نتایج جستجو

فرعون ۴ انبیا: بینش مخالفان انبیا ۵ دستبندطلایى: نقش دستبندطلایى ۲ ریاست: نشانه هاى ریاست در دوران فرعون ۲ زینت: آثار زینت با طلا ۳ طلا: نقش طلا ۴ عقیده:

و نگهداری معبودانتان ایستادگی کنید زیرا از این دعوت [به سوی خدای یگانه] ریاست و آقایی بر اراده شده است. مهترانشان به راه افتادند و گفتند: برويد و بر پرستش

و کفر و منحرف ساختن افکار مردم از آیین و طریق حق بهره‌ای از زندگی مادی و ریاست و حکومت بر مردم ببرند. ای پیامبر! «به آنها بگو: (از این زندگی دنیا و بی‌ارزش

جايگاه‌هاى پر ناز و نعمت بيرون كرديم. و نیز از گنج‌ها و ثروتها و مقامات عالیه ریاست بیرون آوردیم (و به دریای هلاک افکندیم). واز گنج ها ومکان های نیکو [وقصرهای

بلکه او بسیار دروغگو و خودخواه است (و با تکبّر و جاه‌طلبی می‌خواهد بر ما ریاست کند). «آیا از میان ما این یادواره (تنها) بر او القا شده است‌؟ (نه،) بلکه

اين كس كه خود بى‌مقدار است و نمى‌تواند درست بيان كند بهترم؟ بلکه من (به ریاست و سلطنت) بهترم تا چنین مرد فقیر خواری که هیچ منطق و بیان روشنی ندارد؟ مگر

نبوّت خاتم‌الانبیاء و اطّلاع از ظهور اسلام. «بَغْیاً بَیْنَهُمْ»: به سبب حبّ ریاست و برتری‌جوئی و عداوت و حسادت میان خود (نگا: بقره / آل‌عمران / ، شوری / )

او جمع آوری می‌کنیم که ثروتمندترین مرد قریش شود، و حتّی حاضریم او را به ریاست برگزینیم. ابو طالب این پیام را به رسول اللّه صلّی اللّه علیه و اله عرض کرد

الناقة فتنة لهم) ۵ - اعطاى معجزه به پیامبران، در جهت رفع اتهام کذب و یا ریاست خواهى از ایشان (بل هو کذّاب أشر . سیعلمون غدًا من الکذّاب الأشر . إنّا مرسلوا

پس از آن كه به سوى شما آمد بازداشتيم؟ بلكه خودتان گناهكار بوديد كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، به كسانى كه زيردست بودند، مى‌گويند: «مگر ما بوديم كه شما

فرمانفرمائى. تصور نمودند كه ادعاى نبوت كاشف است از حب رياست دنيوى، و حال آنكه مقام منيع رسالت رياست الهيه، منصب خاصه‌اى است كه خدا به بندگان خاص خود افاضه

گفتند جلد 3 صفحه 636 اين آدمى است مانند شما ميخواهد بر شما برترى و مزيّت و رياست پيدا كند اگر خدا خواسته باشد پيغمبرى بفرستد از ملائكه پيغمبرانى مبعوث ميفرمايد

گفتند جلد 3 صفحه 636 اين آدمى است مانند شما ميخواهد بر شما برترى و مزيّت و رياست پيدا كند اگر خدا خواسته باشد پيغمبرى بفرستد از ملائكه پيغمبرانى مبعوث ميفرمايد

صحّت آن؛ این کار هم) به سبب ستمگری و سرکشی میان خودشان بود (و انگیزه‌ای جز ریاست‌خواهی و انحصارطلبی نداشت). و کسی که به آیات خدا (اعم از آیات دیدنی در آفاق

تعبیرهاى «ادخلوا» و «لایحطمنّکم» - که به صورت امر و نهى آمده - بیانگر نوعى ریاست است; به ویژه اگر تنکیر «نملة» براى تفخیم باشد. ۵ - وجود شعور، نظام رهبرى

