نتایج جستجو

نذر نزع نزف نزل نسف نشء نشر نشط نصب نصو نصى نضخ نضد نضر نطف نطق نظر نعم نفخ نفر نفس نفع نقر نقض نن نهر نهى نور نوق نوم نکل ه ها هبو هدى هذا هل هلک هم هما

را شكست بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن طبق آيه 89 مائده اطعام ده نفر فقير يا لباس ده نفر و يا يك بنده آزاد كردن است و در صورت عدم تمكّن بايد سه روز روزه

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... نفر کم او من ف انن جمع حذر اخذ امن ل الذين ها ايى

مى‏ماندند. ه فى من هم ل حسب کشف رزق ف بحر يى بل عتو غشو ضرر عن طغو طغى غشى ا سوق نفر ک ها رئى مسک موج ظلم او لما قول ب قد ان صرح عمه ما کم مشى سرع انن کبب اخذ

حكايت ننموديم [غافر:78]. مجموع پيامبرانى كه نام آنها در قرآن آمده بيست و شش نفر است بقرار ذيل: آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسمعيل، يسع، ذوالكفل،

ربب هو کذب نشء ما اتى شىء وزر اذا اذ خردل ظلم اول بلد حين خير الا شدد عزب نفر قوم زلزل ملک نفس عزز اجر نحن سبح رضو سوق رعد سرح خلق لما س جهد کتب انس شرر

قاموس گفته نفر عبارت است از همه مردم و نيز گروهى از مردان كه از ده نفر كم باشد. در كشاف ذيل آيه 47 سوره نمل گفته: فرق بين رهط و نفر آن است كه نفر از سه است

-یا بیشتر- فرستادیم! و او را به سوى صد هزار نفر يا بيشتر [به پيامبرى‌] فرستاديم و او را به سوى يكصدهزار [نفر از ساكنان نينوا] يا بيشتر روانه كرديم. و او

آیات شامل این کلمه «سارِعُوا» از «مسارعت» به معناى کوشش و تلاش دو یا چند نفر براى پیشى گرفتن از یکدیگر در رسیدن به یک هدف است، که در کارهاى نیک، قابل ستایش،

آندو نفر نصرانى گرفت و بورثه آن مسلمان مسترد فرمود و در كافى و فقيه و تهذيب از حضرت صادق (ع) نقل نموده كه مراد از آندو نفر كه از شما هستند دو نفر مسلمان

راز چهار نفر مى‌شوند و بعضى گفته‌اند نجوى آنست كه ميان سه نفر باشد و سرّ آنست كه ميان دو نفر باشد ولى ظاهرا كليّت ندارد بلكه غالبا آن بر سه نفر ببالا اطلاق

نماز جمعه پیامبر(صلى الله علیه وآله)بودند، به سوى او شتافتند و تنها سیزده نفر، و به روایتى کمتر، در مسجد باقى ماندند. فضض‌ (۹ بار) وَ إِلَيْهَا لَهْوا أَو

آیات شامل این کلمه نفر (۱۸ بار) (بروزن فلس) نفر اگر با «من» و «عن» آيد به معنى دورى و تفرق باشد و اگر با «الى» باشد به معنى خروج ورفتن است و بعبارت ديگر

شما دو نفر كيست اى موسى! [فرعون‌] گفت: «اى موسى، پروردگار شما دو تن كيست؟» فرعون گفت: ای موسی، خدای شما کیست؟ فرعون گفت: ای موسی! پروردگار شما دو نفر کیست؟

اين آيه درباره جنگ بدر نازل گرديده كه عده مسلمين در آن ۳۱۳ نفر بودند، ۷۷ نفر از مهاجرين و ۲۳۶ نفر از انصار پرچمدار رسول خدا صلى الله عليه و آله و مهاجرين

در مورد تا کردن لباس و پارچه گفته مى شود: «ثَنى ثَوْبَهُ»; و این که به دو نفر «إِثْنَان» گفته مى شود، به خاطر آن است که یکى را در کنار دیگر قرار مى دهیم،

است که در هر جامعه اى قشر عظیمى را تشکیل مى دهند. بعضى عدد «جبل» را ده هزار نفر یا بیشتر نوشته اند و براى کمتر از آن این تعبیر را مناسب ندانسته اند ولى بعضى

