نتایج جستجو

باید از این حکم مستثنى دانست. انس‌ (۳۳۸ بار) جماعت مردم. در مجمع گفته :ناس و بشر و انس نظير هم اند، و اصل الناس أناس است از انس در اثر دخول الف و لام تعريف

واحِدَةٍ ثُمٌ جَعَلَ مِنْها زَوْجَها» به نظر مى‏آيد مراد از نفس در اين آيات بشر اولى است. وَ مَا اللّه الّذِين کَانُوا يَظْلِمُون لا لٰکِن خَسِرُوا إِن ظَلَمُوا

کَيْف أَوْلِيَاء بِغَيْر هُدًى قَوْم الْحَيَاة آتَيْنَاهُم الْقِيَامَة غَيْر بَشّر لَمّا الْمُحْسِنِين جَاهَدُوا مُبِين إِلَيْه خَسِرُوا شَدِيد قِيل رَسُولَه

اهل اوب اول اوى ايان اين ايى اکل ب بثث بحر بخل بدل برد برر برزخ برق بسر بسس بشر بصر بطن بعث بعد بغى بقى بلد بلغ بلى بنن بنو بنى بوب بيت بين بکر تبع ترب ترف

تعويض آن ندارد بر خلاف بشر كه به سرعت برق مى‏جهد و كاينات را زير پا مى‏گذارد و اقطار جوّ را سوراخ كرده به سوى كرات ديگر پرواز مى‏كند. بشر اسلحه عجيبى دارد كه

پيش مريم مراد از تمثّل آن است كه در عين ملك بودن به نظر مريم بشر مى‏آمد نه اينكه واقعاً بشر شده بود رجوع شود به«جن» بند 12. ه ل هم من ف ما ب ک اله وله الله

مشتق شده در حال بارگیری... ه ام هون فى ترب على الا مسک سوء ا ما الذين حکم ب بشر

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وله کم اله ل الله يمن جعل ان لا برر امن وقى بشر ه صلح بين انس

لبث علم ى فتى هذا فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما ربب ذا کيل امر سبع صدق بشر عمل شرى فعل هو عرف بقر ذکر ها قبل شطن حفظ على مسس عزز اذا اخو

طفل هذا ثلث قرآن الذى نوب قلب على نا نجو يمن سمع مثل مرر سبح اذى ا صدق عرض بشر سعى ضلل صلح جعل شىء طلق طوع

قد خلو دنو ملک عظم کفر عزير کفى اخر ارض بهت رهب ک جمع يهود قبل على لا وحد بشر فوه قرب الک ى

ارض الذين وله ک کثر انتم رسل لکن ب نذر نفس نغض انن کم يوم قرب ايى ذرء حتى بشر ائى لو دعو س زلزل ضرر مرر

شامگاهى، احاطه تاريكى بر موجودات، وسعت تدريجى ماه، حكايت از تغيير احوال عالم و بشر دارد و شايد بدان مناسبت آمده «لَتَرْكَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ» بقيّه كلام

[جاثية:24]. و يا علم و قدرت و اراده و ساير صفات خدا را مثل علم و قدرت افراد بشر بدانيم. الميزان ذيل آيه 180 اعراف از معانى الاخبار نقل كرده كه حضرت صادق عليه

الذى فى صدق علم رجل کون شىء على يدى امن اذا کتب بسط رسل قطع رئى رحم اتى ا بشر وقى هدى ظلم هن توراة ربب قوم ملک عذب کلل هو غلل قتل انس خرج کفر عمل نن يا

ها لکن ب صلى نصب وصل عذب عين جعل خشع ليس انى عمل ل سيب فرى ک درى جهنم سکن بشر بحر کوى کذب

کره نن ضلل اذ اذا هما الذى ملک قرب شىء اوى يا بعد قدر امر دعو فرق کتم اخذ بشر شهد خير ام سئل ظنن ائى انتم نبو قبل رئى عمل

کون قوم على ها اذا علم فى ا هدى ربب رحم بين جىء خلق هذا الى جعل الذى انس بشر ذا عذب وحد انتم لم يدى غلم ن حقق کبر اتى يوم سلم شىء روح نزل هو صلح اذ عبد

قلب موت غلظ سوف ردد سقى يعقوب الى جبر سود ثقل خول هون رجع ولى لمس مع کثر بشر نبذ ندى وذر