همين‌ جهت‌ زيرا ‌آنها‌ انبياء ‌را‌ مخالف‌ رياست‌ و سلطنت‌ ‌خود‌ مي‌پنداشتند و اما عاقر ناقه‌ نه‌ طمع‌ رياست‌ داشت‌ و نه‌ ناقه صالح‌ مزاحم‌ ‌او‌ ‌بود‌ بلكه‌

خودشان اندک نبوده است ; چون با کتمان حقانیّت پیامبر (ص)، به خواسته هاى دنیوى، ریاست بر مردم و ... مى رسیدند ; ولى در عین حال خداوند همه آنها را به بى ارزشى و

روز قيامت. 12- مغرورين به مال. تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 584 13- مغرورين به رياست و جاه. 14- مغرورين به اولاد و احفاد. 15- جماعتى كه بعضى نامشروعات را عبادت

صداقت از او استمداد بطلبد» استفاده مى شود که اعمال آدمى در معرض ابتلا به ریاست. ۱۱- همه انسانها، حتى پیامبر(ص) براى داشتن اخلاص و صداقت در عمل، به امداد

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

آنان با برخى [ديگر جدل و] گفتگو مى‌كنند؛ كسانى كه زيردست بودند به كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، مى‌گويند: «اگر شما نبوديد قطعاً ما مؤمن بوديم.» و کافران

همچنين طالب رياست ممكن است خودش و دنيائى را آتش بزند و بسوزاند و ملتفت نباشد ميسوزد و ادراك عذاب خود را نكند چنانچه در اين زمان ميبينيم چند نفر رياست طلب عالمى

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

و افکار مردم (ذلک بان منهم قسیسین و رهباناً) به عالمان دینى که عهده دار ریاست مذهبى مسیحیان هستند، قسیسین (کشیش) گفته مى شود و رهبان جمع راهب است و راهب

مشاهده‌ كرده‌ بودند ايمان‌ آوردند سلطنت‌ فرعون‌ متزلزل‌ شد ولي‌ حب‌ جاه‌ و رياست‌ و دعوي‌ الوهيت‌ و قساوت‌ قلب‌ و كبر و نخوت‌ ‌او‌ مانع‌ شد ‌از‌ اينكه‌ ايمان‌

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

براى آنستكه بعضى از آنها گوش ميدهند و ميفهمند و ميدانند ولى تكبر و عناد و رياست دو روزه دنيا آنها را از قبول حق باز ميدارد و اينها حال و مئالشان بمراتب بدتر

و براى حفظ عنوان و رياست خود دست و پا ميزدند كه شايد تفرقه و اختلافى بين مسلمين پيدا شود و دين اسلام رواج پيدا نكند و رسوم و رياست آنها محفوظ بماند و ميدانستند

كه متجاوز از حدّ خود و دروغگو باشد اگر اين شخص از مردم عادى باشد و براى رياست چنين ادّعائى را نموده چگونه او را قادر بر چنين معجزاتى مينمايد اى قوم من

گردن‌هاى كسانى كه كافر شدند غل‌ها مى و كسانى كه زيردست بودند به كسانى كه [رياست و] برترى داشتند، مى‌گويند: «[نه،] بلكه نيرنگ شب و روز [شما بود] آنگاه كه

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

بى‌نيازى از كسب و تجارت هميشه در مكّه نزد او براى انجام خدماتش حاضرند و بساط رياست و جاه و جلال را براى او گستردم گستردنى كه ملقّب بريحانه قريش و وحيد عصر شد

كاسته و بر توجه آنها بآخرت بيفزايد ميفرمايد كه آنچه بشما داده شده است از رياست و مال و اولاد و غيرها بهره چند روزه دنيوى است و بالاخره نابود ميشود ولى آنچه

‌که‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌است‌ تمايل‌ بلذائذ دنيوي‌ دارد ‌از‌ لباس‌ و خوراك‌ و حب‌ رياست‌ و مال‌ و جاه‌، و نفس‌ ‌او‌ رغبت‌ ميكند و شيطان‌ ‌هم‌ اغوا ميكند و غرق‌ دنيا