بدر هفتاد نفر از كفار را كشتند و هفتاد نفر را اسير نمودند جمعا مصيبت كفار نسبت به يكصد و چهل نفر بود و در جنگ احد مصيبت مسلمين نسبت به هفتاد نفر بود و براى

ترجمه Tabber requires Javascript to function. گفتند: «این دو (نفر) مسلّماً ساحرند! می‌خواهند با سحرشان شما را از سرزمینتان بیرون کنند و راه و رسم نمونه

1‌-‌ اينكه‌ ‌براي‌ اثبات‌ زنا چهار نفر شاهد ‌از‌ رجال‌ لازم‌ دارد ‌که‌ ‌اگر‌ سه‌ نفر باشند زنا ثابت‌ نميشود و ‌آن‌ سه‌ نفر حد قذف‌ ‌که‌ هشتاد تازيانه‌ ‌است‌

لغت. و از نظر مفهوم متداول که از آیه فوق گرفته شده، به معناى نفرین کردن دو نفر به یکدیگر است، بدین ترتیب، افرادى که با هم گفتگو درباره یک مسأله مهم مذهبى

شما را در [اجرای] دین خدا درباره آن دو نفر دلسوزی و مهربانی بگیرد، و باید گروهی از مؤمنان، شاهد مجازات آن دو نفر باشند. زن و مرد زناكار را هر يك صد ضربه

ميدان جنگ را با چند نفر از اصحاب تعيين فرمود و مهياى جنگ شد عده مسلمين در آنروز هفتصد نفر بودند عبد اللّه ابن جبير را با پنجاه نفر تير انداز مأمور حفاظت

هفت نفر یا سه تا ده نفر)، به قرائت قرآن پیامبر(ص) گوش فرامى دادند. (قل أُوحى إلىّ أنّه استمع نفر من الجنّ) واژه «نفر» به گروهى متشکل از سه تا ده نفر و بنابر

خواهند گفت: سه نفر بودند چهارمى سگشان بود، بعضى خواهند گفت پنج نفر بودند ششمى سگشان بود اين هر دو قول رجم بغيب و بدون دليل است و خواهند گفت:هفت نفر بودند هشتمى

چنانکه گفته شد پیامبر اسلام با سیصد و سیزده نفر از مدینه بیرون آمدند وقتى که به نزدیکى بدر رسیدند پیامبر شبانه دو نفر را بنام بشر بن ابى الرغیا و مجدى بن عمر

روز شنبه، شانزدهم شوّال سال هشتم هجری، میان شما که نفر بودید، و میان قبائل ثقیف و هوازنِ مشرک که نفر بودند درگرفت، و شما به کثرت خود و قلّت دشمنان مغرور

نزاع و تسلط بر دیگرى صورت گیرد; و بنابراین «مجادله» به معناى آن است که دو نفر در برابر هم به جر و بحث و مشاجره برخیزند. این کلمه در اصل ـ به طورى که «راغب»

درباره اينكه دختران لوط چند نفر بيش نبودند چطور به همه آنها ازدواجشان را عرضه كرد درست نمى‏دانيم در مجمع فرموده آنها دو نفر رئيس داشتند خواست كه دخترانش

و ضمير «و مكروا» همان‌ نه‌ نفر تسعة رهط ‌است‌ ‌با‌ همدستان‌ ‌خود‌ بعضي‌ گفتند مكر ‌آنها‌ ‌اينکه‌ ‌بود‌ ‌که‌ آمدند چهل‌ نفر حضرت‌ صالح‌ و اهلش‌ ‌را‌ هلاك‌

با آن هفتاد نفر به طور رفته و آنها را لرزه گرفته است مگر آنكه بگوييم مراد از «ميقاتِنا» در اين آيه همان ميقات اوّل است و بردن آن هفتاد نفر بعداً بطور مستقل

با آن هفتاد نفر به طور رفته و آنها را لرزه گرفته است مگر آنكه بگوييم مراد از «ميقاتِنا» در اين آيه همان ميقات اوّل است و بردن آن هفتاد نفر بعداً بطور مستقل

چنانکه گفته شد پیامبر اسلام با سیصد و سیزده نفر از مدینه بیرون آمدند وقتى که به نزدیکى بدر رسیدند پیامبر شبانه دو نفر را بنام بشر بن ابى الرغیا و مجدى بن عمر