کتب حمد لئک قمر اول س حسن الک مريم امن بعد کثر حيى اکل ذى ن هل موت متع شمس بشر يقن عن عبد حدث لحد بل لو نن ابراهيم شرک رجع فلح عوذ نهر عين زنجبيل

غير کون صفف هو عدو زوج وقع حکم بعد نوم هون ذکر جوو بيت وحى کفر احد رحق ام بشر لم حتى اکل عزز

این کلمه مراد از «بشر»، نخستین انسان، یعنى آدم(علیه السلام)است. بشر (۱۲۳ بار) در اينجا درباره بشارت و مشتقّات آن و همچنين درباره بشر به معنى انسان توضيح

ل فى ه على اخذ من ب لا ها نا کلل ما امر وذر مجد شىء حفظ رحم لقى ذات جرى بشر دسر نسخ بقى غضب کم ربب قرء عين رئس قرآن موسى سقر قدر وعظ تسع حمل هدى اخو هو

تعس مکر هدى رضو س قتل سرف ارض شجر بغى اخر اکل قرء لدن ربط رکن کلل ملک جىء بشر کون عظم محو رئى عن جنن فوق

هستند پس گفتند: «آيا به دو بشر كه مثل خود ما هستند و طايفه آنها بندگان ما مى‌باشند ايمان بياوريم؟» از این رو گفتند: چرا ما به دو بشر مثل خودمان ایمان آریم در

ما هذا إلاّ بشر مثلکم) ۵ - تلاش اشراف، براى مخدوش ساختن رسالت نوح(ع) در نظر توده مردم (فقال الملؤا ... ما هذا إلاّ بشر مثلکم) ۶ - «از جنس بشر بودن نوح(ع)»

بريدند و سرش را پيش هيروديس و معشوقه‏اش آوردند. ه ب ل ک من صلح نا وسم سمو بشر اله الله اخذ لم يا عيسى عشو وله صدق زکريا حسن هم جعل کتب بکر الياس جزى کلم

بنا بر قرائت مشهور ظاهر آن است كه هاروت و ماروت دو فرشته بودند ممثل به صورت بشر مثل ملكى و كه بر مريم ممثل شد و نزول سحر بر آن دو براى امتحان انسانهاى آن

رسالت الهى (قالوا ... ما أنت إلاّ بشر مثلنا) ۲ - حضرت صالح(ع) چونان دیگر مردمان، داراى تمامى خصوصیات بشرى (ما أنت إلاّ بشر مثلنا) ۳ - ویژگى هاى بشرى صالح(ع)،

جنس‌ بشر بودند و ‌در‌ تمام‌ اينها يك‌ ملك‌ ‌رسول‌ نبود. ‌اينکه‌ جمله‌ جواب‌ ‌آن‌ كلمه‌ ‌است‌ ‌که‌ گفتند: «هَل‌ هذا إِلّا بَشَرٌ مِثلُكُم‌» تمام‌ بشر بودند

تفسیر مى کردند. بشر (۱۲۳ بار) در اينجا درباره بشارت و مشتقّات آن و همچنين درباره بشر به معنى انسان توضيح داده خواهد شد. 1- شك نيست كه بشر به معنى انسان است

آیات شامل این کلمه «بَطِرَتْ» از مادّه «بطر» (بر وزن بشر) به معنىِ طغیان و غرور، بر اثر فزونى نعمت است. بطر (۲ بار) مِن قَرْيَة مَعِيشَتَهَا فَتِلْک أَهْلَکْنَا

الا رحم شرر نن قد ربب ذلک علم يوم خير ثم مسس اخذ الى قرح شطن نصب ذوق بعد بشر قوم لن فرض جنب کلل حسن الم صدر طلق امن عرض فضل جزع ايى ظلم کفر ذات مثل هلع

کلمه از این که «بالِغة» به معناى «رسا» است روشن مى شود که دلائل خداوند براى بشر از طریق عقل و نقل و به وسیله دانش و خرد، و همچنین فرستادن پیامبران، از هر

آیات شامل این کلمه «أَسْحار» جمع «سحر» (بر وزن بشر)، در اصل به معناى «پوشیده و پنهان بودن» است; و چون در ساعات آخر شب، پوشیدگى خاصى بر همه چیز حاکم است،

جنس‌ ‌غير‌ بشر ‌باشد‌ ‌ يا ‌ ملك‌ ‌باشد‌ ‌ يا ‌ مخلوق‌ ديگري‌ و حال‌ آنكه‌ ‌اگر‌ ملك‌ ‌هم‌ ‌باشد‌ بايد بصورت‌ بشر ‌باشد‌ ‌تا‌ بتواند ‌با‌ بشر تماس‌ بگيرد

