روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۴۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-ضَمَانُ الْمُزَكَّى وَ زَكَاةُ النَّقْدَيْنِ وَ مُسْتَحِقُّ الزَّكَاة

و كان رسول الله ص :

يَقْسِمُ صَدَقَةَ أَهْلِ اَلْبَوَادِي فِي أَهْلِ اَلْبَوَادِي وَ صَدَقَةَ أَهْلِ اَلْحَضَرِ فِي أَهْلِ اَلْحَضَرِ وَ لاَ يَقْسِمُهَا بَيْنَهُمْ بِالسَّوِيَّةِ إِنَّمَا يَقْسِمُهَا عَلَى قَدْرِ مَنْ يَحْضُرُهُ مِنْهُمْ وَ مَا يَرَى لَيْسَ فِي ذَلِكَ شَيْ‏ءٌ مُوَقَّتٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۲

و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله زكات صحرانشينان را ميان صحرانشينان و زكات شهرنشينان را ميان شهرنشينان قسمت ميكرد، و سهم مستحقّين را به طور مساوى به ايشان نمى‏پرداخت بلكه به آنان كه حضور مى‏يافتند، و به اندازه نيازشان مى‏پرداخت، و مانند حقوق مبلغ معيّنى ندارد.