ساحل انداختيم حال آنكه مريض و ناتوان بود. درخت كدويى بر او رويانديم، بصدهزار نفر بلكه بيشتر پيامبرش كرديم. آنها ايمان آوردند تا مدتى متاعشان داديم. 2- [انبياء:87-88]

شما را در «بدر» يارى كرد تا طرفى و قسمتى از كفار را ببرد (كه هفتاد نفر كشته و هفتاد نفر اسير گشتند) و آنها را خوار كند تا مأيوس و نا اميد بر گردند. * [رعد:41]،

شما را در «بدر» يارى كرد تا طرفى و قسمتى از كفار را ببرد (كه هفتاد نفر كشته و هفتاد نفر اسير گشتند) و آنها را خوار كند تا مأيوس و نا اميد بر گردند. * [رعد:41]،

قاتل را به مجازات برساند) ولی نباید او هم در کشتن اسراف کند (و به جای یک نفر، دو نفر و بیشتر را بکشد، یا این که به عوض قاتل، دیگری را هلاک سازد). بی‌گمان صاحب

جبير ممانعت كرد، متابعت نكردند. عبد اللّه با كمتر از ده نفر باقى ماند. «عكرمة بن ابى جهل» با دويست نفر كه مترصد بودند، به عبد اللّه حمله كرده ايشان را كشتند،

‌بود‌ ‌که‌ بقول‌ يك‌ نفر چگونه‌ دست‌ برداريم‌ ‌از‌ آلهه ‌خود‌ ‌که‌ آباء و اجداد ‌ما پرستش‌ مي‌كردند. ‌در‌ موضوعات‌ خارجيّه‌ قول‌ يك‌ نفر حجّت‌ نيست‌ چه‌ رسد

چنانکه گفته شد پیامبر اسلام با سیصد و سیزده نفر از مدینه بیرون آمدند وقتى که به نزدیکى بدر رسیدند پیامبر شبانه دو نفر را بنام بشر بن ابى الرغیا و مجدى بن عمر

جمله : (( حسبك الله و من اتبعك من المؤ منين )) رمز اينكه يك نفر مؤ من صابر مى تواند بر ده نفر كافر چيره گردد اثر مستقيم ضعف روحى در كاستن از ميزان توان در

«تلّة» و «قليل» نبايد فكر كرد كه مثلا صد نفر از گذشتگان و بيست نفر از آخرين اند و شايد اين ثلّة و قليل از ميلياردها نفر تشكيل گردند منتهى عدّه آنها از گذشتگان

روايات مستفيض آن را تأييد مى‏كنند. ناگفته نماند: قرآن مجيد اصل دين را به پنج نفر از پيامبران اختصاص مى‏دهد چنانكه فرموده: [شورى:13]. ايضاً آيه [احزاب:7]. در

آيات به معنى زيادت است مثل [نساء:12]. پيداست كه «اكثر» در آيه شامل دو نفر و از دو نفر بالاتر است زيرا اگر ميت دو خواهر يا دو برادر مادرى داشته باشد ثلث مال

مى‌كنم شايد جمع بين اين دو روايت بآن باشد كه از هزار نفر ده نفر مئال امرشان ببهشت است اگر چه نه نفر آنها از شر شيطان محفوظ نمى‌مانند ولى چندى در جهنم مى‌مانند

باشد در شأن اهل انجيل نازل شد، و آنها چهل نفر نصارى بودند؛ سى و سه نفر با جعفر بن أبي طالب از حبشه آمدند، و هشت نفر از شام و از جمله آنها بحيرا و ابرهه و اشرف

كه ناقه‌ى صالح را يك نفر از پاى درآورد، امّا قرآن مى‌فرمايد: «فَعَقَرُوها» يعنى گروهى آن را پى كردند، زيرا آن گروه به كار آن يك نفر راضى بودند. چنانكه حضرت

آیات شامل این کلمه نفر (۱۸ بار) فِي إِلاّ وَ لا قَلِيل يُعَذّبْکُم عَذَابا قَالُوا الْحَرّ الْآخِرَة أَلِيما قُل اللّه نَار سَبِيل الدّنْيَا جَهَنّم يَسْتَبْدِل