و استفاده است به حكم عقل مقتضى آنست كه انبياء بايد بشر بوده باشند تا غرض از بعثت كه ارشاد و هدايت بشر است حاصل آيد. و نيز شبهه نمودند حال كه ملك نباشد،

نفرموده‌ ‌خدا‌ چيزي‌ ‌را‌ ‌بر‌ بشر بگو كي‌ نازل‌ نمود كتاب‌ ‌را‌ ‌که‌ موسي‌ آورد بآن‌ كتاب‌ ‌که‌ روشن‌ و هدايت‌ كننده‌ ‌بود‌ ‌براي‌ بشر قرار داديد ‌آن‌ كتاب‌ ‌را‌

بلحاظ جنس است پس جاى استبعاد از نبوت‌ جلد 3 صفحه 541 بشر عادى نيست با آنكه تمام انبياء عظام از جنس بشر بودند و وحى بتوسط ملك يا بوسيله ديگرى بايشان ميرسيد

كشتي‌ نسل‌ بشر و ساير حيوانات‌ ‌تا‌ دامنه قيامت‌ باقي‌ باشند لذا ميفرمايد: وَ آيَةٌ لَهُم‌ تمام‌ جنس‌ بشر. أَنّا حَمَلنا ذُرِّيَّتَهُم‌ ذرّيّه بشر ‌را‌ ‌که‌

‌که‌ مدعي‌ هستي‌ چرا ‌ما نمي‌بينيم‌ مگر ‌ما ‌با‌ تو فرق‌ داريم‌ همه‌ بشر هستيم‌ ‌اگر‌ بشر ممكنست‌ تماس‌ بگيرد ‌با‌ ملائكه‌ چرا ‌بما‌ نشان‌ نميدهي‌ و ‌اگر‌

مى دانستند. (و قال الکفرون هذا سحر کذّاب) اسلام: تاریخ صدر اسلام ۳، ۶ انبیا: بشر بودن انبیا ۲; مردمى بودن انبیا ۱ کافران: بهانه جویى کافران صدراسلام ۳; بینش

رسالت وى (ما هذا إلاّ بشر مثلکم) ۱۰ - بشر بودن و خوردن و آشامیدن همانند انسان ها، مانع از رسالت در نظر اشراف و عناصر مرفه (ما هذا إلاّ بشر مثلکم یأکل ممّا تأکلون

نبوت‌ بدست‌ قدرت‌ الهي‌ ‌است‌ و بشر اختيار تعيين‌ ندارد مسئله خلافت‌ و امامت‌ ‌آن‌ ‌هم‌ بايد خداوند تعيين‌ فرمايد ‌از‌ دست‌ بشر خارج‌ ‌است‌ ‌که‌ بگويند يك‌

جهل و نادانى بر مدّعاى خودشان كه نفى رسالت آن حضرت بود اين بود كه يك نفر بشر كه از جنس ما است و مانند ما ميخورد و ميآشامد و در كوچه و بازار راه ميرود و

مقدّمات لازم است كه جور كردن همه آنها در اختيار بشر نيست لذا قبض و بسط در دست خدا است گر چه كار و تلاش بشر نيز بى‏تأثير نيست‏[زخرف:32] روشن مى‏شود. * [بقره

قوم ثمود و نبوت بشر ۱۹ ; قوم ثمود و شتر صالح ۲۱ ; منافع قوم ثمود ۲۳ ; هشدار به قوم ثمود ۲۲ قوم عاد: عقیده قوم عاد ۱۹ ; قوم عاد و نبوت بشر ۱۹ قوم نوح: عقیده

‌است‌ ‌از‌ تصورات‌ و تخيّلات‌ بشري‌ ما هذا بَشَراً ‌اينکه‌ بشر نيست‌ زيرا ‌در‌ جميع‌ افراد بشر ‌هر‌ خوش‌ صورتي‌ بگرد نعل‌ اسب‌ ‌او‌ نميرسد ‌ان‌ ‌هذا‌ نيست‌

معجزه انبیاء خارج از قوانين اين علم نيست بلكه بشر به آن راه ندارد و راه طبيعى آن فقط در دست خداست و بشر تا قيامت به آن راه نخواهد يافت وگرنه معجزه بودن