كردند و حقانيت‌ پيغمبر اسلام‌ ‌را‌ فهميدند و ‌از‌ روي‌ لجاج‌ و عصبيت‌ و حب‌ّ رياست‌ و علاقه‌ بزخارف‌ دنيوي‌ انكار كردند. ] (آیه 82)- در این آیه قرآن مجید پیمان

است قرآن بر او، مِنْ بَيْنِنا: از ميان جماعت، يعنى چون او از ما در شرف و رياست پست‌تر است، چرا وحى به او اختصاص يافته. اين كلام دال است بر آنكه منشأ تكذيب

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

گواهى از كتب سماوى و اقوال پيغمبران خدا ميفرمايد نيست در ضميرشان مگر هواى رياست و بزرگى و سركشى از احكام الهى و وسائط ابلاغ آن ولى باين آرزو نخواهند رسيد

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

مصلحت‌ ‌است‌ ‌با‌ ‌اينکه‌ ‌که‌ نه‌ توقع‌ اجرت‌ داشته‌ ‌باشد‌ و نه‌ خيال‌ رياست‌ داشته‌ ‌باشد‌ البته‌ عقل‌ سليم‌ اطاعت‌ ‌او‌ ‌را‌ واجب‌ ميداند. 392 ] (آیه

نقیباً) «نقیب» به کسى گفته مى شود که از سوى والى و حاکم، بر گروه و طائفه اى ریاست و سرپرستى مى کند. ۳- سرپرست و رهبر هر جامعه، باید از میان خود آنان گزینش

ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد اين گرفتارى براى ما خواسته شده يا اين رياست خواسته هر كسى است اختصاص بمحمّد ندارد چنانچه در تفسير انّ هذا لشي‌ء يراد

‌که‌ ‌در‌ ‌او‌ ‌است‌ تمايل‌ بلذائذ دنيوي‌ دارد ‌از‌ لباس‌ و خوراك‌ و حب‌ رياست‌ و مال‌ و جاه‌، و نفس‌ ‌او‌ رغبت‌ ميكند و شيطان‌ ‌هم‌ اغوا ميكند و غرق‌ دنيا

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

كه متجاوز از حدّ خود و دروغگو باشد اگر اين شخص از مردم عادى باشد و براى رياست چنين ادّعائى را نموده چگونه او را قادر بر چنين معجزاتى مينمايد اى قوم من

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

خودشان را فاسد نمودند و آنچه پيدا كردند در دنيا بخيال خودشان از دولت و ثروت و رياست از دستشان رفت و جز حسرت و ندامت براى آنها باقى نماند ناچار در آخرت هم در

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد اين گرفتارى براى ما خواسته شده يا اين رياست خواسته هر كسى است اختصاص بمحمّد ندارد چنانچه در تفسير انّ هذا لشي‌ء يراد

ميكرديم‌. فَهَل‌ أَنتُم‌ مُغنُون‌َ عَنّا نَصِيباً مِن‌َ النّارِ ‌با‌ ‌اينکه‌ رياست‌ ‌خود‌ ‌که‌ ميگفتيد جلد 15 - صفحه 384 ‌ما ‌هر‌ چه‌ بخواهيم‌ ميتوانيم‌ و قدرت‌

‌بود‌ حضرت‌ داود و سليمان‌ علاوه‌ ‌از‌ مقام‌ نبوت‌ و رسالت‌ مقام‌ سلطنت‌ و رياست‌ ‌هم‌ داشتند جلد 15 - صفحه 241 ‌حتي‌ ‌بر‌ طايفه جن‌ و طيور و حيوانات‌ و زبان‌

ننمودند و فرقه فرقه نشدند مگر بعد از آنكه عالم شدند بحق و حقيقت براى طلب رياست و اعمال عداوت بين خودشان و ساير اغراض فاسده و خدا حكم ميكند ميان آنها بتميز

خودشان را فاسد نمودند و آنچه پيدا كردند در دنيا بخيال خودشان از دولت و ثروت و رياست از دستشان رفت و جز حسرت و ندامت براى آنها باقى نماند ناچار در آخرت هم در

