى و در بازار راه مى‌روى. 2- زمخشرى در كشاف گفته: «بَلْ كَذَّبُوا» عطف است بر آنچه مقول

زمان جاهلیت یک بازار بزرگ سال به نام «بازار عکاظ» داشتند که در عین حال یک «مجمع مهم ادبی» و کنگره سیاسی و قضائی نیز محسوب می‌شد. در این بازار علاوه بر فعالیتهای

بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و اتباع و انصارى ندارد چگونه ممكن است بمقام نبوّت برسد و از طرف

بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و اتباع و انصارى ندارد چگونه ممكن است بمقام نبوّت برسد و از طرف

نميكنند و لذا خداوند فرموده نه مجال وصيّت نمودن پيدا ميكنند و نه آنكه از بازار بخانه نزد اهل و عيال خود مراجعت نمايند بلكه ناگهان و بى‌خبر مرگ همه را دريابد

نميكنند و لذا خداوند فرموده نه مجال وصيّت نمودن پيدا ميكنند و نه آنكه از بازار بخانه نزد اهل و عيال خود مراجعت نمايند بلكه ناگهان و بى‌خبر مرگ همه را دريابد

فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیراً). تفسیر آیات ۱ - تناول غذا، رفت و آمد و داد و ستد در بازار، ناسازگار با شأن رسالت و پیامبرى از دیدگاه مشرکان و کافران (و قال الذین کفروا

سال ديگر موسم بدر صغرى است و آن محل آبى بود از بنى كنانه كه سالى هشت روز بازار در آنجا تشكيل ميشد و مردم از اطراف براى تجارت آنجا ميآمدند پيغمبر (ص) هم

مى‌گفت: «اللهم اهد قومى». و در كشتن او اقوالى است: 1- سنگسارش كردند و در بازار انطاكيه دفن نمودند. 2- او را لگدكوب نمودند تا زير قدم هلاك شد. 3- او را دار

نميكنند و لذا خداوند فرموده نه مجال وصيّت نمودن پيدا ميكنند و نه آنكه از بازار بخانه نزد اهل و عيال خود مراجعت نمايند بلكه ناگهان و بى‌خبر مرگ همه را دريابد

اسلام، دنيا بازارى است كه مردم فروشنده‌اند، و جان، مال و عمل، كالاى اين بازار است و خريداران دو دسته‌اند: دسته نخست خدا كه به قيمت گران مى‌خرد و دسته ديگر

بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و اتباع و انصارى ندارد چگونه ممكن است بمقام نبوّت برسد و از طرف

الْأَسْواقِ» در اين آيه توقّع اين است كه پيامبر بايد خودكفا باشد تا به حضور در بازار و ميان مردم نيازى نداشته باشد، «يُلْقى‌ إِلَيْهِ كَنْزٌ أَوْ تَكُونُ لَهُ

بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و اتباع و انصارى ندارد چگونه ممكن است بمقام نبوّت برسد و از طرف

بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و اتباع و انصارى ندارد چگونه ممكن است بمقام نبوّت برسد و از طرف

نميكنند و لذا خداوند فرموده نه مجال وصيّت نمودن پيدا ميكنند و نه آنكه از بازار بخانه نزد اهل و عيال خود مراجعت نمايند بلكه ناگهان و بى‌خبر مرگ همه را دريابد

بزيد بن حارثه كلبى است كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم قبل از بعثت در بازار عكاظ او را خريده بود و بعد از بعثت مسلمان شد و چون پدرش خبر دار شد بمكه آمد

راه مى‌روند. د: از قارون ثروتمند هم انتقاد مى‌كند كه هنگام عبور در كوچه و بازار، با تكبّر و جلال و جبروت ظاهر مى‌شد. «1» در سيره‌ى پيامبر اسلام است كه وى

خود را به بازار رساندند، در این هنگام مسلمانانی که در مسجد برای نماز اجتماع کرده بودند خطبه را رها کرده و برای تأمین نیازهای خود به سوی بازار شتافتند، تنها

بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و اتباع و انصارى ندارد چگونه ممكن است بمقام نبوّت برسد و از طرف