بینهما) ۲ - بشر از فرمانروایى بر جهان هستى، محروم و ناتوان است. (أم لهم ملک السموت و الأرض و ما بینهما) ۳ - انتخاب و فرستادن رسولان براى بشر، جلوه اى از

محمد(ص): بشر بودن محمد(ص) ۱; خاستگاه محمد(ص) ۱; عوامل مخالفت با محمد(ص) ۳، ۵; منشأ مخالفت با محمد(ص) ۴ مشرکان: بینش مشرکان ۱ نبوت: شگفتى نبوت بشر ۱ البرهان

عقلت زائل شده و قمى ره فرموده مراد آنستكه ميان تهى هستى مانند ساير افراد بشر و اگر پيغمبر بودى مثل ما نبودى و مؤكّد اينمعنى است كه بعد از اين گفتند نيستى

محققا تو ديوانه‌ هستي‌ نظر ‌به‌ اينكه‌ كفار و مشركين‌ باور نميكردند ‌که‌ بشر تماس‌ گيرد ‌با‌ وحي‌ الهي‌ و عالم‌ مجردات‌ چنانچه‌ ‌در‌ بسياري‌ ‌از‌ آيات‌

معانى و علوم دقيقه و حكم و مصالح عامه است كه ادراك بشر از نيل بعشرى از اعشار آن عاجز است و هر قدر بشر در علم و صنعت كامل شود اعتراف آن بعجز از فهم اسرار

مسئله به ميان نمى‏آيد كه بشر افضل است يا ملك؟ مراد از «مِمَّنْ خَلَقْنا» عموم مخلوق است اعم از فرشتگان و غيره و از اينكه: بشر از بسيارى از مخلوقات از حيث

شدن از اقطار آسمانها و زمين چنين اتفاقى روى خواهد داد و ظاهر آن است كه اگر بشر سلطان و قدرت داشته باشد خروج از اقطار آسمانها و زمين براى وى ممكن خواهدبود

در آن مضاف مقدّر است يعنى: «ذانسب و ذاصهر» يعنى:خدا آن است كه از آب (نطفه) بشر آفريد و او را نر و ماده قرار داد مثل [قيامة:37-39]. به نظر مى‏آيد علت اطلاق

آنكه بياشامانيم آنرا ببسيارى از مخلوقاتمان از جنس شتر و گاو و گوسفند و افراد بشر و چون از بلدة بلد و مكان اراده شده موصوف بصفت مذكّر كه ميّت باشد گرديده و

یعلّمه بشر) ۲- کافران و مشرکان، قرآن را در میان مردم خود، آموزه هاى فرد عجمى به پیامبر(ص) معرفى مى کردند. (و لقد نعلم أنهم یقولون إنما یعلّمه بشر ... أعجمىّ)

بزرگ فرشتگان. «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ» «2» ولى به هر حال روح بشر، امرى پيچيده، ناشناخته و نفخه‌اى الهى و داراى بعد آسمانى است و تنها خداوند

غير فصيح ولى اين قرآن عربى روشن است. يعنى: مى‏دانيم كه مى‏گويند: قرآن را بشر به او مى‏آموزد ولى زبان كسى كه... بقيّه جواب در آيات بعدى است. * [حج:25].

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) قَالُوا بَشّرْنَاک فَبِم بِالْحَق الْکِبَر فَلا مَسّنِي تَکُن أَن عَلَى مِن الْقَانِطِين بَشّرْتُمُونِي أَ قَال در حال

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ک‌ (۱۴۷۸ بار) بِالْحَق قَالُوا تُبَشّرُون فَلا فَبِم الْکِبَر تَکُن مِن مَسّنِي أَن قَال الْقَانِطِين وَ عَلَى مَن بَشّرْتُمُونِي

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) وَ مِثْلِنَا نُؤْمِن أَ عَالِين قَوْمُهُمَا فَقَالُوا قَوْما لَنَا فَکَذّبُوهُمَا کَانُوا عَابِدُون فَکَانُوا

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ مِن الرّيَاح لِيُذِيقَکُم يُرْسِل أَن آيَاتِه رَحْمَتِه لِتَجْرِي الْکَافِرِين يُحِب الْفُلْک بِأَمْرِه در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) الّذِين عِبَاد الْبُشْرَى يَسْتَمِعُون لَهُم الْقَوْل اللّه إِلَى فَيَتّبِعُون أَحْسَنَه أَنَابُوا وَ أُولٰئِک

