نتایج جستجو

همين معنى به نظر مى‏آيد ايضا [مائده:30]. 4- قلوب و باطن. در آياتى نظير [اعراف:205]. [احزاب:37]. [يوسف:77]. [طه:67]. [اسراء:25]. مراد از نفس و نفوس در اين

كار رفته است و در بعضى از آيات مى‏شود گفت مراد از آن راه معمولى است مثل [اعراف:86]. و مثل [ملك:22]. و نحو [صافات:23] صراط و با صاد و سين خوانده‏اند و. هر

كار رفته است و در بعضى از آيات مى‏شود گفت مراد از آن راه معمولى است مثل [اعراف:86]. و مثل [ملك:22]. و نحو [صافات:23] صراط و با صاد و سين خوانده‏اند و. هر

اول و گاهى مفتوح آيد) اسم است به معنى پيام (اقرب - قاموس) [اعراف:79]. جمع آن رسالات است [اعراف:62]. ارسال به معنى فرستادن است خواه فرستادن پيامبر باشد يا

معبوديّت و خالقيّت شريك قائل شده‏اند در اسماء نيز الحاد كرده‏اند چنانكه فرموده [اعراف:180]. الحاد و لحد به معنى ميل است يعنى خدا را با نامهاى نيكش بخوانيد و از

ضمّ اوّل و كسر دوّم و به كسر اوّل و دوّم) است چنانكه در اقرب گفته است. [اعراف:148] قوم موسى بعد از وى از زينت آلات خود گوساله‏اى ساختند. [كهف:31] در بهشت

كه صنم معرّب است. اصنام به صيغه جمع پنج بار در قرآن آمده است: انعام:74، اعراف:138، ابراهيم:35، شعراء:71، انبياء:57. ل عبد قول ف ى انن قوم ه على ان اله

[بقره:228]. [بقره:275]. [كهف:110]. جمع آن در قرآن امثال آمده [واقعة:23-22]. [اعراف:194]. (بروزن فرس) مانند، دليل، صفت، عبرت، علامت، حديث و مثل دائر (اقرب) قاموس

ازخود انسان در مجمع فرموده: وسوسه با صداى آهسته به سوى چيزى خواندن است [اعراف:20]. «وَسْوَسَ لَهُ» يعنى نصيحت و خيرخواهى بنظر او آوردولى «وَسْوَسَ‏اِلَيْهِ»

همچنين است آيه 52 از سوره يونس و به احتمال قوى آيه 17 سوره بلد و 16 سوره اعراف. ه من کم هم ل ف ثم الى ب وله ما فى اله انن الله على لا ها قول کون خلق الذين

مسمارها داشت حمل كرديم منظور كشتى نوح «عليه السلام» و الواح جمع لوح است. [اعراف:154-150-145]. مراد از الواح صفحه‏هاى تورات است معلوم نيست از چوب بوده يا

است. بخل را از آن امساك گويند كه منع كردن و نگاه داشتن مال از ديگران است. [اعراف:170]. آنانكه به كتاب خدا چنگ مى‏زنند و آن را حفظ كرده و به آن عمل مى‏كنند

گونه بودن آن تصريح كرده است [انعام:55]. كه سبيل فاعل تستبين است. ايضاً [اعراف:86]. كه ضميرش مؤنث است و ايضاً آيه‏99 آل عمران. گاهى از سبيل تعدّى و تجاوز

ترتیل: ترجمه: «تَلَقَّی»: دریافت داشت. بیاموخت. «کَلِمَاتٍ»: سخنانی که در (أعراف / ) آمده است. «تَابَ عَلَیْهِ»: توبه‌اش را پذیرفت و او را بخشید. «التَوَّابُ»:

«وَقْراً»: سنگینی (نگا: أنعام / ). «وَحْدَهُ»: تنها و یگانه. حال است (نگا: أعراف / ). «نُفُوراً»: مصدر است و به معنی: گریز. در این صورت مفعول مطلق یا مفعول‌له

وسعت زندگى و ثروتمند است از ثروت خويش انفاق كند. و خواه در فعل باشد مثل [اعراف:156]. كه رحمت خدا به هر چيز احاطه دارد. فعل «وَسِعَ يَسِعَ سِعَةً» لازم و