كلام من مشرف شوند. حضرت از ميان هفتصد هزار نفر هفتاد هزار نفر، و از ميان آنها هفتصد نفر، و از ميان آنها هفتاد نفر انتخاب نمود. به ميقات رفتند. ايشان را در

کار خود به پیشگاه خدا توبه کنید [خدا توبه شما را می پذیرد]، چون دل شما دو نفر از حق و درستی منحرف شده است، و اگر بر ضدِّ پیامبر به یکدیگر کمک دهید [راه

كردم (به حرفش گوش دادم) [تحريم:4]. يعنى اگر شما دو نفر به خدا توبه كنيد آن بهتر است كه قلب شما دو نفر از حق متمايل و منحرف شده شيعه و اهل تسنن نقل كرده‏اند:

آیات شامل این کلمه هذان‌ (۲ بار) [طه:63]. گفتند: اين دو نفر دو تا ساحراند. إِن يَشَاء مَا خَصْمَان لَسَاحِرَان مِن يَفْعَل قَالُوا اخْتَصَمُوا النّجْوَى

۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ل من کم نن صوب ان ف جمع انن نفر او قول قد

على امرهم ...(( حكايت اختلاف مردم در عدد اصحاب كهف وبيان اينكه ايشان هفت نفر بوده اند عملى از هر عاملى موقوف به اذن ومشيت خداى تعالى است انسان بايد كار

بلکه با هر یک نفر نیز هفتاد هزار نفر به بهشت خواهند رفت سپس عکاشة بن محصن برخاست و گفت: یا رسول اللّه از خداوند بخواه که من از آن هفتاد هزار نفر باشم. پیامبر

تا دوازده نفر تمام شد پس حذيفه عرض كرد ما نرويم آنها را بكشيم حضرت فرمود خوش ندارم كه عرب بگويند چون بر اصحابش مسلّط شد آنها را كشت و هشت نفر آنها از قريش

را ديدند، خنديدند گفتند: طعام تو كفايت يك نفر از ما را نكند. حضرت فرمود: بخوريد به نام خدا، ايشان ده نفر ده نفر آمدند و از آن طعام خوردند سير شدند و از آن

واسطه‏اند ميان نيكوكاران و بدكاران گرچه در اسباب نزول وارد است كه درباره آن سه نفر نازل شد كه از جهاد تخل‏ف و بعد توبه كردند و كيف كان آيه مال امر آنها را مخفى

به روايت حضرت صادق عليه السّلام فرعون هزار نفر ساحر جمع و از آن هزار نفر صد نفر انتخاب و از صد نفر هشتاد نفر را اختيار كرد كه از همه ماهرتر و داناتر بودند،

شود بكار مى‏رود. [مائده:107]. اگر اطلاع حاصل شد كه آن دو مستحق گناه‏اند دو نفر ديگر در جاى آنها مى‏ايستد و در آيه [كهف:21]. اهل شهر را به اصحاب كهف واقف

علم عن اول بدو قد صرف قول فرعون عند ليس ارض ايى فى اتى صوب يقن ائى عذب نور نفر حسب کبر ظلم اذا اوى فرح وقى يوم ان عرض جحد بين هل نظر

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

و مخالفت‌ قسم‌ كفاره‌ دارد ‌ يا ‌ عتق‌ رقبه‌ ‌ يا ‌ كسوه‌ ده‌ نفر ‌ يا ‌ اطعام‌ ده‌ نفر و ‌اگر‌ متمكن‌ نيست‌ سه‌ روز روزه‌ بگيرد چنانچه‌ ميفرمايد فَكَفّارَتُه‌ُ

افتاده بودند عثمان دو نفر از آن‌ها را نزد خود آورد و عباس بن عبدالمطلب دو نفر و یامین بن کعب بن نسیل النضرى از بنى‌النضیر سه نفر را با خود آورد و یکى از

قسمى که در جنگ مزبور هر ده نفر یک شتر را به نوبه سوار می‌شدند و نیز یک خرما را ده نفر به دهن می‌زده و به دیگرى می‌دادند تا به نفر دهم می‌رسید، هسته اى از

چنانکه گفته شد پیامبر اسلام با سیصد و سیزده نفر از مدینه بیرون آمدند وقتى که به نزدیکى بدر رسیدند پیامبر شبانه دو نفر را بنام بشر بن ابى الرغیا و مجدى بن عمر