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) هن‌ (۲۰۷ بار) وَ فَالْآن عَنْکُم ابْتَغُوا عَفَا مَا کَتَب اللّه عَلَيْکُم فَتَاب لَکُم أَنْفُسَکُم کُلُوا تَخْتَانُون

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ن‌ (۲۳۵ بار) ى‌ (۱۰۴۴ بار) عَلَى أَ أَن عَلِيم قَال مَسّنِي بِغُلاَم الْکِبَر نُبَشّرُک فَبِم إِنّا تُبَشّرُون قَالُوا

خارج از قلمرو دانش بشر در جهان (و ممّا لایعلمون) ۷ - جهان، داراى پدیده هاى جان دارى است که چگونگى حاکمیت قانون زوجیت بر آنها، براى بشر ناشناخته است. (سبحن

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) ال وَ سَقَر مَا إِلاّ هٰذَا سَأُصْلِيه أَحَدا مِن قَوْل فَقُولِي تَرَيِن إِنّي أَدْرَاک فَإِمّا إِن يُؤْثَر نَذَرْت عَيْنا

‌او‌ دارند لكن‌ دلالت‌ انسان‌ اتم‌ّ ‌از‌ ساير مخلوقات‌ ‌است‌ و ‌در‌ افراد بشر انبياء دلالة ‌آنها‌ ‌بر‌ شئون‌ الهي‌ بيشتر ‌است‌ و ‌در‌ ميان‌ انبياء ‌عليه‌

معنوى است. سفر يكى از لوازم زندگى بشر، براى رفع نيازها و كسب تجربه‌هاست، كه خداوند اسباب آن را در خشكى و دريا، در اختيار بشر قرار داده و آن را به عنوان يكى

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ أَحَدُهُم إِذَا مَا مِن ظَل بِه وَجْهُه يَشْتَهُون سُوء بِالْأُنْثَى بِمَا بِالْبَنِين أَ يُمْسِکُه مُسْوَدّا ضَرَب

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ نَذِيرا أَرْسَلْنَاک بِالْحَق إِلاّ لِقَوْم إِنّا لا يَعْلَمُون إِن لِلنّاس عَرَبِيّا کَافّة قُرْآنا نَذِير فَأَعْرَض

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ الّذِين الْمُؤْمِنِين الصّالِحَات يَعْمَلُون ذٰلِک أَن اللّه الّذِي لَهُم أَقْوَم لَدُنْه عِبَادَه الْکَبِير هِي الْفَضْل

عَلَيْهِمْ» يعنى ما به آنها مشتبه مى‏كرديم ظاهراً اين غايت ارسال ملك به صورت بشر است يعنى نتيجه كار چنين مى‏شد بعضى‏ها گفته‏اند: نسبت «لَلَبَسْنا» به خدا مثل

و نقل براى بشر آفریده است. (و خلقنا لهم من مثله ما یرکبون) ۲ - آفرینش مرکب هایى مانند کشتى (چهارپایان و...) در سیر و سفر و حمل و نقل براى بشر، از آیات و

كشتى‌هاى نفت‌كش و حمل گندم و مواد غذايى در اقيانوس‌ها به حركت در نيايند، زندگى بشر فلج مى‌شود. علاوه برآنكه حمل و نقل از طريق دريا، ارزان‌ترين راه براى انتقال

حامل وحى (جبرئيل). 1- وحى از طرف خداست نه خواست بشر. ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُكَلِّمَهُ اللَّهُ‌ ... 2- بشر مى‌تواند مورد سخن خداوند قرار گيرد. «يُكَلِّمَهُ

كائنات مطلع است و از بشر در علم خويش صدها مراحل پيشرفته‏تر است در «نمل» گفته شد كه مورچگان ما انسانها را با اسم و رسم مى‏شناسند و بشر با آن همه زحمت در شناختن

قرآن: ۴(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... من خلق حمء سنن ه ل انس جنن بشر ف فخر ک کذب قول اذا ى کما خرج ربب علم قد سوى انن مرج حکم الى ملک الو نور قبل

آیات شامل این کلمه بشر (۱۲۳ بار) وَ اللّه هُدًى الّذِين إِلاّ مَا إِن لِلْمُؤْمِنِين لِلْمُسْلِمِين الْمَلاَئِکَة لِتَطْمَئِن جَعَلَه بِه قُلُوبُکُم يَقُولُون