گفتند: ساكت باشيد و چون قرآن تمام شد براى انذار پيش قوم خويش برگشتند. * [اعراف:204]. آنگاه كه قرآن خوانده شود به آن گوش دهيد و ساكت باشيد تا مورد رحم خدا

به «شَرَقَ» و راجع به آيه [كهف:86]. رجوع شود به «طلع» و «حماء». در كريمه [اعراف:137]. مراد زمين شام و فلسطين است به قرينه «الّتى بارَكْنا» كه در چند آيه

للَّهِ؟وَلِكِتابِهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِاْئِمَّةِ الْمُسْلِمينَ وَ عامَّتِهِمْ» [اعراف:21]. به آنها قسم خورد كه من به شما خير خواهم و دوستيم به شما خالص و بى شائبه

«تعلیم» دانسته اند! ولى دقت در تعبیرات این آیه و آیات مشابه آن در سوره «اعراف» به خوبى نشان مى دهد که این گونه توجیهات زیبنده یک مفسر حقیقت طلب نیست. کم‌

نيكوكاران را وقعى ننهادند تا به عذاب خداوند گرفتار گشتند قرآن مجيد در سوره اعراف آيه 163 به بعد وضع آنها را چنين نقل مى‏كند: بپرس از يهود از شهريكه در كنار

و شما را نصيحت كردم ليكن ناصحان را دوست نداريد [اعراف:79]. نام حضرت صالح در قرآن به قرار ذيل است: اعراف آيات: 73،75،77. هود:61،62،66،89. نمل:45. ناقه صالح‏

پيش من سبك خواهدشد. در اينجا مراد از ميزان مقام ومنزلت است. در مجمع ذيل [اعراف:8]. فرموده: در روايت آمده:«اِنَّ الصَّلوةَ ميزانٌ فَمَنْ وَ فَى اسْتَوْفى»

درباره اهل رحمت آمده: [انبیاء:103]. غَواش: جمع غاشيه است (فراگيرنده‏ها). [اعراف:41]. براى آنها از جهنم بستر و از بالايشان فراگيرنده‏ها است يعنى آتش از بالا

هارون را در جاى خود گذاشت و دستور خويش را به وى اعلام كرد چنانكه در سوره اعراف آيه 142 آمده است. به نظر مى‏آيد چون سى روز گذشت و موسى نيامد سامرى از اين

نعمتى از جانب خدا او را درك نمى‏كرد، ملامت شده به بيابان انداخته مى‏شد. * [اعراف:38]. «اِدَّارَكُوا» در اصل تداركو است تاء در دال ادغام شده و براى حذر از

كه در آن دقت و محكمى و اهميت منظور است نه جودت و فرقش با فعل همين است. [اعراف:137]. آن چه فرعون و قومش مى‏ساختند و آن چه از بناها بالا مى‏بردند تباه ساختيم

قيامت معناى (( اعراف (( و مراد از آن در آيه شريفه رجال اعراف از طايفه جن يا ملك نيستند مراد از رجال اعراف ، مستضعفين نيستند اصحاب اعراف از جنس بشر هستند

اَرْسَلنامُوسى و اَخاهُ بِآياتِنا» كه در معناى اصلى است. و مثل [اعراف:65]، [اعراف:73]، [اعراف:85] و غير اينها كه سبب استعمال مشاركت در قبيله است پيداست كه

گوشت هر دو طرف آن متنان گويند (مجمع) از اين جهت به چيز محكم متين گفته‏اند [اعراف:183]. به آنها مهلت مى‏دهيم راستی كيد من محكم و قوى است كه هيچ كس آنرا دفع

آیات شامل این کلمه ستت‌ (۸ بار) شش. [اعراف:54]ستّين: شصت [مجادله:4]. نا گفته نماند در آيات 54 اعراف، 3 يونس، 7 هود، 59 فرقان، 4 سجده، 38 حديد، گفته شده

گفتند [اعراف:23]. و نيز آيه [اعراف:22]. روشن مى‏كند كه در اثر خوردن از آن وضعشان تغيير كرد و عورتين آنها در اثر ريختن لباسهايشان چنانكه فرموده [اعراف:26]

نشنيده‏ايم اين جز دروغ نيست. و نيز بطريقه بت پرستان اطلاق شده مثل [اعراف:89]. ايضا آيه [اعراف:88]. و نيز در سوره [ابراهيم:13]. [كهف:20]. ال إِن هٰذَا الْآخِرَة