اللّه بگوئيد و بعد از فراغت الحمد للّه حقّ آنرا ادا نموده‌ايد جبرئيل كه رياست بر سايرين داشت بآنها توجّه فرمود و گفت حقّ خدا اين است كه چنين كسى را خليل

جان‌ و مال‌ اظهار اسلام‌ و ايمان‌ كردند، و اما منافقين‌ ‌که‌ بطمع‌ مال‌ و رياست‌ اظهار اسلام‌ و ايمان‌ كردند اينها فرار نميكنند و دشمن‌ داخلي‌ هستند مثل‌

پيشينيان و من نيز مثل آن دارم. گرچه قائل اين قول «نضر بن حرث» بود، لكن به سبب رياست او، همه تابع او بودند در اين امر، لذا اسناد به جميع ايشان فرمود، اين غايت

گردانند، و به هيچ وجهى من الوجوه به ماديات از قبيل مال و جاه و جلال و شوكت و رياست، نظر نداشتند و خيرخواه عموم بودند. و اين دستور براى مبلغين اسلامى مى‌باشد

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

پيشنهاد اعطاى مسئوليّت براى خود را مطرح كرد؟ يا به تعبير ديگر؛ چرا يوسف طلب رياست كرد؟ پاسخ: او از خواب پادشاه مصر، احساس خطر و ضرر براى مردم كرد و خود را

باشد وقتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مبعوث گرديد. اينان از ترس زوال رياست خود صفات رسول خدا را تغيير دادند و گفتند اين پيامبر آن رسول معهود در تورات

خارق عادت و كلام سبحانى است. پس اعتراضات و ايراد شبهات به جهت دوستى دنيا و رياست و جاه‌طلبى است، لذا مبالغه فرمايد در زجر و تهديد ايشان. وَ كَمْ قَصَمْنا

نمودند و از منافع ايمان در دنيا و آخرت محروم شدند و براى اين بود كه ميخواستند رياست و تكبّر كنند در دنيا و تمكين ننمايند از احكام خدا و پيغمبر و عاقبت در دنيا

باشند بهمان‌ معاصي‌ و لهويات‌ و زخارف‌ دنيوي‌ و حب‌ مال‌ و جاه‌ و عزت‌ و رياست‌ و ظلم‌ و جور ‌که‌ ‌هر‌ كدام‌ اينها زهر قتالست‌ ‌هم‌ ‌در‌ دنيا بعقوبات‌ ‌آن‌

موافق‌ ‌با‌ طبع‌ ‌است‌ فقط ‌اينکه‌ چهار روزه‌ دنيا ‌از‌ خورد و مسكن‌ و لبس‌ و رياست‌ ثروت‌ جلد 12 - صفحه 140 و تناكح‌ و لذّة نظر و سمع‌ و روح‌ و امثال‌ اينها

ندارد آنچه بايد بسر ما بيايد خواهد آمد اين گرفتارى براى ما خواسته شده يا اين رياست خواسته هر كسى است اختصاص بمحمّد ندارد چنانچه در تفسير انّ هذا لشي‌ء يراد

5 صفحه 413 أَن‌ رَآه‌ُ استَغني‌ «7» اينكه‌ فريب‌ مال‌ و دولت‌ و ثروت‌ و رياست‌ و عشيره‌ و اتباع‌ ‌را‌ بخورد و ‌خود‌ ‌را‌ مستغني‌ بداند ‌از‌ ‌خدا‌ و بگويد

‌که‌ تصور يك‌ بزرگي‌ ‌در‌ ‌خود‌ ميكند مثل‌ نسب‌ و حسب‌ و دولت‌ و ثروت‌ و رياست‌ و نحو اينها تكبر ‌اينکه‌ صفت‌ خبيثه‌ ‌را‌ ظاهر ميكند و آثار ‌آن‌ ‌را‌ بار

گواهى از كتب سماوى و اقوال پيغمبران خدا ميفرمايد نيست در ضميرشان مگر هواى رياست و بزرگى و سركشى از احكام الهى و وسائط ابلاغ آن ولى باين آرزو نخواهند رسيد