کافران قوم ثمود ۲ ; عقیده قوم ثمود ۶ ; قوم ثمود و صالح (ع) ۵ ; قوم ثمود و نبوت بشر ۶ ; کافران قوم ثمود ۱ ; کفر قوم ثمود ۵ ; متجاوزان قوم ثمود ۲

حال بارگیری... جعل نور فى من وله ب اله کم الله قمر وهج نزل شدد ها نبت شمس بشر الذى ه امن سبع هو اذن انن عصر فوق موه برج هن عيش ل سمو خرج ليل ثجج بنى ارض

نا جمع انن اول ل قدر رسل ک رهق سوء لوط نجو قتر نزل کم يوم کفر اذ هذه فجر بشر وجه مرر نظر کيف ضحک قرى رجز ب نذر نن

درباره خدوند و دوبار درباره بشر. [نساء:6]. [نساء:135]. و آن چون درباره خداوند به كار رود مقصود مطلق بى نيازى است و چون وصف بشر آيد بى نيازى و كفايت بالنسبة

غیر قابل دسترسى براى بشر (فى کتب مکنون) «مکنون» به معناى نهفته و پنهان است. مقصود از آن، پنهان بودن محتویات لوح محفوظ از دید بشر است. ۳ - قرآن، نازل شده

اخبار از غيب و جامعيت كليه فوائد روحى و جسمى و دنيائى و آخرتى تمام طبقات بشر را تا انقراض عالم‌ لا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ‌: نيارند مانند آن را در اين صفتها

«المنشئات» (ساخته شده به دست بشر) به کار رفته است; اما تعبیر «له الجوار» (از آن او است کشتى ها) مى رساند که هر چند کشتى ها ساخته دست بشر است; ولى انسان در همه

نا من اسماعيل على ما وهب انن اسباط ب جعل ک نبو قول ربب کلل اله ى ها ف ابو بشر عبد علم الى اتى صلح کون ورى حکم نزل ذرر عيسى هم برک اسحاق يا هدى قبل موسى

يَهْتَدُونَ» نيز يكى از علامات است كه در «نجم» خواهد آمد وجود علامات در زندگى بشر بسيار حائز اهميت است چنانكه با تدبّر معلوم خواهد شد. وَ تَهْتَدُون بِالنّجْم

اخص است... گويند «فُلانٌ يَعْرِفُ اللهَ» نگویند «یَعلَمُ اللهَ»... كه معرفت بشر به خدا با تفكّر در آثار اوست نه با ادراك ذاتش و گويند: «اَللّهُ يَعْلَمُ كَذا»

يتم کما سقى وحد اول بين حبر سوف نکر سوى غصب ورى ها رشد رضو س ثنى صبر سرر بشر خلو الله طغى

هماهنگى ادیان ۴ اسراف: اهمیت اجتناب از اسراف ۵ اسماء و صفات: علیم ۱۴ انبیا: بشر بودن انبیا ۱; تغذیه انبیا ۱; توصیه به انبیا ۲، ۹، ۱۳; زهد انبیا ۸;طعام انبا

۱، ۴; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۷ نبوت: تبیین تاریخ نبوت ۷; منشأ نبوت ۶; نبوت بشر ۷

معنى اعجاز قرآن آن است كه بشر از آوردن نظير آن عاجز و ناتوان است، قرآن از اول نزول پيوسته اين مطلب را يادآوري كرده و گويد: بشر از آوردن نظير من ناتوان است

بنحوى كه عقل مات ميشود با معذرت از بيان تفصيلى براى عدم استعداد و قصور علم بشر از ادراك حقائق موجودات خصوصا مجرّدات كه از آن بعالم امر تعبير ميشود كه فرموده

بچشانيم، سپس آن را از وى سلب كنيم، قطعاً نوميد و ناسپاس خواهد بود. و اگر ما بشر را به نعمت و رحمتی برخوردار کنیم، سپس (چون کفران کرد) آن نعمت را از او بازگیریم

جنن قول نصر قلل مضى هل امن خرج ها لو او اخذ بئس سوى انس فتح صدق خلف ثقف رئى بشر قوم حتى انن ارض لبث صلو لما هو نفخ عود ثم اين ا سئل عمل عين عذب دلک بوب توب

فى قول کون على الا ک ها ان نا ايى اول ظلم اذ قوم يوم رئى يا اتى ى ذلک دعو بشر عمل غفر الم هو جعل رسل او عن اوى علم اخذ ولى انس لو ائى اخر نن ا جوب رحم عتد