است و علت عدم صرف اسم قبيله بودن آن است (مفردات) در مجمع البيان ذيل آيه 73 اعراف آن را نام يكى از نواده‏هاى نوح فرموده كه قبيله صالح بنام او نامگذارى شده

گوشت هر دو طرف آن متنان گويند (مجمع) از اين جهت به چيز محكم متين گفته‏اند [اعراف:183]. به آنها مهلت مى‏دهيم راستی كيد من محكم و قوى است كه هيچ كس آنرا دفع

را بررسى مى‏كنيم: 1- در بسيارى از آيات نسبت افعال به قريه داده شده مثل [اعراف:4]. [يونس:98]. [نحل:112]. در اينگونه آيات اگر قول راغب را پذيرفتيم هيچ و

گوشت هر دو طرف آن متنان گويند (مجمع) از اين جهت به چيز محكم متين گفته‏اند [اعراف:183]. به آنها مهلت مى‏دهيم راستی كيد من محكم و قوى است كه هيچ كس آنرا دفع

(مفردات،مجمع البيان) [قلم:50] پس پروردگارش او را برگزيد و از نيكوكاران گردانيد. [اعراف:203] و آنگاه كه آيه‏اى نياوردى گويند: چرا آنها را جمع نكردى. گويا منظور كفّار

حرف جواب و تصديق است [اعراف:44]. آيا آنچه خدا وعده داده بود حق يافتيد؟ گويند آرى. اين لفظ جمعا چهار بار در قرآن مجيد آمده است: اعراف:44 و 114 - شعراء:42

باقر(ع) فرمود: ... درباره اصحاب اعراف چه مى گویى؟... به خدا سوگند آنان نه مؤمن اند و نه کافر...». اصحاب اعراف: عقیده اصحاب اعراف ۱۱ انسان: اختیار انسان ۴، ۵;

[هود:53]. و نيز قيامت را انكار مى‏كردند [حاقة:4]. مرمان قوى هيكل و مرفّه بودند [اعراف:69]. و نيز هود «عليه‏السلام» به ايشان مى‏گفت [شعراء:132-134]. چون در ضلالت

[واقعة:60-61] ما مغلوب و عاجز نيستيم از اينكه ديگران را به جاى شما بگيريم. * [اعراف:80] اين آيه و آيه 28 عنكبون درباره قوم لوط است و روشن مى‏كند كه لواط اولين

دين فطرت زندگى مى‏كردند بركات آسمانها و زمين به سوى آنها سرازير مى‏شد. [اعراف:96]. و ممكن است آيه به خطابات جزئى منحل شود يعنى گرفتارى هر كس از ناحيه عملش

قبول كرد ظاهرا همان است كه در آيه [اعراف:23]. آمده. عياشى چهار حديث در اين باره نقل كرده در دو حديث كلمات نظير آيه اعراف است و چهارم از على «عليه السلام»

مراد شهر مکّه یا جز آن است. در هر صورت در اینجا مراد اهل آنجا است (نگا: أعراف / هود / محمّد / ). بدل از (مَثَلاً) یا مفعول‌به دوم (ضَرَبَ) است که متضمّن

«وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليه‏السلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده شر وعذاب است. ايضاآيه [ق:14]. و [ق:28]

تفحص كرديم و يافتيم كه با نگهبانها و شهابها پر شده است. املاء: پركردن. [اعراف:18]. اِمْتِلاء: پرشدن. [ق:30]. مِلْ‏ء (به كسر ميم) نام مقدارى است كه ظرفى

آیات شامل این کلمه رجز (۱۰ بار) (بكسر اوّل) اضطراب. [اعراف:134]. يعنى اگر اين اضطراب و بلا را از ما ببرى حتماً به تو ايمان مى‏آوريم. راغب گويد: اصل رجز

تفحص كرديم و يافتيم كه با نگهبانها و شهابها پر شده است. املاء: پركردن. [اعراف:18]. اِمْتِلاء: پرشدن. [ق:30]. مِلْ‏ء (به كسر ميم) نام مقدارى است كه ظرفى

شده‏اند كه ذيلاً به بعضى اشاره مى‏شود: 1- بهشت [آل عمران:107]. 2- قرآن [اعراف:52]. 3- تورات [هود:17]. 4- نبوّت [هود:63]. 5-پيغمبر [مریم:21]، [انبياء:107]