‌که‌ ‌از‌ چوب‌ و فلزات‌ ميتراشيدند و صنعت‌ ميكردند و ميفروختند ‌به‌ يكديگر بازار رواجي‌ داشت‌ و وثن‌ بتهايي‌ ‌بود‌ ‌که‌ بصور مختلفه‌ مجسمه‌ ميساختند و بعضي‌

«گروهی از شما کافرید و گروهی مؤمن» (فمنکم کافر و منکم مؤمن). و به این ترتیب بازار امتحان و آزمایش الهی داغ شد و در این میان «خداوند نسبت به آنچه انجام می‌دهید

بزيد بن حارثه كلبى است كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم قبل از بعثت در بازار عكاظ او را خريده بود و بعد از بعثت مسلمان شد و چون پدرش خبر دار شد بمكه آمد

بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و اتباع و انصارى ندارد چگونه ممكن است بمقام نبوّت برسد و از طرف

بزيد بن حارثه كلبى است كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم قبل از بعثت در بازار عكاظ او را خريده بود و بعد از بعثت مسلمان شد و چون پدرش خبر دار شد بمكه آمد

مى‌نشست. 6. بر الاغ سوار مى‌شد. 7. حيا مانعش نمى‌شد كه نيازهاى خود را از بازار تهيه كند. 8. به توانگران و فقرا دست مى‌داد و دست خود را نمى‌كشيد تا طرف دست

مى‌نشست. 6. بر الاغ سوار مى‌شد. 7. حيا مانعش نمى‌شد كه نيازهاى خود را از بازار تهيه كند. 8. به توانگران و فقرا دست مى‌داد و دست خود را نمى‌كشيد تا طرف دست

اوّلين دعوت بعضى پيامبران، همچون حضرت شعيب نيز ترك كم‌فروشى بوده است. «4» 1- بازار مسلمانان، بايد از تقلّب و كم‌فروشى دور باشد و فروشنده‌ى آن بايد امين، دقيق،

بگيرد ‌ يا ‌ ‌با‌ ‌هم‌ مسلكهاي‌ ‌خود‌ وَ سارِب‌ٌ بِالنَّهارِ ‌در‌ روز ‌در‌ بازار علنا اظهار كند. تنبيه‌‌-‌ ‌اينکه‌ مقدار زياد ‌که‌ ‌در‌ قرآن‌ مجيد ‌در‌ بسياري‌

مى‌انگارد. در عمل نيز يكى غيرت نابجا دارد و ديگرى همسرش را بى حجاب به كوچه و بازار مى‌فرستد. يكى بخل مى‌ورزد و ديگرى بى‌حساب سخاوت به خرج مى‌دهد. يكى از خلق

پس فرار كند بحرم نبايد او را در آنجا گرفت ولى بايد مانع شد از آمدن او در بازار و بايد با او بهيچ وجه معامله ننمود و سخن نگفت و خوردنى و آشاميدنى باو نداد

مى‌نشست. 6. بر الاغ سوار مى‌شد. 7. حيا مانعش نمى‌شد كه نيازهاى خود را از بازار تهيه كند. 8. به توانگران و فقرا دست مى‌داد و دست خود را نمى‌كشيد تا طرف دست

اقصي‌ و كوفه‌ هزار ‌در‌ مسجد جامع‌ صد ‌در‌ مسجد محله‌ بيست‌ و پنج‌ ‌در‌ مسجد بازار دوازده‌ برابر ميفرمايد: وَ أَن‌َّ المَساجِدَ لِلّه‌ِ مختص‌ بخدا ‌است‌ بايد

مدتى بت پرستى اختيار كردند، حنظلة بن صفوان به پيغمبرى مبعوث شد، او را در بازار به خوارى و زارى كشتند. خداى تعالى بدين جهت آنها را مستأصل گردانيد، چاه آنها

بر جنیان قرائت ننموده و آن‌ها را ندیده است ولى روزى با اصحاب خویش به سوى بازار عکاظ می‌رفت و جنیان بین شیاطین و بین خبر آسمانى حائل شده بودند و شهب آسمانى

رؤیایی و ثروتهای بی‌کران طاغوتیان مصر را مشاهده می‌کرد، و در سوی دیگر منظره بازار برده فروشان در ذهن او مجسم می‌شد، و از مقایسه این دو با هم، رنج و درد فراوانی