راز چهار نفر مى‌شوند و بعضى گفته‌اند نجوى آنست كه ميان سه نفر باشد و سرّ آنست كه ميان دو نفر باشد ولى ظاهرا كليّت ندارد بلكه غالبا آن بر سه نفر ببالا اطلاق

قَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ‌: ما هلاك نموديم آن نه نفر را در غار و باقى قوم ايشان را همه به صيحه مستأصل ساختيم؛ يا تمام آن نه نفر با قوم را به صيحه هلاك كرديم. وَ لَقَدْ

بيند، لكن بر اين حد نتواند بود كه قريب صد هزار نفر را صد نفر و كمتر بيند، و قريب سيصد نفر را هزار و نهصد نفر بيند، هر آينه قدرت كامله ربانى جلّت عظمته، باز

راز چهار نفر مى‌شوند و بعضى گفته‌اند نجوى آنست كه ميان سه نفر باشد و سرّ آنست كه ميان دو نفر باشد ولى ظاهرا كليّت ندارد بلكه غالبا آن بر سه نفر ببالا اطلاق

شده است كه به اسلام گرويدند. آنها عبارت بودند از چهل نفر از اهل نجران، سى و دو نفر از حبشه و هشت نفر از جلد 1 - صفحه 684 روم. «1» امّا بعضى از مفسّران گفته‌اند:

ترجمه Tabber requires Javascript to function. و به آن یکی از آن دو نفر، که می‌دانست رهایی می‌یابد، گفت: «مرا نزد صاحبت [= سلطان مصر] یادآوری کن!» ولی شیطان

‌که‌ ‌اگر‌ ميان‌ ‌آنها‌ پنجاه‌ نفر مؤمن‌ باشند هلاك‌ ميكنيد گفتند نه‌ ‌اگر‌ چهل‌ نفر نه‌ و هكذا كم‌ كرد ‌تا‌ رسيد بيك‌ نفر گفتند نه‌ قال‌َ إِن‌َّ فِيها لُوطاً

تا دوازده نفر تمام شد پس حذيفه عرض كرد ما نرويم آنها را بكشيم حضرت فرمود خوش ندارم كه عرب بگويند چون بر اصحابش مسلّط شد آنها را كشت و هشت نفر آنها از قريش

جنگ‌ ده‌ نفر ‌از‌ ‌شما‌ كشته‌ نميشوند و ده‌ نفر ‌از‌ ‌آنها‌ باقي‌ نميمانند، فقط ‌از‌ اصحاب‌ امير المؤمنين‌ نه‌ نفر كشته‌ شدند و ‌از‌ خوارج‌ نه‌ نفر فرار كردند

الا اذا يوم الى وله ک نفع فرر کلل لا رود مرء دعو لن لو على اذ او اله الله نفر سئل کلا قتل ما ب ذکر ها الذى ضلل اين صخخ دخل حمر جىء ملء وزر لعل عور قسر انا

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

کلل شرق اسحاق غرب طيب شىء زيت قدر ذکر ايى ملک يدى خير فرق ليل ندى صلح يا نفر عبد سبل حسن هدى امم تبع دبر بقع اين طوع رحم انت ندو ثم صدق اخر نذر بکة کما

خواهر (اُمّی) داشته باشد در این فرض سهم ارث هر یک نفر از آنها یک سُدس خواهد بود و اگر بیش از یک نفر باشد همه آنها ثلث ترکه را به اشتراک ارث برند، بعد از

آمده و به عمليات خود روح پدر را حاضر، گفتند: فرعون ما را طلبيده به جهت دو نفر كه بى سلاح و لشكر، كار را بر او تنگ گرفته، عصائى دارند كه اژدها شود، و هر

رهانيديم. و هر دو را با قومشان از بلای بزرگ (فرعونیان) نجات دادیم. و آن دو نفر و قومشان را از اندوه بزرگ نجات بخشیدیم، آن دو و مردمشان را از رنجى بزرگ نجات

لقب آن حضرت است. بنظر مى‏آيد كه لقب درست باشد، زيرا اثبات دو اسم براى يك نفر محتاج مؤنه است. فريد وجدى در دائرة المعارف آورده گويند: معناى آن بنده خدا