[هود:53]. و نيز قيامت را انكار مى‏كردند [حاقة:4]. مرمان قوى هيكل و مرفّه بودند [اعراف:69]. و نيز هود «عليه‏السلام» به ايشان مى‏گفت [شعراء:132-134]. چون در ضلالت

شود) و آن با نموّ و زيادت و سعادت قابل جمع و بلكه از اين معانى كنار نيست. [اعراف:54] يعنى ثابت در خير است، هميشه مفيد است خدائى كه پرورش دهنده مخلوقات است

احرام بستن چنانكه طبرسى فرموده است. عبارت راغب در بيان معنى اخير گنگ است. [اعراف:142]. ميقات درآيه به معنى وعده معين است چنانكه در صدر آيه فرموده «وَ وعَدْنامُوسى

لباس مرد قلمداده شده است، زن بى‏مرد و مرد بى‏زن به حكم انسان عريان است. * [اعراف:26]. لباس تقوى را احياء و عمل صالح گفته‏اند ولى بايد آن را اعمّ گرفت تقوى

حضرت در بنى‏اسرائيل بود. چنانكه فرموده: [اعراف:142]. 4 هارون با موسى برادر پدر و مادرى بودند و اينكه در [اعراف:150]. [طه:94]. هارون به موسى «يَابْنَ اُمَّ»

مقطع هاى کوتاه و نزدیک به هم مى باشد. به هر حال منظور از «رِجز» در سوره «اعراف»، ظاهراً همان مجازات هاى بیدارکننده پنجگانه اى است که در آیات به آن اشاره

نبوت، بنابراین در معناى رسالت، نبوت هم افتاده است; ولى چون آیه 157 سوره «اعراف» در مقام تشریح، توضیح و تفصیل پیامبر(صلى الله علیه وآله) است، آن دو را مستقلاً

مقطع هاى کوتاه و نزدیک به هم مى باشد. به هر حال منظور از «رِجز» در سوره «اعراف»، ظاهراً همان مجازات هاى بیدارکننده پنجگانه اى است که در آیات به آن اشاره

قيامت معناى (( اعراف (( و مراد از آن در آيه شريفه رجال اعراف از طايفه جن يا ملك نيستند مراد از رجال اعراف ، مستضعفين نيستند اصحاب اعراف از جنس بشر هستند

«وعد» در شر و اشاره بوعده عذاب نسبت به قوم صالح «عليه‏السلام» است ايضا [اعراف:44]. فعل اول در وعده خير ودوم در وعده شر وعذاب است. ايضاآيه [ق:14]. و [ق:28]

شريفه به معنى اسم فاعل است. * خفيه: به ضمّ اوّل مصدر است به معنى پنهانى. [اعراف:55] يعنى پروردگار خود را بخوانيد با تضرّع و پنهانى. در الميزان احتمال داده

آیات شامل این کلمه نوق‌ (۷ بار) شترماده. [اعراف:73]. اين ناقه خدا است براى شما نشانه قدرت خدا است او را بگذاريد در زمين خدا بچرد. اين لفظ هفت بار در كلام

نقل كرده است [اعراف:154]. چون خشم موسى فرونشست الواح را گرفت. [شورى:37]. چون به خشم آمدند مى‏بخشند. غضبان: خشمناك .صفت مشبهه است [اعراف:150]. چون موسى

جشد برادرش را زير زمين پنهان كند. [اعراف:26]. لباس سوأةهاى مردم را كه ديده شدن آنها را خوش ندارند مى‏پوشاند. [اعراف:20]. مراد از سوأة عورت زن و مرد است

and became full of remorse. ترتیل: ترجمه: «عَقَرُوهَا»: شتر را کشتند (نگا: اعراف / ، هود / ). Tabber requires Javascript to function. آيات ۱۴۱ - ۱۵۹، سوره

[هود:53]. و نيز قيامت را انكار مى‏كردند [حاقة:4]. مرمان قوى هيكل و مرفّه بودند [اعراف:69]. و نيز هود «عليه‏السلام» به ايشان مى‏گفت [شعراء:132-134]. چون در ضلالت