كاميابى است، ولى در نگاه مؤمنان؛ كلاس خداشناسى و همه چيز آن آيات الهى و بازار تجارت عمل صالح و مزرعه آخرت و كسب فضيلت است. آفرينش الهى بر اساس لهو و لعب

آیه «وَلایضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ» گویند: زنان در هنگام راه رفتن در میان بازار خلخال که بپا داشتند، پاهاى خود را به یکدیگر می‌زدند و خلخال مزبور به صدا

حسرت. الا اى كه عمرت به هفتاد رفت‌ مگر خفته بودى كه بر باد رفت‌ قيامت كه بازار مينو نهند منازل به اعمال نيكو دهند وَ عَنْ أَيْمانِهِمْ‌: و از طرف راست ايشان،

مى‌نشست. 6. بر الاغ سوار مى‌شد. 7. حيا مانعش نمى‌شد كه نيازهاى خود را از بازار تهيه كند. 8. به توانگران و فقرا دست مى‌داد و دست خود را نمى‌كشيد تا طرف دست

فرموده است باز مشغول بترويج افكار و تقليد كردار آنها هستيم و گول رنگ و رونق بازار كاسد و فاسد آنها را مى‌خوريم و از همه چيز خود براى پيروى آنها صرف نظر نموديم

كنند نور شمس را به دميدن دهان خود، پس چنانچه عمل اين اشخاص ضايع و فاسد است، بازار آنان نيز مهمل و كاسد خواهد بود. وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ‌:

بزيد بن حارثه كلبى است كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم قبل از بعثت در بازار عكاظ او را خريده بود و بعد از بعثت مسلمان شد و چون پدرش خبر دار شد بمكه آمد

اينكه در اين بازار شما درآيم و از آن يك سر بنده بخرم و آزاد كنم. و فرمود: مردى از برادرانم: را سير كنم، نزد من محبوبتر است از اينكه باين بازار شما درآيم و

واطلاعات صحيح ومنطق وبصيرت باشد. «لا تَقْفُ ما لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ» 2- بازار شايعات را داغ نكنيم و با نقل شنيده‌هاى بى‌اساس، آبرو و حقوق افراد را از بين

در آثار آمده كه آزر بت مى‌تراشيد و به ابراهيم عليه السّلام مى‌داد كه به بازار برده بفروشد. حضرت ريسمانى در پاى او بسته به زمين مى‌كشيد و مى‌فرمود: كه مى‌خرد

افتاده است) بدر صغرى مرغزار و چشمه اى بود مربوط به بنى‌كنانة و در جاهليت بازار خريد و فروش بوده. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: آرى وعده گاه ما همان

توقّعات اهل كفر و نفاق عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و

عن ابي عبد الله ع قال : امام صادق (ع) فرمود: اگر پنج درهم برگيرم و در اين بازار شما در آيم و خوراكى بخرم و چند تن از مسلمانان را گردش فراهم كنم، بهتر است

توقّعات اهل كفر و نفاق عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و

بزيد بن حارثه كلبى است كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم قبل از بعثت در بازار عكاظ او را خريده بود و بعد از بعثت مسلمان شد و چون پدرش خبر دار شد بمكه آمد

را بطور فشرده نقل می‌کنیم. 1- پیامبر صلّی اللّه علیه و آله از مکّه به سوی بازار «عکاظ» در «طائف» آمد، تا مردم را در آن مرکز اجتماع بزرگ به سوی اسلام دعوت

هيچگونه‌ عذري‌ نميتوانند بياورند ‌که‌ ‌ما چون‌ امر تحصيل‌ و كارهاي‌ اداري‌ و بازار و كسب‌ ‌بما‌ فرصت‌ نميداده‌ ‌که‌ برويم‌ عقائد ‌خود‌ ‌را‌ تكميل‌ كنيم‌ و قرائت‌

امام صادق (ع) دوستى بود كه از او جدا نمى‏شد به هر جا كه مى‏رفت، و روزى در بازار كفش دوزان به همراه آن حضرت بود و پشت سرِ خود يك غلام سندى به همراه داشت،

از او ده سيئه. حضرت صادق عليه السّلام فرمود: چه باز ميدارد تاجرى را كه در بازار مشغول (بتجارت است) از اينكه چون (شب هنگام) بخانه باز ميگردد نخوابد تا يك