غير عمدى مثل آيه فوق، و عمدى مثل [حشر:5]. در آيه [صافات:78]، كه درباره چند نفر از پيغمبران آمده مراد از آن نام نيك يا بقاء شريعت آنهاست و «تركنا» در باقى

در قبال آنها به آن حضرت تأمين داده است. در تفسير عياشى نقل كرده: آنها پنج نفر از قريش بودند: وليد بن مغيره مخزومى، عاص بن وائل سهمى، حارث بن حنظله، اسودبن

قرعه كشيد و از افتادگان شد «مُدْحَضينَ»نشان مى‏دهد كه به دريا اندختگان چند نفر بودند و يونس عليه السلام يكى از آنها بود. گرنه گفته مى‏شد «فكان مدحضاً». *

در قبال آنها به آن حضرت تأمين داده است. در تفسير عياشى نقل كرده: آنها پنج نفر از قريش بودند: وليد بن مغيره مخزومى، عاص بن وائل سهمى، حارث بن حنظله، اسودبن

بخواهي‌ بتو ميدهم‌ مشروط ‌به‌ اينكه‌ پي‌ كني‌ ناقه‌ صالح‌ ‌را‌ ‌اينکه‌ دو نفر هفت‌ نفر ديگر ‌از‌ فجار ثمود ‌را‌ ‌با‌ ‌خود‌ همدست‌ كردند و ‌اينکه‌ قدار پي‌ كرد

اگر در آن شهر صد نفر مؤمن باشد ايشان را هلاك خواهيد كرد؟ جبرئيل گفت: نه. ابراهيم فرمود: اگر پنجاه نفر باشند؟ گفت نه. فرمود: اگر دو نفر باشد؟ گفت نه. فرمود:

اخو سئل هما ذلل غفر هذا طمئن حلف نمم منع ذلک عين نکب هون الذى شکر قصد فخر نفر هو شىء صرط احد ذا عن عتو ملء الى ظلم صدق اوى رود طوع خيل

رياست‌ پيدا كند ‌بر‌ فرض‌ قول‌ يك‌ نفر حتّي‌ ‌در‌ موضوعات‌ حجّت‌ نباشد لكن‌ احتمال‌ صدق‌ مي‌دهد ‌که‌ ‌اگر‌ يك‌ نفر بشما ‌گفت‌ ‌در‌ راه‌ قطاع‌ الطريق‌ هستند

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

برابر پيامبران چند بهانه داشتند و مى‌گفتند: الف) او بشرى مثل ماست. ب) او يك نفر از ميان خود ماست. ج) تعداد ما زياد است و پيروى يك جمعيّت از فردى كه مثل خود

مى‏پرستيدند سپس عرب به پرستش آنها برخاست. و نيز گفته: به قولى اين نامها نام پنج نفر مرد نيكوكار بود در زمان ميان آدم و نوح، بعدها مجسمه آنها را ساختند و به تدريج

كه شصت نفر سوار بودند نزد پيغمبر صلی اله علیه و آله وارد شدند. چهارده نفر آنان از سران و بزرگان اشراف نجران بودند و در بين آن چهارده، نفر، سه نفر بودند

موسی قصد وی را دارد] گفت: ای موسی! آیا می خواهی مرا بکشی چنان که دیروز یک نفر را کشتی؟ تو می خواهی در این سرزمین فقط یاغی و سرکش باشی، ونمی خواهی از مصلحان

سحر به محل موعود. نزد بعضى همراهان از سحره چهارصد نفر بودند، و نزد بعضى بيشتر. ابن عباس گفته: هفتاد دو نفر بودند، هر يكى يك عصا و يك ريسمان همراه داشت، پس

عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

و اينان شصت نفر سوار بودند كه در مدينه به رسول خدا صلى الله عليه و آله وارد گرديدند چهارده نفر آن‌ها از اشراف و بزرگان آن‌ها بوده و سه نفر بنام عاقب عبدالمسيح

به رنگهاى گوناگون است . ک ل ها من انن لم صوت حمل مثل هم خلف لون الى ا رکب نفر بيض بغل فرر جدد رئى سفر کان خيل جعل رحم نظر سنه جبل اوى قسر بئس عرض غرب بل