معنى زيادت است راغب گفته: كثرت و قلت در كميت منفصله به كار روند مثل اعداد. [اعراف:86]. ياد كنيد آنگاه كه عده شما كم بود خدا زيادتان كرد. كثير: بسيار [حديد:26]

احرام بستن چنانكه طبرسى فرموده است. عبارت راغب در بيان معنى اخير گنگ است. [اعراف:142]. ميقات درآيه به معنى وعده معين است چنانكه در صدر آيه فرموده «وَ وعَدْنامُوسى

الشى‏ء صلاحاً: ضد فسد» در قرآن گاهى با فساد مقابل آمده و گاهى با سيئه مثل [اعراف:56-85]، [توبه:102]. [رعد:23]. «صلح» در آيه به معنى شايسته و خوب شدن است

۱۶(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... (بر وزن قفل) ناپاكى. پليدى. [اعراف:58] سرزمين پاك و رئيدنش به اذن پروردگارش مى‏رويد و سرزمينيكه پليد و ناپاك

است به محلى كه مى‏بينى آنگاه در عرف به هر انداختن اسم شده‏ است (راغب). [اعراف:107]. [يوسف:96]. كه در هر دو مطلق انداختن است و در [مائده:64]. اِلْقاء معنوى

شيطان به خدا گفت: «لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِراطَكَ الْمُسْتَقِيمَ» اعراف، 16. «5». اعراف، 31. «6». اسراء، 29. «7». فرقان، 67. «8». اسراء، 110. جلد 1 - صفحه

آیات شامل این کلمه ذئم‌ (۱ بار) [اعراف:18] طبرسى فرمود: ذأم و ذيم به معنى عيب شديد است ولى راغب آنرامذمّت گفته است يعنى: فرمود از آن خارج شو در حالى كه

سخن است و چون سكوت توأم با نوعى سكون و آرامش است به طور استعاره گفته شده [اعراف:154] چون خشم موسى فرو نشست. راغب طبرسى نيز نظير آن را گفته است اين كلمه فقط

کلمه سهل‌ (۱ بار) ها (۱۳۹۹ بار) هموارى و آسانى مثل زمين هموار و كار آسان. [اعراف:74]. سهول جمع سهل است يعنى در دشتها و هموارهاى زمين كاخها مى‏سازيد و از كوهها

[كهف:41]. يا آبش در زمين فرو رود ديگر ابداً به طلب. اخذ آن راهى نيابى. درباره [اعراف:54]. به «حثث» و درباره [حج:73]. به «ذباب» رجوع شود. وَ حَثِيثا النّهَار اللّيْل

آیات شامل این کلمه حثث‌ (۱ بار) حثيث و حثوث به معنى سريع است (قاموس) [اعراف:54] شب را بر روز مى‏پوشاند و شب روز را به سرعت ميطلبند. اصل آن به معنى وادار

مى‏دانست. چنانكه درباره تشويق به چاره‏جويى درباره موسى به او مى‏گفتند: [اعراف:127]. به نظر مى‏آيد چنانكه گفتيم خود را يكى از خدايان و والاترين آنها مى‏دانست

الشى‏ء صلاحاً: ضد فسد» در قرآن گاهى با فساد مقابل آمده و گاهى با سيئه مثل [اعراف:56-85]، [توبه:102]. [رعد:23]. «صلح» در آيه به معنى شايسته و خوب شدن است

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... [اعراف:193]. صمت به فتح (ص) به معنى سكوت است يعنى: يكسان است بر شما چه آنها را بخوانيد و چه

آیات شامل این کلمه سرر (۴۴ بار) [آل عمران:134]، [اعراف:95]. سراء كه فقط در دو آيه فوق آمده به معنى مسرّت و وسعت زندگى است چنانكه ضرّاء دو قول است يكى توانگرى

آیات شامل این کلمه منع‌ (۱۷ بار) باز داشتن. ضد عطا كردن. [اعراف:12]. چه چيز بازداشت اينكه سجده نكنى آنگاه كه امرت كردم؟ مَنُوع: مبالغه است يعنى بسيار بازدارنده

رسيدن، دست يافتن وغيره است. آن درخدا چنانكه راغب گفته به معنى علم است مثل [اعراف:102]. در بسيارى از آنها وفايى به عهد نيافتيم و دانستيم كه وفايى به عهد خدا