توقّعات اهل كفر و نفاق عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و

توقّعات اهل كفر و نفاق عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و

توقّعات اهل كفر و نفاق عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و

«می‌گویند: آری!» با هم بودیم (قالُوا بَلی). در همه جا با هم بودیم، در کوچه و بازار، در سفر و حضر، گاه همسایه هم بودیم، و یا حتی گاه در یک خانه زندگی می‌کردیم،

و آله را به هنگام نماز جمعه رها کردند و برای خرید از قافله تازه وارد به بازار شتافتند شدیدا مورد ملامت قرار داده، می‌گوید: «هنگامی که آنها تجارت یا سرگرمی

اقتصاد و تجارت در جزیرة العرب (حرمًا ءامنًا یجبى إلیه ثمرت کلّ شىء) ۱۶ - بازار تجارت در مکه، در تمام فصول سال رونق داشت. (یجبى إلیه ثمرت کلّ شىء) با توجه

خوش در رد سؤال و مغفرت الهى بسبب آن براى رد كننده بهتر است از صدقه متعقب بآزار و خداوند احتياج بچنين صدقه ندارد و بى‌نياز از آنست و با آنكه چنين صدقه دهنده

مردى گذشت كه متاعى براى فروش آورده بود به او فرمود: بر تو باد به اوّلين بازار (يعنى مواظب باش اوّلين مشتريت را ردّ نكنى).

و صافى و رازى- مروى است در عهد عمر خطاب قدامة بن مطعون خمر خورده، مست به بازار آمده بود. او را گرفتند نزد عمر آوردند. پرسيد چرا خمر خوردى. گفت: خدا فرمايد

اول‌ اسلام‌ ‌از‌ كجا ‌براي‌ ‌او‌ فراهم‌ ميشد. جواب‌‌-‌ اولا ‌ما نميخواهيم‌ بازار جواهر فروشان‌ برويم‌ و انگشتر ‌علي‌ (ع‌) ‌را‌ بفروشيم‌ فرض‌ كنيد يك‌ فلس‌

عن ابي عبد الله ع : حلبى گويد: از امام صادق عليه السّلام سؤال شد: مردى از بازار لباسى براى مشترى با شرط خيار فسخ مى‏خرد و از مشترى منفعت مى‏ستاند. فرمود:

و قال ابو جعفر الباقر ع : و امام باقر عليه السّلام فرمود: حجّ و عمره دو بازار از بازارهاى آخرتند، كه ملازم آن دو از ميهمانان خداى عزّ و جلّ ميباشد، و اگر

دستگير مى‏كرد اگر غريب بود او را به محلّش مى‏فرستاد و اگر بازارى بود به بازار، آن وقت دستور مى‏فرمود كه او را بگردانند و معرّفى كنند به عملش، سپس چند روز

توقّعات اهل كفر و نفاق عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و

شده و ظاهرا اعمّ است چون حسود ممكن است بچشم زدن اعمال حسد نمايد و ممكن است بآزار و اضرار ديگرى بپردازد و در مجمع فرموده روايت شده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه

توقّعات اهل كفر و نفاق عمل نفرمايد چنانچه در اوّل سوره گذشت و اعتنا نكند بآزار و اذيّت لسانى و عملى آنها يا آزار و اذيّت نكند آنانرا و بقتل نرساندشان و

نعلين (و كفش) خود را پينه زند، و جامه‏اش را وصله كند، و متاعش را (كه مثلا از بازار ميخرد) خودش بخانه برد از تكبر بركنار است. (و اينها نشانه آنست كه مرد متواضعى

بازارى است كه مى‏توانم متاعم را بفروشم، و چون مى‏ترسم در روز معيّن نرسم و بازار از دست برود و زيان ببينم لذا شرط كرده‏ام كه اگر تا روز معيّن مرا نرساند براى

برسانند و ديگر هيچ كدام جرأت نكنند كه پيش آيند. عوج آنها را وا گذاشت. به بازار آمدند، هر خوشه انگور را كمتر از پنج نفر نتوانستى برداشت، و پنج نفر در پوست

ميپردازد تا از احوال مردم مطّلع شود، سوّم تاجرى كه جهت انجام امور تجارى خود از بازار شهرى به بازارى ديگر ميرود، چهارم چوپان كه به مقتضاى حرفه خود بدنبال گوسفندان