گواهى از كتب سماوى و اقوال پيغمبران خدا ميفرمايد نيست در ضميرشان مگر هواى رياست و بزرگى و سركشى از احكام الهى و وسائط ابلاغ آن ولى باين آرزو نخواهند رسيد

مردانيرا كه ما آنها را از اشرار مى‌شمرديم در دنيا و ميگفتيم اينها با هم براى رياست و اغراض شخصى سازش نمودند كه ما را از دين آباء خود باز دارند آيا ما آنها را

حيوانات‌ و جبال‌ و مزارع‌ و انهار و بيوتات‌ و قصور و اعتباريات‌ ‌از‌ سلطنت‌ و رياست‌ و جاه‌ و منصب‌ و رتبه‌ و مقام‌ (و مثله‌ معه‌) و مثل‌ آنچه‌ ‌در‌ زمين‌ ‌است‌

دعوت‌ بردار و متعرض‌ آلهه‌ ‌ما نباش‌ ‌ما تو ‌را‌ محترم‌ ميداريم‌ و تحت‌ رياست‌ تو ميرويم‌ و همه‌ نوع‌ خدمت‌ و محبت‌ ميكنيم‌ خداوند ‌براي‌ رفع‌ طمع‌ ‌آنها‌

يكديگر زندگى ميكنند و اخيرا تصريح كردند كه او كذّاب است و براى خودخواهى و رياست و تكبّر نمودن بر ما اين ادّعا را نموده لذا خداوند فرموده فرداى قيامت معلومشان

‌که‌ ‌بر‌ حسب‌ ظاهر ‌آنها‌ ‌را‌ خوش‌ آيد مثل‌ اقبال‌ دنيا ‌از‌ سلطنت‌ و رياست‌ و جاه‌ و مقام‌ و مكنت‌ و دولت‌ ولي‌ ‌در‌ حقيقت‌ عين‌ عقوبت‌ ‌است‌ لذا ميفرمايد

«لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ»: قطعاً ایشان را جانشین و جایگزین دیگران می‌سازیم و حکومت و ریاست را به دست آنان می‌سپاریم. مراد این است که در هر عصر و زمان پایه‌های ایمان

امر را تأكيدى دانسته‌اند و اختصاص اهل تنعم و تعيّش را بامر گفته‌اند براى رياست آنها و تبعيّت سايرين است و بعضى مأمور به را احكام اوليّه گرفته‌اند و گفته‌اند

‌است‌ ‌که‌ آخر مملكتش‌ ‌را‌ ميبيند چنانچه‌ اول‌ ‌آن‌ ‌را‌ بيند، و ‌از‌ حيث‌ رياست‌ ملائكه‌ داخل‌ مملكت‌ ‌او‌ نميشوند، بدون‌ اذن‌ ‌او‌ ‌با‌ اينكه‌ ملائكه‌ ‌بر‌

اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون وارد شد بر كعب بن اشرف كه رياست بر آنها داشت او قصد نمود قتل حضرت و همراهانش را و جبرئيل او را آگاه نمود

اصحاب آن حضرت آن دو را ناگهانى كشته بود و چون وارد شد بر كعب بن اشرف كه رياست بر آنها داشت او قصد نمود قتل حضرت و همراهانش را و جبرئيل او را آگاه نمود

و خواهان آن بوديد و بطور استهزاء سؤال از وقتش مينموديد و بعدا هم هر وقت رياست طلبان اين امّت آنحضرت را در اماكن رفيعه مانند روى دست پيغمبر و روى شانه آنسرور

و فساد و معاصي‌ ‌است‌ و منشأ ‌آن‌ كبر و نخوت‌ و بزرگ‌ منشي‌ و حب‌ جاه‌ و رياست‌ و مال‌ و منال‌ و رتبه‌ و مقام‌ و هواي‌ نفس‌ و شهوتراني‌ و سبب‌ تمام‌ اينها

و خواهان آن بوديد و بطور استهزاء سؤال از وقتش مينموديد و بعدا هم هر وقت رياست طلبان اين امّت آنحضرت را در اماكن رفيعه مانند روى دست پيغمبر و روى شانه آنسرور