آنها را نزد من برگردانيد پس شروع كرد بدست كشيدن بر ساقها و گردنهاى آنها. [اعراف:22]، طه:121. شروع كردند بر عورت خويش از برگ درختان باغ مى‏چسباندند. اين لفظ

[نوح:28]، تبار اسم مصدر و به معنى هلاكت است و ظالمان را جز نابودى مى‏افزاى. [اعراف:139]، حقّا آنچه اينان در آنند نابود شونده است. اگر ثلاثى و مزيد فيه اين كلمه

پيوسته‏اند. [زخرف:71]. در بهشت است آنچه دلها مى‏خواهد و چشمها لذت مى‏برد. [اعراف:81]. مراد از شهوت ميل جنسى است يعنى: شما به جاى زنان از روى رغبت و لذّت با

آیات شامل این کلمه ضيع‌ (۱۰ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) تباه شدن. [اعراف:170]. ممكن است گاهى مراد از آن ترك باشد مثل: [مريم:59]. گفته‏اند يعنى نماز را ترك كردند

است (مجمع) سموم(به فتح س) باد گرمى است كه مانند سمّ نفوذ مى‏كند (راغب). [اعراف:40]. داخل بهشت نشوند تا ريسمان كشتى در سوراخ سوزن وارد شود معنى آيه در «جمل»

آیات شامل این کلمه ضيع‌ (۱۰ بار) تباه شدن. [اعراف:170]. ممكن است گاهى مراد از آن ترك باشد مثل: [مريم:59]. گفته‏اند يعنى نماز را ترك كردند در مجمع از امام

قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... شكافته شدن. شكافتن. [اعراف:160] از آن سنگ، دوازده چشمه بشكافت. راغب گويد: بجس اكثراً در چيزى كه از محلّى

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... هموارى و آسانى مثل زمين هموار و كار آسان. [اعراف:74]. سهول جمع سهل است يعنى در دشتها و هموارهاى زمين كاخها مى‏سازيد و از كوهها

مجيد هردو معنى را مى‏توان يافت [نساء:12] يعنى ميت را برادر يا خواهرى باشد [اعراف:38] هر وقت امتى به جهنم داخل شود به امت هم مثل خود، لعنت كند [زخرف:‏48] هيچ

مى‏رسد زير موارد بكار رفتن آن توأم با ظلم است حتى در سوره يوسف. در آيه [اعراف:85] و نظائر آن «اَشْيائَهُمْ» بدل اشتمال است از «الناس». تدبّر در آيات نشان

مصباح و اقرب آمده: فرغ چون با «لام» و «الى» متعدى باشد به معنى قصد آيد. [اعراف:126]. پروردگارا بر ما صبر فرو ريز و ما را مسلمان بميران. افراغ ريختن شى‏ء

دلالت بر انتها و غايب مى‏كند مثل [يوسف:35] او را تا مدّتى زندانى كنند و نحو [اعراف:24] . گاهى ما بعد آن داخل در حكم ما قبل است مثل «اَكَلْتُ السَّمَكَةَ حَتّى

است. بخل را از آن امساك گويند كه منع كردن و نگاه داشتن مال از ديگران است. [اعراف:170]. آنانكه به كتاب خدا چنگ مى‏زنند و آن را حفظ كرده و به آن عمل مى‏كنند

[بقره:228]. [بقره:275]. [كهف:110]. جمع آن در قرآن امثال آمده [واقعة:23-22]. [اعراف:194]. وَ مَا اللّه قَوْم مِن قَالُوا لا قَال أُوتِي الّذِين يَا أَن يَوْم

آیات شامل این کلمه حوت‌ (۵ بار) ماهى. [صافات:142] جمع آن حيتان است [اعراف:163] آنگاه كه ماهى‏هايشات روز استراحت آشكارا مى‏آمد در قصّه حضرت موسى و عالم

آنها را نزد من برگردانيد پس شروع كرد بدست كشيدن بر ساقها و گردنهاى آنها. [اعراف:22]، طه:121. شروع كردند بر عورت خويش از برگ درختان باغ مى‏چسباندند. اين لفظ

خنديد تا دندانهايش آشكار شد فرمود: پسر حاتم آن سفيدى روز و سياهى شب است. * [اعراف:40] خياط به معنى سوزن است معنى آيه در «رجل» گذشت. ال مِن الْأَبْيَض لَکُم