جعفرى از بنده صالح خدا يعنى موسى بن جعفر عليهما السّلام پرسيد: شخصى وارد بازار مى‏شود و جبّه پوستينى ميخرد و نميداند اين پوستين از حيوانى تهيّه شده كه آن

را به خطر مى اندازد و خدمتگذاران را دلسرد مى كند. ۳ - اعتماد بر غير علم ، بازار شايعات و شايعه سازان را داغ و پررونق مى كند. ۴ - پيروى از غير علم ، روحيه

شده و ظاهرا اعمّ است چون حسود ممكن است بچشم زدن اعمال حسد نمايد و ممكن است بآزار و اضرار ديگرى بپردازد و در مجمع فرموده روايت شده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه

كردم: قربانت ما شيعيان، در انتظار ظهور دولت حقّه هستيم تا جايى كه دست از بازار خود شستيم و بسا كه برخى از ما گدايى كنند. امام در پاسخ فرمود: آرى، بخدا كه

خبر است: طغيان و تعدى آنها به حدى رسيد كه در يك بامداد هفتاد پيغمبر را در بازار بكشتند و همان روز در وقت نماز ديگر در همان مكان تره مى‌فروختند. نكته: اين

پاى كردند و پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به راه افتاد تا همگى به بازار روغن فروشان رسيدند و ناگاه ديدند كه در دكان مرد كسى نيست. حضرت صلّى اللَّه

ادعا كرده ام كه من فرشته ام كه اينطور سرزنشم مى كنيد و غذا خوردن و رفتن به بازار را به منظور كار و كسب دليل بر بطلان شريعت و دينم مى گيريد؟. « ان اتبع الا

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُهُ عَنْ مَاءِ اَلْحَمَّامِ فَقَالَ اُدْخُلْهُ بِإِزَارٍ وَ لاَ تَغْتَسِلْ مِنْ مَاءٍ آخَرَ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ فِيهِ جُنُبٌ أَوْ

جَالِساً فَسُئِلَ عَنْ رَجُلٍ يُحْرِمُ فِي ثَوْبٍ فِيهِ حَرِيرٌ فَدَعَا بِإِزَارٍ قُرْقُبِيٍ‏ فَقَالَ أَنَا أُحْرِمُ فِي هَذَا وَ فِيهِ حَرِيرٌ

لاَ يَنْبَغِي أَنْ تَتَوَشَّحَ بِإِزَارٍ فَوْقَ اَلْقَمِيصِ إِذَا أَنْتَ صَلَّيْتَ فَإِنَّهُ مِنْ زِيِ‏ اَلْجَاهِلِيَّةِ

رَوَاهُ‏ فِي اَلْحَائِضِ مَا يَحِلُّ لِزَوْجِهَا مِنْهَا قَالَ تَتَّزِرُ بِإِزَارٍ إِلَى اَلرُّكْبَتَيْنِ وَ تُخْرِجُ سُرَّتَهَا ثُمَّ لَهُ مَا فَوْقَ اَلْإِزَارِ

عَنِ اَلْحَائِضِ مَا يَحِلُّ لِزَوْجِهَا مِنْهَا قَالَ تَتَّزِرُ بِإِزَارٍ إِلَى اَلرُّكْبَتَيْنِ وَ تُخْرِجُ سُرَّتَهَا ثُمَّ لَهُ مَا فَوْقَ اَلْإِزَارِ

كند ديگر آن آزادى و استراحت و آرامش وجود نخواهد داشت و مبدل به محيط كوچه و بازار مى شود. به همين دليل هميشه در ميان انسانها مقررات ويژه اى در اين زمينه بوده

خانواده به خطر مى افتد، و محيطى از سوء ظن و بدبينى بر جامعه حكم فرما مى شود، بازار شايعه سازان داغ ، و همه پاكدامنان در اذهان لكه دار مى گردند. اينجا است كه

اين بود كه رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم» از مكه بيرون شد و به بازار عكاظ رفت. زيد بن حارثه هم با آن جناب بود، و آن حضرت، مردم را به اسلام دعوت