‌با‌ لشگر هايشان‌ هلاك‌ كند بغرق‌ و بني‌ اسرائيل‌ ‌را‌ نجات‌ دهد و سلطنت‌ و رياست‌ ‌را‌ نصيب‌ ‌آنها‌ كند ‌که‌ مفاد وَ نُمَكِّن‌َ لَهُم‌ فِي‌ الأَرض‌ِ ‌است‌

ننمودند و فرقه فرقه نشدند مگر بعد از آنكه عالم شدند بحق و حقيقت براى طلب رياست و اعمال عداوت بين خودشان و ساير اغراض فاسده و خدا حكم ميكند ميان آنها بتميز

تُلهِكُم‌ باز ندارد و غفلت‌ پيدا نكنيد. أَموالُكُم‌ ‌از‌ باب‌ مثال‌ ‌است‌ رياست‌ اسم‌ عنوان‌ هوي‌ پرستي‌ شهوت‌راني‌ جاه‌ مقام‌ زخارف‌ دنيوي‌ ‌از‌ عمارات‌

‌است‌ زيرا تكبر يك‌ چيزي‌ ‌در‌ ‌خود‌ ‌از‌ حيث‌ حسب‌ و نسب‌ و قوه‌ و قدرت‌ و رياست‌ و سلطنت‌ مي‌بيند تصور بزرگي‌ ميكند و استكبار هيچ‌ منشأي‌ ندارد باصطلاح‌

اللّه عليه و آله و سلّم را ساحر و گاه شاعر و گاه مجنون خوانند و امام را گاه رياست طلب گاه شوخ و گاه بى‌سياست دانند قرآن را گاه سحر و گاه شعر و گاه افسانه نامند

‌غير‌ اينها) رها نموده‌ و ‌خود‌ ‌را‌ بضلالت‌ و گمراهي‌ افكندند و ‌براي‌ رياست‌ چند روزه‌ دنيا و حب‌ مال‌ و جاه‌ دين‌ ‌خود‌ ‌را‌ بدنيا فروختند و معني‌ اشتراء

عمل‌ صالح‌ طرف‌ نميكنيد ‌هر‌ ‌که‌ دنياي‌ ‌او‌ معمور ‌است‌ غني‌ و ثروت‌ و رياست‌ و اسم‌ و عنوان‌ دارد ‌او‌ ‌را‌ عزت‌ ميگذارند خواه‌ مؤمن‌ ‌باشد‌ جلد 17 -

‌او‌ ‌است‌ لكن‌ ‌در‌ دنيا بسياري‌ دعوي‌ ملكيّت‌ ميكنند يكي‌ سلطنت‌ يكي‌ رياست‌ يكي‌ دولت‌ يكي‌ ثروت‌ و نحو اينها لكن‌ ‌در‌ قيامت‌ تمام‌ ضعيف‌ «لا يَقدِرُون‌َ

كاسته و بر توجه آنها بآخرت بيفزايد ميفرمايد كه آنچه بشما داده شده است از رياست و مال و اولاد و غيرها بهره چند روزه دنيوى است و بالاخره نابود ميشود ولى آنچه

اختصاص نزول آيات در باره دوّمى و ساير غصب‌كنندگان حق آل اطهار ظاهرا براى رياست دومى و همكارانش بر اهل نفاق باشد و در مجمع‌ جلد 5 صفحه 169 نقل نموده كه مسلمانان

ثالثا معناي‌ رب‌ ‌را‌ نميدانست‌ خيال‌ ميكرد معناي‌ رب‌ مملكت‌ داريست‌ و رياست‌ منشي‌ ‌است‌ چنانچه‌ اطلاق‌ رب‌ ‌بر‌ مالك‌ شي‌ء ميكنند مي‌گويي‌ «رب‌ الدار»

آنان از اشراف و برجستگان نجران محسوب می‌شدند، سه نفر از این چهارده نفر سمت ریاست داشتند و مسیحیان آن سامان در کارها و مشکلات خود به آن سه نفر مراجعه می‌کردند