انما نحن فتنة فلا تكفر). خلاصه ، اين دو فرشته زمانى به ميان مردم آمدند كه بازار سحر داغ بود و مردم گرفتار چنگال ساحران ، آنها مردم را به طرز ابطال سحر ساحران

زيبائى آنها را به عده اى از آن خدايان و عدالت را به عده ديگر و ارزانى و رواج بازار را به ديگر خدايان تفويض نموده . و بعضى از آن خدايان را تنها مسؤ ول اداره

اى همراه او باشد، و هيچگونه عوارض بشرى از خوردن غذا و راه رفتن در كوچه و بازار در او ديده نشود، مى گويد: و من هرگز ادعا نميكنم فرشته ام تفسير نمونه ج :

پايان آيه به سرنوشت و عاقبت كار مشركان لجوج اشاره كرده مى گويد: آنها كه در بازار تجارت زندگى ، سرمايه وجود خود را از دست داده اند به اين حقائق ايمان نمى آورند

اگر عرب در عصر جاهليت اولى ، جنگ و غارتگرى داشت ، و فى المثل چندين بار بازار عكاظ صحنه خونريزيهاى احمقانه گرديد كه چند تن كشته شدند، در جاهليت عصر ما

زدن و به طور فحوى و كنايه سخن گفتن استعمال مى شود، كه اين قسم استعمال، در بازار شعرا و ادباء بيشتر رواج دارد و در نظر آنان پسنديده و جزء بلاغت است. در نتيجه

بازار عوام فريبى و مكارى رواج يافت و مردم را وادار به وحدت كلمه و اتفاق كردند، و هشدار دادند كه سستى مكنيد، مليت و تمدن خود را حفظ نماييد و بر دشمنان حمله

شاه در پاسخ گفت: باشيد، تا در امر شما فكر كنم. پس مردم، آن دو رسول را در بازار دستگير نموده و كتك زدند. صاحب مجمع البيان، سپس از «وهب بن منبه» نقل مى كند

تنها كسانى به اين پيامبر (با اين همه نشانه هاى روشن ) ايمان نمى آورند كه در بازار تجارت زندگى همه چيز خود را از دست داده و سرمايه وجود خود را باخته اند (الذين

است در مقابل آتش و عاملى است بازدارنده در برابر انحراف ، تقوى سرمايه بزرگ بازار قيامت ، و معيار شخصيت و كرامت انسان در پيشگاه پروردگار است . در دومين دستور

لطيفى است به اين واقعيت كه آنها بزرگترين سرمايه يعنى هستى خويش را در اين بازار تجارت دنيا از دست دادند بى آنكه در برابر آن چيز ارزشمندى به دست آورند. آيه

به يكديگر دارند، و احساساتشان و عشق و عواطفشان مخصوص يكديگر است . ولى در «بازار آزاد برهنگى » كه عملا زنان به صورت كالاى مشتركى (لااقل در مرحله غير آميزش

شرافتى آن نمى شود چون شرافت در و ياقوت حقيقى نيست . در ناحيه خدا يعنى در بازار حقائق چه فرقى بين سنگ سياه ، و سفيد هست ، پس شرافت خانه تنها بخاطر اين است

مردم آن زمان هم رغبت شديدى در گرفتن قرآن و حفظ كردنش داشتند، و اين گرمى بازار تعليم و تعلم قرآن همچنان ادامه داشت تا آنكه قرآن جمع آورى شد پس حتى يك روز

بايد براى اين كه محتاج كاسبى نشود، گنجى نزدش بيفتد و ديگر محتاج به آمدن بازار و كار و كسب نباشد، و يا بايد باغى داشته باشد كه از آن ارتزاق كند، نه اين

نـابـود شـده انـد، درسـت بـه ايـن مى ماند كه انسان سرمايه عظيمى همراه خود به بازار ببرد اما در وسط راه آنرا گم كند و دست خالى برگردد. البـته در صورتى كه انسان

زنان‌ گفته‌ ميشود الرِّجال‌ُ قَوّامُون‌َ عَلَي‌ النِّساءِ«4» و ‌بر‌ تشكيل‌ بازار و رواج‌ ‌آن‌ قيام‌ اطلاق‌ ميشود چنانچه‌ ‌در‌ حديث‌ ‌است‌«5» «‌لو‌ ‌لا‌ ‌ذلک‌